Þjóðmál - 01.12.2013, Blaðsíða 7

6 Þjóðmál VETUR 2013
Óli Steins, sem var nokkuð sérstakur, hafði
upphaf söngsins svona:
Jesús kastaði öllum syndum sínum bak við mig,
og hann sér þær aldrei meir .
Hann var ófáanlegur til að breyta vísunni,
enda sagðist hann ekki eiga neinar syndir til
að kasta . Ekki voru þó allir á sama máli um
það, því að Óli þótti strax í æsku nokkuð
mikill fyrir sér .
Eitt árið átti ég alls ekki von á að ég gæti
farið á jólatrésskemmtunina . Sama dag
og hún var haldin bað Árný, kona Hafliða
skósmiðs, mig að gera eitthvað smávegis fyrir
sig, líklega að fara fyrir sig út í Bjarnabúð .
Þegar ég hafði lokið erindinu spurði hún
hvort ég ætlaði ekki á jólaskemmtunina um
kvöldið . Ég sagðist ekki ætla að fara . Þá rétti
hún mér tveggja krónu pening og spurði
aftur .
„Já,“ sagði ég þá hátt og skýrt, þakkaði
henni kærlega fyrir og hljóp heim .
Þetta varð til þess að við komumst öll á
skemmtunina .
Árný og Hafliði voru ágætisfólk . Það
var góð lykt á verkstæðinu uppi á loftinu
hjá Hafliða . Maður var fljótur að hlaupa í
gúmmískónum sem hann bjó til .
Trúlega hefur það verið í þetta skipti sem
Hjálpræðisherskonurnar sungu um hann
Villa litla sem var svo veikur . Mamma hans
sendi litlu systur hans á knæpuna til að
sækja pabbann en hann kom ekki heim .
Ég man að ég spurði mömmu hvað
knæpa væri og hún sagði mér það . Þetta var
svo sorgleg saga að ennþá klökkna ég þegar
ég les þetta ljóð . Ég er viss um að það hefur
átt einhvern þátt í þeirri ákvörðun minni,
sem ég sagði mömmu frá þegar ég fór að
heiman, tólf ára gamall, að bragða aldrei
áfengi né tóbak . Heimili okkar hafði liðið
mikið fyrir það vandamál síðustu árin sem
ég var heima, þótt foreldrar mínir hafi verið
laus við allt slíkt .
Ljóðið er eftir Sigurð Júl . Jóhannesson
og heitir „Á kránni“ . Í því eru m .a . þessi
erindi:
Ó, pabbi minn kæri, æ, komdu með mér heim,
sko, klukkan er senn orðin eitt .
Þú lofaðir í morgun að koma snemma í kvöld,
á knæpunni að tefja ekki neitt .
Nú er eldurinn dauður og allt er orðið kalt,
og enn bíður mamma eftir þér .
Hún situr með hann Villa litla, sjúkur er hann,
og svo lítil hjálp er að mér .
Viðlag:
Kom heim, kom heim,
æ, pabbi minn kæri, kom heim .
Ó, pabbi minn kæri, æ, komdu með mér heim .
Sko, klukkan er senn orðin þrjú,
og tíminn er svo langur og tómlegt heima er allt,
við tvær erum aleinar nú .
Því Villi litli er dáinn, já, drottinn minn hann tók,
og deyjandi spurði hann um þig .
Hann kallaði á þig, pabbi minn, og bauð þér góða nótt,
og bað þig að kyssa sig .