Tíminn - 07.09.1961, Síða 11

TÍMINN, fimmludagmn 7,
; september 1981.
111
Stúlka nokkur heitir Heidi
Erich. Hún er 23 ára gömul,
fædd og upp alin í Hamborg,
en hefur nú fyrir nokkru
setzt að í London og er ekki
annað sjáanlegt en að hún
ætli að verða þar nokkuð
fræg, og þá fyrst og fremst
fyrir leik sinn í brezka sjón-
varpið.
Hún hefur ekki í hyggju að
snúa aftur heim til Þýzkalands,
að minnsta kosti ekki fyrsta kast-
ið. Henni líkar svo vel við Bret-
land og Breta, og þá sérstaklega
rétt þann, er þeir nefna „fish
and chips“.
— Mér finnst fish and chips
alveg sérstakt hnossgæti, segir
hún. — Og það fær maður hvergi
annars staðar í heiminum. Þetta
er einstskur réttur, en maður
verður að borða hann upp af dag-
blaði. Ef hann er settur á disk,
missir hann allt sitt bragð.
Ekki gott mataræði
Að þessum rétti undanteknum
er Heidi heldur lítið hrifin af
mataræði Breta. — En, segir hún
— Bretland og London er ekki
það sama. f London er hægt að
fá hvað sem maður vill borða.
Nú sem stendur vil ég ekkert
nema indverskan mat. Þar áður
vildi ég ekki sjá neitt annað en
kínverskt. Fyrir utan London er
svo sem hægt að fá ágæta nauta-
steik, en það er líka allt og
sumt. Það er engin fjölbreytni í
þessu.
Lærði ensku
En það var nú ekki einasrta
vonin um að geta étið eins og
hana lysti af fish and chips, sem
flutti hana til London. Hún var
aðeins byrjuð leiklistarferil sinn
heima í Hamborg, en flutti fyrir
fimm árum til Lpndon til þess að
læra enskuna sína obbolítið bet-

Hún er stúlkan, sem
/arð fræg af því að
tiætta við að hátta sig í
sjónvarpinu, og snúa sér
ið „blóðsugufræði"!
ithi ~ ív-. •''
amma mín var eitt þeirra barna,
og þjónar kasrtalans smygluðu
henni lit úr kastalanum. Öll hin
börnin drap Elisabeth. Hún 61
þau í íáein ár og drakk svo úr
þeim blóðið.
Tæknilegur ráðunautur
Auðvitað var þessi saga spunn-
in upp til þess að auglýsa eina af
þessum blóðsugumyndum. Þegar
Hammer Films hóf töku myndar-
innar Brúður Dracula, var ég
ráðin sem tæknilegur ráðunaut-
ur varðandi blóðsugur. En ég
varð að lesa mér mikið til, svo að
ég gæti orðið að nokkru liði.
Leðurblaka með mótor
í fyrri blóðsugumyndum gerð-
um um Dracula voru engar leð-
urblökur. í þessari höfðum við
stóra og mikla leðurblöku gerða
eftir tiliögu minni. Við settum
í hana lítinn mótor, svo að hún
gæti flogið. Það er nefnilega göm
ul þjóðsaga, að blóðsugur verði
að leðurblökum á næturnar.
Vinnuharka í USA
Síðan þetta gerðist, hef ég far-
ið í fyrirlestraferð til Ameríku,
og fyrirlestraefnið var: Blóðsug-
ur! Mér var vel tekið, en vinnu-
harkan þar var ægileg. Á fimm
vikum kom ég 45 sinnum fram í
útvarpi, 35 sinnum í sjónvarpi,
og einhverjum ósköpum af blaða-
mannafundum.
Auglýsir hvað sem er
Svo sneri ég aftur til London
og tók upp gamla brauðstritið, í
alls konar myndum og í sjónvarp-
inu. Meira að segja auglýsingum.
Mér þykir engin skömm að því.
Ég verð að lifa, og til þess verð
ég að hafa peninga fyrir mat,
húsnæði og fötum. Ég auglýsi
hvað sem vera skal, sólgleraugu,
undirpi’s, mótorhjól og hvaðeina.
Það gefur gott í aðra hönd.
Ég býst ekki við, að ég flytji
nokkurn tíma frá Bretlandi. En
ur. Og hún vann fyrir sér með
því að sitja fyrir hjá ljósmynd-
urum, dansa í sjónvarpinu, og
taka þátt. í atriðum ýmissa
skemmtikrafta hér og þar.
Nektaratriði
— Svo byrjaði ég bara að
leika, segir hún. — Fyrst var ég
hjá sjónvarpinu eitthvað um
hálft annað ár, svo fór ég í kvik-
myndirnar. Það, sem aflaði mér
frægðar í fyrsta sinn, var nektar-
atriði, sem ekkert varð úr, og
þar næst skyldleiki minn við
blóðsugur.
Ein spjör á viku
Ég átti að sýna strip tease í
skemmtiþætti í sjónvarpinu. Ég
áttj/að fara úr einni spjör á viku
í 13 vikur, og enda á því að
standa frammi fyrir áhorfendum
á nettum bikini baðfötum. En
siðferðiseftirlitið greip í taum
ana, og sagði, að svona háttalag
væri ekki hæft til sýningar öli
um meðlimum fjölskyldunnar
Það var hlægilegt. Þetta var
nefnilega ekkert almennilegt
strip tease heldur ádeila á strip
tease. Það er alveg áreiðanlegt,
að ég hefði aldrei farið að sýna
mig alisnakta frammi fyrir sjón-
varpsvéiunum. Svo ég gerðist
örg, og sagði blaðamanni, að ég
ætlaði að hátta mig í sjónvarp-
inu. Ailir urðu hreint vitlausir.
því að það var ekki hægt að halda
áfram með þetta atriði, og samt
var það komið í blöðin.
Ekkjan saug blóð
Blóðsugan var formóðir mín
iangt frammi í ættum. Hún hét
— //. 5íÁan —
Elizabeth Batory og bjó í Karp-
atafjöllum fyrir meira en þrem
öldum síðan. Hún giftist ríkum
greifa, en hann dó 25 árum síðar,
og skildi Elísabetu eftir í kastal-
anum þai sem þau höfðu búið.
Og það var þá, sem hún vandi
sig á þennan ljóta sið.
Hún drap yfir 100 sveitastúlk-
ur. Drap þær fyrst og drakk svo
úr þeim blóðið. Og blóðið varð
að vera volgt enn þá, þegar hún
drakk það.
Eftir að hún missti manninn
bjó hún með þræli og átti börn
með honum. Langalangalang-
ég skrepp til annarra landa, ef ég
get grætt einhverja peninga á
því. A síðasta ári fékk ég tvö til-
boð á sama tima, annað hér bet-
ur borgað en hitt erlendis ver
borgað. Ég tek alltaf boðinu er-
lendis, þvi að það er ldrei hægt
að segja. hvenær maður getur
komizt i svipað ferðalag. Og það
bezta er, ef maður getur sé^
heiminn um leið og maður er að
vinna.
Mér líkar svo sem fleira hér en
fish and chips. Mér líkar yfirleitt
vel við daglega háttu Englend-
(íTamnaio a ló. siöuj.