Morgunblaðið - 02.11.1958, Page 16

16
MORGZJHfíLAÐIÐ
Sunnudagur 2. nóv. 1958
Bókmenntakynning á verkum
séra Sigurðar Einarssonar
I dag gengst Almenna bókafélagið fyrir kynningu á verk-
um séra Sigurðar Einarssonar í Holti í tilefni af sex-
tugsafmæli skáldsins. Verður kynningin í hátíðasal há-
skólans og hefst kl. 2,30.
Dagskrá: Erindi: Guðmundur Daníelsson, rithöfundur.
Upplestur: Guðbjörg Þorbjarnardóttir og Baldvin Hall-
dórsson. Einsöngur: Þorsteinn Hannesson, lög við ljóð
eftir skáldið. Undirleik annast dr. Páll ísólfsson. Sam-
lestur úr leikritinu Fyrir kóngsins mekt: Haraldur
Björnsson og JÉvar Kvaran. Upplestur: Lárus Pálsson.
Loks flytur skáldið sjálft kvæði.
Aðgangur öllum heimill. ALMENNA BÓKAFÉLAGIÐ
VARAHLUTIR I
Oldsmoble '46- 47
til sölu. „Samstaða“, báðir stuðarar, vatnskassahlíf,
listar og fl. Allt nýtt. Uppl. í síma 3-2908.
Hjúkrunarmaður óskast
Hjúkrunarmann vantar í Kópavogshæli um mánaðar-
tíma nú þegar. Umsækjendur snúi sér til forstöðu-
manns eða yfirlæknis Kópavogshælis, er gefa nán-
ari upplýsingar, símar 19785 og 14885.
SKRIFSTOFA RlKISSPÍTALANNA.
/ðnnem/
Ungur maður óskar eftir að
komast sem nemi í einhverri
iðn, helzt húsasmíði. Tilboð skil
ist afgr. Mbl., í Rvík eða úti á
landi, fyrir fimmtudag
Merkt: „Reglusemi".
íbúð - Kennsla
Tvö herb. og eldhús í rishæð,
eru til leigu, á góðum stað, í
bænum gegn því að segja tveim
börnum til við heimanám. Að-
eins barnlaust og rólegt fólk
kemur til greina. Tilb. merkt:
„íbúð — kennsla — 7138“, —-
sendist afgreiðslu blaðsins fyr-
ir 4. nóvember.

BEZT AÐ AVGLtSA
t MORGUI\BLAÐII\V

UTSALA
Á BÓKUM í BÓKABUÐ ÆSKUNNAR
Næstu viku verða ýmsar eftirstöðvar af
Norskum
þýzkum og
enskum bókum
seldar með miklum afslætti í Bókabúð
Æskunnar.
N. B. Allt að 30—50% afsláttur.
Notið tækifærið.
SoLU USá
uymar
Kirkjuhvoli.
RAFLAMPAOERfifH
Suðurg. 3 — Sími 11926.
LJÚSATÆKI
Nýkomið glæsilegt úrval af Borðlömpum, Gólflömpum,
Vegglömpum, Glerskálar og kúplar í stofur, ganga, eldhús
og baðherbergi. Einnig Plast-silki og pergamentskermar
GJÖRIÐ SVO VEL AÐ LÍTA I GLUGGANA.
S
LESBÓK BARNANA
r ESBÓK BARNANNA
9
Jumbó togaði af öllum kröftum . . . .
um sárið. Bambi fór úr
slitnu buxunum sínum,
reif þær í lengjur og batt
um sárið á vini sínum.
— Þakka þér fyrir,
sagði Jumbó, nú skulum
við halda heim. Ég er
orðínn þreyttur og vil
fara að sofa.
Það var komið fram á
nótt og koldimmt. Stjörn
urnar blikuðu á himnin-
um og máninn speglaðist
í kyrrum vatnsfletinum.
— Ratar þú heim?,
spurði Bambi. — Nei,
svaraði Jumbó, það er
orðið svo dimmt.
— Þá verðum við að
sofa hérna í nótt, sagði
Bambi. Jumbó lagðist nið
ur í sandinn og Bambi
hjúfraði sig upp að hon-
um. Hann gat næstum
breitt stóra eyrað á fíln-
um yfir sig eins og sæng.
Svo sofnuðu þeir báðir.
Um kvöldið höfðu
pabbi og mamma Bamba
komið heim úr kaupstaðn
um. Þau urðu mjög
hrædd, þegar þau fundu
hvergi drenginn sinn.
— Krókódíllinn hefur
áreiðanlega tekið hann.
Bara að við hefðum ekki
skilið hann einan eftir,
andvörpuðu þau.
Alla nóttina voru þau
að leita. Um morguninn
von, en þá heyrðu þau
höfðu þau gefið upp alla
Jumbó rymja glaðlega
fyrir utan gluggann. A
baki hans sat Bambi.
■— Elsku góði drengur-
inn minn, kallaði mamma
— Góður drengur, þrum-
Bambi batt um sárið
á vini sínum
aði pabbi. Sér eru nú
hver gæðin. Þarna hefur
hann látið okkur leita að
sér alla nóttina, frávita
af hræðslu. Strax og ég
næ í hann, skal ég snúa
botninum á buxunum
hans upp í loft, og þá veit
hann hvað hann fær.
— Það getur þú ekki,
svaraði Bambi ’ læjandi.
— Get ég. ekki —, og
hvers vegna ekki,? spurði
faðirinn reiður.
— Nei pabbi, þú getur
ekki flengt á botninum á
buxunum mrnum, því að
ég er ekki í neinum, sagði
Bambi.
— Þá skellihió pabbi,
en mamma spurði, hvað
hann hefði gert við
gömlu buxurnar sínar.
Bambi sagði nú alla sög-
una og sýndi þeim, hvern-
ig hann hefði bundið um
ranann á Jumbó.
Mamma opnaði töskuna
sína og dró upp nýjar
buxur, með rauðum og
hvítum tíglum.
— Nú ætlum við pabbi.
að gefa þér nýju bux-
urnar, af því að þú ert
duglegur drengur, sagði
hún.
•— En hvað þær eru
fallegar, hrópaði Bambi,
má ég ekki fara í þær
strax? Má ég svo ekki
líka leika mér við Jumbó
í dag úti á árbakkanum,
spurði hann.
Mamma leit á pabba og
hann kinkaði koili til sam
þykkis. — Nú er það ó-
hætt, úr því að krókó-
díllinn er farin.n. sagði
hann.
— Fyrst ætla ég að
líta á ranann á Jumbó,
— En hvað þær eru
fallegar, hrópaði Bambi.
Fjölskyldan hefur farið í bílferð upp i AIpafjöTlIn.
Þaiu ætla sér að komast upp á tindinn, og það er
um fimm leiðir að ræða. Aðeins ein er sú rétta. Það
er lítið benzín eftir á bílnum, og því um að gera að
velja rétta veginn strax. Getur þú hjálpað þeim?
sagði mamma um leið og
hún vafði umbúðirnar
varlega af. — Sárið er
strax farið að gróa, sagði
hún brosandi, á morgun
verður Jumbó orðinn góð
ur aftur.
Þá lyfti Jumbó rar.an-
um og rumbdi af ánægju.
Hann hljóp út í fljótið
með Bamba á bakinu, svo
að vatnið gusaðist upp
um þá alla.
Endir.
u
Skrítlur
Lítil stúlka var í heim-
sókn hjá frænda sínum.
Hún horfði á hann stund-
arkorn og spurði svo:
„Hvað ertu gamall,
frændi?“
„Ég er 32 ára“, svar-
aði hann.
„Ekki eldri, ég héit að
þú værir sextugur".
„Lít ég út fyrir að vera
svona gamall?“ spurði
hann undrandi.
„Já, eftir lengdinni að
dæma, að minnsta kosti“,
svaraði hún.
•
Tommi, sex ára, bjó
hjá afa og ömmu, sem
meðal annars áttu að sjá
um, að hann æfði sig á
fiðluna sína. Dag nokk-
urn var hann sendur upp
á herbergið sitt til að
æfa sig. Afi, sem hafði
setið og hlustað eftir,
hvort hann væri að spila,
kallaði til hans og spurði,
hvort hann væri byrjað-
ur. „Já“, svaraði Tommi.
Aftur hlustaði afí, heyrði
skkert, og spurði á ný,
hvort hann spilaði. Jú,
hann var að spila.
Þá gekk afi hljóðlega
að dyrunum og hlustaði,
en ekkert heyrðist. Nú
varð hann reiður og kall-
aði:
„Heyrðu Tommi, hvað
þykistu eiginlega vera að
spila?“
„Lúdó“, svaraði Tommi,
•
Sex ára snáði var svo
Óheppinn að fella blómst-
urpott með hengi-plöntu
niður af veggnum. Hann
flýtti sér niður í kjallara
að sækja nýjan pott, en
á meðan komst hvolpur-
inn inn í stofuna og fór
að leika sér að blóminu.
Drengurinn safnaði
moldinni saman og plant-
aði blóminu af mestu
vandvirkni í nýja pott-
inn.
— Það var þó gott, að
hvolpurinn, skemmdi ekki