Tímarit Máls og menningar - 01.09.1967, Blaðsíða 54

Tímarit Máls og menningar
ur til hægramegin neðst í maganum og með því að blanda sér drykk, sem
álfarnir hér í klettinum hafa kennt mér, þá drepur maður hana eða öllu
heldur eyðir henni.
Hér fyrir neðan er skip og tveir bátar í fjörunni. Skipið er ryðgað og
bátarnir brotnir. Það er utanstaðarfólk, sem hefur brotið bátana og látið
skipið ryðga. Utanstaðarfólk þekkir ekki á stjörnurnar og þessvegna siglir
það skipum sínum á land.
Hann Jón á sjöinu er kominn hingað á klettinn til mín og það er gott að
tala við Jón, því hann er hæði greindur og svo hefur hann líka hagstæða
strauma.
Þeir eru að fá hann hér út í víkinni.
Já, ég hafði voða góð sambönd í nótt.
Það er alltaf spælingur hér fyrir framan.
Eg heyrði mors bæði frá Venus og Júpíter.
Þetta er rígaþorskur, sem þeir eru að fá.
Það var dálítil truflun á sambandinu við Venus.
Ætli þeir komi ekki að um kvöldmatarleytið?
Já það er geðugt fólk á Júpíter.
Maður fær líklega soðningu í kvöld.
Nei Jón minn, það er ekki staðarfólk á Júpíter.
Hann er að gjóla eitthvað á þá þarna úti, og Jón gengur í burtu.
Við eigum gott með að tala saman, því þegar Jón talar um sjóinn og fisk-
inn, þá tala ég um morsið og stjörnurnar og við skiljum svo vel hvor annan.
Skýrleiksmaður hann Jón.
Eg samdi ofurlítið sögukorn í morgun, ég geri það stundum og þá aðallega
fyrir fólkið á Marz. Það hefur svo afskaplega gaman að sögum. Sagan, sem
ég hjó til í rnorgun var um mann sem byggði óskaplega stórt hús og þegar
hann var búinn að hyggja húsið, þá týndi hann sjálfum sér inn í því og
eyddi svo öllum sínum árum í að leita að sér. Og loks þegar hann fann sjálf-
an sig þá var hann búinn að gleyma til hvers hann hafði byggt stóra húsið
og nú gengur hann á milli fólks og spyr af hverju hann hafi verið að byggja
stóra húsið. Þelta er nokkuð góð saga og þó fannst mér dálítið vont, að
stelpan í hvítu fylkingunni, sem ég er skotinn í skyldi hlæja að henni, þegar
ég las hana upphátt um hádegið. Maður á aldrei að lesa upphátt fyrir hvítu
fylkinguna eða utanstaðarfólk, hvorugt skilur listir né vísindi.
Nú ætla ég að labba niðrí fjöru og lykta að þangi og þreifa á sjónum.
Það er að koma kvöld því sólin er farin að renna. Sólin nefnilega rennur
148