Morgunblaðið - 14.01.1960, Qupperneq 22

22
MOnCTlNnr 4 ÐIÐ
Fimmtudagur 14. Jan. 1960
Við sáum fjóra eða fimm
karla í brúnni og á brúarvæng
og veifuðu þeir til okkar.
— Minning
Framh. af bls. 15.
Starfsmenn landhelgisgæzlunnar, sem tóku þátt í leitarfluginu með björgunarflugvélinni, sem
er stór tveggja hreyfia vél. Guðjón Jónsson flugstjóri (t.v.) bendir á staðinn á kortinu, þar
sem Úranus fannst og t.h. á myndinni er Guðmundur Kjærnested skipherra.
— Samtal v/ð
íslenzku leitar-
mennina
Framh. af bls. 1.
l/vernig veðrið hefði verið þegar
togararnir urðu viðskila. Skip-
stjórinn á Þormóði goða svar-
aði: „Það var ekki svo voðalegt,
ekki nema 10—12 vindstig!" — en
það þýðir 50—60 sjóm. vindhraði.
Þá gat hann þess, að á þessum
slóðum hefði verið frostlaust
veður og lítil ísing, en aftur á
móti kvaðst hann vera hræddur
um að Úranus hefði getað orðið
fyrir tjóni af rekís.
Sigldu í austur
Þá skýrði Hans skipstjóri okk-
tir frá því, að Helgi skipstjóri á
Úranusi hefði talað um að sigla
300 mílur í austur, en Þormóður
goði mun hafa siglt um 200 míl-
ur I austur. Við sáum að Úranus
gæti þá verið fyrir sunnan og
austan siglingaleið Þormóðs
goða, og kom okkur saman um
að leita á svæði, sem svaraði sól-
arhringssiglingu í suðvestur. —
Veðrið var ágætt þegar við flug-.
um yfir Þormóð goða og skyggni
gott. Sáum við skipið 47 mílur
í radarnum.
Um svipað leyti og við flugum
frá Þormóði goða sáum við ann-
að bergmál á ratsjánni í 120 sjó-
mílna fjarlægð í suðaustur. En
þegar þangað kom var ekkert að
sjá, enda eru ratsjár þessara flug
véla svo sterkar, að stórar öldur
geta komið fram á þeim. Getur
Kom fram í ratsjánni
Kom fram í ratsjánni
Við flugum enn 150 mílur í
vesturátt (sjá kort) og þegar við
Móttakarinn í lagi
Við reyndum að kalla á tog-
arann á 21,82 Kc/s. Hann svar-
aði ekki. Þá kölluðum við til
hans: Ef þú heyrir okkur á þess-
ari bylgju, svaraði þá með því
að blikka með ljósinu í aftur-
mastrinu. — Hann gerði það, og
sáum við þá að móttakarinn var
í lagi. Við spurðum enn hvort
hann óskaði eftir aðstoð frá öðru
skipi, og 'ef hann svaraði því ját-
andi átti hann að slökkva ljósið
í afturmastrinu. f'að gerði hann
ekki, svo að við vissum að hon-
um var ekkert að vanbúnaði. —
Loks spurðum við hvort togar-
inn óskaði okkar aðstoðar, og
svaraði hann því einnig neitandi.
— Mjög erfitt var að athafna sig
þarna vegna slæmra veðurskil-
yrða, og ekki tókst okkur að ná
sambandi við hann á ljósamorsi,
þó við gerðum ítrekaðar tilraun-
ir til þess. Þó sáum við að loft-
skeytamaðurinn sendi okkur
ljcsmerkið O K, sem þýðir allt í
lagi um borð. Eitthvað ætlaði
hann að senda okkur meira, en
við náðum því ekki.
Hálftíma yfiir Úranusi
Við komum yfir Úranus kl.
16,35, en fórum ekki frá hon-
um fyrr en kl. 17,05, svo að
við höfum sveimað yfir hon-
um í hálfa klukkustund. Áð-
. CtOfej
Á kortinu sjást í fyrsta lagi
staður Þormóðs goða kl. 13,38
í gær, og staður Úranusar kl.
16.35 í gær, þegar leitarflugvél-
in frá Keflavíkurflugvelli finn-
ur hann. Á kortið er í öðru lagi
mörkuð með punktalínu líkleg siglinga
leið Úranusar frá Nýfundnalandsmið-
um, ásamt siglingaleið Þormóðs goða. —
Þormóður goði sigldi fyrst, að því er upp-
lýst er, 195 mílur í austur af miðunum, en
beygði síðan í stefnu til Islands. Áætla má
að Úranus hafi haldið eitthvað lengra til aiust-
urs, áður en hann tekur stefnu á ísland. —
verið mikill vandi að greina
milli skips og öldu.
LandshappdrætHð
Sveltur sitjandi kráka — en fljúgandi fær.
DREGIÐ Á MORGUN
Glæsileg Rambler-Station fólksbifreið er aðeins 1 meðal 20
verðmætra vinninga, sem dregið verður um annað kvöld.
Kaupið miða — Gerið skil
Miðar seldir í happdrættisbifreiðinni í Austurstræti og í
Sjálfstæðishúsinu. — Sendum heim, — sími 17100.
--------O---------
Sölubörn óskast.
a áttum eftir um 37 mílna leið að
þeim stað, sem við fundum Úr-
anus á síðar, kom skipið fram á
ratsjá flugvélarinnar. Héldum
við þangað og fundum Úranus
195 mílur í suður frá Þormóði
goða.
Við sáum ekki togarann fyrr
en við áttum eftir þriggja milna
leið að skipinu, því að skyggni
var mjög slæmt, 6—7 vindstig,
rigning og mikill sjór. Án rat-
sjár hefði okkur ekki tekizt að
finna skipið á svo skömmum
tíma. Svo lágskýjað var, að við
I vorum í 100—200 metra hæð,
þegar við komum auga á skipið.
Úranus sigldi
fullri ferð
Það sigldi á fullri ferð, og
fljótt á litið var ekki að sjá á
því neinar skemmdir, björgunar-
bátar heilir, ratsjárloftnetið
uppi, en við sáum að það var
ekki í gangi, því það snerist
ekki.
Skipið virtist óbrotið að sjá,
en aðeins Ijós í afturmastri, rauð
og græn siglingaljósin voru mjög
dauf, en ekkert ljós í formastri
né í brúnni. Var augljóst að ein-
hver rafmagnsbilun hefði orðið
í skipinu. Það var mjög hlaðið,
en engin >sing á því, enda þíð-
viðri á þessum slóðum.
ur en við fórum, lofuðum við
að skila kveðjum heim frá á-
höfn skipsins, úr helju
heimtri. Biðjum við Morgun-
blaðið að koma þessari góðu
kveðju til réttra aðila.
Snúið heim á leið
Að svo búnu snerum við aftur
heim, enda mjög gengið á benz-
ínbirgðirnar, og létum Þormóð
goða vita um þessi gleðilegu tíð-
indi. Sögðum við Þormóði goða
að Úranus þyrfti ekki á aðstoð
að halda, en gáfum þeim upp
staðarákvörðun hans.
Að lokum sagði Guðmundur
Kjærnested, að bandaríska varn-
arliðið heiði verið mjög hjálp-
legt í þessu máli og allt viljað
gera til þess að leitin yrði sem
árangursríkust. í því sambandi
gat hann m. a. Sullivans hers-
höfðingja, sem landhelgisgæzlan
sr.eri sér upphaflega til og yfir-
manns flugsveitarinnar, comm-
ander J. H. McGhee.
Guðmundur sagði að lokum,
að þetta leitarflug sýndi glögg-
lega, hve mikil nauðsyn væri á
því að landhelgisgæzlan fengi
betri flugvél til umráða og með
langdrægari ratsjá.
Minntist hún alltaf þessara vina
sinna og velgjörðarmanna, með
virðingu og dálæti og var bundin
þeim tryggðaböndum til æviloka.
Saga Soffíu verður ekki rakin
í stuttri blaðagrein. Hún var
mikil og glæsileg kona, sem kem-
ur svo víða við sögu samtiðar
sinnar, að merkilegt má telja.
Fyrir utan að rækja húsmóður og
móðurströf sín, með sérstökum
glæsibrag, var eins og Soffía
hefði alltaf tíma til að sinna
öðrum viðfangsefnum. Hún var
mjög félagslynd enda sómdi sér
ágætlega í fjölmenni. Templar
var hún 1913 og hafði tekið óll
stúkustigin, einnig Hástúkunnar.
Hún starfaði mikið sem félagi
í Hinu ísl. kvenfélagi og félagi
var hún til æviloka í Hvítaband-
inu, þar sem hún vann af miklum
I áhuga og fórnfýsi. Og víðar kom
hún við sögu. Alls staðar naut
Soffía trausts félaga sinna. Hún
var samvinnuþýð og tillögugoð
og framkoma hennar öll sérstak
lega prúðmannleg og smekkleg.
Henni voru því falin margvísleg
félagstörf og oft var hún fulltrúi
félaga sinna m. a. á landsfundum.
Það var líka óhætt að treysta
Soffíu. Hún gerði örugglega ekki
annað en það, sem hún taldi vera
rétt og hún stóð við loforð sin.
Hinar góðu gáfur Soffíu forðuða
henni frá að vera öfgamanneskja.
Hún leit lífið með raunsæi og
myndaði sér skoðanir í samræmi
við það. Hún unni frelsi og rétt-
læti, sem hún taldi öllum nauð-
syn til eðlilegs þroska. Hún var
trúuð kona en flíkaði ekki trú
sinni. Soffía bjó við frekar þröng-
an kost, mest ævinnar, en hún
kunni að nota það, sem hún fékk
til umráða, enda bar heimili
hennar ætíð vott höfðingsskapar
og gestrisni. Ein hennar mesta
gleði var að hafa fullt hús af
gestum og vera gestgjafinn. Hún
naut sín vel í gleðisamkvæmum
sem annars staðar, enda var hún
mikil samkvæmismanneskja.
Þegar ég hugsa um líf Soffíu,
verður mér starsýnt á hið geysi-
mikla verk, sem hún hefur af-
kastað. Hin mikla höfðingslund
i hennar, hefir að sjálfsögðu átt
| mikinn þátt í þreki hennar og
afköstum. Hún þráði að láta gott
af sér leiða. Hún vildi vera gef-
andi og hjálpandi alls staðar sem
hún fékk því við komið. Þar sem
‘ þörf var huggunar og styrks, var
Soffía boðin og búin til hjálpar.
Mér finnst eins og hún hafi haft
þann eiginleika, að finna á sér
hvar hennar var þörf. Heimili
Soffíu og Sigurbjarna, stóð mörg
um opið, enda nutu margir styrks
og hjálpar þessara góðu hjóna.
Ég hefi heyrt, að þegar þau
bjuggu á Hvammstanga, muni
ekki margir hafa gengið fram
hjá garði þeirra og fáir farið það-
an án þess að eitthvað væri greitt
úr þörfum þeirra. Þannig var svo
haldið áfram eftir að þau flutt-
ust hingað, og enn er hald ð
áfram í sama anda af börnum
þeirra. Eftir að Soffía missti
mann sinn, bjó hún áfram með
börnum sínum, sem önnuðust
hana í veikindum hennar, og
gerðu það, sem í þeirra valdi
stóð til að láta henni líða sem
bezt.
Nú er lokið glæsilegu lífi i
hárri elli.
Við vinir og ættingjar Soffíu,
þökkum fyrir samfylgdina og
minningarnar, sem við eigum um
hana. Sérstaklega þakka ég fyrir
hönd konu minnar, bróðurdóttur
Soffíu, og barna okkar, um leið
og ég ber fram þær óskir, að af-
komendum Soffíu og Sigurbjarna
megi vegna sem bezt í hvívetna.
Soffíu biðjum við blessunar
Guðs og góðrar heimkomu.
Vertu í Guðs friði góða kona.
13. janúar 1960.
Kristján Karlsson.