Franskir dagar - 01.07.2016, Qupperneq 23

Franskir dagar - 01.07.2016, Qupperneq 23
23 Franskir dagar Les jours français og leiðbeiningar á sinn ljúfa hátt. Þegar amma var heimsótt á hátíðisdögum var sparibollastellið notað og heitt súkkulaði borið fram. Við börnin fengum líka að drekka úr fínu bollunum, okkur til gleði. Amma sagði stundum söguna af því þegar hún var barn og fór til messu á jólum og eftir á var boðið til kirkjukaffis á prestssetrinu. Þar fengu börn jafnt sem fullorðnir að drekka úr ákaflega fínum gullslegnum bollum og henni fannst þetta svo hátíðlegt að hún ákvað með sjálfri sér að svona skyldi þetta einnig verða hjá henni og við það stóð hún. Börn ömmu, allavega þau eldri, munu hafa átt sinn eigin sparibolla sem einungis var notaður á hátíðum. Amma kunni að gera mikið úr litlum efnivið, hún heklaði til dæmis mottur úr súrmjólkur- pokum og heklaði einnig utan um baggabönd í mottugerðinni. Gömul sængurver og efnisaf- gangar voru klippt eða rifin í mjóar ræmur sem voru fléttaðar og síðan saumaði hún þetta saman í mottur. Hún bjó líka til dúkkur úr efnisafgöngum og fleiru. Amma átti alltaf til nóg af vettlingum og sokkum sem hún gaf okkur, oft átti hún það mikið til að hægt var að velja mynstur eða liti. Við vorum mörg barnabörnin sem nutum góðs af þessu. Seinna voru það svo langömmubörnin sem einnig fengu að njóta handverks hennar. Amma prjónaði sokka og vettlinga svo lengi sem heilsa hennar leyfði, og var það með þakklæti og gleði sem við tókum á móti þessum gjöfum, því það var í hennar anda að gestir væru leystir út með glaðningi. Okkur börnunum til gleði klippti hún stundum út allskyns dýr og fólk úr blöðum og pappa sem til féll, oftast þó hesta. Amma var alla tíð hrifin af hestum, var óhrædd við þá og hafði gott lag á þeim. Þegar hún var í Gröf sem barn, náði hún eitt sinn hrossi úr hrossahóp, komst á bak og hesturinn rauk af stað. Þetta var þá ótemja en hún tolldi á baki. „Það var meiri ferðin á skepn- unni,“ varð ömmu að orði þegar þetta kom til tals seinna meir. Meðan hún bjó í Dölum átti hún alltaf brauð til að gefa þessum vinum sínum, sem litlir hestasveinar teymdu að eldhúsglugganum og var þá góðgætið rétt út um gluggann. Amma hafði gaman af lestri og las alla tíð mikið. Sagði hún stundum frá að hún hefði lesið alla jólanóttina, fyrir tíma rafmagnsins, því þá mátti ljósið loga alla nóttina. Það var alltaf gaman að heyra frásagnir frá barnæsku hennar því margt var svo ólíkt í þá daga. Öll börn ömmu fóru í frekara nám eftir barna- skóla, þrátt fyrir þröngan fjárhag. Bæði unnu þau sjálf fyrir skólagöngu sinni og/eða fengu aðstoð hjá góðu fólki. Fjölmargir afkomendur ömmu eiga heima á Fá- skrúðsfirði. Eftirfarandi frásögn Boggu sýnir glöggt að það er hverju orði sannara: „Einu sinni kom frændi minn í mötuneyti barnanna í sveitinni í grunnskólanum og var þá verið að tala um ömmu á Egilsstöðum. Það tóku svo margir undir frá Þernunesi, Hafranesi, Brimnesi og Dölum að hann spurði hneykslaður hvort hún væri amma allra á Fáskrúðsfirði.“ Ekki er það nú alveg en það eru ansi margir frá henni komnir. Eftir að amma flutti í Egilsstaði kom hún samt oft niður á firði og gisti hjá börnum sínum um lengri eða skemmri tíma. Marinó átti trilluna Þernu og gerði út frá Hafranesi á efri árum. Fyrir sig og ömmu smíðaði hann verbúð sem var staðsett yfir skurði á símastaurum, við hliðina á sjóhús- inu á Hafranesi. Munum við þau sitjandi á sínu rúminu hvort með lítið borð á milli sín. Lítið var um annan húsbúnað ef frá er talinn skápur, enda komst ekki mikið meira fyrir í þessu litla húsi, en þetta dugði þeim vel enda nægjusemin í fyrirrúmi. Aldrei skipti hún amma skapi, að minnsta kosti fór hún ákaflega vel með það ef svo var. Hennar ljúfi og mildi háttur virkaði róandi á alla sem í kring voru. Það eru forréttindi að hafa átt hana fyrir ömmu enda teljum við að ekki sé hægt að finna betri fyrirmynd. Við sem berum nafnið hennar gerum það svo sannarlega með stolti. Snorri Felix Guðjónsson, Sigríður Fanney Guðjónsdóttir, Björgvin Steinþórsson, Vilborg, Bjarmi Hreinsson, Sverrir Freyr Guðjónsson og Geisli Hreinsson. Vilborg Björnsdóttir, Vilborg Elísdóttir, Vilberg Marinó Jónasson, Vilborg Sigfúsdóttir, Vilborg Eiríksdóttir og Vilborg Friðriksdóttir. Myndin er tekin í Skrúði á 80 ára afmæli Vilborgar, 2. janúar 1996. Klippimyndir. Vilborg hafði unun af því að klippa út dýr úr pappír. Bollastell sem Vilborg og Steinn fengu í brúðkaupsgjöf. Það er nú á Minjasafni Austurlands á Egilsstöðum.

x

Franskir dagar

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Franskir dagar
https://timarit.is/publication/1108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.