Forvitin rauð - 01.05.1976, Síða 13

Og að fengnu samþykki figúrunnar þykku
handan úr landi Sðleyjar eru alfinns
sveinar sendir af stað:
Hér skal heimí hér skal heimí
deyjum hérC deyjum hérí
- gylltur er í sniðunum
sá hjálpræðisher
sem nú á að bjarga mér,
sem nú á að bjarga þér.
.... nú verða ekki landvættirnar
lengur einar:
Ekkert er stðrkostlegra
en hoffins handaband
- almættið hefur falið honum
að umskapa þetta land
ef skoffinið i Ketlu
vill skaffa sand.
En Sðley gengur milli manna :
- bóndi var fár i fasi
og fðr að brýna:
Lyfti hún lokk frá enni
og leit i kringum sig:
Komin er ég yfir fjöllin þau sjö
að finna þig,
þvi hingað var sendur hoffinn
og hann á að fjötra mig.
Bóndi tautaði: Töðuhárið
ég mest verð að meta
og það er fásinna að leita
til þeirra sem ekkert geta
- en skyrspðn úr búrinu
skaltu fá að éta.
Fiskimaðurinn mælti:
Hver sjálfum sér næstur er
°g fyrir mig hafa aðrir ekki
fðrnað sér
- en ýsu i soðið
er sjálfsagt að gefa þér.
Sagði þá borgarbúi:
Sú var fréttin íjðt
- gegn slikum mannlegur máttur
ei megnar hðt
og fylgi ég þér eitt fet
ég fæ ekki lengur að mylja grjót.
Myrk er heiðin á miðju nesi,
en lcátt er i kanabý:
þar er lifið þurrkað út
með kurt og pi
- ég var lifið, 6 móðir min
i lcvi kvi.
Sóley sólufegri
situr nú bak yj.ð slá,
fóturinn hviti blóðugur
og fjötur á,
svört eru orðin af sorg
ástaraugun blá.
.. aldrei fyrirfannst reiðubúin
ein einasta sála.
Einn var að smiða ausutetur,
annar að krota á blað,
þriðji að fitla við fiðlu,
fjórði ég veit ekki hvað
- sumir gengu aftur á bak,
aðrir stóðu i stað.
Hermdu mér Þjóðunn Þjóðansdóttir,
visust af völum:
ætlarðu að lifa alla tið
ambátt i feigðarsölum
á blóðkrónum einum
og betlidölum?
Jóh. úr Kötlum.