Félagsbréf - 01.08.1961, Blaðsíða 32

Félagsbréf - 01.08.1961, Blaðsíða 32
30 FÉLAGSBRÉF ingahússins örðugt, líkast því sem maður væri viljalaus úti í stórrigningu, niðurdrepandi og lamandi. En þegar hann minnist stúlkunnar sinnar þá slær hlýjum geislum yfir tilveru hans. I kvöld er honum sérlega erfitt um að vinna. Honum liggur við að láta hugfallast. Hann getur ekki mannað sig upp, og unnið með áhuga, hvað þá fundið gleði og fróun við starfið. Hann er óvanalega þreyttur og áhugalaus, gripinn svo sterkri þrá eftir frjálsræði og hressandi köldu lofti. Hann hlakkar til þess að komast út og fylla brjóstið svalandi kvöldloftinu. Á leiðinni fram ákveður hann að biðja um frí, en kemur auga á gestinn, sem er að setjast við eitt af borðum hans. Nú er langt frá því að þjónninn hafi gleymt viðskiptum sínum við gestinn á stofunni forðum. Öðru nær, í undirvitund sinni er hann bonum þakklátur. En þeir eru auðvitað skildir að skiptum, hann hafði goldið honum það sem upp var sett, og haldið þau loforð, sem af honum var krafizt. En án þess að gera sér sérstaklega grein fyrir því, er honum einhvern veginn ljúfara að afgreiða þennan gest held- ur en marga aðra. Og hann gengur að borðinu til hans. — Tvöfaldan whisky, ís og vatn, segir gesturinn,1 án þess að líta á þjóninn. — Já, takk, svarar þjónninn, sjálfvirkt og horfir á gestinn. Þeir horfa snöggt hvor á annan. — Gjörið svo vel, segir þjónninn og hneigir sig. Um veitingasalinn óm- ar Vínarvals, ung stúlka syngur textann með taktföstum undirleik hljóm- sveitarinnar. Gesturinn horfir á eftir þjóninum. Já, álkan, nú er fuglinn þinn í búri, hugsar hann. Undarlegum glampa slær frá augum hans, hann klappar saman lófunum, og þjónninn kemur að borðinu. — Tvöfaldan whisky og vatn, segir hann og horfir á þjóninn hálfluktum augum. Þjónninn snýr frá borðinu, en gesturinn kallar á hann. — Bíðið andartak, þjónn, segir hann, fer í leðurskjóðu sína og tekur upp silfurpening, sem hann lætur á borðið. — Þetta er fyrir ómakið. Þjónninn rekur upp stór augu, réttir fram höndina, en hikar augnahlik- Svo auðmýkir hann sig og tekur peninginn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Félagsbréf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.