Tíminn - 24.03.1961, Qupperneq 14

M
T í MIN N, flmmhidaghm 23. marz 1961.
kæmi sér ekki til að segja hon
um hvaS það var ....... eða
var hún hrædd við að segja
það.
Þegar hann nálgaðist stöð
ina, varð umferðin meiri og
hann varð að einbeita sér að
akstrinum. En þegar hann sat
í lestinni, fór hann á ný að
'hugsa um Loru. Var þetta
bréf frá Sviss, sem komið
hafði í morgun, bara eitt af
mörgum? Hugsa sér til dæmis
ef einhver væri að kúga út
úr henni peninga! Og hugsa
sér ef hún væri nú svo heimsk
að láta hinn sama komast upp
með slíkt athæfi!
Hann minntist allt i einu
nokkurs sem hún hafði eagt.
Þau höfðu rætt um sorglegan
atburð sem skýrt var frá í
blöðunum. Kona nokkur hafði
framið sjálfsmorð af því að
hún hafði lent í greipum fjár
kúgara. Lora hafði lagt frá
sér saumadótið, horft dapur-
lega á hann og sagt: — Vesa
lings konan, hún hlýtur að
hafa verið hræðilega .... ein
mana.
Þegar hann kom inn í borg
ina var hanra svo kvíðafullur
og órór, að honum hafði ekki
liðið svona illa síðan konan
hans var sjúk. Þá mundi hann
að frú Grant átti að koma fyr
ir hádegi. Loru hlyti að vera
óhætt á meðan hún var í hús
inu, en hann varð að fara
heim eins fljótt og mögulegt
var.
Hann tók sporvagn frá
járnbrautarstöðinni til skrif-
srtofunnar. Fyrir tæpum tvö
hundruð árum hafði langafi
hans stofnað fyrirtækið
„Mark Clare og Sonur, lög-
fræðiskrifstofa“ og jafnvel
þótt Mark hefði gefið upp alla
von með að eignast sjálfur
son, þá breytti hann ekki nafn
inu. Honum þótti vænt um
starf sitt og tók það alvar-
lega, og eftir dauða Alys, þá
hafði það orðið honum enn
meira virði en fyrr. Um leið
og hann gekk inn í einkaskrif
stofu sína og lokaði dyrun-
um á eftir sér, fannst hon-
um hann allur annar maður,
yngri og meira lifandi. Skjala
staflinn á borðinu dró hann
til sín eins og segull og þegar
Hún kom að vörmu sporl.
Hann heyrði óminn af tali
stúlknanna í herberginu fyrir
framan, rltvélaglamur og sím
hringingar, þegar dyrnar opn
uðust og lokuðust síðan á
eftir henni. Hún bauð góðan
daginn, settist síðan gegnt
honum með blokk og blýant
í hendi.
— Eg verð að fara strax
aftur, ungfrú Jenkins, sagði
Mark stuttarlegur. — Það
eru engin aðkallandi mál,
sem bíða afgreiðslu og ef eitt
hvað sérstakt er, getið þér náð
í mig heima. Eg fer beint
hyggjufull á yfirmann sinn
og hann taldi sér skylt að
gefa henni skýringu.
— Það er ungfrú Marsh. Eg
hef áhyggjur af henni.
— En hvað um Shalford-
málið? Þér lofuðuð Sir John
að tala við hann fyrir hádegi.
Hún horfði enn á hann og
vottaði fyrir gremju í svipn-
um, það var bersýnilegt að
henni féll ekki breyting á
dagskipuninni.
— Jæja, það er kannski
bezt að ég tali við Moorfield
um það .... viljið þér biðja
hann að koma?
KATE WADE:
LEYNDARDÓMUR
2 Itaiska hússins
hann var búinn að blaða í
verkefnum dagsins, var hann
vanur að kalla á einkaritara
sinn og hefjast handa, sæll
og ánægður.
En þennan morgun fann
hann ekki til neinnar gleði,
þótt skjalabunkinn væri
venju fremur þykkur. Hann
fleygði sér niður í stólinn, án
þess að fara úr frakkanum og
hringdi á ungfrú Jenkins.
heim.
Hún leit undrandi á hann.
— Eruð þér veikur, herra?
Hún var kona á miðjum
aldri og hafði unnið hjá fyrir
tækinu í rösk tuttugu ár. Hún
hafði starfað fyrir föður hans
og síðan verið kyrr þegar son
urinn tók við og Mark bjóst
við að hún þekkti fyirtækið
jafnvel og hann sjálfur, ef
til vill betur. Hún horfði á-
Mark brosti með sjálfum
sér, þegar dyrnar lokuðust á
hæla henni. Hvað ætli hún
hefði sagt, ef hann hefði létt
á hjarta sínu og sagt henni
að hann væri hræddur um að
Lora gerði einhverja alvar-
lega skyssu ....
Tilhugsunin ein nægði til
að hann spratt á fætur. Hann
skildi ekki sjálfur, hvers
Föstudagur 24. marz:
8,00 MO'rgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
13,05 Lesin dagskrá næstu viku.
13.15 Erindi bændavikunnar:
a) Jarðeigna- og ábúðarskipu
lag eftir Jón Gauta Pétursson
(Gísl'i Kristjánsson flytur). —
b) Útflutningur landbúnaðar-
afurða (Helgi Pétursson).
c) Skipulag eggjaframleiðslunn
ar (Einar Eiriksson).
14.15 „Við vinnuna": Tónleikarm.
15,00 Miðdegisútvarp.
18,00 Börnin heimsækja framandi
þjóðir: Guðmundur M. Þor-
láksson segir frá ferð á heims-
enda.
18,25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikair.
19,00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Efst á baugi (Tómas Karlsson
og Björgvin Guðmundsson).
20.30 „Spænsk ljóðabók": Andlegir
söngvar eftir Hugo Wolf.
21,00 „Tannfé handa nýjum heimi":
Þorsteinn Jónsson frá Hamri
les úr nýlegri Ijóðabók sinni.
21.10 íslenzkir píanóleikarar kynna
sónötur Mozarts; H: Ketill Ing
ólfsson leikur sónötu í F-dúr
(K-280).
21.30 Útvarpssagan: „Blítt lætur ver
öldin" eftir Guðmund G. Haga
lín (Höfundur les).
22,00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (44).
22,20 Frásöguþáttur: Togarataka við
Vestmannaeyjar 23. marz 1914
(Jónas St. Lúðvíksson).
22,40 Á léttum strengjum: Útvarps
hljómsveitin í Leipzig leikur:
Heinz Rögner og Leo Spies
stjórna.
23.10 Dagskrárlok.
2
kennara og Bókabúð
Rikku á Akureyri.
Barnagulli þykir rétt
að segja svolítið frá
þessum verðlaunaþraut-
um Vorsins.
Þessi verðlaunakeppni
hófst hjá Vorinu s.l.
haust, en á að ljúka fyr-
ir 1. maí í vor, svo að
enn er tími til að taka
þátt í henni. Þetta ^r rit-
gerðasamkeppni um efn-
ið: Hvaða möguleika hef
ur ísland upp á að bjóða
sem ferðamnnaland?
Allir kaupendur Vors-
ins mega taka þátt í þess
ari keppni, ef þeir eru
ekki orðnir 17 ára að
aldri. Fyrir heztu rit-
gerðirnar’ veitir Flugfé-
iag fslands þrenn verð-
laun. ^
1. Ókeypis flugferð til
EIRÍKUR
VÍBfÖRLl
Hvíti
hrafninn
BARNAGULL TÍMANS
BARNAGULL TÍMANS
3
Kaupmannahafnar og
heim aftur, líklega með
vikudvöl í Kaupmanna-
höfn.
2. og 3. verðlaun verða
flugferðir innan lands
eftir eigin vali á flug-
leiðum félagsins. Auk
þess veitir Vorið þrenn
bókaverðlaun.
Ritgerðirnar , þurfa
ekki vera mjög lang-
ar, en það verður að
vanda mál, stíl og allan
frágang, segir Vorið og
biður' ykkur svo að senda
ritgerðirnar til sín sem
fyrst.
Þá skýrir Vorið frá
verðlaunagetraun, sem
það hefur hleypt af stokk
um ásamt Bindindisfé-
lagi kennar'a, og eru verð
launin 500 kr. fyrir bezt
svör við fimm spurning-
um um áfengisneyzlu. En
annars er nánar sagt frá
skilmálum í þessu nýja
hefti Vorsins.
Loks er verðlauna-
keppni um bezta svarið
við spurningunni: Hvern
ig vi'ljið þið, að börn og
unglingar hegði sér þeg-
ar þau korna í verzlanir,
skrifstofur, kvikmynda-
hús og aðrar opinberar
stofnanir. Verðlaunin
eru mjög fallegur lindar
penni og blýantur, sem
Bókabúð Rikku gefur og
er 6—700 kr. virði. Svör'
in eiga að hafa borizt
fyrir 1. maí.
í þessu hefti eru, auk
Skírnarkjóll
Ég var sjö ára, þégar
þetta gerðist. Þá var nú
gaman að leika sér úti.
Það átti að fara til kir'kju
þess efnis, sem að fram-
an hefur yerið getið, leik
rit eftir Eyvind Dybvad
og nefnis't: Föstudagur
á eftir fullu tungii. Fylg-
ir því sviðsteikning sú,
sem sést hérna á mynd-
inni og sýnir Dofrahöil.
Loks má geta þess, að
utanáskrift til Vorsins er
Vorið, pós'thóLf 183,
Akur'eyri.
Vorið kemur út í fjór-
um heftum á ári, um 40
blaðsíður hvert hefti, og
kostar árgangurinn 30
krónur.
þennan dag, og ég átti
að fá að fara með.
Ég fór nú í kjólinn
minn (og það var meira
að segja skírnarkj' ,
minn). Mamma var
að sfkka hann. Þegar eg
var búin að koma mér í
kjólinn, sagði pabbi:
— Hvað er þetta, vex
barnið ekkert? (Þá var
mér nú skemmt).
Og svo sögðum við
mamma honum, að það
væri bara búið að stækka
skírnarkjólinn svona mik
ið. Þá varð pabbi víst
steinhissa. Hann hafði
ekkert tekið eftir stækk-
uninni á kjólnum.
Svo fórum við til kirkj
unnar. Það átti að ferma
hana Ósk Elínu' fóstur-
systur mína, en ég sleppi
því alveg að segja frá
— Eigi hann að deyja, deyjum
við allir með honum, hélt Eiríkur
áfram og horfði kuldalega á Skot-
ann. — Nú getur þú valið. Skotinn
ungi horfði mállaus á manninn. —
'vernig ætlar þú að berjast móti
slíku ofurefli? spurði hann og
tókst ekki að dylja aðdáun sina.
— Það kemur ekki mál við þig,
svaraði Eiríkur. — En þessi maður
er minn fangi, en ekki þinn. —
Það skulum við nú tala um síðar,
sagði rauðhærði sjóræninginn fár
reiður, en Eiríkur gaf honum
merki um að halda sér saman. —
Hvað ætlizt þið fyrir með okkur?
spurði Eirikur höfðingjann unga.
— Fylgið mér, þá komizt þið að
raun um það, svaraði hann. — Sem
fangar? spurði Eiríkur og greip
til sverðs síns. — Nei, og menn
þínir mega halda vopnum iinum.
— Pabbi, kallaði Er'vin nú. —
Pjakkur er horfinn!