Tíminn - 20.09.1960, Blaðsíða 14

14
T f MIN N, þriðjudaginn 20. september 1960.
Eg gæti látið taka yður fasta,
ef ég kærði mig um, vitið þér
það?
— Ef ég man rétt, eru það
ekki greifafrúr, sem New York
blöðin hafa áhuga fyrir i dag,
skaut Ketty inn í. — Þér hafið
kannske ekki séð blöðin í dag?
Clotilde yppti öxlum: — Bull
sagði hún og gretti sig fyrir-
litlega. — Eg skal svei mér
láta þessa blaðasnápa sæta á-
byrgð fyrir að blanda mér inn
í mál þessa Dublés! Eins og
ég geti eitthvað að þvi gert,
að þessi náungi steli heilum |
járnbrautarvagni með þrjátíu
mönnum i? Nei, mér er ósárt
um, þótt hann fái að blæða
fyrir sína duttlunga og glæpi!
Nú fauk í Ketty: — Þér eruð
sá viðbjóðlegasti kvenmaður
sem skriður á guðs grænni
jörðinni! Bara fyrir yðar eigin
duttlunga hafið þér ýtt einum
aðalsmanni, nei, þremur aðals
mönnum, inn í mjög leiðinlegt
mál, og svo getið þér látið
svona lagað út úr yður. Hvern
ig er hægt að ákæra herra
Dublé fyrir rán, þegar þér vit
ið að 2. maí, sem sagt daginn,
sem ránið var framið, var
hann staddur á eyjunni Bess?
— Og hvað gerði hann þar?
urraði Clothilde.
— Akkúrat það sem honum
sýndist, svaraði Ketty, sem
reiddist enn til muna, þótt
hún hefði sjórn á sér. — Þar
að auki var tuttugu og einn
maður þar um leið og hann, I
og beir geta allir borið því!
vitni!
— Eg ímynda mér varla, að
rétturinn taki mikið tillit til
þess, sem 21 ópíumsmyglari
segir. Þar að auki eru ópíum!
smyglarar víst ekki vanir að i
vitna fyrir rétti fyrir aðals- |
menn!
Þá var það að Ketty sagði
setningu, sem kemur til með
að verða ein fegursta setning
í sögu smyglara allra tíma:
— Smyglarar hafa þau for
réttindi fram yfir aðra mnnn
að endrum og eins geta þeir
leyft sér þann munað að vera
heiðarleigir!
— Þér komið mér til að
hlægja, æpti Clothilde móður
sýkislega. En eftir að hafa
sagt þessa setningu, var |
Ketty ekki á þvj að gefast1
upp.
— Samkvæmt amerískum
lögum er það ekki bannað,
að koma yfir'ipenntum mill-
jónameyjum til að hlæga,
sagði hún. — En ég veit ekk-
1
I GIOVANNI GUARESCHI
Clotilde Troll
34
ert um.það, hvað amerísk lög
segja um milljónameyjar, sem
eru komnar út úr jafnvægi
og ræna þremur aðalsmönn-
um til þess að láta þá hafna
í fangelsi. Það er auðvelt fyrir
mig að ná í áhöfnina af Dolp
ungnum, því þessi snekkja yð
ar liggur hér i höfninni, ef
ég man rétt. Og lögreglan get
ur nokk fengið þá til ag opna
munninn, svo sannarlega sem
ég heiti Ketty!
Þegar svona nokkuð skeði,
skreið Giorgino alltaf upp í
hægindastól og hnipraði sig
þar saman og steinþagði. Það
sama gerði ha>in núna. Clot-
hilde hafði notað öll sín bestu
rök. Hún átti að vísu eitt eft-
ir enn, en það var of viðbjóðs
legt og var auk þess nokkuð ut
an efnisins. En að lokum gat
hún ekki á sér setið:
— Þegar ég er svona upp-
tekin af herra Dublé, því ég
hef mína góðu ástæðu til
þess, sagði hún. — En þér,
hvaða ástæðu hafið þér til
þess að sýna svona mikinn á-
huga fyrir honum?
— Nákvæmlega sömu á-
stæðu, svaraði Ketty meg hita
og þunga i röddinni.
Þá vaknaði iorgino. Hann
baðaði út hödunum og kvak
aði meg hárri raust:
Hana nú! Þá höfum við
það! Þú líka! Þú ert líka ást
fangin af þessum bölvuðum
Dublé!
Ketty sneri sér við.
— Nei, Giorgino, sagði hún.
— Það er ekki eins á með okk
ur komið. Hún elskar aðeins
herra Dublé, en ég elska þig
líka!
— Guð veri lofaður, stundi
Giorgino feginsamlega. —
Þag er að minnsta kosti spor
í framfaraátt. En ef góður
guð vildi nú leyfa mér að
finna konu, sem aðeins elskar
mig en ekki herra Dublé, væri
ég sæll og glaður það sem eft
ir er ævinnar.
Strax og Ketty og Giorgino
voru farin, flýtti Ciotilde sér
til Smithsons lögfræðings.
Lögfræðingurinn var ekki í
sem beztu skapi, þegar hún
kom. Hann leyfði henni ekki
einu sinni að komast að.
— Eg hef gert allt, sem þér
hafið beðið mig um, ungfrú
Troll, hrópaði hann örvænt-
ingarfullur. — Eg hef meira
að segja blandað lögreglunni
og Peggy inn i málið, en hr.
Dublé er svo flæktur, ag þér
eruð sú eina, sem gæti bjarg
að honum. Þetta hefur þvi
miður vaxið mér yfir höfuð.
Og yðar nafn er einnig kom
ig með, ungfrú Troll, en það
er ekki mér að kenna.
— Eg skil, svaraði Clot-
ilde. — Ef þetta mál verður
ekki þaggað niður í hvelli,
verð ég köllug fyrir og grínið
með Dolpunginn og Bess kem
ur fyrir almenningseyru og
sitt af hverju fleira!
— Æijá, þetta er leiðinda-
mál, svaraði lögfræðingurinn.
— Milljónarár frá gamla heim
inum eru ekki hátt metnir
hér nú til dags. Menn hafa
alltaf grun um, að þeir komi
hingag til þess að skemmta
sér á reikning ameríkumann-
anna. Það er hræðsla plebeij-
anna við aristókratíið. Nú er
að breiðast út kvittur um
það, að þeir hafi komið hing-
að til þess að spotta lögbók
vora. Þetta er vandræðamál.
Hefðu þeir komið hingað til
þess ag myrða 40 negra, hefði
allt verið i lagi.
— Allt í lagi lögfræðingur,
svaraði Clotilde og hló. —
Næst skal ég myrða negra.
Svo sagði hún lögfræðingn
um frá viðskiptum þeirra
Kettyar, og bað hann að fylgj
ast náið með hinni fögru
smyglarafrú. Hann lofaði því,
og Clotilde spurði hvernig
Fliimario liði.
— Hann fylgr fyrirmælum
mínum út í æsar. Hann lætur
sem hann sé þynnri en fjand-
inn og viti ekki neitt. Hann
trúir því fullt og fast, að allt
fari vel, Það lítur út fyrir, að
han taki þetta allt í gamni.
— Hah, sá hlær best, sem
síðast hlær, sagði Clotilde og
varð reið, en hún gat ekki að
því gert, að um leið varð hún
að þurrka örlítið perlutár, er
læddist út um annan augna-
krókinn.
— Kannske honum líði ekki
vel í fangelsinu, snökti hún
svo.
(Pio Pis og Settambre sátu
í sama fangelsi, og þeir voru
jafnvel ennþá saklausari en
Filimario, þar sem þeir voru
ekki ástar Clotilde aðnót-
En hver hugsaði um þá?)
Við höfum fram að þessu
ekki verið fjölorðir um herra
Dick og vitnin tvö, en nú
komumst vig ekki lengur hjá
þvi að segja meira frá þeim,
því hér eftir munu þeir koma
meira við sögu en áður.
í nokkrar vifcur höfðu þeir
nú heimsótt Filimario i fang-
elsið á hverjum degi til þess
að rétta honum bikarinn
gegnum netið, — hið beizka
| staup niðurlægingar hans, á-
j samt hlýjum óskum um
| hreysti og hamingju.
Það hefði ekki þurft nema
hinn minnsta vott sam-
þykkis, og frú Dublé sál-
j uga, sem sveif á litla skýinu
sínu um himininn og fylgdi
hverri hreyfingu Filimarios,
meg augunum, myndi kinka
kolli hróðug til herra Dublés
sáluga, sem naut iðjuleysis-
ins á himnum ásamt henni,
og segja:
— Sástu þetta, Tom?
Scvmtal á litla skýinu —
Lögfrœðingurinn og vitnin
skreppa i sjóferð — Svið-
setning í hraðlestarmálinu —
Höfundurinn finnur hvöt til
að gripa fram í.
Frú Dublé sáluga og herra
Dublé sálugi spjölluða oft um
Filimario son sinn, þar sem
þau sátu á litla skýinu snu.
Herra Dublé sálugi ávítaði frú
Dublé sálugu oft fyrir fram-
komuna við soninn.
— Þú hefur komið reglu-
lega leiðinlega fram við son
okkar, kona góð. Að gera Fili-
mario arflausan til þess eins
að hefna þín, það var illa gert
af þér.
— Þú ert ekki sanngjarn,
svaraði frú Dublé sáluga. —
Eg gerði Filimario ekki arf-
lausan. Eg bætti bara dálitlu
1 erfðaskrána, sem ég hélt að
hann hefði gott af. '
— Konur eru skrítnar skepn
ur, sagði herra Dublé sálugi.
Hvernig getur þú sagt að dá-
lítið, sem gerir hann fátækan
æfilangt, sé nokkuð sem hann
hefur gott af? Hann lætur
aldrei undan. Fyrr mnn hann
deyja úr sulti. Eg þekki son
minn. Dublé hefur nefnilega
viljastyrk. Langalangafi minn
Norimbergo barón, varð í
æsku sinni að þola margs kon
ar svívirðingar af hálfu her-
togans af Wellester.Einusinni
þegar baróninn ætlaði að setj
ast, setti hertoginn teikni-
bólu í stólinn hans, öllum við
stöddum til mikillar ánægju,
vitaskuld. Langalangafi hló
eins og hinir, en einsetti sér,
að hann skyldi gjalda hertog
anum i sömu mynt: Eg skal
nokk setja teiknibólu í stól-
inn hans, hugsaði hann. Eg
fæ áreiðanlega tækifæri til
bess mjög fljótlega. En litlu
siðar varð hertoginn að fara
til Frákklands, en langalang
afi varð kyrr i Skotlandi. Að
tuttuguogfimm árum liðnum
kom hertoginn af Wellester
aftur til Skotlands. Þá hafði
verið bylting og ólga í Skot-
Þriðjudagur 20. september:
8.00 Morgunútvarp.
8.30 Fréttir.
10.10 Veðu.rfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
12.55 „Á ferð og flugi“.
16.30 VeSurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Erlend þjóðlög.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Átök Svía og Dana á
síðari hluta 17. alda.r (Berg-
steinn Jónsson cand. mag.).
20.55 Þjóðdansar írá Júgóslavíu,
fluttir af þarlendum lista-
mönnum.
21.30 Útvarpssagan: „Barrabas" eftir
Par Lagerkvist; III. (&löf Nor-
dal).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Trúnaðarmaður
í Havana“ eftir , Graham
Greene; XVIII. (Sveinn Skorri
Höskuldsson).
22.30 Lög unga fólksins (Guðrún
Svafarsdóttir og Kristrún Ey-
mundsdóttir).
23.25 Dagskrárlok.
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLl
og
FÓRN
SVÍÞJÓÐS
19
Eftirför mannanna, sem rændu
Hi'ólfi, er undirbúia í skyndi.
Meðan rísandi sólin gyllir ritskrúð
haustskóganna, .þeysa þeir af stað
á hestum sínum. Eiríkur er einmitt
að tala um, hveða leið þeir skuli
fara, þegar ungur maður kemur
fram milli trjánma og stöðvar
hann.
— Það hefur verið ráðizt á föð-
ur minn, hrópar hann hárri röddu.
Eiríkur snýr sér í söðlinum og
skipar mönnum sínum:
— Þið bíðið hér, meðam Svíþjóð
ur og ég förum inn í þykknið.
Þrjótarnir geta enn leynzt á næstu
grösum, og við virðum að hafa
augu og eyru hjá okkur.
Þeir hafa ekki lengi farið, er
þeir sjá, að maðurinn hefur haít
satt að mæla: Upp við tré situr
eða li'ggur gamall maður, sem
virðist vera að deyja af sárum
sínum.