SunnudagsMogginn - 05.06.2011, Qupperneq 43

5. júní 2011 43
umgjörð verið vönduð til muna og
markvisst unnið að kynningarmálum.
Það hefur leitt til fleiri tækifæra fyrir
listamenn og auðgað íslensku listsen-
una. Almennt er talið að markmiðum
með þátttöku hafi verið mun betur náð
eftir tilkomu Kynningarmiðstöðvar ís-
lenskrar myndlistar (st. 2005), sem
heldur utan um framkvæmd verkefn-
isins hverju sinni. Þar skiptir hin fag-
lega nálgun og aukin fjáröflun miklu
máli. Miðstöðinni tókst árin 2007 og
2009 að afla fjárstuðnings einkaaðila,
sem gerði kröftuga alþjóðlega markaðs-
setningu og tengslamyndun mögulega.
Staða Íslands á tvíæringnum fyrr, nú
og í framtíð
Þátttaka Íslands á Feneyjatvíæringnum
og framtíð hennar hefur mikið verið
rædd að undanförnu. Að sögn Dorothée
Kirch, framkvæmdastjóra Kynning-
armiðstöðvarinnar, er þátttaka Íslands
á Feneyjatvíæringnum háð samstöðu
margra aðila, jafnt í opinbera geiranum
og atvinnulífinu. Fjármögnun íslenska
skálans 2011 gekk framan af erfiðlega
en á liðnum vikum hafa vonir glæðst. Í
kjölfar viðtals við Dorothée um bága
fjárhagsstöðu í kvöldfréttum RÚV þann
20. mars barst óvænt símtal og fjár-
framlag frá eigendum Jómfrúarinnar.
Jakob Jakobsson, annar eigendanna,
sagði það hlutverk fyrirtækjanna í
borginni að styðja við menningarlífið
og efla með því Reykjavík sem eftir-
sóknarverðan menningaráfangastað –
allt sé þetta ein stór hringrás. Á dög-
unum opnaði Jómfrúin einmitt nýjan
veitingastað, Munnhörpuna í Hörpu, í
nánum tengslum við tónlistarlíf borg-
arinnar. Meðal þeirra sem hafa lagt
fram fé til verkefnisins eru Íslands-
banki, Vilhjálmur Thorsteinsson,
Landsvirkjun og CCP. Ríkulegur stuðn-
ingur þessara fyrirtækja og einstaklinga
er mikið fagnaðarefni og styrkir tengsl
Kynningarmiðstöðvarinnar og Fen-
eyjaverkefnisins við atvinnulífið. Það er
einnig sönn ánægja að utanríkisráðu-
neytið, Reykjavíkurborg og Íslandsstofa
styðji við verkefnið og er það von
Kynningarmiðstöðvarinnar að nú verði
hægt að horfa til bjartari tíma með
sterkt bakland.
Ísland fagnar í ár fimmtíu ára þátt-
töku á Feneyjatvíæringnum. Íslend-
ingar hafa frá árinu 1960 teflt fram
mörgum af sínum fremstu listamönn-
um svo sem Kjarval, Þorvaldi Skúla-
syni, Magnúsi Pálssyni, Rúrí, Gabríelu
Friðriksdóttur og nú síðast Ragnari
Kjartanssyni. Þátttakan hefur skipt
sköpum fyrir farsælan feril þeirra sem
listamanna. Libia Castro og Ólafur
Ólafsson verða fulltrúar Íslands þetta
árið með sýninguna Under Decon-
struction. Sýningin í Feneyjum stendur
fram í nóvember 2011 og verður svo
sett upp í Listasafni Íslands í upphafi
árs 2012.’
Myndlistin er al-
þjóðlegt tungumál
þar sem líf ein-
staklingsins og samfélag
manna eru til stöðugrar
umfjöllunar og endurskoð-
unar.
Guðmundur Guðjónsson og
Jakob Jakobsson eigendur
Jómfrúarinnar ásamt Dorot-
hée Kirch, framkvæmdastjóra
Kynningarmiðstöðvar ís-
lenskrar myndlistar.
Samvinna þjóðmenningarstofnananna er
í anda þess samkomulags sem Þjóðminja-
safn Íslands gerði árið 2007 við Norræna
safnið í Stokkhólmi, sem þá afhenti Þjóð-
minjasafni Íslands átta hundruð íslenskar
þjóðminjar til framtíðarvarðveislu á Ís-
landi. Þar á meðal var útskurður, búningar
og skart auk handrita. Minjarnar voru
fluttar yfir hafið og heim, eftir að hafa verið
í Svíþjóð frá því á 19. öld. Markmiðið þá var
að stuðla að betra aðgengi fræðimanna að
minjunum, tryggja sem besta varðveislu í
góðu samhengi innan um aðrar íslenskar
þjóðminjar og styrkja tengsl safnanna al-
mennt. Það sama er haft að leiðarljósi nú
meðal stofnananna hér. Þessi skref hafa
verið tekin með það að leiðarljósi að bæta
aðgengi til rannsókna og miðlunar, og
tryggja sem besta varðveislu menningar-
arfsins. Þannig er einnig stuðlað að góðri
nýtingu fjármuna til hinna flóknu verkefna
sem umönnun menningararfsins felur í sér.
Er það mikils virði nú þegar stofnanir búa
við þrengri fjárhag sem kallar á vandaða
forgangsröðun verkefna. Eru vonir bundn-
ar við að þessar áherslur í starfsemi menn-
ingarstofnana leiði einmitt til framfara í
faglegu starfi, þjóðararfinum og samfélag-
inu til góðs.
brotum, meðal annars nótnablöðum. Ekki
hafa varðveist mörg önnur slík skinnbrot
með nótum en í þeim er fólgin ómetanleg
menningarsaga Íslendinga og mikilvægur
þáttur í okkar tónlistararfi. Í Þjóð-
skjalasafni Íslands og Landsbókasafni Ís-
lands - Háskólabókasafni eru sömuleiðis
varðveitt söfn ljósmynda, sem mætti
varðveita á meðal ljósmynda í Ljós-
myndasafni Íslands í Þjóðminjasafninu.
Nú er unnið markvisst að því að stilla
saman strengi varðveislustofnana á þess-
um sviðum. Undir lok síðasta árs var und-
irritaður samstarfssamningur Þjóðminja-
safns Íslands og Þjóðskjalasafns Íslands um
gagnkvæma afhendingu skjala og ljós-
mynda. Markmið samningsins er að heild-
stæð myndasöfn verði varðveitt í Ljós-
myndasafni Íslands í Þjóðminjasafninu og
að skjalasöfn verði varðveitt í Þjóð-
skjalasafninu. Á ársfundi Stofnunar Árna
Magnússonar í íslenskum fræðum þann 11.
maí sl. var undirritaður samningur um
vistun og varðveislu valinna handrita
Þjóðminjasafns Íslands í handritasafni
Árnastofnunar.
Um er að ræða ýmiss konar bók-
mennta- og kvæðahandrit, skinnblöð og
tónlistarhandrit sem samkomulag er um
að best fari á að varðveita innan um önnur
handrit Íslendinga í Stofnun Árna Magn-
ússonar í íslenskum fræðum. Handritin
verða rannsökuð og gerð aðgengileg
fræðimönnum á vefnum www.handrit.is,
sem er samstarfsverkefni Árnastofn-
ananna í Reykjavík og Kaupmannahöfn og
Landsbókasafns Íslands - Háskóla-
bókasafns. Handrit Þjóðminjasafns Íslands
munu nú verða skráð inn á þann vef.
Skinnblað frá 18. öld. Davíðssálmur og rómanskur upp-
hafsstafur og mynd af konunum við gröf Krists.
’
Í Þjóðminjasafninu eru
handrit með tónlist,
brot úr messusöngs-
bókum, saltarabrot, lögbók-
arbrot og nokkur embætt-
isbréf.