Bjarmi - 01.12.1997, Blaðsíða 10

Jón Ármann Gíslason
Jólahald hjá
Hj álpræðishernum
Rætt við hjónin
Ingtbjörgn Jónsdóttnr
og Óslccir Jónsson
Flestir íslendingar eru svo heppn-
ir að geta haldið jólin hátíðleg í
faðmi vina og vandamanna. Þó
eru ekki allir svo lánsamir. Til er fólk
sem af ýmsum ástæðum á þess ekki
kost að gleðjast með öðrum á jólunum.
Hjálpræðisherinn á íslandi hefur um
árabil eða líklega allt frá stofnun boðið
því fólki til málsverðar og jólasamveru á
aðfangadagskvöld sem ekki á í önnur
hús að venda. Til þess að upplýsa les-
endur Bjarma lítillega um þetta starf fór
blaðamaður á stúfana og ræddi stutt-
lega við hjónin Ingibjörgu Jónsdóttur og
Óskar Jónsson, sem án efa eru mörgum
lesendum Bjarma að góðu kunn. Þau
hafa áratugum saman verið leiðtogar í
starfi Hjálpræðishersins á íslandi og
borið hita og þunga af þessari jólagleði
á aðfangadagskvöld, allt fram á síðustu
ár. Þau ætla sér mjög eindregið að taka
þátt í jólagleðinni í ár, rétt eins og
venjulega. Við skulum gefa Óskari orð-
ið:
Við höfum haft skipulagðan jóla-
fögnuð hjá okkur svo lengi sem ég man.
Það hefur verið upp og niður með aðsókn
hjá okkur. Ég man að þegar ég var
ungur, þá þurftum við alltaf að gera í
stand samkomusalinn til að fá pláss, en
þegar Vernd byrjaði að bjóða fólki til
sín, þá minnkaði aðsóknin til muna hjá
okkur og við færðum okkur niður á
gistiheimilið. Síðustu árin höfum við
aftur fært okkur í samkomusalinn og
verið nokkuð mörg þar. Fólkið sem
kemur til okkar er yfirleitt útigangsfólk
eða einstæðingar, eða fólk sem hefur
ekki efni á að halda jól. Hér áður fyrr
voru líka margir sem ekki áttu nein
betri föt að fara í fyrir jólin. Menn voru
þakklátir fyrir það að geta fengið ný föt
hjá okkur. Þá eru útlendingar meira
farnir að koma því að það er auðvitað
allt lokað um jólin og þeir geta hvergi
keypt sér mat. Þeir eru steinhissa á því.
Það er líka mikið af útlendingum hjá
okkur í gistingu yfir jólin. í fyrra sóttum
við heila erlenda skipsáhöfn inn í Sunda-
höfn og þeir voru mjög snortnir. Þeir
skrifuðu okkur síðan og spurðu: „Hvers
vegna voruð þið svona glöð? Það er
eitthvað mikið sem þið eigið!“
Þá höfum við verið í samstarfi við
fangahjálpina Vernd síðustu ár því að
þeir misstu sitt húsnæði. Hanna
Johannessen hefur haft umsjón með
þessu af þeirra hálfu og hefur samstarfið
við þau verið ákaílega gott. Fjöldi matar-
gesta er yfirleitt um eða yfir hundrað
manns en er þó nokkuð rokkandi frá ári
til árs. Áður fyrr kom mikið af bömum en
nú heyrir það til undantekninga
Stemmningin er yfirleitt mjög góð og
hátíðleg. Við byijum á þvi að lesa jóla-
guðspjallið, stundum á mörgum tungu-
málum ef þess þarf. Svo syngjum við
borðvers og borðum síðan jólamatinn og
tökum til þess góðan tíma. Síðan fara
flestir upp í gistiheimilið meðan við tök-
um borðin niður og setjum jólatréð fram
á mitt gólf. Eftir það hóum við í liðið,
göngum í kringum jólatréð, syngjum
jólasálma og förum í leiki. Margir fella
tár þegar við syngjum „Heims um ból“,
hver á sínu tungumáli. Allir fá sinn eig-
in jólapakka, líka smávegis sælgæti og
ávexti. í pakkanum er yfirleitt eitthvað
sem fólk getur notað, svo sem nærföt eða
slifsi, hanskar, sokkar eða rakspíri. Þegar
fólkið er orðið þreytt á göngunni er því
öllu boðið í kaffi og kökur. Fólkið er
yfirleitt mjög þakklátt og ánægt. Stund-
um kemur fyrir að fólk líti inn í heimsókn
þegar borðhaldi er lokið, bara til þess að
kíkja á mannskapinn. Það er til dæmis
ein fjölskylda sem ekki tilheyrir hemum
sem hefur oft komið í heimsókn til okkar
og hefur boðist til að hjálpa okkur þetta
árið.
Við erum alltaf með söfnun í gangi
fyrir jólin, en til þess að diýgja þá pen-
inga sem þar koma inn njótum við mikils
Fólkið sem kemur til okkar er yfirleitt útigangsfólk
eða einstæðingar, eða fólk sem hefur ekki efni á að
halda jól. Hér áður fyrr voru líka margir sem ekki
áttu nein betriföt aðfara ífyrirjólin.