Morgunblaðið - 03.05.1957, Blaðsíða 6

6
MORGT’NniAÐIÐ
Fostudagur 3. maí 1957
Afli Vesffjarðabáfa befur
verið góður á vetrarverfíð
AFLI Vestfjarðabátanna má teljast hafa verið mjög góður frá
því um miðjan marz s. 1. Að minnsta kosti borið saman við
veiði í öðrum verstöðvum um svipað leyti. Ekki var aflinn að
vísu alltaf jafnstöðugur, stundum voru bátarnir með 15—20 lestir
í róðri en næsta dag aflaðist um 2—3 lestir. Er hér átt við stein-
bít, óslægðan. Frá því um miðjan marz er aflinn af mestu leyti
steinbítur og í sumum verstöðvum sést varla þorskur, eins og
t. d. hér á Patreksfirði. Segja má að steinbíturinn bjargi aflanum
á Vestfjörðum.
Er nokkur furffa þótt þeir svitni
Rokkað um miðnæiti á malbiki
Ofsahrifning á hljómleikunum Tónaregn
IFYRRAKVÖLD hélt rokkhljómsveit Tony Crombie
hljómleika í Austurbæjarbíói. Þá skeði það, sem komið
hefur fyrir í flestum öðrum löndum, en ekki fyrr hér norður
á íslandi, að unglingar voru gripnir hamslausu rokkæði og
tóku að dansa rokk af miklum móði í sjálfum bíósalnum
í göngunum milli sætaraðanna, og varð af þessu slíkt upp-
nám og ærsl að lögreglan þusti á vettvang og skipaði rokk-
fólkinu að fara í sæti sín. En unglingarnir létu sér ekki
segjast og á Snorrabrautinni að loknum hljómleikunum
hófst rokkið aftur, á malbikinu þar innan um bílana, í úða-
rigningu einni stundu eftir miðnætti. Þótti mörgum sem
miðaldafyrirbrigðið St. Vitusardans væri nú aftur komið
í algleyming, og tryllti allan múginn.
GÍFURLEG GEÐÆSING
Þessir hljómleikar Tony Grom-
bies voru hinir furðulegustu. —
Hljómsveitin er greimlega þraut-
þjálfuð og mjög framarlega í
sinni röð. En það sem augljósast
er þó, er hve gífurlegir leikarar
og látbragðslistarmenn hljóm-
sveitarmennirnir eru og hve
undursýnt þeim er um að
leika á allar tilfinningar og geð-
ofsa áheyrendanna. Var svo kom-
ið í fyrradag á hljómleikunum
að nær allt húsið sönglaði rokk-
lögin, sem hljómsveitin lék há-
áhorfenda og leikur hljómsveit-
arinnar sem var magnaður með
mörgum hátölurum orðinn svo
feiknlegur að einstakir tónar
voru fyrir löngu kafnaðir í ofsa-
legum glymnum. Hlupu þá lög-
reglumenn framan frá dyrum
salarins niður gangana og stilltu
til friðar.
ROKKDANS Á MALBIKI
En hljómsveitin var þá greini-
lega örmagna orðin, hljómsveit-
armennirnir höfðu sumir farið úr
jökkunum og aðrir lagzt á gólfið
af ofþreytu að ætla má, og aug-
ljóslega var ekki þurr þráður á
neinum þeirra.
nú eru efst á vinsældalistanum
austan hafs og vestan. Sérstaka
hrifningu vakti leikur trommu-
leikarans Guðjóns Inga, og sam-
leikur hans og Sigurbjörns Ing-
þórssonar. Hljómsveit Gunnars
er mjög góð, og hefur augsýni-
lega verið lögð alúð við æfingar
því hún er óevnjuvel samstillt.
Þeim Árna Elfar og Viðar Al-
freðssyni var einnig ágættega
tekið. En íslenzku hljómsveitar-
mennirnir voru eins og líflausar
vaxbrúður á sviðinu borið saman
við Bretana, en flestir munu víst
samt sem áður kjósa vaxbrúð-
urnar — þegar til lengdar lætur.
Á tónleikunum söng Helena
Eyjólfsdóttir nokkur lög við fá-
gætlega góðar undirtektir áheyr
enda. Hún er aðeins 15 ára, en
þar kemur í ljós að náttúrugáfan
vaknar snemma, og Helena hefur
hlotið ríkulegan skerf hennar í
vöggugjöf. Kynnir var Ólafur
Stephensen.
ANDRI AFLAÐ VEL
Mb. Andri frá Patreksfirði hef
ur aflað afbragðsvel og er senni-
lega aflahæstur báta á Vestfjörð-
um. Um Páskana var Andri með
yfir 500 lestir, af óslægðum fiski,
síðan vertíð hófst. Mb. Sæborg
og Sigurfarinn eru með eitthvað
minni heildarafla.
GÆFTALEYSI FRAMAN AF
Mikið gæftaleysi var framan af
vertíð og hafði Andri til dæmis
ekki farið nema 10 róðra frá
vertíðarbyrjun um áramótin og
fram í miðjan febrúar. Nýlega
byrjaði Andri að leggja nokkur
net, jafnhliða línu.
SVIPAÐUR AFLI HJA
TÁLKNAFJARÐARBATUM
Bátarnir Tálknfirðingur og
Freyja frá Tálknafirði hafa feng-
ið svipaðan afla og Patreksfjarð-
arbátarnir. Leggja þeir aflann
upp til vinnslu í frystihúsin hér
á Patreksfirði, en eins og kunn-
ugt er gjöreyðilagðist hraðfrysti-
hús Tálknafjarðar í eldsvoða í
marz sl.
Togarinn Ólafur Jóhannesson
er að veiða í ís til vinnslu inn-
anlands. Hefur afli hjá togurun-
um verið í tregara lagi. Von er
á Gylfa í byrjun maí úr vélar-
viðgerð sem staðið hefur yfir síð-
an í miðjum janúar í Grímsby.
Túnin græn við hið
yzta haf
TÚNIÐ hjá vitaverffinum viff
Hornbjargsvita er aff verffa grænt
Undanfarið hafa verið hlýindi
norffur þar og snjóa leyst þar ört.
í gær þegar Mbl. átti stutt símtal
viff Halldór Víglundssoiv vita-
vörff, kvað hann mjög vorlegt
vera norður þar og gróðurhofur
góða.
Akureyringar fá
nýjan sjúkrabíl
AKUREYRI, 30. apríl. — Akur-
eyrardeild Rauðakrossins hélt að-
alfund sinn nýlega. Hér rak deild
in á síðasta ári ljóslækningastofu
þar sem 53 nutu ljósbaða. Einnig
rak deildin sjúkrabifreið. Hefur
deildin nú fengið leyfi fyrir nýj-
um sjúkrabíl sem væntanlega
verður keyptur í sumar. í sjúkra
flugvélasjóði eru nú 130 þús. kr.f
en ekki hefur leyfi fengizt til
kaupa á flugvél. Skuldlaus eign
deildarinnar er nálægt 260 þús.
kr. og er félagatala 422.
Guðm. Karl Pétursson var end-
urkjörinn formaður deildarinnar
og varaformaður Jóhann Þorkels
son héraðslæknir. — JOB.
shrifar úr
daglega lifinu
stöfum og fylgdi söngvara hljóm-
sveitarinnar, sem söng fyrir til
hins ýtrasta.
Oft hefur það heyrzt að ís-
lendingum sé ekki gefið að flíka
tilfinningum sínum eða láta
andartakshrifningu ná yfirhönd
inni, en ekki var það séð á þess-
um hljómleikum. Þar var því
líkast sem eintómir Suður-
landamenn væru saman komnir
í áheyrendahópnum, hrópin og
köllin, blístrið og ýlfrið yfir-
gnæfði stundum hinn taktfasta
rokkslátt hljómsveitarinnar, húf-
um, höttum og yfirfrökkum var
þeytt hátt í loft upp, unglingar
stóðu upp í sætum sínum, böð-
uðu út höndunum og hrópuðu
með mögnuðu hljómfallinu, unz
hámarkinu var náð, þegar hópur
unglinga stökk upp og tók til að
rokka með æðisgengnu háttalagi
um allan salinn. Var þá söngur
Að hljómleikunum loknum
neitaði mannfjöldinn að fara út,
en söng og stappaði í um hálf-
tíma og heimtaði meira spil. Ekki
vildu Englendingarnir þó leika
meira, sem vel mátti skilja, þar
sem þeir voru örmagna eftir það
sem á undan var gengið og lögð-
ust nokkra stund til hvíldar að
boði framkvæmdastjóra hljóm-
sveitarinnar. Dreif þá mannfjöld-
inn út úr húsinu og hóf rokk-
dans á malbikinu fyrir utan
kvikmyndahúsið. En tónlistina
vantaði og innan stundar fóru
hinir ungu dansendur hver heim
til sín og lögðust rokkmóðir til
hvíldar eftir erfiði kvöldsins.
★ ★ ★
Fyrrihluti hljómleikanna gat
ekki verið þeim seinni ólíkari.
Hljómsveit Gunnars Ormslev lék
þar ýmis vinsæl dægurlög, sem
TVENNT er það, sem mesta at-
hygli vekur þegar ferðazt er
um götur Reykjavíkur og náiæg-
ar þjóðbrautir. Það er í fyrsta
lagi hinn mikli bílafjöldi, sem sí-
fellt virðist fara vaxandi og einn-
ig hitt hve margir eru að læra að
aka bíl og sitja tugaóstyrkir við
hliðina á kennaranum og aka löt-
urhægt og varfærnislega.
Gullöld á bílaöld.
ÉR ríkir nú sannarlega mikil
bílaöld, og er langt síðan mað
ur hefir séð svo marga nýja bíla
koma á göturnar sem þessa dag-
ana.
En eitt eiga flestir þessir bílar
sameiginlegt. Þeir eru með an-
kannalegri og öðru vísi svip en
við höfum til skamms tíma átt að
venjast um útlit og gerð bíla. A-
stáeðan er sú að flestir nýju bíl-
anna eru járntjaldsbílar, og þótt
þeir séu vafalaust hinir traust-
ustu gripir, þá er útlit þeirra með
nokkrum ólíkindum sumra
hverra og minnir á bílatízku geng
inna ára, hér á íslandi og annars
staðar í Evrópu. Skriðan hófst
með Skodabílunum, litlum og
rennilegum, og síðan hafa mikil
firn rússneskra bifreiða komið til
landsins.
Hver skólakennari ekur
hér eigin bíl.
EKKI verður annað sagt en að
þetta sé ánægjuleg þróun.
Það er öllum geysilega mikið hag
ræði og einnig mikill yndisauki
að eiga yfir bíl að ráða, og því
fer fjarri að það sé lengur neinn
lúxus, eins og stundum var áður
talið, a.m.k. ekki hér í Reykjavík.
Það er gleðilegt að efnahagur al-
mennings hefir vaxið svo og blóm
gazt á undanförnum árum, að svo
margir hafa nú efni á að kaupa
sér bíl, að við erum að verða með
mestu bílaþjóðum álfunnar. í
grannlöndum okkar þættí það
nær því fáheyrt ef venjulegur
skrifstofumaður eða skólakennari
við barna- eða gagnfræðaskóla
ætti sinn nýja bíl hvað þá ef ung
lingar á gelgjuskeiði gætu keypt
sér bíl af eigin efnum, og vinnu-
launum. Þar er efnahagur fólks
hvergi svo rúmur að slíkt geti
yfirleitt átt sér stað. Að þessu
leyti líkjumst við íslendingar
Bandaríkjamönnum einum, og
hefir lengi verið altalað að hvergi
á jörðinni réðu menn yfir meira
eyðslufé en þar. Og vissulega er
það vel að þessi megingæðr véla-
aldarinnar skuli reynast okkur
svo auðveld að höndla, sem raun
ber vilnj.
En það er að vísu Hka önnur
hlið á málinu. Ég átti fyrir
nokkru tal við atvinnubifreiða-
stjóra hér í bæ, sem ekið hefir í
fjölda mörg ár. Hann var ekki
jafnánægður með allan hinn
nýja bifreiðakost og þeir, sem
kost eiga á því að kaupa sér nýja
bifreið.
Nú aka þeir sjálfir.
ANN sagði sem svo: Við leigu-
bifreiðastjórarnir eigum af-
komu okkar og líf undir því að
fólk fari ekki gangandi, heldur
aki í okkar bílum. Því eru það
uggvænleg tíðindi fyrir okkur,
hve mikið af bifr. drífur nú inn
í landið, og á hverjum degi sjáum
við gamla viðskiptavini okkar,
sem ávallt hafa farið staða á milli
á tveimur jafnfljótum í góðu
veðri, en ekið með okkur í rign-
ingu, sitja glaðhlakkalega við
stýrið á einum splúnkunýjum
Moskóvits, og aka eins og ljón
hvernig sem viðrar.
Það gefur að skilja að hér höf-
um við misst spón úr okkar aski,
enda hefir atvinna okkar dregizt
greinilega saman. Nýju bílarnir
eru okkar mæða.
Þeir eru ekkl gefinsl
ARGIR hafa um það rætt hv®
skammsýnt það væri af okk-
ur íslendingum að flytja tugi bif-
reiðategunda inn í landið sökum
þess hve þær yrðu okkur miklum
mun dýrari í öllum rekstri, hvað
varahluti og annað viðhald þeirra
varðaði. Þetta er vissulega alveg
rétt, en með hverju árinu stefn-
um við að því að flytja inn aa
fleiri tegundir, og valda þar
mestu viðskiptahömlur á erlend-
um bílamörkuðum. En óhagsýni
er það engu að síður.
Til gamans skal þess svo getig
hér hvað verðið á eftirsóttustu
bílunum á markaðnum, banda-
rísku bílunum er orðiff gífurlega
hátt. Leigubílstjóri einn, sem fyr-
ir nokkru fékk bandarískan bil,
mikinn skrautvagn af^ þessa árg
gerð, seldi hann nýlega kaup-
manni einum fyrir rúmar hundrw
að þús. kr., en fékk þar að auki
bandarískan bíl frá því i fyrra á
milli. Kaupverðið var þá komið
nokkuð á þriðja hundraðið!
En þarf nokkur að furða sig
á þessu, þegar litlu Fólksvagna-
mýsnar seljast nú á yfir 100 þús.
kr.
Dansaff á malbikinu.