Morgunblaðið - 25.02.1958, Blaðsíða 16

16
MORCVNfíLAÐlÐ
Þriðjudagur 25. febr. 1958
Eftir /i ' 1/ 1 -C t/ t t EDGAH MITTEL HOLZER
SVledal reihcincii 46
Þýðii.g: t Sverrir Haraldsson jf m m . ó f? U t f ^
ó
kvelja samvizku okkar með“.
„Reyndu að vera róleg. Mundu
að ég er svo ókunnugur öllum hátt
um ykkar hérna, enn sem komið
er“. Hann klappaði henni á hnéð
og fann hvernig hún titraði. Hún
haliaði sér aftur á bak í strhium
og sagði stiliilega: — „Þú verður
ao afsaka mig“.
Hann þagði stundarkorn og
sagði svo: — „Má ég koma með
tillögu?"
„Hvernig er hún?“
„Logan var sofandi, þegar við
hleyptum Sigmund út“.
„Já og hvað með það?“
„Við erum sem sagt einu mann-
eskjurnar, sem vitum að hann
brauzt hingað inn í kvöld. Hvers
vegna gætum við ekki einfaldlega
gleymt því öllu saman?“
Hún greip höndum fyrir and-
litið á sér, en sagði ekkert.
„Þú mátt alveg treysta því,*að
ég skal þegja eins og steinn og
engum segja neitt“, sagði hann.
Hún tók hendurnar frá andlit-
inu og leit á hann.
Lófaklapp glumdi í kirkjunni.
Einhvers staðar inni í skóginum
gaf fugl frá sér hvell, langdreg-
in hljóð.
„Það væri að bregðast trausti
pabba. Hann reiðir sig á það, að
við gerum skyldur okkar. Hann
myndi verða fyrir mjög sárum
vonbrigðum með mig, ef hann
uppgötvaði að ég hefði ekki til-
kynnt innbrotið". Hún dró djúpt
andann. — „Þú hefur kannske
álitið hann yfirborðslegan og óein
lægan. Ókunnugum kann að virð
ast þannig, við fyrstu sýn — en
hann er í raun og veru áreiðanleg
ur og traustur. Við berum mjög
mikla virðingu fyrir honum“.
Hann sagði ekki neitt.
„Fyrir nokkrum árum kom svip
að atvik og þetta fyrir. Ég skældi
heila nótt eftir að — eftir að mað
urinn var tekinn af lífi. Hann hét
Cedric. Hann var buffianda".
„Hvað er buffianda?"
„Kynblendingur. Venjulegast
Indíáni og svertingi".
„Eins og t. d. Logan?“
„Já, en hann er líka af portúg-
ölskum uppruna".
„Hvernig var Cedric drepinn?"
„Með curari-eitri, sem Indíán-
ar nota mikið. Þegar búið var að
dæma hann, var honum fengin nál
sem stungið hafði verið niður í
curari — en hann var of mikill
hugleysingi, til að framkvæma
það sjálfur, svo að honum var
hjálpað til þess. Það var einn af
kviðdómurunum, sem gerði það.
Við kjósum tólf af gáfuðustu
mönnunum í okkar hóp, til þess
að annast dómarastörfin".
„Fer þá engin opinber rann-
sókn fram i svona málum?“
„Jú, pabbi gefur stjói-ninni
skýrslu um öll slík mál, sem koma
hér fyrir og í skýrslunni sem
hann gaf, viðvikjandi Cedric,
sagði hann að dánarorsökin hefði
verið slöngubit, dauðaslys". Hún
ræskti sig. — „Pabbi annast bókun
allra fæðinga og andláta. Það má
segja að hann sé allt í öllu hérna".
Hann horfði á hana, þegjandi.
Klukkan í borðstofunni sló hálfa
klukkustund.
„Ég skal ekki nefna þennan at-
burð — um Sigmund á ég við —
fyrst þú vilt að við leynum hon-
um“.
Hann rétti fram hönd sína bros
andi og hún rétti sína fram. Fing
ur þeirra snertust. Það var eins
og hún ætti erfitt með andardrátt-
ii.n, er hún reis á fætur, laut
snöggt niður og kyssti hann. Svo
sneri hún sér við og flýtti sér út
úr herberginu.
4.
„.... flækja sem ég hafði ekki
séð fyrir, en.a þótt ég hefði átt
að gera það, því að nú, þegar ég
hef athugað allar aðstæður nán-
ar, virðist þetta vera óhjákvæmi-
leg þróun. Nítján ára og senni-
lega aldrei komizt í náið samband
við ævintýramann eins og mig.
Það er ósköp eðlilegt, að henni
finnist ég töfrandi. Hin liti'íka for
tíð mín hlýtur að skírskota til
ímyndunarafls hennar. Hún lít-
ur eflaust á mig sem hrífandi,
óguðlegan heimsmann. Að öllum
líkindum er ég henni ímynd þess
eiginmanns, sem hún gæti búið
saman með í hamingjusömu hjóna
bandi allt sitt líf. Sannarlega leið
inlegt, því að hún er bæði góð og
elskuleg stúlka. _ ;g hef gaman af
að tala við hana. Návist hennar
róar mig. Hvernig get ég látið
hana vita það að ég hef misst
alla löngun til kynferðislegra
maka, að sú rósemd, sem gagntek
ur mig, sé rósemd hins vanaða?
Nú verð ég að vera varkár. Ég
get með engu móti vitað hvort geld
ingur öðlast hugarró, því að raun
verulega er ég ekki einn slíkur.
Þetta getur verið ástand, sem var-
ir aðeins um stuttan tíma. Eftir
eina eða tvær vikur öðlast ég
kannske aftur minn fyrri mann-
dóm. Og satt að segja er ég sann-
færður um það, að svo muni verða.
Andinn getu- sýkt holdið með
þreytu sinni — en ekki til langs
tíma. Vandamál mitt verður þá-
það, hvernig ég eigi að svara þess-
ari stúlku. — Það væri auðvelt
að tæla hana til fylgilags við sig,
spjalla hana, en slík* myndi skaða
sjálfan mig óbætanlega. Það
myndi valda mér sjálfs-ásökun,
svo þungri að hún yrði mér óbæri
leg með öllu. Ég elslca hana þó
ekki og ég held að ég muni aldrei
gera það — og jafnvel þótt ég
elskaði hana, þá væri samt hjóna-
band algerlega óhugsandi. Eftir
samvistir okkar Brendu, yrði hjú
skapur með hvaða konu sem væri,
hlægilegur: Mér myndi reynast
ómögulegt að sætta mig við siíkt
ástand, ég yrði mér til óbætanlegs
athlægis í =íigin augum. Þetta er
engin hræsni. Ég hef verið hrein-
skilinn .... Tré, fljót, runnar, ég
vildi að þið gætuð gefið mér þá
fo.skrift sem ég þarfnast. — Ég
vildi að þið gætuð sagt mér hvern
ig hægt er að njóta friðar, án þess
að raska friði annarra. Og hvern
ig maður öðlast samræmi milli
hugar og sóttveiks holds. .. .
„Ég skyldi gefa krónu fyrir að
vita hugsanir þínar á þessari
stundu".
Gregory kipptist við og brosti:
„Oh, þær eru ekki krónu virði,
held ég“.
Séra Harmston hneig niður á
jörðina við hlið hans, sleit letilega
laufblað af drekablóði, og fleygði
því yfir trjábolina, út í vatnið.
„Þetta virðist vtra eftirlætisstað-
Ur þinn í seinni tíð‘:, sagði hann
og brosti alúðlega. — „Ertu
kannske að hol'fa eftir lögregl-
unni?“
„Lögreglunni?“
Séra Harmston blakaði hend-
inni, eins og olævæng, til að kæla
sér á andlitinu. Hann var í stutt-
buxum einum klæða og hærður lík
ami hans var rennvotur af svita,
í síðdegishitanum. Hann hafði
komið beint úr smíðakofanum sín
um, þar sem hann vann reglulega
tvær klukkustundir á dag, við
smíði bókaskápsins, sem nú var
næstum fullgerður.
„Vildi að ég gæti lialdið mér
jafnköldum og þú“, sagði hann.
„Þú sagðir útthvað svipað
þessu, fyrsta morguninn minn
hérna — um lögregluna. Á þess-
um sama stað, ef ég man rétt“.
„Þú manst það þá?“
„Já“.
Séra Harmston kímdi glaðlega:
„Ég var bara að gera svolítið að
gamni mínu, drengur minn. Það
var allt og sumt. Ég er fullur af
svoleiðis smá-gamanyrðum“.
Þeir horfðu á litla bátinn, sem
vaggaði léttilega á vatnsbárunum
og kippti í böndi: , sem festu hann
við trjábolina. Þrumuhljóð heyrð-
ist í suðri.
„Alltaf fjarlægar".
„Sagðirðu eitthvað?" sagði Gre
gory og vaknaði af dagdraumum
sínum.
„Ég sagði að þrumurnar væru
alltaf í fjarska".
„Oh“.
„Einhvern tíma áður en langt
um lfður og þegar við eigum þess
sízt von, mun stormurinn heim-
sækja okkur“.
„Ég þykist vita, að þeir séu
mjög ofsalegir á þessum slóðum?"
„Já, mjög svo. Stundum eru
þrumurnar næstum alveg samfelld
ar, án nokkurs hlés. Héma geys-
aði eitt slíkt þrumuveðui nokkr-
um dögum áður en þú komst. Mán
uðurnir júní, júlí og ágúst eru
versti þrumuveðratíminn hérna".
„Líka í Englandi. Ertu búinn
að gleyma því?“
Séra Harmston brosti. — „Nei.
Nei. Ég hef engu gleymt".
Þeir hlustuðu á vatnsgjálfrið
við fljótsbakkann.
„Við höfum venjulega verið
mjög heppin hérna, hvað elding-
unum viðkemur. Aldrei neinn orð-
ið fyrir þeim“. Svo bætti hann
við: „Nýtt tacooba eða tvö. í vík-
inni er ein verstu óþægindin, sem
við höfum orðið fyrir“.
„Hvað er taeooba?“
„Nafnið er tekið úr máli Indíán
anna og þýðir fallið tré eða —
eða einhv'>r önnur hindrun í
fljóti eða vík, sem gerir siglinga-
leiðina hættulega“. Hann sleit ann
að laufblað. — „Margar slíkar
hindranir, geri ég ráð fyrir, í
farvegi meðvitundar þinnar".
„Margar slíkar.....Hvað áttu
við?“
„Phew. En sá voða hiti. Kem-
urðu í kirkju á morgun?“
„Já, ég býst við því“.
„Ætlarðu að sitja við hliðina
á Mabel, aftur?“
Gregory leit snöggt til hans:
„Það getur vel verið. Hvers vegna
spyrðu að þvi9"
„Mér datt það bara svona í
hug. Ég man að þú sazt næst
henni á sunnudaginn var“.
„Oh“.
„Það verður tekið til altaris á
morgun".
„Verður mér leyft að ganga til
altaris?"
„Já, vissulega. Hér eru engin
sérstök skilyrði heimtuð".
„Fara skírnir og fermingar
fram hér í kirkjunni?“
„Nei, skírnarfonturinn sem þú
sérð í kirkjunni er eingöngu til
skrauts“.
„Eins og altarið?"
„Já, nákvæmlega eins. Við alt-
arisgönguna á morgun munum
við kveikja á kertum. Tákn hátíð-
ar og heitra hjartna — og lífsins:
hins hverfula, skammvinna lífs-
loga“.
Gregory brosti.
„Ertu farinn að una þér vel
hérna hjá okkur?“ spurði séra
Harmston.
„Já — það held ég. Mér þykir
mjög skemnitilegt hér“.
„Hm. Alveg læknaður af tauga
veikluninni og hvað það nú allt
saman var?“
„Mér líður ágætlega, þakka þér
fyrir".
„Ágætt. Merkilegur bati. Tæp-
lega búinn að vera hér í tiu daga
og þegar orðinn nýr maður. Það
eru góð meðmæii með áhrifum
stáðarins".
Gregory brosti. — „Vel á
minnzt, hvers konar áhrif eru
það?“
„Sálarleg“, svaraði presturinn.
Gregory varð gremjulegur á
ailltvarpiö
Þriðjudagur 25. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
lö,30 Útvarpssaga barnanna: —
„Hanna Dóra" eftir Stefán Jóns
son; VII. (Höfundur les). 18,55
Framburðarkennsla í dönsku. —■
19,10 Þingfréttir. — Tónleikar.
20,30 Daglegt mál (Ái-ni Böðvars-
son kand. mag.). 20,35 Erindi:
Hugmyndin um fríverzlun í Ev-
rópu (Gylfi Þ Gíslason ráð-
herra). 21,05 Tónleikar. 21,30
Útvarpssagan: „Sólon Islandus"
eftir Davíð Stefánsson frá Fagra
skógi; IX. (Þorsueinn Ö. Stephen
sen). 22,10 Passíusálmur (20). —
22,20 „Þriðjudagsþátturinn". —
Jónas Jónasson og Haukur Mort-
hens eru umsjónarmenn. 23,20
Dagskrárlok.
Miðvikudagur 26. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Við vinnuna": Tón-
leikar af plötum. 18,30 Tal og tón
ar: Þáttur fyrir unga hlustendur
(Ingólfur Guðbrandsson náms-
stjóri). 18,55 Framburðarkennsla
í ensku. 19,10 Þingfréttir. — Tón-
leikar. 20,30 Föstumessa í Laugar
neskirkju (Prestur: Séra Garðar
Svavars. Organleikari: Kristinn
Ingvarsson). 21,30 Lestur fom-
rita: Hávarðar saga Isfirðings; I.
(Guðni Jónsson prófessor). 22,10
Passíusálmur (21). 22,20 íþróttir
(Sigurður Sigurðsson). 22,40 Frá
félagi íslenzkra dægurlagahöf-
unda: Neótríóið og hljómsveit
Jans Moravek leika lög eftir Guð-
jón Matthíasson, Halldór Stefáns
son, Jenna Jónsson og Steingrím
Sigfússon. Söngvarar: Haukur
Morthens, Alfi'eð Clausen og Guð-
jón Matthíasson. Kynnir: Jónatan
Ólafsson. 23,1 e Dagskrárlok.
IWí
<©íb englisíj
i ^aVieniitr
Rakkrem
Shampoo
Ilmsteinn
Talkum
og fiestar aðrar hreinlætisvörur fyrir konur og karla
Einkaumboðsmenn:
Agnar Norðfjorð & Co hf.
M A RK Ú S
Eftir Ed Dodd
Markús byrjar á því að róa
hestana, en síðan fer hann Króka-
Ref til aðstoðar. — Hann lifir
þetta aldrei af nema ég komi hon-
um undir læknig hendi.