Stúdentablaðið - 15.12.1994, Blaðsíða 11

STBL. • Desember 1994
STÚDENTAR
Bls. 11
Hverjir eru drengirnir?
Áfram heldur hinn lauflétti dálkur Stúdentablaðsins „Hver er maðurinn?"
og í þetta sinnið er um að ræða stórskemmtilegt afbrigði af sömu spurningu
eins og sjá má í fyrirsögn. í síðasta blaði var heldur betur spilað með þús-
undir stúdenta og í raun landsmenn alla, þegar því var haldið fram að lausn
síðustu myndagátu væri falin í blaðinu. Þegar grannt er skoðað og blaðið
þaulkembt kemur nefnilega í Ijós að lausnin er barasta alls ekkert falin í
blaðinu og skrifast þetta sprell því á reikning Birgis P. Stefánssonar, laga-
nema. Hvað um það, glottuleiti maðurinn með tjúguskeggið heitir Gé. Pétur
Matthíasson og er fréttamaður hjá RÚV (sá hinn sami og baunaði á Jón
Baldvin hvort orð Jóns um að sá kall, sem ekki fiskar verði ekki að víkja úr
brúnni, hittu Jón ekki fyrir í dag). Myndin í þessu blaði er ekki síður
skemmtileg. Á henni er að sjá fimm stuðunglinga í uppsveiflu og ef myndin
væri í lit, gæfi að líta fagurgrænar neon-griflur, sem tímanna tákn. Myndin
er tekin í stúdiói og gefur vísbendingu um fjármálaveldi þessa hóps á þeim
tíma er myndin var tekin. Rétt svör sendist á skrifstofu SHl, merkt „Þrauta-
kóngur". Fimm vísbendingar: einn er íþróttafréttamaður,annar frægur
körfubolti, þriðji kenndur við straujárn (hoho), fjórði bjó á Hagamei og
fimmti er hægri- og vinstrimaður, Augljóst?
Elskum og
verum elskuð
Með magann í hnút, allur upprifmn og tættur
innan t sér, getur ekki einbeitt sér að neinu
(sem er slæmt þegar maður er í Háskóla Is-
lands), borðar ekki, hangir heima og bíður eftir
að síminn hringi en vill samt ekki vera einn
heirna með símanum sem þegir!
Hver kannast ekki við þetta? Að önnur
manneskja skuli geta haft svo mikil áhrif á líf
manns og flækt það svo að maður sér ekki
fratn á að nokkum tímann greiðist úr flækj-
unni. Þetta er það sem manneskjan kallar að
vera ástfangin af annarri manneskju. En hvað
er ást?
Ást er að njóta samveru við aðra manneskju,
uppgötva aðra persónu og um leið sjálfan sig.
Ást er líka að njóta þess að finna snertinguna
við aðra manneskju, snertingu húðar við húð,
uppgötva nýja vöðva, nýja bletti. . . Ástin
snýst ekki bara um kynlíf, heldur líka unt
traust og tilfmningar, samskipti, að geta talað
við einhvem í fullum trúnaði og sagt það sem
manni liggur á hjarta.
En ást er líka óöryggi, kvíði, angist, bið. . .
Ótti við höfnun, getum við nokkurn tíma verið
alveg viss, alveg ömgg? Er ást okkar endur-
goldin eða erum við að sóa tilfinningum okk-
ar? Hvers vegna þá að taka þessa áhættu, (að
leyfa sér) að verða ástfangin(n) af annarri
manneskju þegar því fylgir svona mikill sárs-
auki? Jú, vegna þess að ástin er það sem gerir
lífið þess virði að lifa því. Að vera í nánu
sambandi við aðra manneskju er yndislegt þótt
að því geti líka fylgt sársauki, sérstaklega á
frumstigi sambandsins þegar maður veit ekki
hvort viðkomandi manneskja muni hafa sam-
band þó hún hafi sagst ætla að gera það. En
því fýlgir mikil vinna að rækta og bæta ástar-
samband, sérstaklega eftir að fyrsta spennan er
horfin. Sá sem heldur að það komi af sjálfu
sér er annað hvort reynslulaus eða heimskur
eða kannski hvom tveggja!
Taktu því „sénsinn“. Leyfðu þér að verða
ástfangin(n) án þess að gera þér of miklar von-
ir. Ef ástin er svo endurgoldin er það gott, líf-
ið verður skyndilega dásamlegt og þú svífur
um á rósrauðum skýjum en mundu samt að
fallið getur verið harkalegt og sorgin bankar á
dyr ef rnanni er hafnað. Þá verður maður að
gefa sér tíma og syrgja þangað til maður er til-
búinn að verða ástfanginn á ný. En gefðu þér
góðan tima til að syrgja og passaðu þig á því
að rugla ekki saman því að elska einhvem og
vera ástfangin af einhverjum, því maður getur
elskað einhvem án þess að vera ástfangin(n) af
viðkontandi manneskju. En umfram allt próf-
aðu að lifa lífinu og njóta ástarinnar. Haltu þig
samt á jörðinni og mundu að enginn getur
elskað aðra manneskju ef hann elskar ekki
sjálfan sig!
Bylgja Björnsdóttir
Þegar ástin kallar þig, þá fylgdu henni,
þótt vegir hennar séu brattir og hálir.
Og láttu eftir henni, þegar vængir hennar
umvefja þig, þótt sverðið, scm falið er í
fjöðrum þeirra, geti sært þig.
Og þegar hún talar til þín, þá trúðu á
hana.
Þó að rödd hennar kunni að eyða draumum
þínum, eins og norðanvindur, sem leggur
garð þinn í auðn.
(Úr Spámanninum e. K.Gibran)