Morgunblaðið - 05.06.1958, Blaðsíða 16

16
MORCVNIÍL AÐIÐ
Fimmtudagur 5. júní 1958
Skipstjórinn kinkaði kolli. —
„Hringið til hennar og biðjið
hana að koma hingað undir eins.
En hún er gömul kona, svo að við
verðum að tilkynna henni þetta
eins varlega og okkur er mögu-
legt. Þér skuluð bara segja henni
að ég þurfi að tala við hana sem
allra fyrst“.
Gjaidkerinn kom aftur að nokkr
um mínútum liðnum og það lék
hæðnislegt bros um varir hans,
þegar hann hristi höfuðið. —
„Madame Cortes er ekki heima í
ibúð sinni. Hún er á hárgreiðslu
stofunni að fá permanent í hárið
Ég veit ekki hver yðar skoðun er,
skipstjóri, en mér finnst það
hreint og beint hlægilegt af konu
á hennar aldri. — Hún hlýtur að
vera komir langt yfir sjötugt. —
Nei, því segi ég það, hin kven-
lega hégómagirnd verður ekki
bæld niður“.
„Þér hafið þó hringt þangað,
þykist ég vita?“
„Ég reyndi það, en línan þang-
að er eitthvað biluð. Ég get sent
einhvern vikadrenginn þangað —
eða það er kannske betra að ég
fari sjálfur".
„Það er bezt að bíða þangað til
gamla konan kemur þaðan aftur“,
sagði skipstjórinn. — „Þá verð ég
lík búinn að tala við lögregl-
una. .. .“.
Skipstjórinn fékk samband við
París eftir tíu mínútur. — Þá
vantaði klukkuna fimm mínútur í
níu. Skipstjórinn tilkynnti þjófn-
aðinn fljótmæltur og skjálfradd-
aður. Svo varð stutt þögn, en þá
heyrði gjaldkerinn að hann fór
aftur að tala.
„Nú, svo að landið liggur þá
þannig. Finnst ykkur ekki að þið
hefðuð átt að skýra mér frá
þessu? Mér virðist það mjög
rangt. Maður gæti næstum hald-
ið að þið hefðuð tortryggt mig
lika..... Hvað segið þér . .. . ?
Já, auðvitað. Ég skal kcma mér
í samband við hann þegai í stað.
Ég hringi svo til yðar aftur að
klukkustund liðinni".
Vemier skipstjóri lagði símtól-
ið frá sér, hægt og annars hugar.
Það var kominn undarlegur
glampi í augun á honum, sem
venjulega voru fremur dauf.
„Sakamálalögreglan hefur haft
grun um að eitthvað þessu líkt
myndi koma fyrir hérna á skip-
inu. Einn af starfsmönnum henn
ar er m. a. s. hérna með Rochelle
— auðvitað dulbúinn og undir
fölsku nafni. Við verðum að kom-
ast í samband við hann tafarlaust.
Joan hljóp upp tröppurnar,
upp á miðþiljurnar. Klukkuna
vantaðí aðeins fimm mínútur í
átta. Hún hefði viljað komast á
hárgreiðslustofuna svona hálfri
stundu á undan madame Cortes,
en hún hafði orðið að bíða í tíu
mínútur eftir svarta kaffinu. Til
allrar hamingju hafði hún lokið
öllum undirþúningi kvöldið áður.
JÞegar Joan gekk í gegnum
8tóra verzlanasalinn, sá hún að
þær mademoiselle Fosiet og há-
vaxna, fallega sýningadaman
hennar voru að skreyta gluggann
í búð Renée Rachel. Þær voru að
koma fyrir skrautlegum slóðakjól
með belti alsett gimsteinum og við
hlið hans létu þær slag úr silfur-
refaskinni. Þær voru bjartsýnar,
af því að þær höfðu gert góð kaup
á leiðinni og vonuðust eft; því að
geta líka selt dýi'asta varninginn
áður en komið væri á leiðarenda
— til Ameriku.
Báðar konurnar horfðu á eft-
ir Joan, þegar hún flýtti sér fram
hjá þeim og það var ekki laust
við að örlítill öfundarsvipur sæist
á andliti Helene Halle.
„Haldið þér að Ron Cortes hafi
í hyggju að kvænast henni?“
spurði hún um leið og hún slétti
úr broti á kjólnum. — „Eg skal
fúslega viðurkenna að hún er
snotur stúlka, en mér finnst samt
ekkert sérstakt við hana. Hún er
lagleg á mjög venjulegan hátt.
Ekki er vöxturinn þannig að hún
gæti verið sýningadama. En hann
ætlar sér- kannske bara að leika
sér að henni, eins og hann lék sér
að hinni stúlkunni í fyrra. Hún
vann líka á hárgreiðslustofunni.
Kannske hann ætli sjálfur að
:eggja fyrir sig hárgreiðslustarf.
Mér er sagt að hann hafi dvalið í
marga mánuði í Cannes. Þar er
víst hægt að græða ósköpin öll á
svona hárgreiðslustofu — sérstak
lega ef henni er stjórnað af glæsi-
legum karlmanni".
„Það fer aldrei vel að öfunda
sitt eigið kyn“, sagði hin konan
brosandi. —' „Og hvers vegna
þessi háðsyrði í garð hárgreiðslu-
mannanna? Ég veit þó ekki betur
en að þér hafið gert allt sem í
yðar valdi stendur til að ganga í
augun á monsieur Charles“.
Helene Halle varð eldrauð í
framan: — ,Monsieur Charles er
enginn venjulegur hárgreiðslu-
maður. Það er eitthvað alveg sér-
stakt við hann“.
„Það kann að vera rétt“, viður
kenndi mademoiselle Fosiet. „Það
er eitthvað dularfullt við þann
mann“.
„Hvað eigið þér við með því?“
Helena fylltist ákafa.
„Við vitum að hann hefur feng
izt við annað en að greiða hárið
á ríkum kerlingum. Hann var í
frönsku mótspy rnuhreyf ingunni".
„Hann segir það, já. Hann segir
hVerjum manni það, sem nennir
að hlusta á hann — og mÖ2gum
sem ekki nenna“, Mademoiselle
Fosiet andvaipaði og steig niður
úr sýningarglugganum. — „ Þess-
ir gömlu mótspyrnuhermenn geta
verið hættulegir á fleiri en einn
hátt, Helene. Þegar þeir hafa
reynt hinn mikla spenning, sem
hið ólögmæta stríð hafði að bjóða,
eiga þeir mjög erfitt með að, sætta
sig við hið borgaralega hversdags-
líf. Þeir hafa nú einu sinni van-
izt hinum æsandi spenningi og
halda áfram að leita hans“.
„Vínberin eru súr“, sagði ref-
urinn“.
Helene gaf yfiiboðara sínum
reiðilegt auga og mademoiselle
Fosiet svaraði og yppti öxlum.
„Það getur sosum vel verið að
það sé skýringin. Þegar kona er
kornin yfir fertugt, eins og ég,
veit hún ekki alltaf með fullri
vissu, hvort það sem hún segir er
sprottið af vizku eða öfund“.
Dyrnar á hárgreiðslustofunni
voru opnar, þegar Joan kom
m --mm ’ "í,
f
Hann brosti aftur mjög alúð-
lega.
Joan endurgalt ekki brosið. —
Návist Rons gerði hana órólega
og hún vai'ð bæði vandræðaleg og
feimin.
Frú Leishman hafði sagt það
við hana berum orðum að hún
væri að elta ólar við Ron. Það
vissu allir, hafði hún sagt og hún
hélt því fram — enda þótt það
væri lygi — að gamla madame
Cortes hefði sagt við Joan að hún
skyldi sneiða hjá frænda sínum,
annars myndi hún gera hann arf-
lausan I
Nú langaði Joan til þess að
vita hvort gamla frúin myndi hafa
talað nokkuð um hana við Ron,
eftir að hún hafði fengið að vita
að hún var ekki Lisette. Var bros
Rons kannske merki um það, að
hún hefði gei't það?
„Þú þax-ft þó ekki að leita þér
að neinum átyllum til þess að
koma og tala við mig“, gat hún
loksins stunið upp úr sér.
„Nei, ekki beinlínis“, sagði hann
alvaidega. — „Ég leitaði þín t. d.
„Hvers vegna hefurðu forðazt mig í seinni tíð?“ spurði hann.
„Ég veit ckki til þess að ég hafi forðazt þig“.
þeim. Hún gekk inn og þar stóð
Ron Cortes.
Hann stóð með hendur í jakka-
vösum og horfði á sýnisskápana
og hann var spænskari í útliti en
nokkru sinni áður.
„Góðan daginn....“ Hann leit
við og bi'Qsti til hennar. „Ég er
búinn að bíða lengi eftir þér. —
Snemma í moigun, þegar ég leit
inn til Amy frænku sagði hún
mér að hún myndi koma nokkrum
mínútum of seint. Hún er alltaf
svo á hyggjufull ef ,hún getur
ekki staðið við það sem hún hef-
ur bundið fastmælum. Þess vegna
bað hún .nig að skreppa hingað
og segja þér frá því“.
„Hefði hún ekki getað hringt?“
„Símalinan hingað er eitthvað
í ól.agi .... og svo þótti mér
bara vænt um að fá átyllu til þess
að hitta þig“.
alls staðar í gæxkveldi. Ég gerð-
ist m. a. s. svo djarfur að fara
niður í káetuna þína, en þú varst
dauð þessum heimi. Ég fór inn
vegna þess að dyinar voru ólæst-
ar. Ég kallaði á þig, en þú hreyfð-
ir þig kki. Hvað hafðirðu tekið
inn? Mjög sterkt svefnmeðal?"
joan forðaðist að mæta augna-
láði hans. — - „Ég var svo voða-
lega þreytt“, tautaði hún afsak-
andi.
„Aumingja stúlkan", sagði
hann hljóðlega og teit þannig á
hana, að hún varð hrædd um að
hún gæti ekki haldið hinu kulda-
lcga jafnvægi sínu óskex-tu. Hún
reyndi að bjai'ga sér með því að
segja eitthvað mjög hversdags-
legt: — „Hvernig gaztu annars
komizt hingað inn, Ron?“ spurði
hún.
„Ég fór hvoiki í gegnum vegg
né læstar dyr“, sagði hann bros-
a
r
l
ú
ó
J) „Við getum ekr.i íarið inn.ús er enn inni í kofanum." — j sagði Stígur. Þau lögðu af stað..|3) ... og læddust bakdyramegin
strax, Stígur", sagði Didi, „Magn | 2) „Það er nú eða aldrei, Dídí",' I inn í kofann.
andi. — „Dyi'nar stóðu opnar, svo
að ég gekk bara beint inn. Hún
var hérna, þessi feita, sem tekur
á móti pöntununum. Hún spurði
mig hvort Amy frænka vildi ekki
líka fá handsnyrtingu. Hvernig £
ósköpunum hefði ég átt að vita
það?“
„Permanentið tekur langan
tíma og þess vegna hefur madame
Claire haldið að það væri nógur
tími til handsnyrtingar líka. —
Margir af viðskiptavinum okkur
vilja það“, tautaði Joan.
Hún ætlaði að ganga yfir að
borðinu, þar sem hún hafði geng-
ið frá öllu, kvöldið áður, en hann
gieip í handlegginn á henni.
„Hvers vegna hefurðu forðazt
mig núna í seinni tíð?“ spurði
hann.
„Ég veit ekki til þess að ég hafi
forðazt þig“.
„Víst veiztu það. Mér þykir
vænt um þig og ég held að þér
geðjist vel að méi', en ég hef
aldi'ei þekkt jafnþi'józka stúlku.
Hvað hefui'ðu eiginlega út á mig
að setja? I hreinskilni sagt, þá
er ég vanur því að stúlkur séu
dálítið ístöðulitlar gagnvaxt mér“.
„Þessu síðasta trúi ég mjög
vel“.
„Þú átt við það, að ég sé raup-
samur og tilgerðarlegur. Kannske
má það líka til sanns vegar færa
að einhverju leyti. Ég veit það
vel að ástfanginn maður á að vera
auðmjxikur og biðjandi. En trúðu
méi% það eru venjulega ekki ann-
að en látalæti. Ég segi hreinskiln-
islega: Mér þykir það mjög leitt,
ef þú kærir þig ekkeit um mig,
Lisette. Ég reyni eftir megni að
vera eins og þú vilt helzt að ég
sé, en það getur vel verið að ég sé
ekki neitt sérlega sannfærandi.
Ég vil......“
„Þú mátt um fram allt ekki
vera meö nein látalæti við mig,
Ron“, flýtti Joan sér að segja.
Hann greip hönd hennar: „Ég
get raunverulega ekki verið öðru
vísi en ég er. Ég get ekki látið
það vera, að koma upp um mína
eigin galla og guðirnir vita, að
þeir eru margir. Reyndu hvort
þú getij; fyrirgefið þá, Lisette.
Það væri mér meira virði en allt
annað í þessum heimi“.
Viðkvæmnin í íödd hans braut
alla mótspyrnu hennar á bak aft-
ur. —
afllltvarpiö
Fimmtudagur 5. júní:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni", sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 19,00 Þingfi'éttir. 19,30
Tónleikar: Harmonikulög (plöt-
ur). 20,30 E 'ndi: De Gaulle hers
höfðingi (Eiríkur Sigurbergsson,
viðskiptafxæðingur). 20,50 Tón-
leikar (plötur). 21,15 Upplestur:
„Rakarinn Leonhard", smásaga
eftir Leonid Sobolev. (Þýðandinn,
Elías Mar, les). 21,25 Tónleikar
| (plötur). 21,40 Úr heimi mynd-
I listarinnar (Bjöi-n Th. Bjöx-nsson,
i listfx-æðingur). 22,10 Fiskimál:
1 Linufiski við Austur-Gxænland
i (Dr. Jakob Magnússon, fiskifi'æð
ingur). 22,25 Tónleikar: Lög úr
J söngleikjum sftir Sigxhund Rom-
| berg (plötur). 23,00 Dagskrárlok.
Föstudagur 6. júní:
Fastir liðir eins oi* venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,00 Þingfréttii'. 19,30 Tónleikar:
I Létt lög (plötur). 20,20 Breiðfirð
jingakvöld: a) Erindi: Merkur
I Breiðfirðingur á 19. öld, séra Cl-
afur Johnsen á Stað (séra Árel-
íus Níelsson). b) Breiðfirðingakór
inn syngur (plötur). c) Upplest-
ur: Ljóðabréf eftir Ásmund Gísla
son og þáttur um Flatey á Breiða
firði eftir Halldór Kiljan Lax-
ness (Magnús Guðmundsson). —
d) Leikbræður syngja (plötur).
e) Upplestur: Breiðfirzk Ijóð
(Ragnhildur Ásgeirsdóttir). 21,30
Útvarpssagan: „Sunnufell" eftir
Peter Freuchen; IV. (Sverrir
Kristjánsson sagnfræðingur). —
22,10 Garðyrkjuþáttur: Eðwald B.
Malmquist talar við tvær reyk-
vískar húsmæður, Sigríði Hún-
fjörð og Önnu Johnsen. — 22,30
Frægar hljómsveitir (plötur). —
i 23,10 Dagskrárlok.