Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.02.1995, Blaðsíða 9

Endurreisn
Þeim safnfélögunum Einari
Bjarnasyni, Jóhanni Gunnari Ól-
afssyni f. v. bæjarfógeta, og Indr-
iða varð tíðrætt um örlög félagsins
og það varð úr að þeir boðuðu til
rabbfundar með Pétri Haraldssyni
og Bjarna Vilhjálmssyni þjóð-
skjalaverði og ákváðu þar að
endurreisafélagið. Hinn 18. febr-
úar 1972 var svo Ættfræðifélagið
endurvakið. Indriði Indriðason var
kosinn formaður og var fyrsta
verkefnið að ljúka Manntalinu
1816 og komu tvö síðustu heftin
út 1973 og 1974.
Síðan hefur mikið vatn til
sjávar runnið í útgáfumálum bæði
hjá Ættfræðifélaginu og Indriða.
Fjórar bækur um ættir Þingeyinga
hefur hann eins og áður sagði sent
frá sér, og víst er að það verður
mörgum fagnaðarefni að frétta að
kominn er á skrið undirbúningur
að áframhaldandi útgáfu þessarra
merku bóka.
Jákvæður áhugi
En hvað veldur þessum mikla
ættfræðiáhuga okkar íslendinga?
Hvað sækjum við í
þessarættrakningar
og upptalningar?
Ég held að
skýringin séeinföld,
segir Indriði.
Islenska þjóðin er
nánast einstök-
fámenn og náin.
Allirþekkjaalla og
allir vilja þekkja
alla. Við höfum
jákvæðan áhuga
hvertáöðru. Það er
yndisleg tilfinning
aðlitlaþjóðinokkar
skuli vera eins og
ein stór fjölskylda.
Ættfræðin, þekk-
ingináættumokkar
og uppruna, gerir
okkur líka mun
skyggnari á lífið
sjálft. í ættfræðinni
sjáum við kynslóð-
irnar renna fram
hverja af annarri,
skynjum lífsbaráttuna og hin
kröppu kjör alþýðunnar, sorgina
og gleðina. Við finnum að við
erum öll hlekkir í langri keðju sem
fléttast í samofið net ættanna.
Við fylgjumst
hvert með öðru gegn-
um skyldleikann og
einmitt þekkingin á
ættum okkar og ein-
kennum gerir okkur
færari um að skilja
samferðafólkið,
gerir okkur víðsýnni,
glöggskyggnari og
umburðarlyndari.
Við sjáum hvemig
útlit og einkenni,
gáfur og hæfileikar,
skapferli og hegðun,
veikleikar og sjúk-
dómar ganga gegn-
um ættimar, oft eins
og rauður þráður.
Ættfræðin gerir
okkur einnig ríkari
tilfinningalega, hún
gerir okkur færari um
að draga ályktanir og
skiljabæði lífið sjálft
og einstaklingana.
Það er allt jákvætt
viðað vita deiliásér
Ættfrœðin gerir okkur ríkari
og sínum og samferðafólkinu, að
vita, skynja og skilja að við erum
öll partur af sögunni og lífinu.
Ég held líka að það sér inn-
byggð þörf hjá öllum að vita deili
á sér, vita af hverjum maður er
kominn og hverjum maður er
skyldur. Þráin og þörfin fyrir
þennan fróðleik kemur fyrr eða
síðar.
Grúsk eða vísindi?
Önnur hlið ættfræðinnar er að
hún er spennandi, eins og gesta-
þraut sem aldrei verður leyst til
fulls. Stöðugt bíða óhnýttir endar
sem enginn veit h vert leiða fy rr en
við fikmm okkur eftir þeim á vit
nýrra spumingamerkja.
En hvað um ábyggilegheitin?
Hverju er að treysta? Em ekki
allir undan öllum? Hvað um öll
framhjáhöld og launböm?
Auðvitað er margt óljóst, óvisst
og vafasamt og sumt hreinlega
falsað. En við verðum að taka því
og reyna auðvitað eins og fyrri
daginn að hafa það sem sannara
reynist. Vafaatriðin réttlætaengan
veginn að við köstum ættfræðinni
í heild sinni fyrir róða.
framhald á bls. 16
Útgáfan var tímafrek
9