Morgunblaðið - 21.01.1958, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐ1Ð
Þriðjudagur 21. janúar 1958
Weá ct í reiLan di
Eftir
EDGAR MITTEL HOLZER
16
Þýðii.g:
Sverrir Haraldsson
ó jz u Cl
„Eústirnar?"
„Já. Þær eru hérna mjög
skammt í burtu. Hollenzkar rústir.
Og grafhvelfingar".
Logan hljóðaði.
Og úti á fljótinu blés gufuskip-
ið, eins og til þess að svara kalli
Logans.
„Nú, sjáum við það ekki aftur,
fyrr en á miðvikudaginn kemur“.
sagði séra Harmston.
„Oh“.
„Gufuskipið, á ég við“, sagði
hann og bætti svo við í lægri tón:
„Þú munt komast að raun um það,
að þetta er hinn ákjósanlegasti
felustaður fyrir mann, þegar lög-
reglan er að leita manns“.
Hann flýtti sér í burtu, áður
en Gregory, stirðnaður og hreyf-
ingarlaus eins og saltstólpi, gat
sagt eitt einasta orð.
10.
Olivia fann ekki til neinnar
minnstu reiði eða óánægju, í garð
föður síns, þegar hún stóð við
baðherbergisgluggann og sá hann
leiða Logan til skýlisins. Hana
sveið enn í kinnina, eftir snopp-
unginn, en hún vissi, að hún hafði
átt hann skilið. Faðir hennar
hefði minnkað í áliti hjá henni,
ef hann hefði ekki gert það sem
Ihann gerði, til að refsa henni.
Henni fannst hann heldur ekki
neitt harður eða miskunnarlaus,
þótt hann ætlaði að hneppa Logan
í fjötra. Hegðun Logans hafði
verðskuldað harða refsingu. Hins
ivegar hindraði þetta hana ekki í
iþví, að vorkenna Logan og hata
Ellen.
Þegar hún sá þau Gregory og
EUen koma í ljós, fyrir hornið á
eldhúsinu, varð hatur hennar svo
Ibiturt og ákaft, að hún varð að
■lúta höfði og horfa á dökk-grænu
mosax-öndina, neðst á annarri hlið
vatnskersins — stærra kersins.
Andartaki síðar tók mosaröndin á
sig eiginleika og eðli þessa haturs
'hennar og þrútnaði og afmyndað-
ist, unz hún varð að hreinasta
óskapnaði. Hún sleit sig lausa af
kerinu og stóð þarna, samankreppt
og djöfulleg, bólgin af illsku og
löðrandi í eitri. Hún hefði aðeins
þurft að gefa skipun og þá hefði
óskapnaðurinn jafnskjótt fram-
kvæmt vilja hennar.
Ylmur af honeysuckle barst
með blænum að vitum hennar og
hún brosti. Gömul minning vakn-
aði í huga hennar: Berton og hún,
sitjandi inni í Hellinum sínum,
borðandi grænan mango-ávöxt,
með pipai'i og salti, talandi um
það, sem þau ætluðu að gera, þeg-
ar þau yrðu stór: byggja hús inni
í skóginum, með þægilegum her-
bergjum, göngum og leynidyrum.
„Þegar við finnum felustað roða-
steinanna og smaragðanna og saf
íranna. .. .“
Hatrið fjaraði út og óskapnaður
inn varð aftur að meinlausri
mosarönd á vatnskerinu. Hún
renndi augunum yfir að laufskál-
anum og henni hlýnaði um hjarta-
rætur. Þegar hún heyrði föður
sinn skipa Ellen að fara heim, var
eins og rödd hans kæmi langt neð-
an frá fljótinu og orðin höfðu eng-
in áhrif á hana.
Hún sá hann og Gregory koma
gangandi heim að húsinu og setj-
ast á bekkinn, skammt frá lauf-
skálanum. Svo heyrði hún vindinn
koma í gegnum skógarþykknið, dul
arfullan, eins og bylgjurnar á
strönd Crusoes-eyjarinnar. Frjá-
dagur hafði einmitt séð fótsporin
í sandinum og var að flýta sér til
Crusoes, að segja honum frá upp-
götvun sinni...... Þegar hann
snart andlit hennar, lokaði hún
augunum, dró djúpt að sér and-
ann og hlustaði á sinn eigin hjart-
slátt.
Hún sneri sér frá glugganum.
Svo opnaði hún augun og litað-
ist hægt um í baðherberginu og
fann hina gamalkunnu, þægilegu
viðar-sápu lykt þess í nösum sér.
Hún heyrði móður sína kalla á
Mabel, frammi á ganginum, æst-
um rómi. Hún hlustaði eftirvænt-
ingarfudl og heyrði að Mabel svar-
aði henni, niðri í borðstofunni. —
Heyrði fótatak hennar í stiganum.
„Varstu að kalla á mig, mamma?
Hvað viltu mér? Ertu strax búin
að laga til í svefnherberginu?"
„Mabel! Barn“. Hún talaði í
hálfum hljóðum.
„Hvað er að, mamma?“
„Þetta. Sjáðu. Morgunsloppur-
inn þinn“.
„Já, ég var að svipast um eftir
honum í gærkveldi. Fékkst þú
hann lánaðan?“
Þögn......1 huganum sá Oli-
via móður sína stara á Mabel.
„En .... ég skil þetta ekki,
mamma. Hvers vegna starirðu
svona á mig?“ Mabel hló.
„Þarftu að spyrja að því?“
„Hvað áttu við?“
„Ég fann hann undir rúmi Gre-
gorys".
„Undir rúmi Gregorys? Hvern-
ig komst hann þangað?"
„Það er nú einmitt það, sem ég
vil að þú segir mér. Fórstu þangað
inn til hans í nótt? Nei, við getum
ekki talað hérna. Komdu inn í her-
bergið þitt".
Mabel fór að tala í mótmælatón,
en orð hennar hljóðnuðu, þegar
svefnherbergisdyrnar lokuðust og
Olivia laumaðist út úr baðherberg
inu, með augun full af tárum og
flýtti sér niður stigann.
Hún fann Berton inni í dagstof-
unni. Hann sat við borðið me' út-
skornu mahognifótunum og keppt
ist við að skrifa í stílabók. Hann
leit upp og brosti: — „Ertu kom-
in niður? Ég náði í eggið þitt“.
Hann tók egg upp úr buxnavasan-
um sínum. Það var eggið sem hún
ætlaði að fara að boi'ða, þegar
faðir hennar rak hana upp frá
morgunvei'ðarborðinu.
Hún tók við því og þakkaði hon-
um fyrir og spurði hann hvað
hann væri að gtra. — Gæti hann
ekki frestað því stundarkorn, bara
nokkrai' mínútur?
„Þetta er franska smásagan
mín. Hefur nokkuð komið fyrdr?
Hún kinkaði kolli.
„Logan?" Hann lokaði stílabók
inni. „Við skulum fara út í hell-
inn“.
„Nei, við getum það ekki. Pabbi
og Gregory sitja á bekknum. Nei,
það er ekki Logan. Það er Mabel.
Hold hennar ógnar anda mínum“.
Hann byrjaði að tala, en þagn-
aði svo. Þau heyrðu að þær Mabel
og móðir þeirra komu niður stig-
ann. Þau gægðust út um dyrnar
og sáu að Mabel hafði reiðiglampa
í augum og að andlit móður þeirra
var alvarlegt og fölt. Þær fóru inn
í borðstofuna. Móðir þeirra sagði:
„Guð minn góður. Ég held að ég
gæti ekki afborið það“.
„Mamma, í guðs bænum, vertu
ekki svona hlægileg".
Berton hvíslaði: „Hafði Logan
á réttu að standa? Ég hélt að
hann væri að Ijúga, eins og venju-
lega“.
„Ég vona að hann hafi verið að
ljúga. Andi minn myndi brenna af
afbrýðisemi, ef hún hefði raun-
verulega ráðizt á hold hans. —
Mamma fann sloppinn hennar und
ir í'úminu hans“.
„Rúmi Gregorys? En Mabel er
ekki svoleiðis stúlka“.
Frú Harmston heyrðist kalla á
mann sinn.
„Ég myndi hata hana og hata
hana“, sagði Olivia og augun
skutu neistum.
Mabel kom hlaupandi inn í dag-
stofuna.
„Hvaða asi er á þér, Maby?“
spurði Olivia.
„Olivia, manstu ekki eftir því
að ég spurði þið í gærkveldi, hivort
þú hefðir séð morgunsloppinn
minn? 1 gærkveldi, áður en við
fórum að hátta?“
„Jú, ég man eftir því. Ég man
mjög vel eftir því“.
„Mabel, dreymdi þig nokkuð sér
stakt í nótt?“ spurði Berton. „Þú
veizt hvað ég á við“.
Mabel kinkaði kolli.
„A .... á ....“, sögðu þau
Olivia og Berton samtímis.
„Já“, sagði Mabel. — „Mig
dreymdi kynferðislegan draum. ■—
Hvað kemur út af því?“
„Dreymdi þig Gregory?“
Mabel roðnaði upp í hársrætur
og kinkaði kolli, en reyndi að bera
sig mannalega. Berton blístraði
lágt, en augun í Oliviu urðu óeðli-
lega glampandi.
„Manstu drautninn, Maby?
Hvert smáatriði?"
„Ég kæri mig ekkert um svona
yfirheyrslu11.
„Þetta er mjög mikilvægt".
„Mundu það, Maby“, sagði Oli-
via — „að við lifum undir annar-
legum og ókunnum áhrifum.
Draumar, hérna í Berkelhoost,
breytast stundum í raunverulega
verknaði og það sem við kunnum
að álíta skugga, getur reynzt vera
efniskenndir líkamar með augu úr
eldi og .... og . .. .“
„Og brenni.steini“, bætti Berton
við.
Mabel fór að hlæja.
„Þetta er ekkert hlægilegt,
Maby“.
„Ertu kannske að hæðast að trú
okkar?“ spurði Olivia.
Mabel þagði.
Mamma þeirra kallaði nú á Ma-
bel og Mabel flýtti sér aftur inn
í borðstofuna til hennar.
„Við neyðumst víst til að yfir-
heyra Gregory sjálfan", sagði Oli-
via áhyggjufull.
Berton kinkaði kolli.
„Maby'ber raunverulega ekki
neina virðingu fyrir áhrifum stað-
arins“, hélt Olivia áfram.
„Nei“, sagði Berton. — „Og hún
mun einhvern tíma sjá eftir því“.
„Ég hata þennan stað. Hann
er viðbjóðslegur, viðbjóðslegur.
Heyrirðu hvað ég segi? Viðbjóðs-
legur“.
„Ollie! Hvernig geturðu sagt
þetta?“
Hún lét hendurnar síga niður
með hliðunum og glampinn hvarf
úr augum hennar.
„Þú veizt að mér var ekki al-
vara. Ég sagði þetta bara í gamni.
Það er dásamlegt að eiga heima í
Berkelhoost-ævintýralandinu okk-
ar. Ég vil hvergi 'eiga heima ann-
ars staðar".
„Ég ekki heldur", sagði Berton.
Það er svo mikið af töfrum hérna.
Sérstaklega þegar maður er með
góðri, skrítilegri, lítilli stúlku,
eins og þér. Þú mátt aldrei hverfa
og yfirgefa mig. Heyrirðu það?
Ég veit ekki hvað um mig yrði, ef
þú gerðir það. Þá kærði ég mig
ekkert um að lifa lengur".
Olivia kleip hann í eyrað: —
„Ég skal aldrei hverfa eða yfir-
gefa flökkuriddaran minn“.
Þau heyrðu að kvenmaður reri
á bát n.iður eftir fljótinu.
„Susanna og Dot. Þá hlýtur
klukkan að vera orðin átta“.
Berton gægðist inn um borð-
stofudyrnar og leit á klukkuna,
sem hékk á veggnum, andspænig
dyrunum. — „Hana vantar tvær
mínútur £ átta", sagði hann.
Mabel stóð við annan gluggann
og horfði út á fljótið. Frú Harm-
ston hlaut að hafa gengið fram 1
eldhúsið, því að hún var ekki í
stofunni.
Þau Berton og Olivia horfðu á
Mabel og þögðu.
„Ég elska hana og hata hana“,
hvíslaði Olivia.
„Maby, komdu“, kaliaði hún
svo.
Mabel kom, vandræðaleg og
áhyggjufull á svipinn. Hún fylgd-
ist með þeim Berton og Oliviu inn
í dagstofuna og spurði hvað þau
vildu sér.
„Láttu þetta ekkert á þig fá,
Maby“, sagði Olivia hughreyst-
andi. — „Þetta sem komið hefur
fyrir, á ég við. Þú ert svo falleg
og góð. Við Berton ætlum að at-
huga, hvað við getum gert“.
Mabel brosti veiku, dularfullu
brosi.
„Sumir draumar eru tóm mark
leysa. Mig dreymdi einu sinni
ski-ítinn draum“.
„Mig líka“, sagði Berton. —
„Um þig — og ógeðslegu skepnuna
hana Ellen“.
Þau heyrðu eimpípublástur
skipsins. Olivia horfði á Mabel.
„Maby, þú ætlar þó eltki að segja
okkur, að þú hafir farið inn til
hans — vakandi — upp í rúmið
til hans?“
SHtttvarpiö
Þriðjudugur 21. jauúur:
Fastir liðir eins og venjulega.
18,30 Útvarpssagan barnanna: —
„Glaðheimakvöld", eftir Ragn-
heiði Jónsdóttir; VI. (Höfundur
les). 18,55 Framburðarkennsla í
dönsku. 19,05 Óperettulög (plöt-
ur). 20,20 Stjórnmálaumræður:
Um bæjarmál Reykjavíkur. Fyrra
kvöld. Ræðutími hvers flokks 35
mínútur í einni umferð. Dagskrár
lok um kl. 23,30.
GRINDAVÍK
Höfum opnað móttöku á fötum að Xungu
— Fljót og góð afgreiðsla —-
Efnalaug Suðurnesja
KEFLAVlK
Afgreiðslustúlka
Stúlka, ekki yngri en 20 ára og vön verzlunarstörf-
um, óskast nú þegar eða um mánaðamót hálfan eða
allan daginn. Uppl. í dag kl. 12,30—1,30 (ekki í
síma).
Herrabúðin
Skólavörðustíg 2
M A R K Ú S Eftir Ed Dodd
NO, MRS.
BLITZ DIDN'T TELL ME
WHAT DECKER LOOKED
’V LIKE.i.SHE ONLY SAID
Æ SHE HAD TO
FIREHIM/
For an hour, mark
DOSES FITFULLY...THEN
HE SUDDENLY REALIZES
DECKER HAS left his
SLEEPING BAG
I GUESS
I DON'T
KNOW
HIM/
WELL, I'M HITTIN' THE SACK
■WE'LL GET AN EARLY START
TOMORROW AND BAG YOUR
RAM, I'M SURE / .
1) — Nei, Anna sagði mér ekki,
hvernig hann lítur út. Hún
sagðist bara hafa orðið að reka
hann.
— Jæja, líklega þekki ég hann
ekki.
2) — Við ættum tafarlaust að
fara að sofa. Við verðum að vera
snemma á fótum á morgun til að
ná í hafurinn.
3) Markús sefur nokkra
klukkutíma. Þá vaknar hann við
það, að Króka-Refur hefur skrið-
ið upp úr svefnpokanum og er að
rýna í eitthvað í tunglsljósinu.
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Við vinnuna": Tón-
leikar af plötum. 18,30 Tal og tón-
ar: Þáttur fyrir unga hlustendur
(Ingólfur Guðbrandsson náms-
stjóri). 18,55 Framburðarkennsla
í ensku. 19,05 Óperulög (plötur).
20,15 Stjórnmálaumræður: — Um
bæjarmál Reykjavíkur. Síðara
kvöld. Ræðutími hvers flokks 45
mínútur í þremur umferðum, 20,
15 og 10 mín. Dagskrárlok laust
eftir miðnætti.