Morgunblaðið - 25.02.1958, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIb
Þriðjudagur 25. febr. 1958
mtMðfrife
trtg.: H.í. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfus Jónsson.
Aðaintstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Ei#ar Asmundsson.
Lesbók: Arni Ola, sími 33045
Auglysingar: Arni Garðar Kristmsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjalct kr. 30.00 á mánuði innaniands.
í lausasölu kr. 1.50 emtakið.
ÖNCÞVEITIÐ I EFNAHAGS-
MÁLUNUM
Skúl, kæri felagi — — —
Krúsjeff er engin ,,bytta"
þvert á máti hœfur maður
EGAR minnihlutastjórn
Sjálfstæðismanna lagði
fram tillögur sínar í efna
hagsmálunum í ársbyrjun 1950
var í fyrsta skipti gerð alvarleg
tilraun til þess að kryfja vanda-
mál efnahagskerfis okkar til
mergjar á grundvelli sérfræði-
legrar rannsóknar og athugunar
Færustu hagfræðingar landsins
voru fengnir til þess að vinna
þetta starf og stjórnmálamenn-
irnir unnu svo úr tillögum þeirra
Sérfræðingarnir lögðu fram ýtar-
lega greinargerð um þær leiðir.
sem til greina kæmu til þess að
leysa vanda efnahagsmálanna og
koma atvinnuvegunum á réttan
kjöL Síðan var sú leið valin, sem
líklegust var talin til þess að bera
árangur.
Um það verður ekki deilt með
rökum, að viðreisnartillögur
Sjálfstæðismanna, sem ráðuneyti
Steingríms Steinþórssonar tók
við að framkvæma báru mikinn
og heillaríkan árangur. Á skömrn
um tíma tókst'að skapa jafnvæffi
í þjóðarbúskapnum, afnema
greiðsluhallann hjá ríkissjóði, en
halda þó uppi miklum og hag-
nýtum framkvæmdum í landinu
Jafnframt tókst að tryggjá stöð-
ugan og þróttmikinn rekstur
framleiðslutækjanna, þannig að
næg atvinna var í landinu.
GrundvöIIur efna-
havskerfisins
Vegna þessarar jafnvægis-
stefnu í efnahagsmálunum öðlað-
ist þjóðin vaxandi trú á að grund
völl efnahagskerfisins og gildi ís-
lenzkrar krónu. Svartamarkaðs-
brask þvarr og sparnaður jókst
verulega. Hin aukna sparifjár-
myndun í bönkum og sparisjóð-
um létti svo aftur undir við hús
næðisumbæturnar og ýmsar aðr-
ar nauðsvnlegar framkvæmdir í
landinu.
Þessi ríkisstjórn, þar sem Sjálf-
stæðismenn höfðu mótað stjórn-
arstefnuna, hafði skilning á nauð-
syn þess, að sjálfur grundvöllur
efnahagskerfisins yrði að vera
traustur til þess að þjóðin gæti
lifað við farsæld í landi sínu og
haldið áfram nauðsynlegrr upp-
byggingu.
Auðsætt var að yfirgnref-
andi meirihluti þjóðarinnar
var samþykkur þessari stefnu
Sjálfstæðismanna. Sást það m.
a. af því, að Sjálfstæðisflokk-
urinn vann míkinn sigur í Al-
þingiskosningunum, sem fram
fóru sumarið 1953. Upp úr
þeim var mynduð ný sam-
steypustjórn Sjálfstæðisflokks
ins og Framsóknar og höfðu
Sjálfstæðismenn þar foryst-
una. Mörkuðu þeir þessari
ríkisstjórn sömu stefnu og
hinni fráfarandi og skyldi nú
megináherzlan lögð á raforku
framkvæmdir og áframhald-
andi húsnæðisumbætur.
Á þessum tíma, á árunum 1953
—1955, tókst enn að halda vel t
horfi í efnahagsmálunum, halda
greiðsluhallalausum ríkisbúskap,
auka sparifjármyndun og við-
halda trú á gildi gjaldmiðilsins.
Afleiðingar verkfallanna
árið 1955
En í ársbyrjun 1955 gerðus': ó-
heillavænlegir atburðir, sem síð-
an hafa haft víðtæk og hörmuleg
áhrif á íslenzkt efnahagslíf. —
Kommúnistar hófu stórfelld
pólitísk verkföll beinlínis með
það fyrir augum að koma stjórn
landsins é kné, og ryðja sjálfum
sér braut til valda. Afleiðing þess I
ara verkfalla varð rúmlega 20%
almenn kauphækkun á árinu
1955. Þar með hafði jafnvægis-
stefnan hlotið mikið áfall. Vísi-
talan hækkaði verulega og auka
varð niðurgreiðslur úr ríkissjóði.
Ennfremur þrengdist nú hagur
útflutningsframleiðslunnar svo
mjög að leggja varð á nýja skatta
í ársbyrjun 1956 til þess að
tryggja rekstur hennar. Allt var
þetta afleiðing af markvísri
skemmdarstarf'-^mi kommúnista
1 fyrstu virtist sem Framsókn-
arflokkurinn gerði sér þetta ljóst.
Eysteinn Jónsson húðskammaði
kommúnista í eldhúsdagsumræð-
unum 1956 og kenndi þeim flest,
sem aflaga fór og versnandi
ástand í efnahagsmálum þjóðar:
innar. En aðeins örfáum mánuð-
um síðar sneri hann við blaðinu
sagði alla erfiðleika í efnahags-
málum Sjálfstæðismönnum að
kenna og ómögulegt væri að
leysa vandræðin nema með
kommúnistum!! Framsókn tók
svo kommúnista í ríkisstjórn og
hefur setið með þeim að völdurr
síðan.
Vandræðin veirða stöð-
uíft torleystari
En þótt vinstri stjórnin hafi
setið við völd í rúmlega eitt og
hálft ái*, hefur ennþá ekkert
gerzt er sýni „nýjar leiðir“ henn-
ar eða „varanleg úrræði“ gagn-
vart vanda efnahagslífsins. — Ey-
steinn Jónsson hefur aðeins lagt
á nokkur hundruð milljónir
króna í nýjum sköttum og tollurn.
sem almenningur hefur orðið að
greiða. Dýrtíðin hefur haldið
áfram að vaxa og niðurgreiðslur
ríkissjóðs á innlendu verðlagi
verið stórhækkaðar. — Jafnhliða
hafa útflutningsuppbæturnar
hækkað gífurlega vegna vaxandi
rekstrarhalla útvegsins. — En
kommúnistar segjast hafa fran'-
kvæmt „verðstöðvunarstefnu"
Allur almenningur i landinu styn
ur hins vegar undir stóraukinr.i
dýrtíð og þverrandi kaupmætti
launanna.
Vandræði efnahagslífsins verða
þannig torleystari með hverjum
mánuði, sem líður undir vinstri
stjórn. Gjaldeyrisskortur sverfnr
að og nauðsynlegustu vörur fást
ekki fluttar til landsins. Erlend-
ar skuldir hrúgast upp og trúin á
grundvöll íslenzkrar krónu er
fokin út í veður og vind.
Skattaofsóknir Eysteins
Jónssonar skapa eyðslu og
fyrirhygg.juleysi meðal þjóðar I
innar. Fólkið þorir ekki að
spara af ótta við skattasvipu
vinstri stjórnarinnar. Ríkis-
stjórnin er því í standandi
vandræðum með fé til þeirra
framkvæmda, sem að kalla. A
hverju leiti blasa við vanefnd
loforð vinstri stjórnarinnar
En á „hinum varanlegu úr
ræðum“ Hermanns og komm-
únista bólar hvergi.
WILLIAM J. JORDEN frétta-
ritari New York Ximes skrif-
aði fyrir nokkru grein í blað
sitt, þar sem hann hrakti mjög
útbreiddar sögusagnir um að
Krúsjeff væri drykkjumaður.
Grein þessi þykir allatnyglis-
verð og fcr hún hér á eltir:
Margir Vesturlandabúar hafa
rangar hugmyndir um Nikita S.
Krúsjeff æðsta mann Sovétríkj-
anna. Sögusagnir um að Krús-
jeff sé fyliirútur og drykkju-
maður hafa komið upp vegna
teiknimynda og greina, sem
ófróðir menn hafa samið. En fra-
sagnir eins og þær, að Krúsjeff
reiki frá einu kokteiiboðinu
til annars eru ekki aðeins : angar.
heldur eru þær beinlínis s!:að-
legar.
Ég held að allir starfsmer.n
erlendra sendiráða í Moskvu, en
þeir þekkja Krúsjeff betur en
flestir aðrir, séu þeirrar sk^ðun-
ar, að það sé nauðsynlegt að
hætta þessum heimskulegu
óhróðurssögum um Krúsjeff.
Hæfur og slægur
Sannleikurinn er sá, segja
þeir, að Krúsjeff er augljós-
lega einn hæfasti og slægasti
stjórnmálamaður vorra tíma.
Hann hefur ekki aðeins
hjarað af, heldur hækkað í
tign og völdum, í skefjalaus-
ustu valdasamkeppni heims-
ins, og ætti það að sýna, að
hann er miklum hæfileikum
búinn. Menn komast vissulega
ekkj til æðstu valda í Sovét-
ríkjunum, né heldur geta
menn setið í valdastólnum
nokkra stund, ef þeir eru óhæf
ir eða ógætnir.
Það er rangt að ætla að telja
mönnum trú um annað og það
er hættulegt að vanmeta svo vold
ugasta andstæðing hinna vest-
rænu þjcð?.
'.'t’alið skotmark
Að vísu er auðvelt að henda
gaman að Krúsjeff. Hann er ekki
sérlega glæsilegur maður á velli.
Fremur lágvaxinn er hann, 174
cm, og svo feitur, að hver læknir
myndi ráðleggja honum að létt-
ast um 15—20 kg. Hann er kringlu
leitur, sköllóttur og fremur ófríð
ur í andliti og þannig tilvalið
skotmark gamanteiknara.
Ekkert hefur þó verið ýkt jafn
mikið í teikningum og greinum
eins og drykkjuskapur hans.
Með þessu er ég ekki að
segja, að Krúsjeff bragði ekki
áfengi. Ilann gerir það vissu-
lega og meira en það, — hann
getur drukkið verulegt magn
af áfengi án þess að sjái veru-
lega á honum. Hitt er stað-
reynd, að ef hann hefði drukk-
ið, þó ekki væri nema brot af
því áíengismagni, sem hann er
sagður neyta, þá hefði hann
aldrei komizt í þá stööu sem
hann er nú í. Þá væri hann
heldur ekki sá hættulegi and-
stæðingur Vesturveldanna,
sem hann er nú.
Heimsóknin til Tító
Sögusögnin um drykkjuskap
Krúsjeffs virðist hafa byrjað með
heimsókn hans til Júgóslavíu 26.
maí — 3. júní 1955, Þar dvaldist
hann ásamt Bulganin í boði Títós
og var ætlunin að bæta sambúð-
ina við Júgóslavíu.
í kvöldveizlu einni hafði Krús-
jeff og í rauninni allir viðstaddir
fengið sér nokkuð mikið neðan
í því. Hann kom sem snöggvast
út úr veizlunni og ræddi við hóp
vestrænna fréttamanna. Krús-
jeff var mjög frjálslegur í fram-
komu og bauð fréttamönnum
m. a. að heimsækja Sovétrikin.
Sjónarvottar sögðu, að hann hefði
verið fullur á þessum fundi.
Upp úr þessum blaðamanna-
fundi tók að spinnast s?.sar
vinhneigð Krúsjeffs. Hún hefur
breiðzt út og vaxið eins og fjöðrin
og hænurnar. Oftast er hún
breidd út af fólki. sem aldrei
hefur séð Krúsjeff, eða í mest.a
lagi horft á hann andartak úr
fjarlægð.
Skálaræður
Venjur í móttökum í sendi-
ráðunum í Moskvu hata og
ýtt undir þessar hugmyndir.
Það er venja í slíkum sam-
kvæmum að gestgjafinn skáli
og heiöursgestir svari með
annarri skál. Þar sem Krúsjeff
er nær undantekningarlaust
annaöhvort gestgjafinn eða
heiðursgesturinn í samkvæm-
um þessum kemur það ætíð í
hans hlut að flytja skálaræðu.
Það hafa því verið teknar
óteljandi myndir af honum,
þar sem hann lyftir glasi.
Svo sjá lesendur blaðanna þess
ar skálamyndir af Krúsjeff, —
oft með villandi undirskrift og
segja þá oft: — Sjáið þið, Enn
er Krúsjeff að drekka. Síðan
álykta þeir svo að allt sem Krús-
jeff sagði í þessu samkvæmi, hafi
verið sagt í „fylliríi".
Það mun þó algengast að í glasi
Krúsjeffs sé aðeins borðvin eða
ávaxtasafi. Krúsjeff drekkur
fremur vín en vodka í samkvæm
um.
„KokkteiI-partí“
Enn síuðla óvarkárir b.laða-
menn að þessum drykkjuskapar-
orðrómi er þeir endurskrifa ýms-
ar fréttir frá Moskvu. Oft vill
það til, þegar fréttaritari ein-
hverrar fréttastofunnar í Moskvu
sendir skeyti um móttöku í sendi
ráði, þá birtist það í blöðunum
sem „kokkteil-partí“ jafnvel
þótt ekkert áfengi hafi verið haft
um hönd. Það er alkunna að í
sumum sendiráðum er áfengi
ekki veitt af trúarlegum ástæð-
um, samt er móttökum í þeiin
oft lýst sem „kokkteil-partíum'.
Það gerðist t. d. nýlega, þeg
ar sendiherra Indlands hafði
móttöku í tilefni af sjálfstæðis
degi Indlands. Ekkert sterkara
en ávaxtasafi og sódavatn var
veitt. Samt birtust skömmu
seinna myndir í vestrænum
blöðum af Krúsjeff þar sem
hann var að skála í „kok-
teil-partí“. Sannleikurinn var
sá, að í staupi hans var aðeins
iíúsbóndi Citu 'itlu var látinn og veslings hundurinn reikaði
horaður um bæinn Trisobbio á ítalíu. Svo fóru nokkur skóla-
barnanna að víkja að honum bita, og svo þakklátur var hundur-
inn að hann fór með börnunum til skólans á hverjum degi og
beið þolinmóður eftir því að þau kæmu út. Þegar kólna tók í
veðri vildu börnin fá hundinn með sér inn í skólastofuna, en
það var bannað. Þá gerðu börnin „verkfall“ og neituðu að koma
í tíma. Þá lét kennslukonan undan, og nú fær Cita að sitja í
kennslustundunum, enda er ekkert út á hegðunina að setja
eins og myndin sýnir Ijóslega.