Eining - 01.03.1945, Blaðsíða 8

8
E I N I N G
Séra Jónmundur J. Haldórsson.
Hréf frá
séra jónmundi Halldórssyni
Heiðraði ritstjóri, kæri samherji og
vinur.
Eg þakka þér fyrir ágætt nýársblað
Einingar, að venju, og ætti blaðið að
vera mjög útbreitt og mikið lesið. Og,
þér að segja, vex mér í augum hinn
mikli árangur, sem náðst hefur í bind-
indis-fórnarstarfinu s. 1. full 60 ár, sem
ég man eftir, þegar þetta glæsilega
málgagn okkar og allar hinar fríðu
fylkingar bindindismálsins, sem nú
fylla einhuga þann flokk, er borið sam-
an við þær viðtökur, sem Góðtemplara-
reglan fékk hér á landi í æsku minni.
Virðist mér það enn ein sönnun þess, að
fórnarlundin og friðþægingin er dá-
samlegt afl til þroskunar, göfgunar og
skilnings á mannlífinu og takmarki
þess.
f æsku minni urðu ýmsir hinna göf-
ugustu og beztu forgöngumanna Regl-
unnar að þola miklar háðungar og
raunir. Og oft var farið verst með þá,
sem í þessum efnum þurftu ekki að
bjarga sér sjálfir, en voru að reyna að
bjarga öðrum. Þannig er það ævinlega
um þá, sem lifa öðrum til bjargar og
blessunar, þeir mega ekki vera að því
að hugsa um sjálfa sig. Svo er það um
móðurina, sem fórnar sér fyrir barn
sitt og piltinn, sem steypir sér út af
bryggjunni í gaddkraumandi sjóinn um
hánótt til þess að bjarga öðrum pilti.
Og svo er um alla, sem lifa til þess að
bæta úr óhöppum, óhamingju, sorgum
og þjáningum annara manna.“
Þá skrifar presturinn alllangt og at-
hyglisvert mál um smágrein, er ég
birti í blaðinu um friðþægingarkenn-
inguna. Hefði verið nógu gaman að
birta bréfið allt, en ekki er víst að
allir ræddu það mál, ef þeir legðu orð
í belg, af jafnmikilli gætni og góðum
skilningi og presturinn, og verður þvi
ekki árætt að halda uppi neinum um-
ræðum í blaðinu, varðandi þetta at-
riði.
I bréfinu kemst séra Jónmundur,
meðal annars, svo að orði:
,,Og við, sem þörfnumst þessarar
blessuðu hjálpar og fórnar, tökum frið-
þægingunni opnum örmum. Eg hygg
að hún verði mörgum okkar enn um
langt skeið kraftur til þroskaðra líf-
ernis í ríki Guðs og ómetanleg huggun
og styrkur, bæði þá, er við förum úr
þessum heimi eða kveðjum ástvini
okkar, sem kvaddir eru á brott á und-
an okkur. Eg hygg, að eftirlifandi ást-
vinir muni enn um langan aldur láta
syngja við slík tækifæri:
,,Ö, Jesú, það er játning mín“, osfrv.
Og við, sem tökum undir hina fögru
lofsöngsbæn þína, sem minnir á lof-
söng Maríu og andvarp Augustinusar:
„Græð þeirra mein og djúpu hjarta-
sár.
Lát falla sverð úr höndum harð-
stjóranna,
heimi gef frið í nafni Guðs og
manna,
og þerrðu píndra þjóða blóðug tár.“
vitum, að blóðstraumarnir undan
hjartarótum fórnfúsra, vaxandi manna,
munu að síðustu bjarga veröldinni.
Við, sem óskum að þessi blessaða bæn
rætist, skiljum, að hún rætist því fyrr,
hvað ættjörð okkar snertir, sem þeir
menn „fyllast meira anda og vizku“,
sem með völdin fara. En það er sama
og að þeim flokki manna í landinu
verður að fjölga stórlega, sem eignast
fórnarlund friðþægingarinnar og vilja
með gleði taka á sig samábyrgð lífsins,
og geta verið samarfar Páls í því efni,
að „lífið er þeim Kristur“.
Þar sem friðþægingarkenningin hef-
ur náð tökum á hugum manna og
hjörtum, hefur hún alla tíð verið
traustasti grundvöllurinn undir at-
hafna-kristindóm. Um það ber og Góð-
templarareglan m. a. órækt vitni“.
Eg þakka prestinum fyrir varfærm
hans og skynsamlega meðferð á þessu
máli og þori að fullvissa hann um, að
við mundum verða sammála, ef við
ræddum málið frekar, og einnig sam-
mála enska prestinum, sem ég sagði
frá í smágreininni, „friðþægingarkenn-
ingin“. Flestir menn eru miklu meira
sammála en þeir oft gera sér ljóst, um
megin sannindi tilverunnar, þótt deilur
rísi út af túlkun og orðavali. Það kem-
ur af því, að við erum allt of oft stutt-
miðamenn, nærsýnir og dýrkendur
okkar eigin skoðana.
P. S.
Kraftur helvítis er þrotlaus helgi-
dagur. — Bernard Shaw.
Byltingamaðurinn er alltaf að reyna
að búa til tré, en það er óframkvæm-
anlegt, og þá sérstaklega, þar sem
hann vill hafa það rótlaust. — Inge,
dómprófastur.
Barnosfúkan Unnur
40 ára
Stutt er síðan Eining sagði frá 40
ára afmæli stúkunnar Víkings, nr. 104.
Eitt af fyrstu verkum þeirrar stúku
var að stofna barnastúkuna Unni, nr.
38. Hún átti nú 40 ára afmæli 1. marz
s. 1. Afmælisfagnaðurinn fór fram í
þremur liðum. Fyrst skemmtifundur
kvöldið þann 1., hátíðarfundur sunnud.
þann 4. kl. 10 árdegis og svo samsæti
kl. 2—5 e. hád. þennan sama dag.
Þetta fór allt fram mjög virðulega og
skemmtilega. Stúkan hafði boðið um
100 manns, og voru þar á meðal full-
trúar frá ýmsum stigum Reglunnar,
sem fluttu stúkunni árnaðaróskir og
einnig nokkrar gjafir.
Aðalgæzlumaður stúkunnar Magnús
V. Jóhannesson, yfirframfærslufulltrúi
flutti aðalræðuna í samsætinu og rakti
nokkuð sögu stúkunnar og greindi frá
starfi hennar. Alls hefur stúkan tekið
inn 2000 félaga á þessum 40 árum, og
haldið 1711 fundi. En lítið segja þó
þessar tölur um allt það óeigingjarna
og mikla starf, sem bæði gæzlumaður
stúkunnar og félagarnir sjálfir hafa
innt af hendi öll þessi 40 ár, oft auð-
vitað við erfið og ófullnægjandi skil-
yrði. Mörg eru þau ungmenni orðin,
sem með þessu starfi hafa verið leidd
á hina farsælu braut bindindis og
reglusemi, og í þessari stúku munu
sumir nytsemdarmenn þjóðarinnar hafa
fengið sína fyrstu og beztu þjálfun í fé-
lagsstörfum og um leið endingargott
veganesti. Verður þetta sennilega
aldrei metið eins og vert er. En heill
þeim, sem slíka trú eiga á hinn góða
málstað og mátt hollra uppeldisvenja,
að vilja leggja á sig allt þetta starf.
Magnús V. Jóhannesson hefur verið
aðalgæzlumaður stúkunnar Unnar síð-
ast liðin 30 ár, en sjálfur er hann ekki
nema rúmlega fimmtugur. Hann hefur
eytt mörgum klukkustundum öll þessi
30 ár til þess að annast sem bezt um
hag og heill stúkunnar. Hann gerir það
af heilum hug og börnin kunna for-
ustu hans vel. Aðstoðargæzlumenn
stúkunnar eru þessir: Ágúst Jóhannes-
son, Sigurður Guðgeirsson og Þorvald-
ur Kolbeins. Hún er því vel á vegi stödd
og lýtur leiðsögn ágætra manna.
Þegar stúkan Víkingur eitt sinn var
hættast komin, bættist henni sá lið-
styrkur frá barnastúkunni Unni, er að
fullu haldi kom. Það kom líka glöggt
í ljós við afmælisfagnað Unnar, að hún
átti góðhug, ekki aðeins verndarstúku
sinnar — Víkings, heldur og allra
hinna. Hún leggur nú út á nýjan
áfanga með ánægjulegar endurminn-
ingar, töluverða reynslu og þroska, og
mal sinn fullan af heillaóskum allra
velunnara sinna.