Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.1984, Side 84

Tímarit Máls og menningar - 01.02.1984, Side 84
Tímarit Máls og menningar Jæja, loksins get ég um frjálst höfuð strokið, eftir að hvorki er hár né haus á körlunum. Greiðan hugsaði sér gott til glóðarinnar, hún ætlaði aldrei að greiða neinum, hvorki körlum, kóngum, kerlingum né dýrum. Greiðan hugðist gera eitthvað gjörólíkt. I rauninni hélt hún að hún væri ekki gerð fyrir það að greiða. Eg er fyrir eitthvað allt annað, sagði greiðan. Eg hef verið á rangri hillu hjá karlinum. En hvað geta greiður gert annað en greitt? Ekki er nóg að vera frjáls. Greiðan varð líka að gera eitthvað. Hún gat ekki fundið rétta hillu nema hún vissi hvað hún vildi og kunni eða gat lært. Sannast sagna kunni greiðan það eitt að greiða og það ekki hári heldur berum skalla, sem hún greiddi ágætlega enda vandalaust. Nóg er að nota hendurnar við að greiða skalla. Loksins hef ég tíma aflögu fyrir sjálfa mig, sagði greiðan. Frá því ég man eftir mér hef ég greitt sköllóttum karli í stað þess að greiða sjálfri mér. I sömu svifum vatt greiðan upp á sig, hún varð reigingsleg og gat undið upp á sig einhver ósköp enda alveg óbrjótandi greiða, eða það hélt hún sjálf. Síðan fór greiðan að greiða fínu tindunum með grófu tindunum og grófu tindunum með fínu tindunum. Hún gerði þetta á víxl og greiddi sér dag og nótt. Henni fannst engin vanþörf vera að greiða sér, þótt tindarnir væru óflæktir og stífir og þyrftu enga greiðslu. Greiðan hafði enga hugmynd um sitt rétta eðli, vegna þess að hún hugsaði aðeins um sjálfa sig. Og þeir sem hugsa einvörðungu um sjálfa sig vita aldrei hvað þeir eru. Það sama gilti um greiðuna, og hún greiddi sér látlaust uns tindarn- ir hrundu úr henni hver af öðrum, en hún lét það ekkert á sig fá. Greiðan var svo glöð yfir að geta nú aðeins sinnt sjálfri sér. Hún greiddi sér í tíma og ótíma, líkt og hún væri grálúsug. Að lokum var aðeins einn tindur eftir í greiðunni, og greiða með einn tind getur alls ekki greitt sjálfri sér, hún þarf að fá aðra greiðu til þess. Nú stóð greiðan næstum nákvæmlega í sömu sporum og „ein- hærði“ karlinn, og hún svipaðist þá um. Og hvað haldið þið að hún hafi séð? Hún sá tindalausa greiðu og að önnur greiða með alla tindana heila 74
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.