Vísir - 24.12.1956, Síða 7

JÓLABLAÐ VtSIS
«1
HELGI VALTÝSSDN:
Sðl 0£ sumar.
Það var 40CC. hiti undir bæj-
arveggnum á Egilsstöðum 15.
júní 1905, og þó var sól komin
miðja vegu milli nóns og mið-
aítans.
— Sannarlega getur líka ver-
ið heitt á Isiandi, sagði Forberg
og hló við. Við lágum í grasinu
'sunnan undir bæjarveggnum, en
'Björn var einhverstaðar á tali
við húsbændurna.
Við höfðum komið seint kvöld-
jð áður, þreyttir eftir gönguna
yfir Fjarðarheiði i blíðviðri og
‘bru.nasóiskini. Nú höfðum við
búið allt undir langferðina, en.
ætluðum okkur ekki iengri leið
en að Fossvöllum um kvöldið.
Biðum við nú þess, að Björn
léti safna hestunum og gengi
frá farangri öllum. Og einnig
þess, að ofurlítið drægi úr mesta
sólarhitanum: — Það var alveg
ótrúiega heitt svona snemma
sumars. Blæjalogn og Lögur-
inn blikandi bjartur. Um morg-
uninn hafði ég setið aleinn um
hríð uppi á ásnum norðaustan
við bæinn og virt fyrir mér, frá
mér numinn og með undrunar-
fullri aðdáun, þetta fagra hérað
feðra minna og mæðra um aldir.
Og í morgunkyrrðinni varð víð-
sýnisfegurðin að stakrímuðu
stefi og stuðlavöltu, en þó með
eins konar háttbundinni hrynj-
andi:
Egilsstaðir! — áói og sumar
-syngur yfir byggð og Fijóti,
skelfur heitt í heiðblám Öidum,
sveipar gulli hæð og hiíðar,
hrmgsýn töfrar, fjær og nær:
Fljótsdalsheiði í bláum bylgj-
um
ber við loft með hvitum jaðri.
Fell í háum hamrabárum,
hrjóstrug, grá, með grænum
brjóstum.
Snæfell rís í fjarska-fegurð
sveipað björtum sölkinshjúpi.
Bringuhvítir lómar ieita
Lagarfljóts í bláu djúpi. —
Sólbað! — Heitur sumardagur
syngur yfir Egilsstöðum.
Olav Forberg og Björn Bjarn-
arson frá Grafarholti höfðu kom-
ið ríðandi alla leið frá Reykja-
vík til Seyðisfjarðar með all-
margt hesta. Hafði Forberg at-
hugað væntanlega ieið símans
og merkt hana með gulum
bambusstöngum á hólum og
hæðum, svo að sá á miili. Var
Björn fylgdarmaður hans og
leiðbeinandi á vegum ríkis-
stjórnarinnar. Og nú áttum við
að mæía símalínuna frá Seyðis-
firði til Akureyrar.
H.
Þáttaskipti.
Við höfðum lagt af stað frá
Seyðisfirði alisnemma daginn
áður. Ég var þá skólastjóri
barnaskólans, og hafði Forberg
ráðið mig aðstoðarmann við
mælingarnar. Mældum við gang-
andi yfir Fjarðarheiði með
grannri 25 m. langri hlekkja-
festi. Gekk Forberg á undan
með festarendann, en ég stóð
kyrr, unz hún var á enda. Hóaði
ég þá, Forberg stakk niður 1.
stönginni af 3, sem hann bar í
hendi sér. Tók ég síðan steng-
urnar jafnóðum og ég kom að
þeim, og er fylltir voru 100 m.,
beið hann eftir stöngunum
þremur, og síðan byrjaði leik-
urinn á ný. Voru þannig 10 um-
ferðir í hverjum km., og skrif-
aði Forberg fjölda þeirra jafn-
óðum i vasabók sína.
Þetta var fyrirsjáanlega frem-
ur seinlegt ferðalag. Og yrði á
eða stór lækur á vegi okkar,
urðum við að kalla á Björn og
fá hesta okkar, því að leiðir
okkar lágu alloft alls ekki sam-
an. En til Egilsstaða komum
við um kvöldið og lögðum af
stað þaðan síðdegis daginn eftir.
Þegar við vorum komnir yfir
hina ársgömlu Lagarfljótsbrú
og áttum fremur greiðfæra leið
fyrir höndum þvert yfir Tung-
una (Hróarstungu), stakk ég
upp á því, að við skyldum reyna
að mæla af hestbaki. Gangandi
yrðum við ekki komnir til
Akureyrar fyrir Mikjálsmessu!
(29. september). — Og ráð er
við öllu nema ráðaleysi. Við
gætum gert okkur broddstafi
úr bambusstöngum! — Féllst
Forberg þegar á að gera þessa
tilraun.
Var nú hóað í „birgðastjórann“
Björn. Á hestunum var margvís-
legur farangur og nauðsynlegur
á slíku ferðalagi, stengur, vei’k-
færi ýmisleg og hitt og þetta,
m.a. 5 þml. naglar ferstrendir.
Söguðum við nú bút af grennri
enda mælistanganna, um 2
þml. fyrir neðan lið og stungum I
naglahausunum þar upp í til j
botns/ klufum síðan gætilega j
upp í slíðrin (hólkinn) og þræl- j
reyrðum svo með sterkum vafn-1
ingsvír utan um. Þannig út-1
bjuggum við hæfilega marga j
broddstafi og hæfilega liáa í
hendi á hestbaki (2-214 m.).
, Nú tókum við reiðhesta okkar
úr lest Bjarnar og stigum á bak
og riðum á stað hægt og gæti-
lega. Gekk þetta óðar vel og
satt að segja prýðilega. Aðeins
gat komið .fyrir, ,að broddstafur
Forbergs hitti á stein eða hellu-
flögu og dytti niður. En það
skipti litlu. Ég var léttur á mér
Seyðisfjörður. Þangað var sæsíminn lagður og þaðan var mælt
fyrir landsímanum vestur um til Reykjavíkur.
Grímsstaðir á Fjöllum, en þar var oft áningastaður bæði þeirra
sem niæidu fyrir símanum og eins símalagningamanna sjálfra.
Á Möðrudalsöræfum. Herðubreið í baksýn til hægri.
og fyrir skömmu kominn úi
allströngum íþrótta- og skylm
ingaskóli i Ósló (herforingja-
skóla), og var því harla lítil
þraut að bregða sér af hestbaki
og á bak islenzkum hesti. Og
Rauður minn var fremur lítill
hestur.
1 stuttu máli: Þetta gekk
prýðilega, og vorum við fljótir
yfir Tunguna, frá Lagarfljóts-
brú að Jökulsárbrú, enda vorum
við báðir verknæmir, — og, hest-
arnir engu síður. Riðum við
víða allgreitt, og hraðinn jókst
i sífellu eftir skamma stund. Þó
kom auövitað fyrir, að Skjóni
Forbergs vildi fá að spretta al-
mennilega úr spori. Þetta var
prýðilegur gæðingur og falleg-
ur, stór hestur, föngulegur og
bráðfjörugur, og rétt að For-
bergs skapi.1
1) , .Sltjóni var vœnn vexti oq mjög
fallegur, reistur og íjörmikill. Hann var
gœddur íjölhceíum og gcöum gangi og
iramúrskarandi skeidhestur........*’ —
Ásgeir Jónsson irá Gcttorp: ..Horínir
góöhestar" I. — Skagíirzkir góöhestar.
Forbergs-Skjóni, bls. 36V
III.
Sundlileypt í Hofsá.
Við komum snemma að Foss-
völlum um kvöldið, en þótti þð
of seint að ieggja á Smjörvatns-
heiði. En þar var annar hæsti
fjallvegurinn á símaleiðinni og
erfiður á marga vegu.
Daginn eftir var sama sól-
skinsblíðan og brunahiti. Var
lagt snemma af stað á heiðina,
og gekk allt að óskum í Vopna-
fjörð. En nú fyrst urðum við
þess greinilega varir, að allar
ár og lækir voru í ofsa-vexti frá
morgni til kvölds, en sljákkaði
ofurlítið í þeim upp úr miðnætt-
inu. Þó sinntum við þessu lítið,
fyrr en komið var að Hofsá i
Vopnafirði. Hún var í geysi-
vexti. Simalínan var ákveðin all-
langt fyrir ofan næsta vað, og
þar þurftum við helzt að komast
yfir til að spara okkur stóran
krók. Eg reið á undan til að
kanna. ána. En satt að segja
var ég íremur glapskyggn á
straumvötn um þær mundir.
Hafði ég • hvorki riðið djúp
straumvötn né sundriðið, síðan
„Lögurinn — blikandi bjartur“. Morgunstund við Lagarfljót
í námunda við EgilsstaSi,