Morgunblaðið - 14.01.1960, Síða 3

Fimmtudagur 14. jan. 1960
MOnnrrNTiT 4 ÐlÐ
3
Loftskeytamaðurinn á Úranusi, Ólafur Bjönsson, sem var bjartsýnn á örlög skips síns í samtali!
við Morgunblaðið í gær, var einn fyrsti maðurinn, er las gleðifréttina um fund Úranusar í frétta
Ljósm. Mbl. Ól. K. M.
10000000000000000 0*.
M r
Eg vissi,
að Úranus
var ofan-
sjávar
segir Olafur
Björnsson, loft-
skeytamaður
í SAMBANDI við fréttina i
blaðinu í gær um það, að ótt-
azt væri um togarann Úranus,
birtist stutt viðtal við Ólaf
Björnsson, loftskeytamann
skipsins, sem ekki fór þessa
för. — Taldi hann ekki ástæðu
til að óttast um skipið — og
vakti það athygli og von
manna, þar sem þarna talaði
maður, sem hlaut að vita,
livað hann söng.
Blaðamaður Mbl. hitti Ólaf
, aftur af tilviljun í gær, þar
, l sem hann var að Iesa í giugga
Iblaðsins fyrstu fréttir um það,
az Úranus væri fundinn.
Blaðamaðurinn notaði tæki-
færið og spurði Ólaf nánar
um það, hvers vegna hann
hefði verið viss um, að skipið
væri ekki í hættu.
★
— Það var bara af því, að
ég þekki skipið og áhöfnina
og vissi, að það var undir
góðri stjórn, sagði Ólaíur. —
Auk þess var þetta mín til-
finning — að ekkert væri að.
Ég veit ekki af hverju en ég
vissi samt, að skipið var ofan
sjávar.
— Færðu oft slíka „tilfinn-
ingu“- spurði blaðamaðurinn.
— En Ólafur færðist undan
að svara slíkri spurningu —
glugga Mbl. í gær.
kvaðst ekki vilja ræða um
slíkt, en svona hefði það verið
að þessu sinni.
★
— Þessi spá þín í blaðinu
í dag hefir vakið mikla at-
hygli, veit ég. Hefirðu hlerað
viðbrögð viðkomandi fólks í
því sambandi, Ólafur?
— Já, það hafa margir haft
samband við mig í dag. Og
flestir virtust vongóðir, þeg-
ar áður en skipið fannst.
— En hvað sögðu menn þá,
þegar það vitnaðist, að Úra-
nus var fundinn?
— Margir höfðu talið það
fávizku mína — en ég stóð allt
af i þeirri bjargföstu trú, að
allt væri í lagi. Eins og ég
sagði áðan, þekki ég skipið og
yfirmenn þess og vissi, að það
var í góðum höndum — hefi
verið á Úranusi í 6 ár. Auk
þess var mér kunnugt um, hve
skipið er vel gert út — að þar
vantar aldrei neitt, sem um
borð þarf að vera, hvorki til
daglegra starfa né til nauðsyn
legs öryggis.
Mér var kunnugt um, að
loftskeytatækin í Úranusi
voru í bezta lagi, þegar lagt
var af stað i þessa veiðiför,
heldur Ólafur áfram, og var
því ljóst, að eitthvað óvænt
hefði komið fyrir, þegar hætti
að heyrast í skipinu. — Þykir
mér enn líklegast, að það hafi
gerzt með svipuðum hætti og
ég Iýsti í blaðinu í dag — að
skipið hafi fengið á sig hnút,
gluggar brotnað stjórnborðs-
megnin i brúnni og sjór kom
izt í tækin. Annars kemur ■
það í Ijós. Mestu máli skiptir,
að allt fór vel — og ég vissi
að svo mundi vera. En nóg um
það.
★
Og melra vill Ólafur ekki
segja. Honum finnst það auð- ,
heyrilega ekkert merkilegt, <
þótt hann vissi, að Úranus
væri borgið, þegar margir ótt
uðust um afdrif hans. Það er
háttur góðra sjómanna að Jt
segja ekki meira en þeir geta 1
staðið við — heldur minna en S
meira. u
000000000000000000000000000 00000000000 0^0 00 00000 00000000000000000 0
en hún er hannyrðakennari.
— Eg veit bara ekki hvað ég
á að segja, ég er svo glöð, segir
Hildur um leið og hún hleypur
í símann, því hann hefir ekki
þagnað síðan í fyrradag að fregn
in barst um að togarans væri
saknað.
Við notum tækifærið á meðan
og röbbum ofurlítið við Systu,
en svo er 15 ára dóttir þeirra
hjóna kölluð, Guðríður að nafni.
Fór í skólann
Systa sagðist hafa sofið nokk-
uð í nótt, því hún hefði verið
svo víss um að þeir væru ofan-
sjávar. Hún fór í skólann í gær
og sagði að krakkarnir hefðu
ekkert spurt sig, þeir hefðu ekk-
ert vitað, því hún hefði ekki sagt
þeim að pabbi hennar væri á
Úranusi.
Það ætlaði ekki að ganga vel
að ná tali af frú Hildi, því sím-
inn hringdi svo að segja viðstöðu
laust. Einnig komu gestir í heim
sókn og allir til þess að óska
þeim mæðgum til hamingju.
— Eg fékk fréttina ekki fyrr
en í fyrrakvóld um að eitthvað
vona það“, og fannst mér hann
heldur dapur. Annar vinur okk
ar kom þó hingað í gær og taldi
í okkur kjark, því auðvitað lædd
ist efinn að.
Svaf ekkert.
Enn hringdi síminn og Hildur
hljóp af stað. Ég heyrði hana
segja: „Já, þakka þér fyrir“, eða
„þakka yður fyrir“ og „takk elsk-
an“. Það var auðheyrt hvað vinir
og kunningjar voru að ræða um.
— En í nótt?
— Ég svaf ekkert i nótt.
— Hvað varstu að hugsa?
— Ég, bað til guðs. Það hefur
alltaf reynzt mér bezt.
— En hvernig stóð á því, að
þú varst svona viss um að þeir
væru ofansjóvar?
— Mig dreymdi hann ekkert,
og það var mér nóg. Mig hefur
alltaf dreymt Helga, þegar eitt-
hvað hefur komið fyrir um bórð.
Mig dreymdi hann t. d., þegar
stýrimanninn tók út af skipinu í
hitteðfyrra.
Mig dreymdi hartn ekki
og þess vegna var ég viss
segir Hildur Jónsdóttir kona Helga
Kjartanssonar skipstjóra
ER HINAR góðu fréttir bár-
ust, um að togarinn Uranus
væri fundinn, brugðum við
okkur heim til frú Hildar
Jónsdóttur konu skipstjórans,
Helga Kjartanssonar.
Frú Hildur var glöð og
fegin eins og að líkum lætur
og bauð okkur inn á hið fal-
lega heimili þeirra hjóna, sem
allt ber vitni um hagleik og
myndarskap húsmóðurinnar,
væri að og það ætti að fana að
leita. Guðmundur Ófeigsson
hringdi til'mín og sagði mér frá
því. Var þá verið að tilkynna að-
standendum þetta áður en frétt-
in kæmi í útvarpinu, sagði Hild-
ur og fékk augnablikshlé til þess
að setjast.
„Viff skulum vona þaff“
— Eg sagði þeim alltaf að þeir
væru ofansjávar. Einn góðvinur
hringdi og sagði: „Við skulum
Ekki hægt aff lýsa því.
-t- Og hvernig varð þér við,
þegar þú fékkst gleðitíðindin?
— Það er bara ekki hægt að
lýsa því hvernig manni verður
við jafn góðar fréttir og þeíta.
Við fórum fram á það að taka
mynd af þeim mæðgum.
— Það er bara ómögulegt að
taka mynd af okkur, við erum
allar útgrátnai- af gleði.
Enn hringdi síminn og fleiri
góðvinir komu í heimsókn. Hild-
ur kvaðst enn vilja þakka þeim
mörgu, er sýnt hefði hluttekn-
ingu sína, bæði meðan óvissan
ríkti, og eins er gleðitíðindin
bárust. Við kvöddum því og ósk-
uðum þeim mæðgum enn til
hamingju með hinar góður frétt-
ir.
STAKSTEIHAR
Hvers vegna fór hún þá?
Blöð Framsóknarmanna og
kommúnista prédika þaff nú í ein
um kór, aff óþarfi sé aff gera
nokkrar sérstakar ráðstafanir til
viðreisnar í efnahagsmálum ís-
lendinga.
Þegar vinstri stjórnin fór frá
fyrir rúmlega ári síðan, hefði allt
veriff í. stakasta lagi. Þaff sé því
hin mesta falskenning að nokkuð
þurfi aff gera til þess aff bægja
hættu frá dyrum þjóðarinnar.
Af þessu tilefni hlýtur sú spurn
ing ennþá einu sinni aff verffa
endurtekin, hvers vegna vinstri
stjórn Hermanns Jónassonar hafi
þá gefizt upp og sagt af sér 4.
desember 1958, ef allt hafi þá
veriff með felldu og i stakasta
lagi?
Hvers vegna hrökklaffist vinstri
stjórnin frá völdum eftir affeins
ZV2 árs valdaferils?
Segir söguna alla
Öllum almenningi liggur þa3
auðvitað í augum uppi, hver hin
raunverulega ástæffa þess var, aff
vinstri stjórnin molnaffi niður
innan frá og gafst síðan upp á
jólaföstunni 1958. Ástæffan var
einfaldlega sú, aff efnahagsmál
þjóffarinnar voru komin í þvílíkt
óefni og öngþveiti undir forystu
hennar, að algert hrun vofffi
yfir. Efnahagsmálasérfræffingar
vinstri stjórnarinnar höfðu lýst
því yfir, að þjóðin væri aff
„ganga fram af brúninni" og aff
vísitalan myndi innan nokkurra
mánuða verffa komin upp í 270
stig. Óffaverffbólga væri meff öffr-
um orðum skollin yfir. Þaff var
vegna þessa ástands, sem vinstri
stjórnin flosnaði upp. Þetta segir
söguna alla og sanna.
Óleystur vandi
Hruni sem viff blasti haustið
1958 var að vísu bægt frá meff
ráðstöfunum Sjálfstæðismanna
og Alþýffuflokksins á Alþingi vet
urinn 1959. En það voru aff-
eins bráðabirgðaráðstafanir, sem
höfðu þaff takmark fyrst og
fremst aff stöðva verffbólguna og
koma í veg fyrir aff framleiffslan
stöðvaffist og allt færi hér í kalda
kol. Eftir var aff gera varanlegar
ráðstafanir til þess að koma efna-
hagsmálum þjóðarinnar á réttan
kjöl. Þjóðin er því mjög svipaff
á vegi stödd nú, eins og hún var
þegar vinstri stjórnin sagði af sér.
Sá vandi, sem hún hafði skapað
og hrakti hana sjálfa frá völdum,
er ennþá óleystur, enda þótt tek-
izt hafi meff bráðabirgðarráðstöf-
unum aff hindra algert hrun, upp-
lausn og bágindi.
Fullyrðingar kommúnista og
Framsóknarmanna um það nú,
aff affgerffarleysi gagnvart efna-
hagsvandamálunum sé það eina
rétta, eru þess vegna fáránleg
blekking og fjarstæffa. Þessir
flokkar hafa sjálfir lýst því yfir
meff uppgjöf vinstri stjórnarinn-
ar, aff þjóffinni sé geigvænlegur
vandi á höndum.
Hlupu í Iand
Sú staðreynd, at þeir sögffu al
sér og hlupu af stjórnarskútunni,
þegar allt var komið í óefni, tal-
ar skýrustu máli um ástandið.
Þeir reyndu aff forffa sér í land
áffur en skútan sykki Svo lek
var hún orffin. Nú segja þeir aff
þaff skip hafi veriff hiff traustasta
og hagur þjóffarinnar allur hiun
blómlegasti. Ástæða þess hlyti þá
aff vera frábærlega góð stjórn síff
an vinstri stjórnin fór frá völd-
um. Er þaff skoðun Framsóknar
og kommúninsta?!