Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.2005, Blaðsíða 10

1 0 MÁNUDAGUR 4. APRÍL 2005
Fréttir DV
Hermann Hreiðarsson knatt-
spyrnumaður er mikill dugn-
aðarforkur og gefursig allan i
hvern einasta leik, sama
hversu merkilegur eða
ómerkilegur hann er.
Hermann er utan vallar allt í
senn rólyndismaður og mik-
ill gaur. Hann er mikill grall-
ari og á það til að gleyma
sér í áhyggjuleysinu.
„Hermann er topp-
drengur, eins og Eyja-
manna er von og vísa.
Ég hefþekkt hann síðan
hann var smágaur og
get vottað um að hann
sé sannur vinur vina sinna og
strangheiðarlegur strákur sem
fórnar sér algjörlega fyrir þau
verkefni sem hann tekur sér fyrir
hendur. Hann á það tilað vera
eilitið kærulaus en það er að
vissu leyti kostur því hann hefur
ekkert allt ofmiklar áhyggjur af
hlutunum“
Þorsteinn Gunnarsson, íþróttafrétta-
maður og EyjamaÖur.
„Hermann er afburðagóð-
ur fótboltamaður og
keppnismaður eins og
þeir gerast bestir. Þaö er
draumur allra þjálfara að
vera með svona mann innnan-
borðs, mann sem gefur sig allan
I það sem hann tekur sér fyrir
hendur. Serp dæmi um það má
nefna aö þegar það á að taka
rólega æfingu daginn eftir leik
þá er hann jafn kappsamur og
alltaf. Hann smitar út frá sér á
vellinum en eins og ég sagöi við
hann eftir landsleikina I slðustu
viku þá má hann vera enn frek-
ari við liðsfélaga slna, segja
meira og vera örlltið grimmari."
Logi Ólafsson, landsliðsþjálfari.
„Hann er snælduvitlaus
indælis drengur. Hann á
það til að gleyma
hversu sterkur hann er,
en þótt ótrúlegt megi
virðast var hann sem barn og
unglingur bara iltið peð. Það
var ekki fyrr enum 17-18 ára
aldur sem hann tók mikinn
vaxtarkipp og fóru þá menn að
taka eftir honum. Hann er ró-
lyndismaður og hefur ekki of
miklar áhyggjur aflífinu sem er
nú frekar kostur en hitt, en það
getur verið galli að hann á það
til að vera gleyminn."
Tryggvi GuÖmundsson, knattspyrnu-
maður og æskufélagi.
Hermann Hreiöarsson er fæddur 1 l.júlí
1974 og er uppalinn I Vestmannaeyjum.
Lék meö ÍBV áður en hann hélt til Englands
I atvinnumennskuna. Hann hófþar ferilinn
hjá Crystal Palace en hefur vlöa komiö viÖ.
Undanfarin misseri hefurhann leikiö meÖ
Charlton Athletic. Hermann hefur um ára-
bil veriÖ fastamaðurí íslenska landsliöinu
og varhann fyrirliði þess í leikjum slöustu
viku I fjarveru Eiðs Smára Guöjohnsen.
Samúð með
kaþólskum
Karl Sigurbjömsson bisk-
up íslands sendi Johannes
Gijsen Reykjavíkurbiskup
kaþólsku kirkjunnar sam-
úðarkveðju vegna andláts
páfa. Karl segist í nafhi ís-
lensku þjóðkirkjunnar
votta hugheila samúð í
virðingu og fyrirbæn vegna
fr áfails páfa sem hafi verið
einn áhrifamesti trúarleiðtogi
samtímans. „Til hinstu stund-
ar leyndi sér ekki af hvflíkri al-
vöm, trúarstyrk og heilindum
hann gegndi hirðisþjónustu
sinni og fulinaði hana í ást tii
Guðs og manna."
15 ára gömul kynntist Magnea Magnúsdóttir 26 ára manni sem breytti lífi hennar í
hreina martröö. Friðrik Ottó Friðriksson hefur hlotið þrjá dóma fyrir hrottalegar lík-
amsárásir gegn henni og afplánar nú fimm og hálfs árs fangelsisdóm á Litla-Hrauni.
Magnea opnar sig nú í fyrsta skipti um sambandið sem lagði líf hennar í rúst.
Ottast hefnd hrottans
sem rústaði líf hennar
Magnea Magnúsdóttir er enn í sárum eftir samband sitt við Friðrik
Ottó Friðriksson sem situr nú í fangelsi fyrir ofbeldi gegn henni.
Hún er óvinnufær vegna kvíðakasta og treystir á hjálp systur sinnar
til að ala upp bam sitt og Friðriks. Hún segir hér sögu sína.
„Ég kynntíst Friðriki þegar ég var hafa verið í veislunni og hún hafi
fimmtán ára gömul, hann var þá 26
ára,“ segir Magnea. „Vinkona mín
kynnti okkur, ég var mjög þroskuð
miðað við aldur og flestir vinir mínir
voru eldri en ég.“
Magnea segir að hún og Friðrik
hafi verið vinir í fyrstu en fljótlega
farið að vera saman.
„Ég varð ófrísk eftir Friðrik og
eignaðist son okkar nokkrum vikum
áður en ég varð sautján. Hann var
góður við mig til að byrja með en
það var eins og hann breyttist eftir
að ég varð ófrísk," segir Magnea sem
ekki elur son þeirra Friðriks upp
sjálf; segist ekki treysta sér til þess.
Lífið snerist um Friðrik
Magnea segir Friðrik hafa drukk-
ið mikið og illa frá því að hún
kynntist honum. „Ég vann allan tím-
an á meðan ég gekk með barnið en
hann var alltaf úti í einhverju rugli.
Ég vonaði náttúrlega að hann myndi
breytast, en ég var auðvitað svo ung
að ég vissi ekki betur."
Að sögn Magneu fékk hún sífellt
hringingar frá fólki sem sagði henni
frá ferðum Friðriks þegar hann var
úti að drekka. Hann hafi alltaf reiðst
óskaplega þegar hún minntist á eitt-
hvað af því. Smátt og smátt hafi líf
hennar tekið að snúast eingöngu
um Friðrik.
„Ég gerði allt sem ég gat til
að þóknast honum, vera sú
manneskja sem hann vildi
að ég væri. Þegar ég lít til
baka geri ég mér grein fyrir
því hvað þetta var mikil
geðveiki en ég var bara
unglingur," segir hún.
Kýld ófrísk í kviðinn
„Ég man enn vel eftir
fyrsta skiptinu sem hann
barði mig,“ segir Magnea.
„Ég gekk þá með bamið okkar
undir belti og var að vinna í bak-
aríi. Vinnan var með ein-
hverja veislu og ég tók Frið-
rikmeð mér.“
Magnea segir
ókeypis
bjór
strax séð í hvað stefndi. Hún bað
Friðrik nokkrum sinnum um að róa
sig í drykkjuni en hann hlustaði ekki
áhana.
„Á leiðinni heim úr veislunni var
hann orðinn dauðadrukkinn. Við
ákáðum að fara í stutt stopp til
mömmu minnar. Hann var greini-
lega eitthvað fúll út í mig fyrir að
vera gera athugasemdir við
drykkjuna og reif skyndilega fast í
hárið á mér. Mér brá og sló hann. Þá
sturlaðist hann algjörlega, sló mig
og kýldi þannig að ég fékk þungt
högg frá honum í kviðinn. Ég man
hvað mér brá við þetta, enda með
barn okkar beggja í maganum."
Sprengdi varir hennar
Magnea segir að í kjölfar þessa
hafi slagsmál brotist út á heimilinu
þar sem Friðrik hafi meðal annars
ráðist á móður hennar. „Kærasti
systur minnar sneri hann á endan-
um niður og henti honum út,“ segir
Magnea. „Ég var svo æst og undr-
andi eftir þetta að ég hljóp út á eftir
honum og spurði hann hvað væri
eiginlega í gangi. Friðrik svaraði
með því að gefa mér þungt högg í
andlitið með þeim afleiðingum að
varir mínar
sprungu."
Magnea
>? -i segir 'að eftir
á að hyggja
hafi þetta
verið eins
augljós
vísbend-
ing og
orðið
getur
um
hvað
væri í
vændum
kysi hún að
vera
áfram
með
Magnea Dröfn Mag núsdóttir Reynir að koma lífi sinu á réttan kjöl eftir áraiangar mis-
þyrmingar.
„Friðrik var með hníf
á sér og ógnaði mér
með honum. Hann
skar sig allan og mak-
aði blóði sínu á mig
Friðrikienbætirvið: „Friðrikhringdi
svo bara og hringdi þar til að ég gaf
eftir og við byrjuðum aftur saman."
Misþyrmt á Kántríhátíð
„Eftir þetta urðu barsmíðar hans
hluti af mínu lífi," segir Magnea.
„Það var alveg sama hvað það var,
hann fann alltaf einhverja ástæðu til
að lúskra á mér. Enda hef ég lrklega á
einhvern hátt gefið honum þau
skilaboð að það væri allt í lagi eftir
að ég tók við honum aftur eftir fyrsta
skiptið og lúffaði alltaf fyrir honum í
öll skiptin sem á eftir komu.“
Þó að Friðrik hafi fengið þrjá
dóma fyrir ofbeldisárásir gegn
Magneu segir hún sjáíf að alvarleg-
asta árásin hafi aldrei verið dregin
fram í dagsljósið.
„Við fórum saman á Kán-
tríhátíð á Skagaströnd,"
segir Magnea. „Friðrik
byrjaði strax að
drekka illa og ekki
leið á löngu þar til
að hann var orð-
inn vitstola af ölv-
un.“ Hún segir
Friðrik hafi byrjað
að lemja sig inni í
tjaldinu þeirrra.
„Ég reyndi
hvað eftir annað
að komast út en
komst ekkert,"
segir Magnea.
„Ég man að það
var eitthvað fólk
sem spurði hvort
ekki væri allt í lagi
en ég þorði ekkert
að segja enda
dauðhrædd við
Friðrik. Hann var með hníf á sér og
ógnaði mér með honum. Hann skar
sig allan og makaði blóði sínu á mig
alla. Ég beið alltaf eftir að löggan
myndi koma og taka hann en hún
kom aldrei."
Aldrei orðið jafn hrædd
Magnea segist ekki geta lýst því
hvernig það er að verða fyrir öðru
eins ofbeldi og hún þurfti að upplifa.
„Ég veit að það sem ég hræddist
mest voru ekki hnefar Friðriks, það
voru frekar augu hans sem skelfdu
mig,“ segir Magnea. „Stundum kom
einhver glampi í augu hans, glampi
sem ég var farin að þekkja of vel á
endanum. Þegar ég sá þennan
glampa vissi ég að það var ekki gott í
vændum. Ég vissi að þá var Friðrik til
alls líklegur. Þegar ég sá þennan svip
var eins og öll mín orka og allur minn
vilji hyrfi bara. Það var eins og Friðrik
væri af einhvejum öðrum heimi. Ég
hef aldrei, hvorki fyrr né síðar verið
jafn hrædd og þegar ég sá þennan
svip Friðriks," segir Magnea.
Tók frá mér unglingsárin
„Ég kvíði fyrir því þegar Friðrik
losnar af Hrauninu," segir Magnea
og bætir við að hún vonist til að
þurfa aldrei að líta hann augum
aftur. „Ég efast þó um að sú ósk mín
eigi eftir að rætast. Ég kvíði því
stanslaust að hann eigi eftir að koma
og finna mig, hefna sín á mér einu
sinni enn því í huga hans er allt mér
að kenna," segir Magnea.
Að því er Magnes segir er hún
haldin ofsakvíða og á orðið erfitt
með að vera innan um fólk sem hún
þekki ekki. Hún fái kvíðaköst í
aðstæðum sem hún er óörugg í.
„Það á eftir að taka mig langan
tíma að vinna mig út úr þessu en ég
stefni ótrauð áffam því ég ætla ekki
að leyfa Friðriki að eyðileggja líf mitt
meir," segir Magnea. „Hann tók frá
mér unglingsárin og gerði þau að
hreinni martröð. Nú situr hann í
fangelsi fyrir það, en ég ætla halda
áfram og læt ekki bugast."
andri@dv.is