Þjóðmál - 01.12.2013, Síða 84
Þjóðmál VETUR 2013 83
2008) og hafði sagt að ástæðan fyrir því að
ekki hefði verið flutt tillaga um rannsókn
á bankahruninu á vegum alþingis væri
tregða Steingríms J . til samkomulags um
slíka tillögu á vettvangi alþingis . Við þetta
umturnaðist Steingrímur J ., hrópaði dreyr-
rauður: „Étt‘ann sjálfur!“, stóð fyrir framan
ræðustólinn og starði á mig og gekk síðan
að Geir og lagði hendur á hann . Í bókinni
er sagt að ég hafi sakað Steingrím J . um
að tefja framgang frumvarps um sérstakan
saksóknara . Steingrímur J . segir í bókinni:
Þetta voru dylgjur og árásir og mér var
þungt í skapi . Ég spurði Geir hvort það
væri með hans samþykki að menn gengju
svona langt í málflutningi og bank aði í öxl
hans . Geir hefur alltaf verið drengi legur í
sambandi við þetta og aldrei gert neitt úr
því, en Björn og einhverjir fleiri hafa hins
vegar reynt að búa til þá mynd að þetta
hafi verið eitthvert ofboðslegt offors . Mér
getur hitnað í hamsi en því fer víðs fjarri
að ég sé ofbeldisfullur .
Ónákvæmnin felst í því að segja ekki frá
þeirri staðreynd að á þessum tíma þvældist
Steingrímur J . fyrir samkomulagi allra
þing flokka um rannsókn á vegum alþingis
með því að setja fram alls kyns kröfur .
Þannig hefði hann örugglega einnig hagað
sér í þjóðstjórn . Hitt er svo beinlínis
rangt að ég hafi leitast við að gera meira
úr framgöngu Steingríms J . en góðu hófi
gegnir . Hann varð sér rækilega til skammar
í þingsalnum og furðulegast var að forseti
lýsti framgöngu hans ekki vítaverða . Það er
ósvífni að krefjast þess að um þetta sé þagað .
Atvikið lýsir auk þess ólíkri skapgerð þeirra
Steingríms J . og Geirs . Að kalla saman
landsdóm yfir Geir H . Haarde var pólitískt
ofbeldisverk .
Daður Steingríms J . við Sjálfstæðisflokk-
inn eftir kosningar 2007 er í hróplegri
and stöðu við öll stóru orðin sem hann lét
falla um stefnu og störf sjálfstæðismanna,
nýfrjálshyggjuna og þjóðarbölið vegna
hennar, eftir að hann settist í ráðherrastól
1 . febrúar 2009 .
ESB-leyniþræðirnir
Eftir flutning stefnuræðu Geirs H . Haarde á alþingi 2 . október 2008
skrifaði ég á vefsíðu mína:
Valgerður Sverrisdóttir, varaformaður
Fram sóknarflokksins, og Birkir J . Jóns-
son, samflokks- og samþingmaður henn-
ar í Norðausturkjördæmi, gældu við aðild
Íslands að Evrópusambandinu . Með
því eru þau í senn að biðla til Sam fylk-
ingar og ögra Guðna Ágústssyni innan
Fram sóknarflokksins . Þeir Össur Skarp-
héðinsson og Björgvin G . Sigurðs son, við-
skiptaráðherra, voru einnig með hug ann
við Evrópusambandið í ræðum sínum .
Samfylkingarráðherrum var eitt mál ofar í
huga en öll önnur við hrun fjármálakerfisins .
Þeir vildu knýja á um aðild Íslands að
Evrópusambandinu . Látið var eins og
lífs björg þjóðarinnar fælist í því einu að
Daður Steingríms J . við Sjálfstæðisflokk inn eftir
kosningar 2007 er í hróplegri
and stöðu við öll stóru orðin sem
hann lét falla um stefnu og störf
sjálfstæðismanna, nýfrjálshyggjuna
og þjóðarbölið vegna hennar, eftir
að hann settist í ráðherrastól 1 .
febrúar 2009 .