Félagsbréf - 01.08.1961, Side 49

FÉLAGSBRÉF
47
aði hann bókina Ordeal, sem lýsti Eng-
lamii eftir sprengjustríð, og var það furðu
nákvæm lýsing a ástandinu, eftir heims-
styrjöldina síðari. I bókinni No Highway
lýsir luinn flugvélum, sem springa af
málmþreytu, löngu fyrir Comet-slysin. —
Það verður ekki sagt, að bókin Á strönd-
inni. sé uppörvandi, þegar ]>etta er haft í
huga.
Still höfundar er mjög skýr, en ekki
að sama skapi litríkur. Þýðendur hans
•eiga því alltaf ú hættu að missa skýrleik'
ann en halda litleysinu. Njörður P. Njarð-
vik hefur þýtt þessa bók og tekizt lipur-
lega. Hann fylgir þó stundum enska text-
anum of fast eftir svo að þýðingarsvipur
kemur berlega í ljós. Bókin er öll þægileg
aflestrar, þó að tilþrifin séu ekki mikil.
lljálpar þar mjög til, að höfundur þekkir
efni sitt til fullnustu. Sem verkfræðingur
þekkir hann, hvernig kafbátar, kappakst-
ursbílar o.s.frv. vinna, og verður sagan öll
trúlegri fyrir þetta.
Það sem erfiðast er að fella sig við,
or hið algera vonleysi. Höfundur skilur
við alla dauða. Hann eygir hvergi und-
ankomulcið. Enginn gerir tilraun til að
bjarga sér eða öðrum. Engin umbrot
verða í þjóðlífinu, meðan fólk bíð'ur dauð-
nns. Enginn gefur sig skelfingunni á vald.
Enginn fæst til að sigla kafbátnum sunn-
>r á hnöttinn, þó að það þýddi lengra líf.
Enginn krýpur og biðst fyrir.
Er þetta trúleg lognmolla, þegar fólk
stendur frammi fyrir dauðanum? Er það
líklegt, að engar sviptingar ættu sér stað,
okki einu sinni í sálarlifi einstaklinga?
Er það liklegt, að allir vildu fremur fremja
sjálfsmorð en deyja eðlilegum dauðdaga?
Er ekki liklegra, að fólk liefði verið troðið
■andir við að reyna að' komast í kafbát-
inn, þó að ]>að kannske þýddi aðeins
nokkurra daga lif?
Þessum spurningum verður hver að
svara fyrir sig að' lestri bókarinnar lokn-
uni. Að inenn eigi að lesa bókina tel ég
ekkert álitamál. Þó ég sé ósammála
ýmsu í bókinni, er hún ekki leiðinleg, og
þó sú aðvörun, sem hún flytur, sé ekki
eins skýr og bezt verður á kosið, fær hún
fólk til að' hugsa. Idvað sem fær fólk til
þess styð ég af heilum hug.
Ólafur SigurSarson.
Einar Asmundsson.
Fjúkandi Iauf
Ljód. 78 bls.
Almenna bókafélagiö 1961.
að þykir jafnan nokkrum tíðindum
sæta er ný skáld kveða sér hljóðs.
Slíkar bækur ber einnig að lesa af meiri
varfærni og meiri athygli en aðrar bækur.
Þá má vekja athygli á því að ljóðabækur
eru yfirleitt lengur að eignast heimili í
huga lesandans en skáldsögur. Eftir þau
tiltölulega stuttu kynni sem ég hef haft
af ljóð’um Einars Ásmundssonar virðist
mér einna helzt mega greina þau í fjóra
flokka þótt sú skipting geti að vísu engan
veginn talizt alger.
I fyrsta flokkinum ber að telja kvæði
sem inér virðast persónulegri en önnur
kyæði bókarinnar því ég hef einhvern veg-
inn á tilfinningunni að þar liggi hugur
skáldsins opnari fyrir lesendunum en ann-
ars staðar. Þessi kvæði eru öll dapurleg
og tregafull og þrungin svartsýni. Þau
fjalla um dauðann, um ósigur veikburða
manns andspænis lífinu, um „ævinnar hálf-
kveðna ljóð, sem er ritað og geymt“ en ekki
verður ort að nýju. Feigðin virðist sitja