Tíminn - 11.02.1960, Blaðsíða 1

BlaSinu bætast stöSugt
nýir kaupendur á degi
hverjum.
44. árgangur — 33. tbL
Fytght meS breyting-
unni á blaSinu, hringiS
í sfma 1 23 23 og gerizt
áskrifendur.
Finuntudagur 11. febrúar 1960.
t/egna erlendu lánanna stendur þjóðin
enn þa betur að vígi eftir en áður
Stórmerkar upplýsingar dr. Benjamíns
Önnur aðalröksemd stjórnarinnar fyrir efna-
hagsmálafrumvarpinu er sú, aÖ pjótSinni stafi svo
mikil hætta af skuldasöfnun erlendis undanfarin ár,
atS þess vegna sé nú þörf sérstakra neySarrátS-
stafana.
BrimiS sverfur ströndina, en fyrir utan eru fiskimiðin, þar sem menn hafa tvítugfaldaS afköst sín síSan
1905. — (Ljósm.: Tíminn, KM).
Hver starfandi fiskimaður
veiddi 100 lestir s.l. ár
Þegar vélvæðing útvegsins
var til umræðu á Fiskiþingi
fyrir sköirmu, kom í ljós í
framsöguræðu Ásbergs Sig-
urðssonar, fyrir því máli, að
aflamagn á hvern fiskimann
hefði tvítugfaldast síðan 1905.
Hann kvað aflabrögð hafa far
ið sífellt vaxandi og haldist
mjög í hendur við aukna vél-
væðingu. Síðast liðið ár var
aflamagnið 100 lestir á starf-
andi fiskimann.
Þetita er Ijóst dæmi um, að
við erum orðin öflug fiskiþjóð,
(Framhald á 3. síðu).

Þessar systur vinna við aflann í Eyjum. Þær heita Guðrún og Sigríður
Gísladætur. — (Ljósm.: PH).
Til þess að leiða hið rétta í ljós í þessum efnum, þykir
rétt að birta hér eftirfarandi kafla úr grein dr. Benjamíns
Eiríkssonar bankastjóra, er birtist í Mbl. og Tímanum í gær:
„Á árinu 1951 voru greiðslur vaxta og afborgana af erlendum
lánum innan við 2 milljónir dollara. Árið 1958 var upphæðin orðin
nærri 5% milljón dollara. Aukningin nemur 3% milljón dollara. En
á þessu tímabili komu í framleiðslu áburðarverksmiðja og sements-
verksmiðja. Kostnaðurinn við það að kaupa erlendis það, sem þær
framleiða handa okkur mun vera um 2*4 milljón dollara, og er þá
ekki reiknað með farmgjöldum. Þessar verksmiðjur eru báðar byggð-
ar svo til eingöngu fyrir erlent fé. Greiðslur af því fjármagni til út-
landa eru þegar reiknaðar í áðurnefndum tölum. Verksmiðjurnar
spara því innflutning fyrir upphæð, sem slagar hátt upp I alla aukn-
ingu skuldabyrðarinnar. Er þá að sjálfsögðu margt ótalið. sem gert
hefur verið fyrir erlent íé á tímabilinu, svo sem almenn rafvæð-
ing, landbúnaðarframkvæmdir, skipakaup, frystihúsabyggingar o. m.
fl. Hér hef ég aðeins rætt um sparnað á inr.flutningi. En hvernig
lítur svo þróun útfiutningsins út?
Ef við lítum á útflutninginn, sjáum við að árið 1951 nam hann
45 milljónum dollara, en 1958 66 miUjónum dollara. Aukningin er
21 milljón dollarar.
Ég held að það geti ekki verið vafamál, að þjóðin er í alla staði
miklu betur fær um að standa undir greiðslu 5(4 milljón dollara
árið 1958 en 2 milljón dollara árið 1951, einmitt vegna þess hve
miklar framkvæmdir hafa verið unnar fyrir hið erlenda lánsfé.“
Þær tölur, sem hér eru greindar, segja betur sannleikann um er-
lendu lánin en nokkur orð fá gert. Þær sýna jafnframt svo að ekki
verður um villzt, að ekki er nú þörf neinna sérstakra ráðstafana
vegna umræddrar skuldasöfnunar.
Drengur brenn-
ist til bana
Sá hörmulegi atburður gerðist síðdegis i gær, að 10 ára dreng-
ur, Jón Gunnar Gunnarsson, til heimilis að Langagerði 44,
brenndist til bana, er brúsi með eldfimum vökva sprakk í
höndum hans. Gunnar var staddur inni í porti við Rauðagerði
og bendir aUt til að hann hafi ætlað að hella úij brúsannm
á eld, sem hann hafði kveiktan og vökvinn, sennilega benzín,
flætt logandi um hann. Enginn sá til Gunnars, er þetta gerð-
ist, en síðar komu menn með teppi og ætluðu að slökkva í
fötum hans, og mun það ekki hafa tekizt strax. Gunnar var
þegar fluttur á Landakotsspítalann og lézt þar eftir skamma
stund af brunasárum.