Morgunblaðið - 19.05.1955, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 19. mal 1955
MORGUHBLAÐIÐ
23
framtí
Sköpum æskulýðnum nuuðsyn-
leg skilyrði til menntunur og
lifvæntegrur ufkomu
eítir Magnús Jónsson, alþingismann
ÞAÐ er höfuðviðfangsefni
hvers menningarþjóðfélags
að sjá borgurum sínum farborða,
þannig að þeir geti búið við sem
bezt kjör, bæði í veraldlegum og
andlegum efnum. Segja má, að
tvær stefnur séu uppi um það,
hversu þetta megi gera. Önnur
er sú, að ríkisheildin sjái um
framfærslu einstaklinganna gegn
því, að þeir fórni í staðinn sjálfs-
ákvörðunarrétti sínum og rétti
til sjálfstæðra skoðana.
Iíin stefnan er sú, að láta
þjóðfélagið skapa einstakling-
unum nauðsj'nleg skilyrði til
menntunar og lífvænlegrar
afkomu, en örfa að öðru leyti
þjóðfélagsborgarana til að
beita orku sinni og manndómi
til þess að komast áfram í lif-
inu og velja sér lífsstöðu eftir
hæfileikum og áhugamálum.
Þjóðfélaginu beri svo að sjá
um það, að framtaki manna
sé beitt til góðs og reynt að
þroska hjá borgurunum skiln-
ing á því, að því aðeins geti
einstaklingnum vel vegnað til
langframa, að samborgararnir
búi einnig við góða afkomu.
Þetta er sú grundvallarstefna,
sem Sjálfstæðisflokkurinn starf-
ar eftir, og íslenzku þjóðinni
hefur vegnað því betur, sem
þessi stefna hefur meiru ráðið.
Það er þessi lífræna stefna,
sem æskulýður þjóðarinnar að-
hyllist nú í æ ríkara mæli, því
að æskan skilur öllum betur, að
án frelsis er engin farsæld, og
það er frumþörf hvers tápmik-
- Íls æskumanns að fá að beita
þeim hæfileikum, er honum hafa
verið gefnir.
En hverjar eru þá skyldur
þjóðfélagsins, og hversu hafa
þær verið ræktar?
MENNTUN HANDA ÖLLUM
Sérhvert barn og unglingur
verður að fá vissa undirstöðu-
menntun og með vaxandi tækni-
þróun og sérhæfingu eykst þörf-
in á sérmenntun á ýmsum svið-
um.
Það hefur alltaf verið krafa
ungra Sjálfstæðismanna, að þjóð-
félaginu bæri að tryggja það, að
enginn æskumaður, sem kýs að
afla sér menntunar, þurfi að fara
hennar á mis sökum efnaskorts.
Menntunin er ómissandi skilyrði
þess, að einstaklingurinn geti
beitt hæfileikum sínum til að
undirbyggja framtíð sína, enda
þótt hún hljóti að verða mismun-
andi mikil eftir þeirri stöðu, sem
menn velja sér í lífinu.
íslenzka þjóðin hefur búið vel
að æsku sinni með skólahald og
leggur á sig þungar byrðar í því
efni. Vafasamt er þó, að mennt-
unin miði nóg að því að gera
nemendurna að góðum þjóð-
félagsborgurum.
Sem betur fer mun það nú
orðið fremur fátítt, að æsku-
menn geti ekki sökum fátæktar
numið þau fræði, sem hugur
þeirra stendur til. Því er þó ekki
að leyna, að miklir erfiðleikar
eru oft fyrir skólafók að fá at-
vinnu sumarmánuðina. Þenna
vanda verða ríki og bæjarfélög
að reyna að leysa, því að geti
unglingarnir ekki fengið vinnu
við sitt hæfi, skortir á þau skil-
yrði, sem þjóðfélaginu ber að
tryggja. Reykjavíkurbær hefur
þó hér riðið á vaðið svo sem um
mörg önnur framfaramál.
Þá er þess að geta, að enn
vantar nauðsynlegar leiðbéining-

kvæmda, sem menn fýsir að ráð-
ast í. Vist væri það æskilegast,
en þjóðin hefur ekki yfir því
fjármagni að ráða. Meginstefnan
verður því að vera sú að nýta
hið takmarkaða fjármagn sem
bezt, og það er heldur ekki
áhorfsmál að nota erlent lánsfé
til arðbærra framkvæmda í land-
inu, ef það er fáanlegt með við-
unandi kjörum.
Æskulýðurinn skilur þá erfið-
leika, sem við er að stríða á
þessu sviði, en leggur aðeins ríka
áherzlu á það, að framleiðsiu at-
SAMBAND ungra Sjálfsfæðismanna hefur í hyggju að beita sér
fyrir því, að ungum Sjálfstæðismönnum gefist kostur á aff
kynnast vina- og nágrannaþjóðum vorum með því að efná til
hópferða og sækja þjóðir þessar heim. Á sumri komanda verður
farin fyrsta ferðin í þessu skyni og verður haldið til Vestur-
Þýzltalands. Er gert ráð fyrir, að um þrjátíu manns geti tekið þátt
í förinni, sem mun taka þrjár vikur og kosta um 4.500.00 kr. fyrir
hvern þátttakanda.
gæzlu Austur-
héraðanna um-
VESTUR-ÞÝZKALAND ar tóku að sér
Kunnara er en frá þurfi að Þýzkalands og
segja, að Þýzkaland var allt sem i hverfis Berlín.
rjúkandi brunarúst. þá er seinni | Snemma ber á því, að Rúss-
heimstyrjöldinni lauk árið 1945.1 ar vildu sem minnst samskipti á
Ulræmt skipulag einræðis hafði! milli sins hernámssvæðis og ann-
kallað skelfingar, tortímingu og ! arra hernámssvæða. Hafði þetta
niðurlægingu yfir hina mennt- j í för með sér efnahags- og stjóm-
uðu þjóð, sem er hjarta Evrópu. | arfarslega skiptingu Þýzkalands.
Við lok styrjaldarinnar skiptu; í Austur-Þýzkalandi var komið
bandamenn Þýzkalandi upp í
gæzlusvæði og kom það í hlut
Breta, Frakka og Bandarikja-
manna að annast Norður-, Vest-
vinnuvegirnir verði efldir svo Ur- og Suður-Þýzkaland, en Rúss-
sem fremst er kostur og einskis j
látið ófreistað til að nýta sem j ________________________________
bezt náttúruauðlindir landsins. i
Þess verður sérstaklega að félagsins hálfu sköpuð nauðsyn-
gæta, að lánsfjárskorturinn verði leg skilyrði til sjálfsbjargar, þá
ekki látinn ganga yfir framtaks- ^ nægir það ekki, ef starfsorkuna
sama æskumenn, sem eru að brestur. Þá er nauðsynlegt, að
koma undir sig fótum. Efling at- þjóðfélagið veiti beina aðstoð til
vinnuveganna og framþróun þjóð framfærslu.
félagsins er undir því komin, að Sjúka þarf að tryggja í veik-
æskan sé hvött til dáða. í indum þeirra, og sjálfsagt er, að
Stefna ungra Sjálfstæðis- j þjóðfélagið komið í veg fyrir það,
manna í atvinnumálum er sú, að þeir, sem löngu dagsverki hafa
Magnús Jónsson
ar um stöðuval í sambandi við
skólana.
ATVINNUORYGGI
Annað meginviðfangsefni þjóð-
félagsins er að halda uppi svo
fjölþættu atvinnulífi, að sérhver
verkfær maður geti fengið at-
vinnu með lífvænlegum kjörum.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
jafnan lagt megináherzlu á þetta
verkefni, enda hafa stærstu átök-
in í eflingu atvinnuveganna verið
gerð undir hans forustu. Ungir
Sjálfstæðismenn hafa jafnan lagt
ríka áherzlu á það að veita táp-
miklum atorkumönnum sem mest
svigrúm til þess að leggja fram
sína krafta til að koma upp at-
að allir vinnufærir menn geti
haft atvinnu við arðbæran at-
vinnurekstur. — Frá þeirri
stefnu rná aldrei hvika, því
að atvinnuleysið er böl, sem
verður að ltorna í veg fyrir.
GOTT HÚSNÆÐI
HANDA ÖLLUM
Þriðja höfuðverkefni menn-
ingarþjóðfélags er að tryggja
borgurunum viðunandi húsa-
kynni. Þetta er erfitt viðfangs-
efni fyrir þjóð, sem til skamms
tíma átti engin hús í samræmi
við þær kröfur, er nútíminn ger-
ir í þeim efnum.
Á síðustu tveimur áratugum
hefur orðið gerbylting í húsnæð-
ismálum þjóðarinnar, en þó vant-
ar enn mikið á, að húsnæðis-
málin séu komin í viðunandi
horf. Við mestan vanda er að
vinnufyrirtækjum, stórum eða stríða í höfuðborginni vegna
smáum eftir getu sinni. Á sviði
atvinnulifsins eru beztu tækifær-
in til að þroska menn og reyna
hins gífurlega aðstreymis þang-
að.
Húsnæðismálin varða mjög
manndóm þeirra með því að láta unga fólkið, sem er að stofna
þá taka á sig bæði áhættu og
ábyrgð.
En á þessu sviði þarf þjóð-
félagið að skapa margvísleg skil-
yrði til þess að veita hinni upp-
vaxandi kynslóð tækifæri til
sjálfsbjargar. Erfiðasta viðfangs-
heimili. Það verður að eiga þess
kost að fá sæmilega íbúð. Hér er
um þjóðfélagsvandamál að ræða,
sem höfuðnauðsyn er að leysa.
Sjáfstæðismenn hafa haft aug-
un opin fyrir þessum vanda, og
margar mikilvægar ráðstafanir
efnið á þessu sviði er útvegun ^ til úrbóta hafa verið gerðar með
nauðsynlegs fjármagns. Á öllum þeirra atbeina. Stefna Sjálfstæð-
sviðum atvinnulífsins er nú mik- . ismanna í húsnæðismáluhum er
ill athafnavilji, en fjárskortur- ’ sú, að sem allra flestir geti eign-
inn er þar erfiður þröskuldur í azt íbúð, sem er andstætt leigu-
vegi. j liðakenningu sósíalista. — Þessi
Það verður því að leggja stefna fellur æskulýðnum bezt í
megináherzlu á það að hag- 8eð, enda hefur fjöldi æsku-
nýta hið takmarkaða fjármagn manna lagt á sig feikilegt erfiði
þjóðarinnar til eflingar fram- j til þess að eignast þak yfir höfuð-
leiðslunni við sjó og í sveit ið. Þessa sjálfsbjargarviðleitni
og gæta þess jafnframt að ber að efla með öllu móti.
dreifa atvinnutækjum svo um j Lánsíjárskoríurinn er hér erf-
landið, að tryggt verði nauð- iðasta vandamálið. Núverandi
skilað þjóðarbúinu, þurfi í ell-
inni að búa við skort. Eigi vinnu-
færir menn þess heldur ekki kost
að fá atvinnu, ber þjóðíélaginu
að hlaupa undir bagga til þess að
bægja skorti frá heimilum þeirra.
Árið 1932, á fyrsta þingi sínu
eftir stofnun S.U.S., gerðu
ungir Sjálfstæðismenn álykt-
un um tryggingamál og lögðu
áherzlu á, að sem fullkomn-
ustu tryggingakerfi yrði kom-
ið á. Það varð síðan eitt aðal-
stefnumál nýsköpunarstjórnar
Ólafs Thors að lögfesta svo
fullkomna tryggingalöggjöf,
að íslendingar stæðu jafnfæt-
is þeim þjóðum, sem lcngst
væru komnar á því sviði. Loks
er það ríkisstjórn Ólafs Thors,
sem nú hefur boðið verka-
Iýðnum að lögfesta atvinnu-
leysistryggingar, þótt verk-
fallsforingjarnir hafi að vísu
ráðið því, að framlög til þess-
ara mikilvægu trygginga
verða ekki svo há, sem ætlað
var. I
Ýmsir gallar eru á trygginga-
löggjöfinni, en þeir standa til
bóta. Meginatriðið er það, að
þjóðarheildin leitist með sam- j
einuðu átaki við að tryggja það,
að frá vöggu til grafar sé skort- ,
inum bægt frá dyrum allra þeirra !
þjóðfélagsborgara, sem vilja hafa
til þess að bjarga sér.
SAMVINNA
TIL SJÁLFSBJARGAR
Það er skoðun ungra Sjálf-
stæðismanna, að auðið sé að
fryggja þjóðinni atvinnuöryggi
og félagslegar umbætur án þess
að leggja í viðjar frelsi einstak-
linganna til skoðana og athafna.
Farsælt þjóðfélag verður ekki
byggt upp nema með samvinnu
frjálsra manna, sem vinna sam-
upp kommúniskri einræðisstjótn,
en í Vestur-Þýzkalandi var sett
á laggirnar lýðræðisstjórn og eínt
til frjálsra kosninga á lýðræðis-
legum grundvelli. Á grundvelli
lýðræðislegs skipulags í stjórn-
og efnahagsmálum hefir Vestui-
Þjóðverjum tekizt að vinna sig
upp úr hörmungum eftirstríðsár-
anna og skapa sér góð lífskjör.
Er til mikillar fyrirmyndpr,
hvernig vestur-þýzku þjóðihni
hefir tekizV-að byggja aftur uþp
atvinnu- og efnahagslíf sitt óg
skipa sér á bekk með vestrrén-
um lýðræðisþjóðum. Er skemmst
að minnast, að nýverið var Vest-
ur-Þýzkalandi veitt aðild að
Atlantshafsbandalaginu.
Á seinni árum hefur mikill
fjöldi íslenzkra námsmanna l^gt
leið sína til Vestur-Þýzkalánds
og stundað þar nám. Hafa þeir
farið miklu lofsorði um dvöl sfna
þar og þótt mikið til um upp-
byggingu landsins. Sambands-
stjórn ungra Sjálfstæðismarma
fannst því vel til fallið að efna
til Þýzkalandsferðar á sumri
komanda og gefa þar með fleiru
ungu fólki kost á að kynnSst
menningar- og atvinnulífi vestur-
þýzku þjóðarinnar.
Skipulag fararinnar vr'r--: í
stórum dráttum sem hér segir:
synlegt jafnvægi í byggð lands ríkisstjórn heíur gert stórt átak | an af skilningi á gildi samvinn
ins og fólkið búin skilyrði til til að leysa þann vanda. Þetta
svipaðra lífskjara, hvar sem ber vissulega að þakka og meta.
það býr í landinu. ! Hin fyrirhuguðu lán eru að vísu
Öfgaöfl og lýðskrumarar hafa j ófullnægjandi, en þau eru þó
reynt að nota sér til framdráttar . mikilsverð aðstoð.
áróður gegn stjórnvöldum lands- |
ins fyrir að hafa ekki tryggt FÉLAGSLEGT ÖRYGGI
nægilegt fjármagn til allra fram- i Þótt einstaklingnum sé af þjóð-
HAMBORG — FLENSBORG
— KIEL — LÚBECK
Farið verður með flugvél írá
Reykjavík til Hamborgar um 20.
ágúst n. k. Verður dvalið í fyrr-
nefndum fjórum borgum í
nokkra daga. Þátttakendum verð-
ur gefinn kostur á að skoða
borgirnar og umhverfi þeirra, há-
skóla, skipasmíðastöðvar, verk-
smiðjur og aðra þá staði, sem
þeir kynnu að hafa áhuga á.
LÚBECK — DUSSELDORF
— KÖLN — BONN
Frá Lúbeck verður haldið til
Ruhr- og Rínarhéraðanna. Mun
verða dvalið í tvo daga á hverj-
um fyrrgreindra staða. í Dússel-
dorf verður þátttakendum gef-
inn kostur á að skoða kolanám-
ur, stálframleiðsluverksmiðjur,
sjá háofna og fleira. Síðan verð-
ur haldið til Kölnar og Bonn.
í Bonn mun þátttakendum verða
sýnt þinghúsið og aðrar merkar
stjórnarbyggingar, sem og fleira
markvert. i
KOBLENZ — IIEIDELBERG
— HANNOVER — WOLFSBURG
Frá Bann verður haldið upp
með Rín til Koblenz, en þar mun
verða dvalið í um íjóra daga. Er
gert ráð fyrir, að þar njóti menn
gjafi framfaranna, og að ófrjáls sólar og sumars og skemmti sér
maður geti aldrei lifað hamingju- í hinu fagra umhverfi Rínarhér-
sömu lífi, jafnvel þótt honum sé aðanna. Þá verður haldið tii hins
séð fyrir brýnustu lífsnauðsynj- fræga háskólabæjar Heidelberg
um. ‘ Framh. á bls. ál.
unnar, en ekki af ótta við ríkis-
valdið. Ungir Sjálfstæðismenn
trúa því, að frelsið sé mesti afl-