Fréttablaðið - 13.04.2013, Blaðsíða 32

13. apríl 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 32
Þeir lugu
að mér að
kötturinn
yrði settur
í poka og
skotinn ef
ég bjargaði
honum
ekki.
Kolbeinn Tumi
Daðason
kolbeinntumi@365.is
Allt líf Justins Christophers Shouse, sem nú er 31 árs, hefur snúist um körfubolta. Justin, sem er uppalinn í 100 þúsund manna borginni Erie sem stendur við samnefnt
stöðuvatn í Pennsylvaníu í Bandaríkj-
unum, man varla eftir sér sem krakka
öðruvísi en með körfubolta í hönd.
„Ef ekki þá var ég að henda upprúll-
uðu sokkapari í körfu. Við vorum með
körfu fyrir utan húsið, pínulitla körfu
í herberginu mínu og svo setti pabbi
upp körfu í kjallaranum,“ segir Justin.
Veturinn var oft snjóþungur í Erie og
þá kom sér vel að geta skotið á körfu
í hráum kjallaranum þótt lofthæðin
væri ekki nema tveir metrar.
Körfuboltaáhugann sækir Just-
in til móður sinnar sem var ein ell-
efu systkina. Hún, ásamt tveimur
systrum sínum, leiddi menntaskóla-
lið þeirra í úrslit í Pennsylvaníu á átt-
unda áratugnum. Faðir hans er hins
vegar bílasjúkur en stóð þétt við bakið
á körfuboltasjúkum syni sínum og eldri
bróður Justins, sem valdi blak.
„Mér var aldrei ýtt út í körfubolta.
Þetta var bara val. Mamma og pabbi
sögðu mér að ef ég ætlaði að leggja
körfuboltann fyrir mig yrði ég þó að
gefa mig allan í þetta,“ segir Justin.
Lið hans í menntaskóla og háskóla nutu
stuðnings stórrar fjölskyldu Justins
sem missti ekki úr leik hjá honum. „Við
vissum alltaf að við fengjum marga
áhorfendur,“ segir Justin sem bjó í
Erie þar til hann lauk háskólanámi 22
ára gamall.
Myndbandið endursent
Justin útskrifaðist með kennara gráðu
úr Mercyhurst-háskólanum í Erie.
Frammistaða Justins með háskólaliði
Mercyhurst-háskólans var sérlega góð.
Justin er fimmti stigahæsti leikmaður-
inn í sögu skólans, á næstflestar stoð-
sendingar og enginn hefur stolið fleiri
boltum. Náði hann sérstaklega vel
saman við kraftframherjann Joshua
Helm.
Justin og Joshua sendu myndbönd
með brotum úr leik sínum til Sigurðar
Hjörleifssonar, sem hefur útvegað fjöl-
mörgum íslenskum körfuboltaliðum
bandaríska leikmenn í gegnum tíðina.
„Joshua fékk stöðu hjá KFÍ og stóð
sig vel en Siggi sendi spóluna mína til
baka,“ segir Justin og hlær. Hann fékk
þó boð um að spila með liði í Þýska-
landi og þótt launin hafi verið lítil sem
engin ákvað hann að slá til.
„Það var ekki eins og ég hafi ætlað
að verða milljónamæringur hvort eð
er. Fólk sækir ekki í kennarastéttina
í von um gull og græna skóga,“ segir
Justin. Foreldrar hans hvöttu hann til
að slá til.
„Sumir vestanhafs yfirgefa aldrei
heimabæinn sinn. Ég elska Erie og
gæti hugsað mér að búa þar en lang-
aði að upplifa eitthvað fleira,“ segir
Justin, sem langaði að upplifa ævin-
týri og ferðast um heiminn.
Kjaftforir Stjörnustrákar
Frammistaða Joshua Helm með KFÍ
varð til þess að Sigurður Hjörleifsson
hafði aftur samband við Justin. Honum
stóð til boða að verða spilandi þjálfari
hjá liði Drangs á Vík í Mýrdal í næst-
efstu deild.
„Ég vissi lítið um Vík. Hafði lesið
að um fallegan bæ á suðurströndinni
væri að ræða en það kom hvergi fram
að aðeins 400 manns ættu heima þar,“
segir Justin, sem naut lífsins í eitt ár
á suðurströndinni. Óhætt er að segja
að Justin hafi verið í lykilhlutverki hjá
Drangi. Hann skoraði 44 stig að meðal-
tali í leik og man hann sérstaklega
vel eftir leikjunum gegn núverandi
félögum sínum í Stjörnunni. Stjarn-
an lék einnig í næstefstu deild á þeim
tíma og mátti sætta sig við tap í Vík,
þar sem Justin skoraði 54 stig.
„Það er ekki leiðinlegt að geta strítt
Stjörnustrákunum í dag með því að
mæta í Drangstreyjunni á æfingar
og minna þá á stigin 54,“ segir Justin.
Hann segist hlæjandi reglulega minna
Stjörnustrákana á stórveldið Drang úr
suðrinu. Stjörnumenn hefndu þó fyrir
tapið í leik liðanna í Ásgarði þar sem
foreldrar Justins voru meðal áhorf-
enda.
„Þeir voru með kjaft og læti við mig.
Mamma minntist á það eftir leikinn að
þetta hefðu ekki verið vingjarnlegir
strákar,“ segir Justin brosandi.
Hann segir að það hafi verið sér-
staklega fyndið þegar hann til-
kynnti mömmu sinni að hann
væri að skipta um lið sumarið
2008. Væri á leiðinni í liðið með
ókurteisu strákunum. „Núna
eru þetta auðvitað góðir
vinir mínir.“
Kallaður Jason
Frábært tímabil með
Drangi fór ekki
framhjá Snæfell-
ingum í Stykkis-
hólmi sem sömdu
við Justin. Landi
hans, Geoff Kotila,
þjálfaði liðið en hann þekkti
til Justins frá því úr háskóla-
boltanum vestanhafs.
„Stuðningsnetið í Stykkis-
hólmi var frábært því þar elsk-
ar fólkið körfubolta,“ segir Just-
in, sem jafnframt tók við þjálfun
kvennaliðs félagsins. Honum sjálf-
um gekk þó heldur illa til að byrja með.
„Frammistaða mín í fyrstu tveim-
ur leikjunum með Snæfelli var fyrir
neðan allar hellur. Ég var hræðilegur.
Mér fannst ég þurfa að sanna mig enda
kominn í deild hinna bestu,“ sagði Just-
in en fleira var að angra hann.
„Svo gat Geoff Kotila ekki lært
nafnið mitt. Hann kallaði mig ítrek-
að Jason,“ segir Justin. Hann þakkar
Snæfellingum fyrir að hafa stutt sig
því á þeim tíma voru íslensku félögin
dugleg að losa sig við bandarísku
Hef unnið fyrir ríkisborgararéttinum
Justin Shouse hefur sett svip sinn á íslenskan körfubolta síðastliðin átta ár. Fátt benti til þess að Bandaríkjamaðurinn 23
ára, sem renndi blint í sjóinn á Vík í Mýrdal hausið 2004, yrði kjörinn besti leikmaður efstu deildar sjö árum síðar. Í dag er
hann óumdeildur leiðtogi Stjörnunnar, sem margir reikna með að verði Íslandsmeistari í fyrsta sinn áður en apríl er allur.
KENNARINN Justin kennir við Alþjóðaskólann í Garðabæ, þar sem um 75 krakkar frá öllum heimshornum eru við nám. Í ár kennir hann leikfimi, sund, stærðfræði og
lestur en það breytist á milli ára. „Þannig fer fólk í ný störf, viðheldur ferskleika og áhuga. Ef þú kennir það sama fjögur ár í röð tapast orka og sköpunarhæfileiki.“
FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
Justin varð íslenskur ríkisborgari sumarið 2011. Íslenskan hefur verið á uppleið
hjá honum undanfarin ár en hann segist þó stoltur skilja allt sem Teitur Örlygsson
þjálfari segi við liðið.
Aðeins tveir erlendir leikmenn mega vera inni á vellinum hverju sinni í efstu
deild karla hér á landi. Justin og liðsfélagi hans Jovan Zdravevski eru báðir með
ríkisborgararétt og teljast því eðlilega sem Íslendingar.
„Ég veit að fólk fussar og sveiar yfir því. En ég hef verið hérna lengi, ég er
skattborgari og hef lagt mitt af mörkum til samfélagsins bæði sem þjálfari og
kennari. Mér finnst ég hafa unnið fyrir ríkisborgararéttinum.“
Hann veit þó að sumir munu aldrei sjá hlutina frá hans sjónarhorni. Þannig
sé viðhorf margra gagnvart innflytjendum vestanhafs líka.
„Kannski er ég ekki jafníslenskur og Jón Jónsson en ég reyni að standa
mig.“
Fyrir vikið er Justin gjaldgengur í íslenska landsliðið. Veikindi afa hans
komu í veg fyrir þátttöku hans í undankeppni EM síðastliðið sumar.
Hann er hins vegar klár ef kallið kemur.
„Það verður að koma í ljós hvort þjálfarinn sé tilbúinn að veðja á
32 ára gamlan hund.“
Þurfa að veðja á 32 ára gamlan hund
leikmennina ef þeir spiluðu illa.
„Ef þú stóðst þig ekki varstu sendur
heim eftir tvo leiki. Ég hefði því verið
farinn frá Íslandi hefði Snæfell ekki
staðið við bakið á mér,“ segir Justin.
Einnig hjálpaði að liðið var vel mann-
að svo að leikirnir unnust þrátt fyrir
slaka frammistöðu leikstjórnandans.
Í Stykkishólmi fékk Justin líka tæki-
færi til þess að kenna ensku við grunn-
skóla bæjarins.
„Körfuboltamenn hafa ekki alltaf
frábært orðspor fyrir að leggja hart að
sér utan vallar. Í Stykkishólmi leið mér
eins og ég hefði meira fram að færa en
að spila körfubolta.“
Tveimur árum síðar varð Snæfell
bikarmeistari í fyrsta skipti en tap-
aði gegn Keflavík í úrslitum Íslands-
mótsins. Kotila hvarf á braut og Stjarn-
an gat nýtt sér óvissuna í Stykkishólmi
og fékk Justin í Garðabæinn.
Hótað að drepa köttinn
Dvöl Justin í Garðabænum hefur
haldist í hendur við mikla upp-
sveiflu Garðabæjarliðsins. Liðið
varð bikarmeistari á fyrsta tíma-
bili Justins og tveimur árum
síðar komst liðið í úrslit gegn KR um
Íslandsmeistaratitilinn en beið lægri
hlut. Justin var kjörinn besti leik-
maður Íslandsmótsins á síðustu leik-
tíð og nýtur lífsins í Garðabæ þar sem
hann þjálfar yngri flokka Stjörnunnar
og kennir við Alþjóðaskólann. Hann
er einhleypur og ólíkt flestum Banda-
ríkjamönnum á hann ekki einu sinni
hund.
„Ég væri svo til í að eiga hund,“
segir Justin. Tíu vikna sumarfrí í Erie
gera það hins vegar ómögulegt. „Vinir
mínir geta passað upp á gítarinn minn
og lopapeysuna en það yrði erfiðara
með hundinn,“ segir Justin. Hann seg-
ist þó hafa átt kött í Vík í Mýrdal.
„Þeir lugu að mér að kötturinn yrði
settur í poka og skotinn ef ég bjargaði
honum ekki,“ segir Justin, sem skírði
köttinn Herra Ha til heiðurs hvatning-
arópum Drangsmanna fyrir leiki lið-
anna í fyrstu deildinni.
„Kötturinn var frábær og fylgdi mér
hvert fótmál í Vík og mætti á æfingar.
Eftir nokkra mánuði hljóp hann þó út
og varð fyrir bíl,“ segir Justin og full-
yrðir að kötturinn sé enn þann dag í
dag goðsögn í Vík.