Forvitin rauð - 01.05.1976, Síða 4
ATViMMifLL y<r/:
A krepputimum þegar samdráttur
verður i framleiðslunni er fólki
sagt upp i stórum stil. Uppsagnir
lenda oftast nær fyrst á kvenfólki
i öllum mögulegum atvinnugreinum,
s.s. fiskiðnaði. Jafnframt þvi
eykst atvinnuleysi kvenna og
margar einstæðar mæður lifa sultar-
lifi og rétt ná endunum saman.
Við tókum tali eina atvinnulausa
stúlku á dögunum og fer samtalið
hér á eftir:
Gyða Agnarsdóttir, 21 árs fyrr-
verandi skrifstofustúlka, þerna
til sjés og siðast afgreiðslu-
stúlka.
FR: Hvað ertu lengi búin að
ganga atvinnulaus?
Gyða: I tvo mánuði.
F8: Hefttrðu reynt viða að fá vinnu?
Gyða: Já, mjög viða. T.d. i
verslunum, skrifstofum, i
ráðuneytum, hjá tollstjðra og svo
hef ég reynt að komast á sjóinn,
en iðulega fæ ég þau svör hjá
atvinnurekendum, að nóg sé af fðlki
sem vantar vinnu og að úr négu
sé að velja og einnig er eftirfcir-
andi svar einkennandi:"ja við erum
nú eiginlega að fækka félki'.'
FR: Veistu til þess að margar
stúlkur gangi atvinnulausar?
Gyða: Þar sem ég hef komið til að
leita mér að vinnu, liggja
yfirleitt £yrir tugir
umsðkna frá stúlkum og er þessum
timsðknum slett frcimaní mann,
til þess að fullvissa mann um,
að úr nðgu sé að velja. Margar
stúlkur, jafnvel einstæðar
mæður sem starfa við illa launuð
störf, sem þær varla geta fram-
fleytt sér á, hætta sér ekki í
s
K
I
V
0
(*>
t>
i
FR: Hvað getá ungar stúlkur
gert á þessum kreppu-
timum að þinu mati?
Gyða: Nóg vinna virðist vera
við sjávarútveg og
maður reynir að fá vinnu við
þau störf og oft þau sem hingað
til hafa verið dasmigerð karl-
mannsstörf af þvi það vantar
fðlk i þau, en maður fær
alltaf sömu svörin hjá atvinnu-
rekendum: "Við ráðum ekki
kvenfðlk'.' Bngin úrlausn virðist
vera i nánd á atvinnuvandamálum
kvenna, og maður er algerlega
öðrum háður fjárhagslega þegar
maður ráfar um á milli vinnu-
staða i von um vinnu og
sjálfstraustið minnkar óðum.
leit að betri vinnu af ótta við
atvinnuleysið.
FR: Finnst þér vanta atvinnu-
miðlun fyrir konur, eða
einhver samtök sem berjast fyrir
atvinnurétti þeirra?
frh. á bls. 17