Málfríður - 15.03.2007, Blaðsíða 6

 MÁLFRÍÐUR
skyldi birta verkefnin. Niðurstaðan varð sú, að
safna þeim saman á geisladisk. Ekki var talið gerlegt
að birta þau á opnu svæði t.d. vefsíðu, þar sem þá
hefði komið til höfundaréttur og þurft að greiða
fyrir notkun efnis. Skólar og nemendur eru líka
misvel útbúnir tækjum og ýmsir aðrir tæknilegir
örðugleikar geta komið upp á.
En hvernig lítur svo „pródúktið” út?
Verkefnið með öllum fyrirmælum og lausnarblað
(þar sem það á við) eru plöstuð og því endurnýt­
anleg. Þessi blöð geta verið hin líflegustu með
litmyndum og fleiru í þeim dúr. Verkefnablöðin
eru ljósrituð, yfirleitt í svart/hvítu. (Bent var á að
oft þurfa kennarar að kosta ljósritun eða hafa kvóta
sem þeir mega ekki fara yfir og geta oft ekki ljósrit­
að í lit). Það eina sem nemandi heldur eftir er ljósrit
af verkefnablaðinu með eigin lausnum. Það reynir
á sjálfsaga nemandans að sækja ekki lausnablaðið
fyrr en eftir að hann hefur unnið verkefnið eftir
bestu getu.
Verkefnin eru yfirleitt stutt, því hafa verður í
huga að þau eru ætlað til vinnu í kennslustund, sem
viðbót við annað efni. Þannig getur nemandi sem
er búinn með það sem er á dagskránni þann dag­
inn, náð sér í verkefni og unnið það sem eftir er af
tímanum. Eða þá að gert er ráð fyrir tíma fyrir slíka
vinnu í stundaskránni t.d. einu sinni í viku.
Í maí var vinnufundur í Brüssel sem ég fór á til
að kynnast hópnum og byrja samstarfið af okkar
hálfu. Tilgangur fundarins var að fara yfir verk­
efnin, samræma útlit og uppsetningu, ræða hvernig
tekist hefur til fram að þessu og skipta með okkur
verkefnum fram að næsta vinnufundi sem verður
á Ítalíu í nóvemberlok. Ásamt því að taka þátt í
samræmingarferlinu, vann ég aðallega með kenn­
urum frá Frakklandi, Portúgal og Ítalíu að úttekt á
vinnublöðum þeirra. Þessi verkefni bera það með
sér að við erum að stíga fyrstu skrefin og margt
að athuga eins og að auka fjölbreytni í æfingum.
Mismunandi þyngdarstig er á verkefnum eins og
verða vill þegar margir vinna saman en það er af
því góða. Nemendur geta þá byrjað á einhverju
einföldu sem þeir ráða auðveldlega við og síðan
smáþyngist róðurinn. Við erum ekki alveg sammála
um að öll verkefnin nái B1. En allt stendur þetta til
bóta eftir því sem verkefnum fjölgar og við erum
ekki lengur að glíma við tækni­ og útlitslegar spurn­
ingar. Frá Frakklandi og Ítalíu komu nemendur með
til Brüssel sem prófuðu verkefnin ásamt belgískum
nemendum. Eftir hvert verkefni fylltu þau út mats­
blöð með spurningum eins og hvernig þeim gekk að
skilja fyrirmæli og leiðbeiningar og hvað hefði vant­
að eða mátt vera öðruvísi. Gaman var að sjá hversu
alvarlega nemendurnir tóku hlutverk sitt og unnu
af mikilli samviskusemi. Þeir voru líka ófeimnir við
að koma strax með munnlegar ábendingar ef þeim
fannst eitthvað athugavert eða lentu í vandræðum
með fyrirmæli.
Í lokin skiptum við með okkur verkum. Ákveðið
var að vinna að verkefnum í A1, A2 og B2 í ensku.
Verkefni skv. B2 kom í hlut íslenska og franska
skólans. Frakkarnir stungu uppá að taka fyrir inn­
og útflytjendur, að lifa og starfa í útlöndum. Við
erum að hefjast handa og velja efni. Fram að næsta
vinnufundi í lok nóvember munum við skiptast
á verkefnum þannig að búið sé að sníða af helstu
vankanta og hægt að koma þeim á geisladisk. Það
fer alltaf töluverð vinna í að fara yfir verkefni og að
fyrirmælin séu nógu skír til að nemendur frá mis­
munandi löndum eigi ekki í vandræðum með þau.
Þýsk og frönsk verkefni á neðri stigum, t.d. A1 og
A2 eru í undirbúningi af okkar hálfu og við munum
byrja á efni sem tengist landi og þjóð.
Von mín með þáttöku í þessu verkefni var að
ná til fulltrúa sem flestra erlendra tungumála sem
kennd eru við Borgarholtsskóla og að við fengj­
um tækifæri til samvinnu og tjáskipta við félaga í
öðrum löndum. Vonandi eykur þetta líka enn frekar
samskipti og samvinnu okkar í milli. Í augnablik­
inu erum við fjögur í hópnum, þ.e. einn enskukenn­
ari, tveir þýskukennarar og einn frönskukennari.
Þar sem enginn skólanna í samstarfinu býður upp
á dönsku fann það tungumál engan hljómgrunn hjá
hinum skólunum. Spænska er ekki í boði hjá okkur
svo hún bíður.
Í gegnum svona verkefni opnast nýr vettvangur
fyrir okkur til að ræða og skiptast á hugmyndum,
við kynnumst tungumálakennslu í öðrum löndum
á vettvangi og myndum tengsl sem nýtast okkur
t.d. með stuttum heimsóknum kennara þar sem þeir
geta tekið þátt í kennslustundum og þar með opnast
enn fleiri möguleikar.