Morgunblaðið - 03.05.1957, Blaðsíða 10

10
MORGVNBLAfíin
Fðstudagur 3. maf 1957

tJtg.: H.f. Arvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónssun.
Aðalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjami Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Einar Ásmundsson.
Lesbók: Ami Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 30.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Kommúnistar stóðu einnngroðir
UTAN UR HEIMI
Dirfskufull leyniför inn í Kína
AFLEIÐINGARNAR af frekju og
yfirgangi kommúnista í 1. maí
nefndinni varð sú, að verkalýðs-
samtökin í Reykjavík voru klof-
in um hátíðahöld dagsins. Komm
únistar stóðu uppi einangraðir
Hinn lýðræðissinnaði hluti verká*
lýðs höfuðborgarinnar neitaði að
taka þátt í hátíðahöldunum og
gaf út sérstakt útvafp .
Á bak við þetta ávarp lýðræð-
issinna stóðu verkalýðs- og laun-
þegasamtök með milli 12—13 þús.
félaga. Um 5 þúsund manns stóðu
hins vegar að þeim félagasamtök-
um, sem kommúnistar höfðu að
baki sér og 1. maí ávarpi sínu.
Báru svip klofnings
og uppsíiafar
Um heildarmynd þeirra há-
tíðarhalda, sem kommúnistar
beitíni sér fyrir, má segja það,
að hún hafi borið svip klofn-
ings og uppgjafar. Aðeins fán-
ar þriggja verkalýðsfélaga sá-
ust í kröfugöngu kommúnista,
og hún var örfámenn. Sam-
koman, sem þeir héldu á Lækj
artorgi var einnig stórum fá-
mennari en undanfarin ár.
Hinn lýðræðissinnaði hluti
verkalýðsins sat heima, til
þess að mótmæla gerræði
kommúnista.
Vitanlega hefðu allir sannir
verkalýðssinnar óskað þess að
launþegasamtök höfuðborgarinn
ar gætu staðið sameinuð um há-
tíðarhöldin 1. maí. En ofbeldi og
frekja kommúnista var slík við
undirbúning hátíðarhaldanna að
lýðræðissinnar gátu ekki beygt
sig fyrir henni. i>eir vildu tví-
mælalaust láta samstöðu íslenzks
verkalýðs með vestrænum lýð-
ræðisþjóðum koma fram í ávarpi
sínu. En því snerust kommúnistar
harðlega gegn. Hins vegar kröfð-
ust þeir þess, að upp í ávarpið
yrði tekin krafa um framkvæmd
ályktunarinnar frá 28. marz 1956
um brottför varnarliðsins.
Þessar kröfur settu kommún-
istar fram, þrátt fyrir það, að
þeir hafa sjálfir tekið þátt í því
að semja um áframhaldandi dvöl
varnarliðsins um óákveðinn tíma
og þegið hvert dollaralánið á fæt
ur öðru frá Ameríku sem endur-
gjald fyrir svik ríkisstjórnarinn-
ar í varnarmálum!
Biöðruselurinn
í útvarpinu
Undanfarin ár hefur það tíðk-
azt og þótt sjálfsagt, að verkalýðs
samtökin hefðu kvölddagskrá í
útvarpinu hinn 1. maí. Yfirleitt
hefur sú dagskrá farið vel fram.
Að þessu sinni ílutti Hannibal
Valdemarsson félagsmálaráð-
herra þar ræðu fyrir hönd ríkis-
stjórnarinnar. Var hún með end-
emum ósmekkleg og óviðeigandi.
Notaði Hannib. tækifærið til þess
að ráðast með svívnðingum og
aðdróttunum á pólitíska andstæð
inga sína, sem auðvitað höfðu
ekkert tækifæri til þess að svara
honum á þessum vettvangi.
En jafnframt grobbaði hann
svo ákaflega af sínum persónu-
legu afrekum að hlustendum of-
bauð.
Sem dæmi um hið einstæða
sjálfshól hans má nefna það, að
hann þakkaði sér og núverandi
ríkisstjórn að myndarleg fiskiðju-
ver væru nú í byggingu í all-
mörgum kaupstöðum landsins.
Sannleikurinn er auðvitað
sá, að framkvæmdir við 511
þessi mannvirki voru hafn:i
áður en núverandi ríkisstjórn
kom til valda. Blöðruselurinn
í sæti núverandi félagsmála-
ráðherra átti ekki hinn
minnsta þátt í því að hafin var
bygging þessara nauðsynlegu
framleiðslutækja.
Skrumið um kaupmátt
launanna
Þá staðhæfði blöðruselurinn að
kaupmáttur launa mætti nú heita
hinn sami og þegar núverandi rík
isstjórn tók við völdum.
Þessu ætlast vinstri stjórnar-
herrarnir til að alm. í land
inu trúi! En hvað segja sjálfar
staðreyndirnar? Hefur ekki sjálf
ríkisstjórnin lýst því yfir og haft
það eftir hagfræðingum sínum,
innlendum og erlendum, að
hundruð milljóna króna „milli-
færslu“ yrði að framkvæma frá
neytendum í landinu til fram-
leiðslunnar?
Og hefur ekki vinstri stjórn
in sjálf lögfest tillögur um 300
millj. króna nýja skatta og
tolla á almenning? Þessir skatt
ar þýða um 8 þúsund króna
gjaldabyrði á hverja 5 manna
fjölskyldu í landinu.
Svo kemur, blöðruselurinn,
sem er félagsmálaráðherra, og
forseti Alþýðusambands fslands,
og heldur því blákalt fram, á
hátíðisdegi verkaiýðsins, að kaup
máttur launanna hafi ekki rýrn-
að síðan núverandi ríkisstjórn
tók við völdum.
Hvílík óskammfeilni, og hvílík
eindæma fyrirlitning á heil-
brigðri dómgreind fólksins.
Sjálfsánæwia o« or0rt
vinstri stjórnarinnar
Því miður er það staðreynd að
kaupmáttur launa íslenzks verka
fólks fer um þessar mundir dag-
minnkandi. Þess vegna hafa um
eða yfir 20 verkalýðsfélög sagt
upp samningum við atvinnurek-
endur það sem af er þessu ári. Og
sjálfir hæla vinstri stjórnar herr-
arnir sér af því, að veruleg kaup-
hækkun hafi orðið t.d. hjá sjó-
mönnum og farmönnum, að ó-
gleymdu starfsfólki S.f.S. Kapp-
hlaupið milli kaupgjalds og verð-
lags er þess vegna því miður í
fullum gangi, þrátt fyrir skrum
blöðruselsins í útvarpinu.
En vinstri stjórnin verður ekki
trufluð í sjálfsánægju sinni og
gorti. Hún segist hafa tryggt
„vinnufrið" í landinu. En í hverju
birtist þessi vinnufriður? Birtist
hann í verkföllunum á undan-
förnum mánuðum, eða í uppsögn
um fjölda verkalýðsfélaga um
þessar mundir?
Nei, vinstri stjórnin hefur
ekki tryggt vinnufriff fremur
en atvinnuöryggi og áfram-
haldandi uppbygging í land-
inu. Höft, bönn og kyrrstaða
er afleiðing stefnu hennar, á-
samt versnandi afkomu al-
mennings, hvað sem blöðru-
selurinn í útvarpinu segir.
I fyrri viku skýrði
bandarískur flugmaður blaða-
mönnum í Tokyo frá allsérstæðu
ævintýri, sem hann ásamt öðrum
bandarískum flugmanni hafði
lent í ekki alls fyrir löngu. Flugu
þessir tveir flugmenn flugvél 350
mílur inn í Kína, lentu þar, og
fluttu til baka piltung einn, son
kínversks kaupsýslumanns, sem
orðið hafði að flýja land sitt, er
kommúnistar brutust þar til
valda, en hafði ekki fengið að
taka ungan son sinn með sér.
Hafði Kínverjinn gert margar til-
rarmir til þess að bjarga syni
sínum úr höndum kommúnista
— og heppnaðist það loksins með
aðstoð flugmannanna tveggja að
undangengnum miklum undir-
búningi.
S agan hljómar sem
ævintýri, og menn eiga bágt með
að trúa, að slíkt sem þetta geti
átt sér stað nú á tímum, þegar
herveldin nota alla tækni nútim-
ans til þess að vaka yfir landa-
mærum sínum. En samt sem áður
er þetta satt — og hér fer á eftir
sagan, eins og annar flugmaður-
inn sagði hana. Hann heitir
Henry Bush, 42 ára, starfandi
flugmaður hjá flugfélagi í Vene-
zuela, „Linea Aearopostal Vene-
zolana“. Bush hefur 19 ára
reynslu að baki sem flugmaður
og er fullhugi hinn mesti. Um
þessar mundir er hann í sjö mán-
aða fríi, og hefur dvalizt um
skeið í Austurlöndum. Ekki vildi
Bush skýra frá nafni félaga
síns, sem fór með honum þessa
hættuför. Hins vegar sagði hann,
að maður sá væri starfandi flug-
maður hjá flugfélagi einu í Suð-
austur-Asíu, kvæntur kínverskri
konu og óttast, að hefndum yrði
komið fram á ættingjum hennar
í Kína, ef nafn hans vitnast.
B ush hitti f iugmann
þeníian fyrst í Pnom Penh í
Cambodiu í fylgd með kínversk-
um ferðaskrifstofustarfsmanni.
Spurði Kínverjinn Bush hvort
hann vildi af „miskunnsemi"
taka sér á hendur ferð til meg-
inlands Kína. Bush tók þessu
fálega, en sagðist mimdu hugsa
málið. Kínverjinn vildi ekki gefa
honum neinar frekari upplýsing-
ar, en sagði, að kínversk kona
í Hongkong mundi veita hon-
um þær.
Hélt Bush þá til Hongkong og
skömmu eftir komuna þangað
varð Kínverjinn enn á vegi hans.
Strax á eftir var hringt til hótels-
ins, sem Bush bjó í. Var það kven
maðurinn, er Kínverjinn hafði
talað um, sem hringdi og bauð
Bush út til kvöldverðar á þekkt-
um veitingastað. Þessi kínverska
kona reyndist vera ung og mjög
fögur og sagði hún Bush ástæð-
urnar, sem lágu að baki öllu
þessu.
B ush sagðist mundu
hafa hlegið og skemmt sér vel
yfir þessari sögu, ef einhver ann-
ar en kínverska stúlkan hefði
sagt hana. Hún virtist svo hrein-
skilin og innileg, að ekki var ann-
að hægt en að trúa henni, sagði
hann.
Sagði hún, að fyrir sex árum
hefði auðugur kínverskur kaup-
sýslumaður orðið að flýja heima-
landið undan ofsóknum komm-
únista. Nokkrum andartökum
fyrir brottförina var ungur son-
ur hans numinn á brott af þjóni
kaupsýslumannsins. Þjónn þessi
reyndist vera útsendari kommún-
ista — og lét hann flytja dreng-
inn langt inn í land, og var hann
þar hafður I stofufangelsi. Und-
anfarin ár hefur faðirinn greitt
miklar féfúlgur í lausnargjald
fyrir son sinn — og þegar hér
var komið var upphæðin orðin
nægilega há til þess að gæzlu-
menn drengsins vildu láta hann
af hendi .
IC ínverska stúlkan
lagði lauslega ferðaáætlun fyrir
Bush og lofaði honum að koma til
hans daginn eftir nákvæmum
uppdrætti af héraðinu svo og
farmiðum með ferjunni til port-
úgölsku nýlendunnar Macao, en
þar sagði hún að flugvél biði
hans. Þetta stóð allt heima, og
daginn eftir hélt Bush ásamt ó-
nafngreinda flugmanninum, kín-
versku stúlkunni og tveim kunn-
ingjum hennar áleiðis til Macao.
Þangað komu þau kl. 3 aðfara-
nótt 5. apríl sl. Á móti þeim tók
kínverskur ökumaður. Ók hann
þeim út í óbyggðir, og að tveim
stundum liðnum komu þau á
þann stað, sem flugvélin var
geymd á. Var hún af gerðinni
PBY og gat bæði lent á sjó og
landi. Þar var og kínverskur vél-
virki, sem tók fagnandi á móti
ferðalöngunum.
E ftir að snætt hafði
verið í skyndi stigu bandarísku
flugmennirnir tveir um borð í
flugvélina, ræstu hreyflana og
reyndu farkostinn. Allt virtist
vera í hinu bezta lagi — og 15
mínútum síðar hófu þeir sig til
flugs. Fyrir stafni var land hinna
kínversku kommúnista, víðáttu-
mikið og hrikalegt. Bush og fé-
lagi hans voru að leggja upp i
hættuför, ólöglega för, 350 mílur
inn í ókunnugt land. Þeir vissu,
að þeir yrðu dauðans matur, ef
eitthvað bæri út af og kín-
verskir kommúnistar hefðu hend
ur í hári þeirra.
F erðin sóttist seint.
Alla leiðina flugu þeir í 500 til
1000 feta hæð og þræddu dali
og gljúfur til þess að vekja sem
minnsta athygli. Á þann hátt
gáfu þeir heldur ekki færi á flug-
vélinni sem hentugu skotmarki.
Eftir fjögurra stunda flug komu
þeir í dalverpið, sem var ákvörð-
unarstaðurinn. Landabréf þeirra
var nákvæmt, þeir urðu að
treysta á undirbúning kínverska
kaupsýslumannsins. Það var ekki
um annað að ræða en að lenda án
alls hiks. Ef eitthvað hefði kom-
izt upp og kínverskir hermenn
biðu þeirra þarna niðri? Nei, það
var tilgangslaust að hika.
1 dalverpinu, skammt
frá þorpi einu, var ein malar-
flugbraut, sem auðsjáanlega
hafði ekki verið haldið vel við.
Hún var gljúp og ekki sem bezt
fallin til lendingar. En allt gekk
þó vel — og Bush stöðvaði flug-
vélina á brautarendanum. Ekki
höfðu þeir setið lengur í flug-
vélinni en tvær mínútur, er þeir
sáu vörubifreið koma akandi í
áttina til þeirra. Bifreiðin rann
upp að flugvélinni, en auk öku-
mannsins var í bifreiðinni piltur,
á að gizka 12—13 ára. Allt hafði
staðizt áætlun. Pilturinn klifraði
upp í flugvélina og innan stund-
ar var hún á lofti að nýju.
Ferðin til baka gekk slysa-
laust og lent var í Macao eftir
um það bil fjórar stundir. öll
ferðin hafði því tekið rúmar átta
stundir.
E kki vildi Bush láta
uppi nafn dalverpisins, því að
hann kvað það varhugavert:
Kommúnistastjórnin gæti hafið
ofsóknir gegn íbúum dalsins.
Saga Bush var fyrst birt í blöð-
um í Macao, Hongkong og Tokyo.
Fólk var ákaflega vantrúað á
sanngildi hennar — og strax kom
upp kvittur þess efnis, að Bush
hefði búið þessa skemmtilegu
sögu til. Hér væri aðeins um upp-
spuna að ræða, því að lítt hugs-
anlegt væri, að hægt væri að
fljúga langt inn í Kína án þess
að vekja athygli.
á kom fram á sjónar-
sviðið í Tokyo Bandaríkjamaður
einn, Tom Moor að nafni. Er hann
vel þekktur í Austurlöndum, því
að hann var á sínum tíma aðal-
skipuleggjandi Marshall-áætlun-
arinnar í Kína. Nú er hann for ■
stjóri einnar þekktustu ferða-
skrifstofu Austurlanda.
Sagði Moor í viðtali við frétta-
menn, að saga Bush væri í einu
og öllu sannleikanum samkvæm.
Kvað hann ónafngreinda aðstoð-
arílugmanninn vera einn af nán-
usrU vinum sínum, hann hefði
sjálfur séð bæði ferðaáætlunina
og flugvélina, sem farið var á,
löngu áður en Bush kom til
skjalanna. Sagðist hann og
þekkja kínverska kaupsýslu-
manninn vel, en eins og gæfi að
skilja væri miður heppilegt að
láta uppi nöfn þessara manna
vegna ættingja, sem enn dveld-
ust í Kína.