Morgunblaðið - 24.01.1958, Blaðsíða 16

16
MORCVN JiL AÐIÐ
Fðstudagur 24. jan. 1958
Eftir
WeU reil / / EDGAR MITTEL HOLZER hctndi
Þýðii.g: 19 /
Sverrir Haraldsson ó h u ci
inn og albúm nr. 3. — Nei. albúm
nr. 4. Við böfðum albúm nr. 3 í
fyrradag".
„Já, prestur....Prestur?"
„Já“.
„Það er kominn áhorfandi",
sagði hún — og hljóp svo af stað.
Séra Harmston sneri sér við, án
asa eða undrunar, og brosti til
Gregorys: — „Morgunkennslan,
drengur minn. Hin venjulegu
störf. Komdu og leyfðu mér að
kynna þig fyrir nemendunum mín
um“.
Gregory hreyfði sig ekki. Hann
hætti að brosa, því að ytri hring-
urinn hreyfðist snögglega og lok-
aðist utan um þann innri — án
þe>ss að nokkurt hljóð heyrðist. Og
þegar sólin kom fram undan skýi,
fór titringur um skóginn og hvar-
vetna birtust óteljandi nýir og ógn
andi ljósdeplar — augu.
Séra Harmston gekk til hans.
„Skemmtirðu þér vel, drengur
minn? Sástu skipið, þegar það fór
hérna framhjá?"
„Já“.
„Hvernig líður þér núna?“
„Bærilega, þakka þér fyrir".
„Ekki of vel, eða hvað?“
„Nei“.
„Hugsaðu ekki um það. Hvern-
ig lízt þér á bekkinn minn? Ég
er hreykinn af þessum börnum.
Ég vil að þau verði með aldrinum
1) Við skruðninga þá sem urðu,
þegar kíkirinn féll niður hlíðina
k*»iur hafurrnn fram á brúnina
að góðum körlum og konum, and-
ríkum og hraustum. Og ég vil að
þau lifi fullkomnu, en kyrrlátu
lífi í þessum skógar-heimkynnum
sínum. Takmark mitt er það, að
kenna þeim að verða menntuð, án
blygðunarleysis og ruddaskapar".
„Gerirðu þetta allan daginn?
Kennsluna á ég við“.
„Nei, klukkan tíu-fimmtán leys-
ir Joan mig af verði og kennir
fram að nóni. Eftir hádegisverð
tekur Mabel svo við og ég kenni
eldri börnunum frá þrjú til fjög-
ur. Við getum ekki kennt öllum
börnunum samtímis, vegna-þess,
hve húsrýmið er takmarkað“.
„Oh“.
„Viltu ekk-i fá þér sæti fyrir
aftan börnin, hjá Oliviu?"
„Jú, þökk fyrir".
„Viltu ekki að ég kynni þig
fyrir börnunum fyrst?"
„Nei“.
Þegar Olivia kom aftur, sá hún
að faðir hennar hafði sett annan
stól við hliðina á sætinu hennar
og þar sat Gregory. Hann kinkaði
til hennar kolli, brosandi.
„Ætlarðu að sitja hérna, mér
til samlætis?" sagði hún um leið
og hún setti Columbia-grammó-
fóninn og plötualbúmið á gólfið
við hliðina á stólnum sínum.
„Já, dálitla stund“.
til að forvitnast um, hvað þarna
hafi verið.
2) Skotíð ríður af ivo þrtvmar
í klettunum.
„Sitjið þið nú rétt í sætunum
ykkar, börn og horfið fram fyrir
ykkur, en ekki um öxl. Ollie, hvað
sagði Berton um frönsku smásög-
una?“
„Hann er með síðustu málsgrein
ina, prestur. Hann sagðist korna
með hana eftir fimm mínútur".
„Hm. Gott er nú það. Á meðan
skulum við leika eina eða tvær
plötur".
Hann tók litla vasabók og blý-
ant upp úr skyrtuvasanum sínum
og fór að skrifa og börnin opnuðu
stílabækurnar sínar og tóku fram
blýantana.
„Hann er að skrifa niður nöfn-
in þeirra", hvíslaði Olivia að
Gregory.
„Oh“.
Olivia lét plötu á grammófón-
inn og þegar nokkrir fyrstu tón-
arnir í Tunglskinssónötunni höfðu
hljómað í eyrum þeirra, sá Gre-
gory að séra Harmston gaf Oli-
viu bendingu með annarri hend-
inni og hún stanzaði jafnskjótt
grammófóninn.
Börnin lutu niður að stílabókun
um sínum og skrifuðu.
„Nú eiga þau að skrifa nafn-
ið á tónverkinu og nafn tónskálds
ins sem samdi það“, hvíslaði Oli-
via.
„Oh“.
Hún lék nú í röð upphöfin á
Fantasie impromtu, Valkyrjureið-
inni og forleiknum að the Bohemi-
an Girl og ætlaði að fara að leika
upphafið á Valzi úr Hnetubrjót-
inum, þegar faðir hennar sagði
henni að hætta leiknum.
Berton kom nú inn með stílabók
í hendinni.
„Jæja, börnin góð, þetta ætti nú
að nægja. Nú skulum við heyra að
hvaða niðurstöðum þið hafið kom-
izt. Dorothea....“
Dorothea reis á fætur og las
upp úr stílabókinni sinni:
„Tungskinssónatan eftir Beet-
hoven, Walz eftir Chopin, Val-
kyrjureiðin eftir Wagner, The
Bohemian Girl......Ég man ekki
nafnið á tónskáldinu, sem samdi
það, prestur".
Án þess að gera nokkra athuga-
semd skrifaði séra Harmston svör
hennar niður í bókina sína og
sagði henni að taka sér sæti: -—
„Jæja, Susanna. Hvað hefur þú
svo til málanna að leggja, barnið
mitt?“
Þegar hann hafði þannig yfir-
heyrt öll börnin, lýsti hann því yf-
ir, að þau Katey og Joseph, tiu
ára drengur, hefðu borið sigur úr
býtum, fengið átta stig af tíu
mögulegum. Svo las hann upp
nöfnin á tónverkunum og höfund-
um þeirra, þakkaði Oliviu fyrir
aðstoðina og sneri sér því næst
að Berton.
„Jæja, nú erum við tilbúin að
hlusta á.sögu -a þína, Berton“.
Berton sneri sér við og stað-
oj — Ég hitti hann. Við verðum
strax að fara og ná honum.
næmdist andspænis börnunum og
meðan faðir hans gekk aftur í
stofuna og staðnæmdist þar, með
krosslagða handleggi, byrjaði
drengurinn að lesa.
„Hann er alveg tiltakanlega
góður í frönsku", hvíslaði Olivia
að Gregory. — „Hann samdi hana
núna eftir morgunverðinn. Skilur
þú frönsku?"
Gregory kinkaði kolli. Hann
virtist alltaf verða fölari og föl-
ari, meðan hann hlustaði á Ber-
ton.
„.... et les feuilles commen-
caient a tomber. Une .... deux
.... trois .... ci et ca .... et
puis l’homme s’arretait. II avait
entendu ie son dun petit chant . .
e chant, s’approohait. D’abord
doucement, doucement — puis tout
a-coup------“
Berton þagnaði skyndilega.
Gregory hafði sigið niður af
stólnum, meðvitundarlaus.
Séra Harmston flýtti sér til
Oliviu, sem farin var að stumra
yfir unga manninum og Beiton
fleygði frá sér bókinni og hljóp til
þeirra.
Börnin spruttu öll á fætur og
hvísluðust á í miklum ákafa.
„Verið þið bara kyrr í sætum
ykkar, börnin góð“, sagði séra
Harmston og virtist alveg rólegur
ofe æðrulaus.
Úti fyrir heyrðust hljóðin í
Logan.
Gregory opnaði augun.
„Ég er hræddur uni að ég... .“.
„Þetta er allt í stakasta lag'i,
drengur minn. Hafðu alls engar
áhyggjur".
„Það virðist hafa liðið yfir
mig“.
„Já, einhver smávægilegur las-
leiki, býst ég við“.
„J ú“.
„Olivia, þú ættir að ganga með
hann út í garðinn, litla stund. Sól-
in hressir hann áreiðanlega".
„Sjálfsagt, prestur.
Hún tók í höndina á honum og
leiddi hann í áttina til kirkjunn-
ar. Hann skalf.
„Ég er hræddur um að ég verði
að biðja föður þinn afsökunar".
„Þú þarft ekki að hafa fyrir
því. Hann skilur þetta. Þú ert
ekki heilbrigður".
„Þetta var allt saman frönsk-
unni að kenna“.
„Gengur þér eitthvað illa að
þola frönsku?"
„Já, að sumu leyti. Brenda —
konan mín, talaði hana — og skrif
aði hana — mjög liðugt. Einu
sinni skrifaði hún stutta sögu á
frönsku. Hún las hana fyrir mig,
eitt kvöld, í íbúðinni okkar. Ber-
ton — málrómur hans minnti
mig á —“
„Ég skil hvað þú átt við. Er hún
dáin?“
„Já“.
„Mamma kann frönsku líka.
Hún getur bæði talað hana og
skrifað, alveg eins og enskuna.
Hún var f jögur ár í skóla í Belgíu.
Það var líka einu sinni franskur
markgreifi, sem bað hennar. Hann
sá hana, þegar hún var í litlu
þorpi, nálægt Antverpen. Hún
var mjög falleg þá“.
„Hún er falleg ennþá“.
„Við skulum fá okkur sæti
hérna“.
Þau voru komin að steintröpp-
unum, sem lágu upp að vesturdyr-
um kirkjunnar. Þarna var for-
sæla, en skammt frá þeim stóð
klukkuturninn, baðaður í sólskin-
— Já, en ég missti kíkinn. Og
ég verð að finna hann fyrst.
inu. Gregory spurði hana uim
nafnið á stóra pálmanum, sem
stóð eins og bergrisi á verði, rétt
við turninn, og hún sagði: —
„Þetta er cookerit-pálmi. Ég er
viss um að þér þykja ávextirnir
góðir, þegai- þeir þroskast á hon-
um. Það ætti að verða einhvern
tíma fyrri partinn í september".
„Hvernig eru þeir — ávextirn-
ir?“
„Alveg dásamlegir. Líkir per-
um í laginu, með harðan börk yzt.
Næstum eins harður og hnetu-
skurn. Þegar maður er búinn að
fletta berkinum af, taka fræin við
ög þau eru þakin sætu, feitu aldin-
kjöti, sem maður verður að bíta af
með tönnunum. Þegar þú ert einu
sinni byrjaður að borða þá, get-
urðu ekki hætt. Það kemur vatn í
munninn á mér við tilbugsunina
eina“.
Þau sátu þegjandi og horfðu á
kirkjuturninn um stund. 1 um
fimmtíu feta fjarlægð, oak við
turninn og pálmann — þrumdi
skógurinn, með limþéttum trjám
og pálmum af markvíslegustu teg-
undum. Hins vegar gátu þau ekki
séð fljótið, þaðan sem þau sátu,
en einu sinni heyrðu þau lágt
skvamp, eins og eitthvað hefði
dottið í vatnið. Eftir það heyrðu
þau aðeins óminn af rödd séra
Harmstons í fjarska. Öðiu hverju
sendi grammófónninn veika tóna
í gegnum loftið. Eitthvert undir-
legt tick . . tick heyrðist skyndi-
lega inni á milli trjánna — og
hljóðnaði.
Grár depill eða hnoðri flögraði
fyrir augu Gregorys, en áður en
augna-flugan gat kitlað hann á
augnahárunum, hafði hann sópað
henni burtu með hendinni.
„Leiðindaskepnur, þessar augna
flugur. Finnst þér það ekki7“
„Eru þær kallaðar því nafni?"
„Já. Hefurðu tekið eftir því, að
hérna eru engar mýflugur?"
„Já, en samt notið þið mýflugna
net“.
„Það er vegna sporðdrekanna,
þúsund-fætlanna og köngullónna".
„Mýflugna-net geta aðeins hald
ið -úti mýflugum".
„Þú segir nokkuð".
Hann þagði.
„Ég held að ég viti hvað þú átt
við. Þú átt við, að þau geti ekki
haldið skuggum úti“.
„Þú ert mjög skilningsgóð".
Út úr þögninni barst nú veikur
sláttur. Hann óskýrðist, en kom
svo aftur og eftir örstutta sbund
FösUidngur 24. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega,
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
18,30 Börnin fara í heimsókn til
merkra manna (Leiðsögumaður:
Guðmundur M. Þorláksson kenn-
ari). 18,55 Framburðarkennsla í
esperanto. 19,05 Létt lög (plötur).
20,20 Daglegt mál (Árni Böðvars-
son kand. mag.). 20,25 Cuðmund-
ur Friðjónsson. — Bókmer.nta-
kynning Almenna bókafélagsins
frá 21. nóv. s. I., nokkuð stytt. —
22,10 Erindi: Frímerkið sem safn
gripur (Sigurður Þorsteinsson
bankamaður). 22,35 Frægar hljóm
sveitir (plötur). 23,30 Dagskrár-
lok. —
I.augardagur 25. janúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". — 16,30 Endurtekið
efni. 17,15 Skákþáttur (Baldur
Möller). — Tónleikar. 18,00 Tóm-
stundaþáttur barna og unglinga
(Jón Pálsson). 18,30 Útvarpssaga
barnanna: „Glaðheimakvöld“ eftir
Ragnheiði Jónsdóttur; VII. (Höf.
les). 18,55 I kvöldrökkrinu: Tón-
leikar af plötum. 20,30 Leikrit:
„Eldspýtan", gamanleikur um
glæp; Johannes von Giinther
samdi upp úr sögu eftir Anton
Tjekhov; þýðandi: Bjarni Bene-
diktsson frá Hofteigi. Leikstjóri:
Ævar Kvaran. 22,10 Þorradans
útvarpsins: Leikin verða einkum
gömul danslög. Hljómsveitir Karls
Jónatanssonar og Þorvalds Stein-
grímssonar leika sinn hálftímana
hvor. Söngvari: Alfreð Clausen.
b2,00 Divgskvirlok.
Maður óskast
til hjólbarðaviðgerða.
Uppl. í
Barðanum hf.
Skúlagötn 40.
SAIMDGERÐINGAR
Höfum opnað móttöku á fatnaði til hreinsunar
að Hlíð í Sandgerði.
Efnalaug Suðurnesja,
Keí'lavík.
M A R K Ú S
Eftir Ed Dodi’