SunnudagsMogginn - 05.06.2011, Side 10

10 5. júní 2011
H
ún var nú ekki beinlínis forsætisráðherraleg ræðan hjá Jó-
hönnu Sigurðardóttur á flokksstjórnarfundi Samfylking-
arinnar um síðustu helgi. Ræðan var samsetning fúk-
yrðaflaums um „ofurlaunaliðið, fjárglæframennina,
stóreignaelítuna og nýfrjálshyggjuna“, sem Jóhanna ætlar að passa
þjóðina fyrir svo lengi sem hún stendur í lappirnar.
Allt gamalkunnar upphrópanir og klisjur, sem hafa fyrir margt
löngu tapað allri merkingu þegar þær koma úr munni forsætisráð-
herra.
Nú hefðu vafalaust einhverjir gert sér í hugarlund, að forsætisráð-
herra, með meira en tveggja ára starfsreynslu í því embætti, myndi
koma fram af reisn og virðingu
þegar hún flutti ræðu sem var
meira og minna endurflutt í ljós-
vakanum um síðustu helgi. Ein-
hverjir kunna að hafa gert sér í
hugarlund að forsætisráðherra
myndi reyna að höfða til þjóð-
arinnar, en ekki bara til þröngrar
valdaklíku Samfylkingarinnar,
sem mærði vitanlega formann sinn
upp úr skýjunum, eftir fúk-
yrðaflauminn.
Hún talaði um ESB-aðild Íslands
eins og hún væri bara klöppuð og
klár. Hún sagði að ESB-samningur
gæti orðið tilbúinn í lok næsta árs
og því hægt að leggja hann í dóm
þjóðarinnar árið 2013. Orðrétt
sagði forsætisráðherra m.a.: „Allt
bendir því til að við gætum lokið
þessu mikilvæga máli fyrir lok
þessa kjörtímabils. Samhliða get-
um við jafnframt undirbúið okkur
fyrir mögulega upptöku evru …“
Forsætisráðherra gefur sér það, þvert á allar skoðanakannanir í
langan tíma, að meirihluti þjóðarinnar muni samþykkja inngöngu í
Evrópusambandið, fari ESB-samningur á annað borð í þjóðaratkvæði.
Er þetta ekki bæði lygilegt og yfirgengilegt?!
Hrokinn sem felst í svona orðum er ótrúlegur. Forsætisráðherra tal-
ar eins og hún viti betur en meirihluti þjóðarinnar hvað henni er fyrir
bestu. Meirihluti þjóðarinnar telur að það þjóni hagsmunum Íslands
best að standa utan ESB og myntbandalagsins um evruna; meirihluti
þjóðarinnar horfir til þess hvernig evran hefur farið með efnahag Íra,
Grikkja, Portúgala og Spánverja og hefur engan áhuga á að fylgja í fót-
spor þeirra þjóða. En forsætisráðherra ber bara höfðinu við stein og
trúir því staðfastlega að hún og Össur séu á hraðferð með Ísland inn í
Evrópusambandið og að upptaka evrunnar sé handan næsta horns.
Það virðist allt vera á sömu bókina lært hjá þessum svonefndu ráða-
mönnum okkar þessa dagana.
Aðeins tveimur dögum fyrir flokksstjórnarfundinn var haldinn
langur ríkisstjórnarfundur í stjórnarráðinu, þ.e. á föstudagsmorgn-
inum frá kl. 9 til kl. liðlega 12. Eins og venjulega biðu fulltrúar fjölmiðla
eftir því að fundinum lyki svo hægt væri að fá upplýsingar frá ráðherr-
um. Sumir blaðamannanna biðu í næstum þrjár klukkustundir eftir að
fundinum lyki. Svo byrjuðu ráðherrar ríkisstjórnarinnar að tínast út af
fundinum, einn og einn, en ekki komu þau Jóhanna og Steingrímur,
sem blaðamenn höfðu mestan áhuga á að fá að spyrja spjörunum úr.
Að lokum birtist Hrannar B. Arnarsson, aðstoðarmaður forsætisráð-
herra, og spurði blaðamennina þóttafullur: „Eftir hverju eruð þið að
bíða?“ „Jóhönnu og Steingrími,“ var svarið. Heldur virtist svarið kæta
aðstoðarmanninn hrokafulla, því hann upplýsti með glott á vör að
Steingrímur hefði ekki verið á fundinum og Jóhanna myndi ekki koma
fram og tala við fjölmiðla. Viðstaddir sáu að þetta leiddist nú aðstoð-
armanninum alls ekki.
Hið sama endurtók sig nú á föstudagsmorgun. Langur ríkisstjórn-
arfundur var haldinn og blaða- og fréttamenn biðu í anddyri stjórn-
arráðsins. Jóhanna lét ekki sjá sig frekar en fyrri daginn, en Stein-
grímur J. var á fundinum og gaf fjölmiðlum færi á sér eftir
ríkisstjórnarfund. Það gerir hann yfirleitt, það má hann eiga.
Oflátungsháttur, hroki og dónaskapur virðist vera dagskipunin í
forsætisráðuneytinu og þeim mun fleiri vinnustundir sem fara í súginn
hjá þeim mun fleiri blaða- og fréttamönnum, þeim mun betra, að mati
oflátunganna í forsætisráðuneytinu. Ekki satt?
Hrokinn í
forsætisráðu-
neytinu
Agnes segir
Agnes Bragadóttir
agnes@mbl.is
Jóhanna
Sigurðardóttir
Hrannar B.
Arnarsson
’
Að lokum birt-
ist Hrannar B.
Arnarsson, að-
stoðarmaður for-
sætisráðherra, og
spurði blaðamennina
þóttafullur: „Eftir
hverju eruð þið að
bíða?“ Þ
essi vika var góður
dagur. Hvernig er
hægt að lýsa henni/
honum öðruvísi?
Venjulega byrjar dagur á því
að maður vaknar … en þennan
dag bjó ég ekki við slíkan lúx-
us. Ég á þriggja vikna gamla
dóttur sem hefur breytt mér í
gangandi klisju: Faðir sem sér
ekki sólina fyrir henni. Hún
hefur vissulega raskað næt-
ursvefni síðustu daga, en hún
ber ekki ábyrgðina ein: Ég
lagði mig í morgun klukkan
níu, eftir að hafa verið vak-
andi, meira og minna, síðan á
sunnudag. Þá hafði ég loksins
fundið innblásturinn sem ég
hafði leitað eftir í handrits-
skrifum, og var hann valdur
þess að sú næturhvíld fór fyrir
lítið. En það var allt í lagi, því
ég hafði mánudaginn til hvíld-
ar … eða hvað?
Á mánudag fékk ég símtal
frá Steinda Jr. (namedrop nr.
1), sem vantaði leikstjóra fyrir
tónlistarmyndband í lokaþætti
sjónvarpsþáttarins síns. Leik-
stjóri þáttanna, Ágúst Bent
(namedrop nr. 2), átti sjálfur
stórt hlutverk í laginu og
vantaði þá því gestaleikstjóra
til að taka í taumana. Þennan
heiður gat ég ekki afþakkað,
þrátt fyrir óþægilega skamman
fyrirvara. Og þá fór svefn í
vikunni einnig fyrir lítið. Eftir
blóð, svita og tár tókst mér að
ljúka við myndbandið klukkan
9 í morgun. Ég náði að leggja
höfuðið á kodda í ca. tvo tíma
áður en Steindi og Bent kíktu í
heimsókn til að sjá útkomuna.
Sjálfir voru þeir svo vímaðir af
svefnleysi að þeir kinkuðu
kolli sáttir. Það nægði mér.
Með verkefnið að baki náði
ég einbeita mér að dótturinni,
sem ég hafði vanrækt hræði-
lega alla vikuna við bullandi
samviskubit. Ég og konan mín
pökkuðum henni í barnavagn-
inn og tókum stefnuna á
„brunch“ á Laundromat, eins
og týpískum „hipstera-
hjónum“ í 101 sæmir.
Því miður var allt fullt á
Laundromat, og þurftum við
því að sætta okkur við að
snæða ásamt úthverfaliði og
túristum á Kaffi París. Ekki
segja neinum.
Á leiðinni heim komum við
við í Bónus, þar sem konan
mín fór hamförum í fagmann-
legum innkaupum á meðan ég
starði svefnsoltinn á litríkar
hillurnar og flúorljósin. Á leið
þaðan hittum við kæran vin
minn og samstarfsfélaga, Ara
Eldjárn (namedrop nr. 3), og
náði ég að setjast niður með
honum í nokkrar mínútur til
að afgreiða nokkur mál og
slúðra.
Svo náði ég að leggja mig í
tvo tíma, sem var mjög vel
þegið. Og eftir það knúsaði ég
dótturina í aðra tvo tíma, sem
var enn betur þegið.
Klukkan 20 hringdi ég í
Hugleik vin minn (namedrop
nr. 4) og fékk hann til að kíkja
með mér á Prikið til að sjá
lokaþátt Steinda. Ég fann að
ég hafði vanrækt hann í barn-
eignum mínum, og þótti mér
brýn nauðsyn að leiðrétta það.
Á Prikinu var margt um
manninn og stemningin góð.
Við fengum okkur bjór … og
svo annan á Ölstofunni eftir
það. Þar ræddum við um
oddatölur og Færeyjar við
Árna Óla Ásgeirsson (name-
drop nr. 5) og þótti mér gam-
an að komast í kynni við smá
félagslíf á ný, þó það væri ekki
nema í mýflugumynd.
Daginn endaði ég svo heima
með dótturina í fanginu, fullur
af þakklæti. Þakklæti fyrir
góða vini, góða konu og ynd-
islega dóttur. Og þakklæti fyr-
ir að enda þennan dag … loks-
ins.
Svefnleysi setur mann í ein-
kennilegt ástand. Ég missi allt
tímaskyn, sem verður til þess
að ég held að hlutir sem gerð-
ust á mánudag gerðust í dag.
Maður ráfar um eins og
draugur, brennandi einhvern
varasjóð af batteríum sem
maður veit að mun bíta mann
í rassgatið seinna. Ég hafði
verið fyrir framan tölvuna
mína í sólarhring, nánast án
pásu, að klára klippið á
myndbandinu. Ég geri það alls
ekki að gamni mínu að „púlla
all-night-era“, eins og maður
segir á góðri ísl-ensku, en
stundum verður maður að
demba sér í geðveikina til að
láta hluti gerast.
Þegar ég lagði loksins höf-
uðið á koddann, mundi ég eft-
ir því að ég var búinn að lofa
að skrifa um þennan dag í
Moggann. Upphaflega hafði ég
áhyggjur af því að dagurinn
yrði viðburðalítill, þar sem ég
vissi að ég væri að koma úr
svakalegri törn og bjóst ég allt
eins við því að sofa allan dag-
inn. Það hefði ekki verið
skemmtileg grein. En núna,
svona eftir á, eru áhyggjurnar
aðrar. Dagurinn var nokkuð
viðburðaríkur eftir allt sam-
an … full-viðburðaríkur … og
það stærsta sem hann skilur
eftir er pirringurinn yfir að
hafa verið í of annarlegu
ástandi í Bónus til að muna
eftir að kaupa smotterí af got-
teríi, svona til að halda upp á
lífið og listina.
En langþráður svefninn los-
ar úr þeim pirringi eins og
öðrum. Þá aðallega pirr-
ingnum yfir að missa svefn.
Ég var kominn með nóg af
því að droppa svefni … og
nöfnum.
Góða nótt.
Dagur í lífi Ragnars Hanssonar kvikmyndaleikstjóra
Svefnnafnadropp