Morgunblaðið - 14.12.1930, Síða 22

22
MOPOTTNPrAFHfi
Soraleg sál.
1 Tímanum, sem út kom 10.
þ. m., birtist löng grein um
„nýja“ varðskipið, eftir Jónas
Jónsson dómsmálaráðherra.
Enda þótt mín sje allmjög
getið í grein þessari, að engu
rjettilega, og þrátt fyrir það,
að ráðherrann segir óvíða rjett
frá staðreyndum, mundi jeg
hafa leitt hana með öllu hjá
njjer, eins og flest annað, sem
frá þeim manni kemur, ef ekki
bæri sjerstakt til. En í greininni
er nokkuð það, sem mjer þykir
ekki rjett að þegja við, enda
þótt jeg leiði efni hennar að
öðru leyti hjá mjer.
Jeg skal þó fyrst aðeins drepa
á það, að í hvert skifti, sem J.
J. færir nýjar sannanir fyrir
því, hver ógn honum stafar af
mjer, fæ jeg ekki varist brosi.
Þegar hann lagði 1 kosninga-
leiðangurinn á varðskipunum í
vor sem leið, bauð hann miðstj.
Sjálfstæðisflokksins að senda
málsvara flokksins með skij,-
inu, hvern sem væri, annan en
mig! Og nú, þegar einn nýlið-
r ■ na, sem ráðherrann er ábyrg-
ur fyrir, lendir í slíku öngþveiti,
að bæði honum og ráðherranum
verður svarafátt, þá sjer ráð-
herrann mig þar aftur uppmál
aðan eins og draug, sem of-
sækir hann!
Þetta er nú því broslegra scm
skelfing J. J. er með öllu á-
stæðulaus. Jeg hefi alls engan
þátt átt í aðfinnslum hr. Gísta
Jónssonar á kaupunum á varð-
ekipinu, og vaí þessu máli yfit-
leitt gersamlega ókunnugur, þai
til jeg las blaðadeilur þeirra
Gísla Jónssonar og Pálma Lofts
sonar. Get jeg þessa til þess að
sýna myrkfælni ráðherrans,
en jafnframt vegna þess, að
mjer þykir sanngjarnt, að Gísli
njóti heiðursins af framtaki
sínu. Hitt liggur í hlutarins eðli,
að mjer þætti enginn vansi að,
þótt satt væri, að jeg hefði
hvatt til þess, að maður, ágæt-
lega fróður í þessum efnum,
rannsakaði og fletti ofan af
gerðum ríkisstjórnarinnar og ný
liða hennar.
En um sjálf skipakaupin þyk-
ir mjer rjett að geta þess, að
enda þótt jeg væri málinu ó-
kunnugur, þó hefi jeg nú sjeð
nægilega mörg gögn á borðinu
til þess að þora að fullyrða, að
- er ómengað hneykslismál
á ferðinni. Ríkið hefir tvímæla-
laust greitt 60—70 þús. krónum
meira fyrir skipið en hægt er að
leiða líkur að, að sje sannvirði
eða jafnvel, að eigendur slíkra
skipa mundu krefjast fyrir þau.
Þykir mjer að órannsökuðu
máli rjett að gera ráð fyrir, að
um skyssu sje að ræða, en þá
líka svo stóra skyssu, að hvar-
v£tna mundi varða stöðumissi
hins seka. Og alstaðar þar sem
almenningsálitið er óbrjálað
mundi ráðherra til knúður að
fyrirskipa rannsókn í málinu,
ekki síst þegar skjólstæðingur
og einkavinur hans ætti hlut að
máli.
Hjer á landi hafa aftur á
rnóti þau undur gerst, að ráð-
herrann víkur ekki þeim seka
frá embætti, lætur ekki rann-
saka kaupin, en gerist þar á
=====
móti opinber verjandi sakborn-
ings, með því að gefa út auka-
blað af blaði sínu, og skrifa í
það 7 dálka varnargrein, sem,
aðeins sannar vilja ráðherrans
til að svíkja embættisskyldu
,sína, því um það, hvort skip sje
gott eða dýrty fara auðvitað
allflestir nærri um, að J. J. er
alls ekki dómbær.
öllu má ofbjóða. Væntanlega
líka oftrausti fylgisspakra sálna
Jeg kem þá að því, sem veld-
ur því, að jeg læt grein J. J. íi.
mín taka.
Á einum stað í greinin,ni
standa þessi orð:
„Eh þá dylgjaði sama blaðið, sem
flu-tt hafði hugvekjur Gísla vjelstjóra,
um, að varðskipin hefðu of snemma
hætt leitinni.
En ef til vill er skýringin auðfund-
in. Varðskipin voru bæði í einu í leit
sunnan við land. En togaraflotanum
var fljótlega aímað, að nú væri tœki-
ftzri. Úr kjördæmum Ólafs Thors, Jóns
er stærra úrval af góðum jólagjöfum en nokkru sinni áður.
Loftvogir Sjóna
T e i k n i-
|J[ fffimfl "1* V e ð u í
a h o 1 d WmL laLiLJIl.^L.
f f S m á s j á r
er o g Speglar.
i ------ Valet rakvjelar.
Gleraugna-
umgerðir og
falleg hulstur
(má ef til vill skifta
eftir jól.)
Rakvjelar
Tvíbura
vasa-

Leggið leið yðar um Bankastræti 4 og skoðið í gluggann í dag.
Auðuns og víðar að rigndi niður
kvörtunum um, að togarar sópuðu
landhelgina. Drengskapurinn var ekki
einungis fólginn í því að fá menn ti!
að skrifa staðlausan róg um hið nýja
skip. Meðan varðskipin voru að leita
■að einu af veiðiskipum þjóðarinnar,
voru veiðiþjófarnir um leið komnir í
landhelgina og höfðu breitt yfir nafn
og númer. Vel höfðu þeir Ólafur Thors
og Jón Auðun unnið fyrir kjcsendur
sína, er þeir beittu sjer fyrir, að tog-
aiaeigendur mættu óhindrað senda dul-
málsskeyti til skipa sinna um hvenær
hættulaust væri að koma í landhelg-
ina. Aldrei hefir framkoma þeirra, er
varið hafa veiðiþjófana í, landhelginni
komið betur fram í birtuna heldur en
nú, þegar togaramir hraða sjer í land-
helgina meðan Óðinn og Ægir eru að
leita að Apríl. Ef togurunum hefði
ekki verið gjört aðvart með loftskeyt-
um, myndu þeir alls ekki hafa vitað, að
andhelgin væri í bili vamarlítil“.
J. J. er nokkuð einstakur mað
ur með það að koma öðrum á
5vart. Jeg hefi fylgst dálítið
með honum í allmörg ár. Eft-
'r þá viðkynning er mjer full-
,'jóst, að hann er óhlutvandasti
maður, sem jeg hefi kynst, um
alla meðferð sannleikans. Jeg
veit engan, sem til jafns við
hann er alveg sama, hvort hanr
?egir satt eða logið, engan, sem
á svipaðan hátt hefir tekið
skjall og róg í sína þjónusiu,
engan, sem lætur sig jafn ger-
samlega engu skifta, hvaða
vopnum hann beitir, einungis ef
hann heldur, að þau bíti. En
samt sem áður — þrátt fyrir
þetta alt, beinlínis hnykti mjer
við, þegar jeg las þessi framan-
greindu orð.
Það er nú ef til vill ekkert
við því að segja, þótt dóms-
málaráðherra landsins segi í op-
'nberu blaði, að togaraeigendur
hafi símað skipstjórum á skip-
um sínum að fara í landhelgi á
ákveðnum tíma og þegar
svo stendur á. Þó mundi þess
nú krafist af öllum öðrum en|
J. J., að þeir færðu sönnur á
það.
J. J. hefir í þessu einstaka
sjerstöðu, sem hann fyllilega
verðskuldar, og er ekki öfunds-
verður af.
En það er tíminn, seth útgerð-
armenn eiga að hafa valið til ^
slíkra athafna, sem gerir að-,
dróttanir J. J. svo svívirðileg-
ar, að jeg segi það rjett eins
og er: soralegri og ógeðslegri
sál hefi jeg aldrei kynst og
kynnist aldrei; það er jeg viss
um.
Svo J. J. heldur, að hann geti
talið þjóðinni trú um, að um
þessar mundir, einmitt þegar
kvíðinn var að læsa sig um
menn, — þegar allir, sem til
þektu, voru milli vonar og geig-
vænlegs ótta, um að ógurlegt
slys hefði hent þjóðina, — að(
þá hafi útgerðarmenn, mennirn-
ir, sem utan aðstandenda þó
vegna starfs síns og atvinnu
ættu mörgum öðrum fremur að
finna til, þá hafi þessi söfnuð-
ur, og þá fyr3t og fremst jeg,
hugsað um það eitt, &ð nú bæri
vel í veiði, nú væri leikur að nota
dauðaleitina til að senda togar-
ana í landhelgi, því ef til vill
fyndist Apríl, og þá væri verra
að koma við landhelgisveiðum,
og ef til vill gæti líka fyr en
varði komist upp, að skipið
hefði farist og 18 menn væru
druknaðir, og þá væri líka verra
að koma við landhelgisbrotum.
— Dauðaleit væri svo sem ekki
hversdagshapp, svo skyldi grípa
gæsina á meðan hún gæfist.
Nei, svona djöfullegir mensk-
ir menn eru ekki til, og. áður en
jeg las grein J. J. hjelt jeg að
það væru heldur ekki til menn,
sem ætluðu öðrum slíkt. Jeg
veit nú, að það er þó til und-
antekning.
Jeg veit ekkert um, hvort
einhverjir togarar hafa verið að
veiðum 1 landhelgi meðan á leit-
inni stóð. Hitt veit jeg, að á
þessu hausti hafa stjórninni bor
ist stöðugar kvartanir um yfir-
tioðslur í landhelginni. Hefi jeg
oftar en einu sinni flutt klögu-
mál kjósenda minna til ríkis-
stjórnarinnar, og munu bæði
sýslumaður Gullbr.- og Kjósar-
sýslu og oddviti Gerðahrepps
þráfaldlega hafa gert það sama.
Hvort skip þessi hafa verið ísl.
eða erlend er lítið hægt um að
segja, fyrst og fremst af því að
stjórnin lætur sjer annara um
að snatta varðskipunum með
gæðinga sína, og nota þau sem
hressingarhæli fyrir dómsmála-
ráðherrann, en að sinna lög-
Fótsnvmusieðarnir
kcma í öllum stærðum aftur á þriðjudaginn með Lyra.
Fótspyrnusleðar eru bestu jólagjafir sem börn fá.
„Veiðarfærauerslunin Geysir".
mætum nauðsynjakröfum
þeirra, sem harðast verða fyrir
ágengni af landhelgisbrotum.
En um það, hvort ísl. útgerðar-
menn hafi notað dauðaleitina til
að senda skip sín í landhelgi,
verður hver að álykta eftir sínu
innræti, og að því er varðar
mig persónulega, get jeg gjarn
an bætt því við, af því að að-
dróttunum J. J. er sjerstaklega
þangað beint, að af 5 togurum
okkar lá einn í Englandi meðan
leitin stóð, annar var á útleið
þegar leitin hófst, sá þriðji lagði
af stað til útlanda daginn sem
leitin hófst, og tók þátt í henni,
sá f jórði var á leið frá Englandi
og kom upp að landinu síðla
leitar og tók einnig þátt í henni.
Eftir er þá aðeins einn, sem
jeg hefði átt að „síma að nú
væri tækifæri“ til landhelgis-
veiða. Það var „Skallagrímur“,
skipstjóri Guðmundur Jónsson,
og býst jeg við, að allir trúi
því, að okkur Guðmundi hafi
verið annað ríkara í huga en
landhelgisveiðar þá dagana.
Gæti jeg vel rakið afskifti
mín af leitinni, og hverjar til-
lögur jeg gerði í þeim efnum,
ef mjer þætti ekki bæði óvið-
feldið og óþarft að vera að fjöl-
yrða um, að formaður útgerðar-
mannafjelagsins þegar svo stóð
á, teldi útgerðarmönnum Ijúft
og skylt, að leggja fram það
sem í þeirra valdi stæði, og á-
litið væri af sjófróðum mönnum
a. m. k. reynandi.
Þegar Forsetaslysið bar að
höndum, notaði J. J. tækifærið
M) þess að svívirða útgerðarm.
á Alþingi, úr ráðherrastól. —
Hann hefir þó að þessu sinni
áll-mjög yfirstigið sínar fyrti
Hæru húsmæður!
Fyrir jólin
ekki síður en endranær er
yður áreiðanlega best að nota
gólfgljáann
MansioK Polish
þá verða dúkarnir yðar skín-
andi fallegir.
Þá er spursmálslaust best á
skóna yðar
Cherry Blossom
skóáburður
sem heldur leðrinu mjúkn og
vatnsþjettu.
Fæst í öllmn helstu verslunnm
---....................=*i
ávirðingar. Ef slík framkoma
í'öðherra, í hugsun, orði og æði,
opnar ekki augu manna, svo að
blindir fái sýn, þá er þeim ekki
við bjargandi.
Ólafur Thors.
Sjómannastofan. Samkoma í
dag kl. 6. Allir velkomnir.
Herópið og Ungi hermaður-
inn, jólablöð, eru komin út, lit-
prentuð með mörgum myndum
og flytja fagrar sögur, kvæði og
frásagnir um ýmisleg efni. Blöð-
in eru prentuð í ísafoldarprent-
smiðju og er allur frágangur
ágætur.