Tíminn - 24.03.1961, Blaðsíða 11

TÍMINN, föstudaginn 24. marz 1961,
11
■
' ' ' > :

|l||ji|||
|i||||||||
liilllliÍIÍ
1,, ■■■•..■. •,.■■.■■■■■
llllll:

■
’
;'■■■■■;:>

m«w

-—i
..... •■■■■■••••■■
■

y s ' V '••'" •y- 1
• >V - v v W"—

<■ ■: .- ,
iISIiJ
'•■SÍÍiSciíSiiívi:
sækja sjóinn — út á haf

i ■:
i;V, :...•

•riWrfO.'t
S Y R P A
- um allan f jandann
Blaðinu hafa borizt inörg tihn?i]i um það, að birta
gamanvísur þær, sem Ómar Ragnarsson. hið snjalla
gamanvísnaskáld og söngvari, fiutti í útvarpsþætti
Svavars Gests, „Getiu betur,“ á sunnudagínn var.
Ómar varð fúslega við tilmælum blaðsins um að l]á
vísurnar til birtingar. og fara þær hér á eftir. Skylt
er að hafa það hugfast, að þær eiga ekki að vera dýrt
kveðnar, heldur aðeins létt og græskulaust gaman,
eins og annað það, sem Ómar lætur frá sér fara.
Lag: Oft er fjör í Eyjum ... Með smum anda.
Oft er f jör á þingi er þrasað er.
Þar elta menn einkum
skott á sjálfum sér.
Sjómenn þó sækja
sjóinn — út á haf
en stjórnin vill sigla
svotil öllu í kaf.
Þeir keyra á fulla ferð í viðreisnar-
fórninni.
Kannske faraát flugmenn úr blankheitum
því stoppað var „strækið" af
stjórninni.
Það er nú þokkalegt
ef þeir fara í „fæting", verkagæjarnir,
er það firnagaman segja kommarnir.
Þeir fara mjög illa út úr því
því undireins og þeir hætta — hækkar allt á ný.
Nú kyrja menn ósköp daufir einum kór:
Með sínu lagi.
Sofðu unga ástin mín.
úti regnið grætur ...
Með sínu lagi.
Súpt'á aftur séra minn —
— hæ, hæ, hafðu það „dræ"!
Sofðu ungi Eysteinn minn.
Úti Einar grætur.
Súpt'á aftur séra menn —
— hæ, hæ! — „Hannibal gæ 'í
Með fáksins Iagi.
Ég berst á Fordi fráum
fram um veg
og fram úr Fiat smáum
farta ég.
Og ég „gef druslunni inn"
og ég gef druslunni inn.
Á harða harða spani
hendist áfram fíni Fordinn minn,
En í mér glamra tennur
og um mig hrollur fer
því annað afturhjólið rennu*
á undan mér
að finna fjörtök stinn,
að finna fjörtök stinn,
er hringsnýst, veltur, endastingst
og klessukeyrist
Fordinn minn! — (sniff-sniff!
Fordínn minn! — (sniff-sniff/
Lag: Hvar er húfan min:
Hvar er flotta, gamla fautakerran Fordinn minn?
Hvar er skrautljósið og hvar er skítbrettið? ,
Hví er skollans vélin komin upp í framsætið?
Ég er viss um, að hún var þar ekki í gær
Hvar eru hurðirnar og heilu rúðurnar? /
Því er hjartað á mér hlaupið cní buxurnar?
Hvar er úrið mitt og hvar er þetta og hitt?
Hversvegna sit ég hérna á kati oní forarpytt?
Ég er viss um, að ég var hér ekki í gær
Þessu er hugsun lík í margra huga rík,
„Hvar er Helgi greyið Særnundsson í pólitík?
Er hann kommi nú eða er haiin krati nú?
— og því er Langahlíðin komin útá Klambratún?
Ég er viss um að hún var þar ekki í gær."
- Ég er viss um að ég var hér ekki í gær,
Hvernig líður lösnúm vini
þínum, eftir að þú hefur
komið í heimsókn til hans í
sjúkrahúsið? Er hann kátari,
þreyttan, leiðari í skapi? —
AIMr álita að sjúklingnum sé
nóg að fá heimsókn. en bað
er ekki eins einfalt mál, og
ætla mærti í fljótu bragði Til
dæmis or ekki nema eðli|tígt,
að þú segir eitthvað um útlit
sjúklingsins, en ef þú se«ir
t. d.: — Þú lítur prýðilega út,
heldur hann ef til vill að bú
sért að skrökva að honurrv
vísvitand', eða að þú sért með
öllu tilfinningalaus og haidtr,
að sjúk'ingurinn sé bara í
rúminu að gamni sínu.
Þá er oetra að segja: — Þú íít
ur mun betur út en ég hélt! Það
gefur til kynna, að þú veizt, að
sjúklingurinn hefur orðið að
— //. áíÉan —
Listin að heim-
sækja sjúklinga:
þola ýmislegt undanfarna dagá
Og þegar þú kemur inn, sksltu
ekki reyna að vera með neinn
sérstakan hátíða eða alvörUsvip.
Brosfu og vertu vingjarnleg/ur,
án þess þó að yfirdrífa, og fvrir
alla muni eðlileg/ur í framkomu.
Annað mikilvægt: Sittu ekki
fremst á stólbrúninni eins og á
nálum, og starandi framan í sjúk-
linginn. Láttu fara vel um þig, og
vertu frjálsleg/ur í fasi.
UmræSuefnií
Það getur oft verið er'fitt að
ræða við sjúkling, vegna þess að
hann vill iá sem mestar og beztar
fréttir nf því, sem skeður utan
sjúkraherbergisins. Við skulum
segja, að sjúklingurinn sé kona.
Ef hún er húsmóðir, vill hún fá
Eðlileg
framkoma
fréttir fra heimilinu, vinni hún
úti, vill hún fá fréttir af viniiu-
staðnum. Allt 1 lagi/ryðjið ykkur
með fré'innar. En gæ|ið þess, að
segja ekki leiðinlegar fréttir, svo
sem eins og stóri kalinn í stof-
unni sé að veslast upp, af því að
enginn vainaðl honum, eða að
skrifstofustjórinn hafi ætlað að
ganga af %öflunum, af því að hún
setti bréfin í ranga möppu. flún
getur ekkert við þessu gert, og
hefur aðeins áhyggjur af þessu,
þegar þú ert farin/n.
En gættu þess, að sjúklingur-
inn fái ekki'þá hugmynd, að allt
gangi betur nú, þegar hann er á
sjúkrahúsi, en þegar hann er virk
ur þátttakandi í lífinu. Haltu
fréttunum í því hófi, að sjúk-
(Framhaid á 15. síðu)