Morgunblaðið - 25.10.1953, Side 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 25 okt. 1953 |
LJONIÐ OC LR.MBIÐ
EFTIR E. PHILLIPS OPPENHEIM
Framhaldssagan 13
Hann leit af henni og fann
undaílegðan ónotahroll fara um
sig, sumpart af ógeði, sumpart af
gremju við sjálfan sig yfir því að
þessi glæsilega norn skyldi
megna að raska mið minnsta við
tilfinningum hans.
„Þér gerið of mikið úr hús-
bónda yðar, eða hvað yður þókn-
ast að nefna hann“, sagði hann
hæðnislega.
Hún leit á Tottie Green hvar
hann sat og svaf. Vestið var frá-
hneppt eins og venjylega, bux-
urnar ataðar vindlaösku. í>að var
sjúklegur roði á vöngum hans og
hann hraut hátt.
„Öllu líkari könguló en ljóni“,
hélt David áfram og virti hann
fyrir sér með viðbjóði. „Þér ætt-
uð að koma í veg fyrir að hann
sofni svona sitjandi. Hann fær
slag einn góðan veðurdag. En
það loft! Opnið þið aldrei
glugga?“
„Af óboðnum gesti að vera“,
sagði hún, „finnst mér þér óþarf-
lega aðfinnslusamui* Og hvað er-
uð þér eiginlega að vilja hingað?
Þetta er ekki heilnæmt um-
hverfi fyrir yður. Ef til vill eruð
þér kominn til að afhenda dem-
aatinn“.
„Mílan-gistihúsið var ekki
sérlega heilnæmt".
Hún brosti.
„Þeir meiddu yður ekkert. —
Þeir fóru til þess að gera út af
við yður, en þeir sáu sig um
hönd“.
„Hver fjandinn kom yður til
að grípa fram í?“ spurði hann
snöggt.
Hún glápti á hann, falleg augu
hennar voru galopin, og varirnar í
bærðust. í þetta sinn skoraði
hann vissulega í mark. Hæðnis-1
brynjan var fallin af henni. ]
Henni varð hverft við.
„Hvernig vissuð þér að ég kom
þangað?“ spurði hún. |
„Ég vissi það ekki beinlínis",'
viðurkenndi hann. „Eg gat þess
til. Þeir ætluðu sannarlega að
drepa mig. Eitthvað, eða einhver
varnaði því á síðustu stundu.
Voruð það þér?“
Hún geispaði.
„Eg er ekki alltaf of hjarta-
góð“. „Líkar yður mað miður?“
„Þvert á móti“, flýtti hann sér
að svara, „ég er afar þakklátur.
En ég spyr sjálfan mig, hvað yð-
ur hafi gengið til þessa?“
Hún stóð upp, lagfærði kjólinn
og greiddi hárið lítillega með
íingrunum.
„Ég veit varla“, tautaði hún.
„En ég skal segja yður það, ef
þér svarið spurningu minni.
Hvernig vissuð þér að ég hefði
komið?“
„Af því“, svaraði hann, ,;að þér
notið sterkt og áberandi ilm-
vatn. Ég fann votta fyrir því
þegar ég raknaði við í morgun.“
„En sá kjánaskapur að gera
góðverk", tautaði hún. „Þér sjá-
ið hvernig fer fyrir mér. Ég beið
hjá yður í klukkustund eftir að
hinir fóru til þess að fullvissa
mig um að ekkert yrði að yður,
og þetta eru launin. Það kemst
upp utn mig. Ætlið þér að kæra
rnig, David? Ætlið þér að láta
handtaka mig fyrir að ráðast inn
í hið heilaga Milangistihús?"
„Ég hef þegar viðurkennt",
sagði hann, „að ég hef fulla
ástæðu til að vera þakklátur
lcomu yðar þangað. Ég hef svar-
að spurningu yðar. Hvað um
mína?“
Eitt andartak varð honum
hverft við að sjá eldinn, sem log-
aði úr augum hennar. En jafnvel
á meðan hann leit á hana, var því
lokið. Þar var ekkert nema sami
hæðnisglampinn, ögrandi og ert-
andi.
„Þér hafið slegið mig töfrum“,
sagði hún. „Ég gat ekki hugsað
til að missa yður. Þér eruð eini
maðurinn, sem er líklegur til að
halda lífinu í okkur nú orðið.
Lögreglan er jafnvel hætt að
skemmta okkur. En þér aftur á
móti gerið. lífið einhvers vírði.
Þér fyllið hjörtu okkar skelfingu.
Þér ætlið að rífa okkur upp með
rótum og útrýma okkur. Aum-
ingja Green fóstri! Aumingja
litlu lömbin, ósköp hljóta þau að
vera óttaslegin!"
Hann yppti öxlum.
„Mætti ég fá mér sæti?“ spurði
hann. „Þessi dýrðlegi húsbóndi
yðar virðist ekki ætla að vakna,
og mér liggur ekkert á. Ef til vill
mætti ég hafa þann heiður að
bjóða yður vindling?“
Hann gekk til hennar og bauð
henni vindling úr gullveski, Þeg-
ar hann stóð hjá henni, tók hann
eftir því, að hún var jafn há og
hann. Hann tók einnig eftir því,
með ósjálfráðri aðdáun, hve fag-
urlega hún var vaxin. Hún þáði
vindlinginn og rétti honum lítinn
vasaklút.
„Kannist þér við þetta?“
Hann hélt klútnum að vitum
sér og kinkaði kolli.
„Ég myndi kannast við þessa
lykt hvar sem væri“.
„Það er búið til fyrir mig hjá
Grasse, óeimað. Ég vil hafa ilm-
vatnið, eins og allt annað í lifinu
— sterkt. Geðjast yður vel að
því?“
„Nei“.
„Hversvegna?"
„Ein ástæðan er sú“, svaraði
hann, „að mér fellur bezt við
ilmvatn, sem aðeins ein kona
notar. Ég hef orðið var við þetta
áður í dag, jafnvel eftir að ég fór
frá Milan.“
Hún andvarpaði.
„Þessi hræðilega stúlkukind
hjá Abbs“, sagði hún. „Hún stal
einusinni hálfri flösku og nú
verð ég að læsa það niður svo
hún nái ekkj í það. Hún vélritar
fyrir Reuben tvisvar í viku, klæð
ir eig eins og ég, litar á sér hárið,
og vonar það hezta.“’
„Hún er ekki lengur hjá Abbs“,
sagði hann.
„Hvernig vitið þér það?“
„Ég sagði henni upp í morgun".
„Þér sögðuð henni upp? Hvað
kom yður það við?“
„Ég hef keypt fyrirtækið.“
Hún fleygði sér niður í hæg-
indastól og hristist af hlátrL
„Ó, David“, stundi hún, „hvers
vegna takið þér ekki sönsum?
Hvaða gagn hafið þér af þessum
unglingum,, sem hafa fengið ofur
litla hnefaleikakennslu? Því
komið þér ekki til okkar aftur?
Þér yrðuð kærkominn í hópinn.
Þér gætuð unnið með mér, ef
yður þóknaðist.“
Hann hrissti höfuðið.
„Ég er kominn yfir landamær-
in“, sagði hann. „Ég er genginn í
lið með lögunum, en vinn ekki á
móti þeim“.
Hún virti fyrir sér vönduð föt
hans og prúðmannlegt útlit.
„Þér ætlið að lifa á Meyjartár-
inu, geri ég ráð fyrir?“
„Ég fór aldrei burt með Meyj-
artárið“, fullyrðti hann.
„Heyr á endemi!“ sagði hún
háðslega og hallaði sér aftur á
bak í stólnum. „Hvaðan fáið þér
þá alla peningana? Þér áttuð
ekki eyrisvirði þegar þér fóruð í
fangelsi, og þér tókuð ekki einu-
sinni við fimmtíu pundunum sem
féllu í yðar hlut að Frankley
peningunum.
„Hvaðan ég fæ peningana"
endurtók David hugsandi. „Jæja,
ég skal svara spurningu yðar, ef
þér svarið mér“.
„Látið það koma“, sagði hún.
„Hvernig eruð þér ý raun og
veru tengd Tottie Green, og hvað
eruð þér að gera i þessu greni?“
„Finnst yður ekki ég eiga þar
heima?“
„Að vissu leyti“, samsinnti
hann. „Ekki þó allskostar. Ég
gæti hugsað mér yður sem
SKLG6BMM
Danskt ævintýri
9.
yður, og ég skal muna eftir því, en segið mér nú hvað þér
sáuð.“
„Allt,“ sagði skugginn. „Ég sá allt og ég veit allt.“
„Hvernig er umhorfs í innstu sölunum?“ spurði lærði
maðurinn. „Var þar eins og í grænum skógi? Var þar eins
og í heilagri kirkju? Voru salirnir eins og stjörnubjartur
himinn, þegar maður stendur uppi á háfjöllum?“
„Þar vaí allt,“ sagði skugginn. „Ég fór' ekki alveg inn, ég
staðnæmdist í fremsta herberginu, í rökkurskímunni, en ég
hafði þar beztu sjónarstöðu. Eg sá allt og ég veit allt. Ég
hef verið við hirð skálddísarinnar — í forsalnum.“
„En hvað sáuð þér? Gengu allir guðir fornaldarinnar um
stóru salina? Börðust fornhetjurnar? Léku blessuð börnin
sér og sögðu frá draumum sínum?“
„Ég segi yður svo mikið að ég var þar, og skiljið þér, ég
sá allt, sem þar var að sjá. Hefðuð þér komizt þangað yfr-
um, þá hefðuð þér ekki orðið að manni, en það varð ég.
Og jafnframt fór ég að þekkja mitt innsta eðli — það, sem
mér er meðskapað, og þá frændsemi, sem ég er í við skáld-
skapinn.
Já, þegar ég var hjá yður, þá hugsaði ég ekki út í það, en
ætíð eins og þér munið, þegar sól rann upp og sól settist,
þá varð ég svo undarlega stór. í tungskini lá við, að ég
sæist greinilegar en þér sjálfur. Ég var ekki búinn að fá skiln-
ing á eðli mínu. í forsalnum opnuðust hugskotsaugu mín,
og þá varð ég maður.
Fullþroskaður kom ég þaðan .út, en þér fóruð þá alfarinn
úr heitu löndunum. Ég skammaðist mín fyrir sjálfan mig
eins og ég var og stóð, þar sem ég nú var orðinn maður.
M.b. Erlingur III, V.E. 25 (ex L. Wulff) í skipasmíða-
stöð Jens Vestcr, Grenaa, þar sem skrokkur og aflvél
bátsins er yfirfarin. — Báturinn er knúinn 180 HK.
Grenaa-vél.
Nýbygging Jóns Þórarinssonar útgerðarmanns, Reykja-
vík, í skipasmíðastöð Esbjerg Skibsværft & Maskinfabrik,
Esbjærg. — Báturinn verður knúinn 150 HK. Grenaa-vél.
Trygging Ieyfishafa, fyrir lægstu og hagkvæmustu ný-
byggingasamningum eru tilbcð frá ofangreindum skipa-
smíða-verksmiðjum. — Gef ennfremur tilboð í notaða
fiskibáta frá Danmörku.
ö ÖLf,
ac^mAó v_y. Kyiafóóon
Sími 80773 — Hafnarhvoli
1111111111111
■ ■■•■■■••••■■■•••••'•••■■■•■■••■■■■■•■■■■■■(
■■■■■■■■■•••••■*••■*••■■•■•■■■■■■■■••••••■•■••■•■■■
■•■«■■■■■■■■■■■«
T1L34YNMING
Aðalskrifstofa Tryggingastofnunar ríkis-
ins var lokuð föstudaginn 23. október
og laugardaginn 24. október vegna flutn-
inga. — Skrifstofan verður opnuð mánu-
daginn 26. október á Laugavegi 114
(horni Laugavegs og Snorrabrautar).
Reykjavík, 22. október 1953
Srttaainaaitofnítn ríliióins
Amerískir haltar
komnir
Nýjustu tízku módelin.
Einnig nokkrir frúarhattar.
wÁlattalií Í Soffia Pdfma
■W4