Vorið - 01.12.1971, Síða 43

uðu af undrun og reiði. „Hann er fa?'-
inn,“ skrœkti Beba. „Rokkurinn miiin er
horfinn.“ Hún snuðraði æðislega í drasl-
inu og kóngulóarvefunum á rnéðan kött-
urinn hnipraði sig saman undir borðinu.
Hann var of hræddur til að anda, en
Tiéba greip aftur um lcverlcar hans. . .
Vorið
187