Skírnir - 01.01.1960, Blaðsíða 31
Skímir
Á aldarafmæli Frödings
29
þeim báðum væru ort á svipuðum tíma. Hann á það til sem
fyrr að bregða á glens, eins og þegar hann lýsir stúlkunni,
sem átti bamið með öllu stúdentafélagi háskólans (Student-
kárens dotter i Gammalt och nytt). En oftar er það, að skop-
ið beinist að honum sjálfum.
tJtlendingurinn í tilverunni skýtur hér upp kollinum í kvæði
eftir kvæði og í ýmsum gervum. Stórkostleg er sú mynd í
Ett gammalt bergtroll. Það kvæði er í senn gamansöm og al-
varleg sjálfslýsing og frábært dæmi mn skáldskaparíþrótt
Frödings. En um þessar mundir hafði heilsu hans hrakað
mjög, og mátti heita, að ljóðin í Stánk och flikar væru ort í
skúraupprofum. Það þarf því engan að undra, þó að í sum-
um beztu kvæðunum kveði hann fyrir munn þeirra, sem
glíma svipaða glímu, Eiríks fjórtánda og Hamlets Danaprins.
Sjúkdómurinn er það, sem á læknamáli er kallað schizofreni
eða geðklofnun. Á milli bráir af honum, og þá yrkir hann af
efldum mætti. Því segir hann í Prins Aladin av Lampan:
Ack, den som agt om Lampan,
har aldng mera ro
och den som burit Ringen
vill aldrig mera tro,
att icke undertingen
frán fordom áro kvar,
fast villorna bedraga
och tvivel honom gnaga
och inga ting han har.
Ty Lampan, det ár skaparkraft
som gör til makt en man,
och Ringen, det ár troskraft,
som allting kan.1)
Meðan hann átti sköpunarkraftinn, var honum borgið. Skáld-
skapurinn er nú orðinn allt hans líf. Þrátt fyrir böl hans er
hann einn af hinum útvöldu:
x) Æ, sá sem eitt sinn hefur eignazt lampann, fær aldrei framar ró,
og sá, sem borið hefur hringinn, trúir því aldrei framar, að töfraþingin
sem áður voru, séu ekki enn, þó að tál blekki og efi nagi og hann sé alls-
laus. Því lampinn er sköpunarmáttur, sem gefur manninum vald, og hring-
urinn er trúarkraftur, sem megnar allt.