Tíminn - 24.12.1950, Blaðsíða 1

Barn er oss fœtt, sonur er oss gefinn.
Feeðing sérhvers barns inn í þenna heitn efnisins er dásamlegur
atburður, og alla þá, sem hlut eiga að máli, gagntekur hann hrifn-
ingu og fögnuði, — allt antiað er a.rn.k. óeðlilegt,. Það er þessi at-
burður — freðing lilils barns —, sem skapar móðnrástina og föður-
tilfirininguna, hreinustu og sterkustu kenndirnar, er vakna i mann-
legu brjósti. En fœðing flestra barna hefur litil áhrif, nerna á nán-
ustu ástvini og flesta hylur svo timinn óminniskjúpi sinum. Ein-
staka menn gnœfa að visu lengi upp úr hafi timans, brautryðjend-
urnir, mikilmennin, velgerðamenn matinkynsins. Eti ofar öllurn
stendur hann, sem fœddist á jólunum fyrir nítján og hálfri öld,
jólabarnið, jólagjöf guðs til mannanna, Jesús Krislur. Með fœð-
ingu hans urðu vegaskil i sögu mannkynsins. Ný ganga var hafin
fram á leið með nýju veganesti og nýju markmiði. Lifið fékk göf-
ugan tilgang.
En hversvegna var svo langur timi liðitin af lífi mannanna á
jörðinni, áður en guð sendi son sinn i heiminn? Hversvegna fcedd-
ist Kristur ekki fyrr? Slikar spurningar eru eðlilegar, einmitt á
jólunum. Páll postuli svgrar þessum spurningum til fullrar hiitar,
er hann segir: Þegar fylling tirnans kom, sendi guð son sinn, fwdd-
an af konu, fteddan undir lögmáli, til þess að hann ke\f>ti lausa þá,
sem voru undir lögmáilif'svo að vér fengjum sonarréttinn.“ Kristur
kom i fylling timans. Koma hans var háð lögmáli þróunarinnar.
Ekkert stórkostlegt kemur, fyrr en i fylling tirnans. Ekke,rt kemur
jullþroskað, allt verður að vaxa frá hinu smœsta freekorni, og jarð-
vegurinn þarf að vera vel undirbúinn.
Þett.a lögmál gildir urn allar uppgötvanir og tcekniþróun. Þar
er um langa þróun að rceða og ákveðin skilyrði þurfa að vera fyrir
hendi, til þess að hver ný uppgötvun komi að fullu gagni. Allar
mikilvægar andlegar hreyfingar lúta lögmáli vaxtarins og krefj-
ast ákveðinna skilyrða. Lúther kom i fylling timans, John Westley,
Guðbrandur Þorláksson, Haraldur Nielsson.
Koma Jesú Krists inn i þentia heim er þó glœsilegasta dcemið,
sem til er, um þetta lögtnál vaxtarins og þróunarinnar. Þrjár þjóð-
ir, Gyðingar, Grikkir og Rómverjar, höfðu hver á sinn hátt og all-
ar i sameiningu, skapað þá þróun, sern var óhjákvcemileg til þess
að fylling timans yrði fullkomin fyrir fceðingu Jesú: Rómverjar
með þvi að gera heiminn að einu voldugu ríki, skapa frið og veita
þegnunum trúarlegt. frelsi að vissu marki, og gera ferðalög kristni-
boðanna kleif á sjó og landi.
Grikkir með pví að kenna mönnum að hugsa og láta skoðanir
sinar i Ijós og með ást sinni á fegurðinni, ekki sízt. i heimi andans
og listanna. Þeir höfðu og sýnt og sannað, að skynsemin ein getur
alclrei frelsað mannkynið.
Gyðingar með kennitigunni um einn guð, með sögu siiini um
þróun og göfgun guðshugmyndarinnar og jafnframt með eigin
þungri reytislu og þjáningum.
Fyrr en öll þessi reynsla var fengin, var heirnurinn óviðbúinn
því að veita matinssyninum viðtöku. En þegar þessar þrjár þjóðir
höfðu- undirbúið jarðveginn og skapað nauðsynleg skityrði, þá
kom hanti — og haiin kom i fylling tírnans.
jarðarinnar. Jata i peningshúsi er bústaður hans, móðurfaðmurinn
brjóstvörn hans. En furðulega hluti fengu fjárhirðarnir að sjá og
reyua hina fyrstu jólanótt. Hirninn guðs opnaðist fyrir augurn
þeirra og dýrð guðs Ijómaði utnhverfis þá. Það x>ar bending utn
það, cið hinn ceðri heimur lét sér annt um þetta litla barn. Jesús
kotn i heiminn i fátcekt og allsleysi, hann lifði og starfaði i sörnu
örbirgðinni og vonbrigðin nistu sál hans. Hvað sýuir oss áþreif-
anlegar, að ytri völd og embcettisvirðing ncer skarnrnt? En til er
annað vald máttugra, valcl sannleikans og kccrleikans. Harðstjór-
ar og einrceðisherrar njóta máttar síns skamma stund og fall þeirra
er rnikjð. En Kristur lifir og hariti er enn að verki á jörðu hér.
Hann kemur til vor á sérhverjurn jólurn, hann kemur, hvencer sem
vér viljurn og gerum oss hcefa til að veita honurn viðtöku. En það
brestur mikið á, að mennirnir geri það. Fyrir því er myrkrið clsk-
að rnarinheirni i, þess vegna er heimurinn flakandi i sárum, hatrið
og hefnigirnin eins og óstöðvandi flóðbylgja, friður og öryggi á
flótla. Og vér, fslenditigar, hjá oss er heldur ekki allt með feldu.
Þjóðin er sjálfri sér sundurþykk, óheilbrigður ofvöxtur á surnurn
sviðum, eti hún brennd marki vanþroskans á öðrum. Mörgum
greinagóðum mönnum þykir jafnvel horfa til fullkorninnar upp-
lausnar. Hvað er þá t.il bjargar? Aoeins eitt: Jólaboðskapurinn,
fagnaðarerindið — Kristur. Hann korn i fylling liinans til þess að
auðga mannlifið af fátcekt sinni, og hann er enn full-ríkur fyrir
alla, sem honurn vilja þjóna i sannleika, nerna af honum, tileinka
sér lif hans og anda, opna hug og hjarta fyrir krafti kristindóms-
ins. — En hvernig má þetta verða? Á heilögufn jólurn er auðvald-
ara að skilja það en oft endrancer. Til er aðeins ein leið fyrir þig og
mig, fyrir þessa þjóð, út úr ógöngurn efnishyggju Og sjálfselsku
vorra tirna: Hugarfarsbreyting — sinnaski'pt.i. Sú lífsstefna og það
hugarfar, sem yljað er og magnað anda og krafti Krists, leiðir ein-
staklinga og þjóð til farsccldar og gerir oss að sterkum sálum og
góðurn mönnum. Og það bjargar ekkert annuð þessari þjóð né
getur lccknað geggjaða veröld, en kraftur kcerleika guðs. K r i s t-
indómurinn e r e i n a bjargráðið.
/
Vér höldurn heilög jól i nafni Krists og i minningu hans, koti-
ungs sannleikans og friðarins. Vér syngjutn jólasálmana, setn vér
erum alin upp við. Röttd hversdagsleikans og sérhagsmunaþjón-
ustunnar slakna um stund og hugur og sál glúpna fyrir undramœtti
hins heilaga friðar. Aldrei komumst vér ncer þvi að verða „börn“
en á jólunum, verða þau börn, sern vér eigurn að vera alla daga
ársins.
Eg óska þess og bið, að vér mcettum á þessum jólum fyllast
þeirri þrá, sern st.efnir að því að gera oss að trúum lcerisvcinurn
jólabarnsins og einhuga þjónutn rnannssoiiarins. Eg bið þess, að
sii þrá mcctti verða svo máttug. að htín viki ekki á brott úr hjörtum
vorum, þó að jólin liði og taki enda. Eg bið þess, að boðskapur
spámannsins: Barn er oss fcett, sonur er oss gefinn, megi vrrða lif-
ancli i sálttrn landsins barna. Eg bið pcss, að hugarfarsbreyting
mcgi verða með þessarj þjóð, að hún leiti til uppsprettunnar —
anda kristindómsins, og láti hann tnóla líf sitt. og brcytni. Þá veit
ég, að íslendingar munu verða langlifir i landi sínu.
Barn er oss fcett, sonur er oss gefinn, hljómar frá ölturum kirkn-
anna á hverjum jólurn. Valdalaus að ytra hcetti kom sonur guðs til
GLEÐ1LF.G JÓL!