Morgunblaðið - 10.11.1959, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐItí
Þriðjudagur 10. nóv. 1959

Cýec^n
mncý
VllfCl
8
óinum
EFTIR
RITA
HARDINGE
— Drottningin er dáin. Lifi
drottningin!
Hún ætlaði að skipa sæti G-lor-
íu og gera þetta fólk hamingju-
pamt.
I>egar hún kom niður í her-
bergi sitt, opnaði hún glugga-
dyrnar og gekk út í garðinn.
Henni fannst hún þurfa ferskt
loft og næði til að hugsa um
vandamálin. Án þess að átta sig
á því, gekk hún þangað, er hún
hafði. hitt Rupert nóttina áður.
Þá stanzaði hún snögglega og
greip höndinni um hjartastað,
þvi að hann var þar!
Hann birtist allt í einu bak við
runna.
— Gloría.
— Rupert! Nafnið kom alveg
ósjálfrátt.
En áður en hún gæti tekið á-
kvörðun um, hvað hún ætti að
gera, breyttist svipur hans, og
hann hvarf jafnskyndilega og
hann hafði birzt.
Janet leit við og þá var sem
hjarta hennar hætti að slá and-
artak.
Lítil vera kom hlaupandi í átt
til hennar. — Mamma —
mainma! Nú ertu þá komin aft-
ur! Ég hélt þú værir týnd!
En svo stanzaði Páll litli nokk
ur skref frá henni. Hann stóð
grafikyrr og starði á hana, og
gleðiljóminn hvarf af andlitinu.
Janet skildi, að allt var í húfi
á þessari stundu, því að hún
vissi, að Rupert var rétt hjá og
sá og heyrði til þeirra. Ef Páll
litli Ijóstraði upp, að hún væri
ekki mamma hans, væri spilið
tapað.
Hún breiddi faðminn móti
drengnum og hljóp til hans, og
á þessu augnabliki voru örlög og
framtíð heillar þjóðar komin
undir þessu litla, ringlaða barni.
3. kafli.
Páll litli starði stórum augum
á Janet, þegar hún kom á móti
honum. Hann var hræddur og
botnaði bersýnilega ekki neitt í
neinu, en henni var ljóst, að
hann vissi, að hún var ekki
mamma hans.
Hún lét sig falla á kné og tók
utan um barnið. Hann streittist
ofurlítið á móti og starði framan
í hana. Með innsæi barnsins
fann hann, að enda þótt þessi
kona liti út eins og mamma hans,
var það ekki hún.
„Ó, drengurinn minn, kallaði
Janet hátt. „Já, það er mamma.
En svo flýtti hún sér að
hvísla að honum:
„Ég veit það er ekki þannig,
Páll. Ég er systir mömmu, Janet.
En þú verður að látast, Páll —
láta sem ég sé mamma þ(n —
bara dálitla stund.
Drengurinn var skelfdur að
sjá, en þó var eins og hann skildi
af hljómnum í rödd Janet hve
mikilvægt þetta væri, og tók
höndunum um hálsinn á henni.
Janet þrýsti honum fast að sér.
„Mamma! hrópaði hann. „Ó,
hvar hefurðu verið, mamma? Ég
hef leitað að þér um allt!
Janet fann að tárin komu
fram í augu hennar, þegar litla
andlitið hjúfraði sig að hálsi
hennar, því hún fann, hversu
spenntur allur litli líkaminn var.
Hún vissi, að sá litli var að lát-
ast, eins og hún hafði beðið hann,
þótt hann væri á meðan bæði
hræddur og ringlaður, af því að
hann skildi ekki, hvers vegna
hún var þarna, né hvað um var
að vera.
Janet gerði sér allt far um að
sefa hann, meðan hún bar hann
inn í höllina. Hún þorði ekki að
líta við, því hún var hrædd um,
að Rupert kæmi fram úr felustað
sínum, og hún þorði ekki að
mæta honum augliti til auglitis
nú. Hún hefði gjarnan viljað
spyrja hann, hvað hann meinti
með þessari undarlegu aðvörun,
en það varð að bíða. Og hún
var hrædd við ástríðufullt augna
ráð hans. Af hreinni eðlishvöt
vissi hún, að fyrsti kossinn
myndi sannfæra hann um, að
hún væri ekki Gloría.
— Gloría!
Það leit út fyrir, að hann hefði
gefið alla varfærni frá sér, og
óþolinmæðin hefði tekið af hon-
um ráðin, því allt í einu kallaði
hann:
— Gioría, láttu barnið vera og
komdu hingað! Ég verð að tala
við þig!
Hún fann, að Páll litli stirðn-
aði enn meir í fangi hennar og
sá óttasvipinn í augum hans.
Hún vissi ekki, hvað hún átti að
gera. Ef hún talaði við Rupert
nú, vissi hún, að hún gæti ekki
lengur afsakað sig með, að hún
hefði misst minnið.
En allt í einu kom björgunin.
Greifafrúin kom hlaupandi gegn
um garðinn ásamt ungri stúlku
með laglegt, aðlaðandi andlit.
Þær hneigðu sig báðar djúpt fyr
ir Janet.
— Yðar hátign, mér þykir
fyrir þessu, en Páll prins var svo
ákafur í að finna yður. Hann
slapp burt frá mér, stundi unga
stúlkan og starði stórum, skelfd-
um augum á Janet.
Allt á sama stað
Champion
bifreiðakertin
íáanleg í alla bíla
Bifreið yðar á aðeins
það bezta skilið —
— Það þýðir ekki að koma
með afsakanir, Helga, hreytti
greifafrúin úr sér áður en Janet
fengi sagt nokkuð. — Þér vitið,
að drottningin hefur verið veik
og má ekki verða fyrir ónæði.
Það var ekki æAlunin, að hún sæi
Pál prins fyrr en henni væri
batnað.
Janet rétti úr sér og Helga
brosti þótt skelfd væri, því að
hún var ekki í vafa um, að þessi
háa, tígulega og fagra kona væri
hennar ástfólgna drottning
Gloria.
— Yðar hátign, hvíslaði hún.
•— Veslings Helga, sagði Janet
blíðlega og snart hneigt höfuð
hennar lítillega. — Þú skalt ekki
taka þetta nærri þér. Mér líður
miklu betur nú, það er enginn
skaði skeður og ég er svo feginn
að sjá hann aftur.
Hún'bar Pál inn í höllina.
— Lofið okkur að vera einum
um stund, sagði hún.
— En yðar hátign, byrjaði
greifafrúin í hvössum tón, og
Janet vissi, hvað þessi slóttuga
kona átti við: — Farið varlega!
Þér hafið ekki lært hlutverk yð-
ar nógu vel enn til að hætta á
neitt.
En augu Janet skutu neistum.
— Ég sagðist óska að vera ein
með barninu mínu, sagði hún í
köldum og skipandi tón, sem
ekki þoldi nein andmæli.
Furðwlostin, reið og skelfd
hneigði greifafrúin sig djúpt og
fór með barnfóstruna út úr stof-
unni.
Þegar þau voru orðin ein, setti
Janet Pál frá sér, lokaði glugga-
dyiunum og sneri sér svo til
hans aftur.
Hann stóð á miðju gólfi, litli
snáðinn með ljósrauða hárið.
Hann minnti lítið á föður sinn.
Það var hin látna systir Janet,
sem horfði á hana gegnum þessi
björtu augu. Þau horfðu rann-
sakandi hvort á annað.
— Veiztu hver ég er, Páll?
spurði hún blítt og ástúðlega.
— Já, Janet frænka. Mamma
hefur sagt mér allt mögulegt
um þig. Hvar er mamma, Janet
frænka?
Janet kraup á kné hjá honum
og sagði honum eins nærgætnis-
lega og henni var unnt, að Gloría
væri dáin.
Hann grét ekki, þó litlu var-
irnar titruðu.
— Ég hélt það, Janet frænka,
en þau vildu ekki segja mér það.
Þau sögðu bara, að hún væri
lasin, og ég fengi að tala við
hana bráðum. En ég vissi það.
Hann leit allt í kringum sig og
andlit hans var svo tekið af
harmi, að henni fannst hjarta
sitt blæða hans vegna.
— Páll, sagði hún ástúðlega og
breiddi út faðminn móti honum.
Hann hikaði andartak, en svo
hljóp hann til hennar og nú
komu tárin loks, er hún þrýsti
honum að sér.
— Janet frænka, af hverju
ertu klædd alveg eins og
mamma? af hverju — af hverju
CHAMPION - kerti
Egill Vilhjálmsson hf.
Laugaveg 118, Sími 22240
_______ j
Andi reynir að grafa undir
■teinana, sem loka munnanum en
vatnið, sem stöðugt stigur, hindr-
ar hann í því. Depill er allur orð-
inn blautur og forugur af gusun-
um, sem gengu yfir hann, þegar
Andi reyndi að grafa undir stein-
ana — og honum líður illa. Hann
krafsar sig út í gegnum hoiuna
og hvetur Anda til að fylgja sér
eftir.
eigum við að látast? spurði hann
snöktandi.
Hún leit rannsakandi á hann.
Hann var svo fullorðinslegur af
barni að vera, talaði svo settlega
og hafði svo einbeitt augnaráð.
Hún skildi, að hún gat treyst hon
um, og þess vegna sagði hún hon
um, að hún ætti að koma í stað
drottningarinnar, því að það
væri hætta á óeirðum, ef fólkið
fengi að vita, að hún væri dáin.
— Þess vegna á ég að reyna
að vera drottning og giera það
sama og mamma gerði, svo allir
geti verið glaðir og ánægðir. —
Viltu hjálpa mér til þess, Páll?
Hann hikaði ekki andartak.
— Já, Janet frænka, sagði
hann einarðlega. Svo tók hann
utan um hálsinn á henni og stam
aði: — Ég skal hugsa mér, að þú
sért mamma, og kalla þig
mömmu, og alltaf hjálpa þér,
frænka — mamma!
Nú grét Janet, því að hún vissd,
að hún hafði eignazt trúan
bandamann í höllinni.
Þegar Helga hafði sótt Pál, fór
Janet að ganga fram og aftur
um gólfið, eins og svo oft áður.
Hún gat ekki annað en hugs-
að um aðvörun Ruperts.
......Sparið yðui hlaup
t roiQi margra vcrzkuia1-
úCWJdðt
í) ÖttUM
MWM!
- AusturstrseCi
SHtltvarpiö
Þriðjudagur 10. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tónleik-
ar. — 9.10 Veðurfregnir. — 9.20
Tónleikar.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — 16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.30 Amma segir börnunum sögu.
18.50 Framburðarkennsla í þýzku.
19.00 Tónleikar. — 19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Daglegt mál (Arni Böðvarsson
cand. mag.).
20.35 Utvarpssagan: „Sólarhringur" eft
ir Stefán Júlíusson; II. lestur
(Höfundur les).
21.00 Mninzt 200 ára afmælis skáldsins
Friedrichs von Schiller:
a) Stutt erindi (Dr. Alexander
Jóhannesson prófessor).
b) Ljóðalestur (Þorsteinn O. Step
hensen les).
c) Kafli úr leikritinu „María
Stúart" í þýðingu Alexanders
Jóhannessonar. — Leikstjóri:
Lárus Pálsson.
d) Sönglög við ljóð Schiller.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Hæstaréttarmál (Hákon Guð-
mundsson hæstaréttarritari).
22.30 Lög unga fólksins (Kristrún Ey*
mundsdóttir og Guðrún Svafars-
dóttir).
23.25 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 11. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfr. — 9.20
Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 „Við vinnuna“: Tónleikar
af plötum.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — 16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Utvarpssaga barnanna: „Siskó á
flækingi" eftir Estrid Ott; IV.
lestur (Pétur Sumarliðason kenn-
ari).
18.55 Framburðarkerinsla í spænsku.
19.00 Tónleikar. — 19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Daglegt mál. (Ami Böðvarsson
cand. mag.).
20.35 Með ungu fólki (Jón H. Hjálmars
son skólastjóri).
21.00 Erindi með tónleikum: Frá Irum.
(Helgi Guðmundsson stud.
philol.).
21.30 Framhaldsleikrit: „Umhverfis
jörðina á 80 dögum'* gert eftir
samnefndri sögu Jules Verne; IL
kafli. — Leikstjóri og þýðandi:
Flosi Olafsson. Leikendur: Róbert
Arnfinnsson, Erlingur Gíslason,
Þorsteinn O. Stephensen, Karl
Guðmundsson, Herdís Þorvalds-
dóttir, Haraldur Björnsson, Krist
ján Jónsson, Baldvin Halldórsson*
Flosi Olafsson, Helga Bachmann,
Bryndís Pétursdóttir, Helgi Skúla
son og Þorgrímur Einarsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Ur heimi myndlistarinnar (Bjöm
Th. Björnsson listfræðingur).
22.30 Tónaregn: Svavar Gests kynnir
danslög frá Spáni.
23.00 Dagskrárlok.