Morgunblaðið - 24.01.1960, Síða 3

Sunnudaerur 94 iar\. 1960
M O C TJIX Tt L A Ð1Ð
3
r
Sr. Óskar J. Þorláksson:

r

r
a

Fermingarundirbúningur
og fermingarbörn
„Ég fulltreysti því, að hann
sem byrjaði í yður góða
verkið muni fullkomna það.
(Fil. 1. 6.)“
I.
UM þessar mundir er ferming-
arundirbúningur að hefjast í söfn
uðum Reykjavíkur og víðar um
landió. Fjöldi ungmenna gengur
til prestanna, til fræðslu í kristn
um fræðum um 3—4 mánaða
skeið. Hér í Reykjavík koma
börnin til prestanna tvisvar í
viku, og er þeim skipt í flokka,
þannig að ekki verði alltof mörg
börn í hverjum flokki eða eftir
þeim tíma, sem heppilegastur er
til fræðslunnar, miðað við skola
göngu barnanna.
Hér verður ekki rætt um hið
ytra skipulag þesssarar fræðslu,
þó að ýmislegt mætti um það
segja.
En hver er svo tilgangurinn
með þessum fermingarundirbún-
ingi? Hann er auðvitað fyrst og
fremst sá, að börnin öðlist gleggri
skilning á sannindum kristin-
dómsins og því hvaða lifsvenjur
vér eigum að tileinka oss, sem
kristnir menn, eftir hverju beri
að keppa og hvað beri að forð-
ast.
í þessari fræðslu er boðskap-
ur og líf Jesú Krists þungamiðj-
an. Ef vel tekst að vekja og
glæða lotningu hinna ungu fyrir
Kristi og kærleika til hans, þá
hefur mikið áunnizt, sem hlýtur
að verða til varanlegrar bless-
unar lífi hins fulltíða manns,
síðar meir, og hjálpar honum,
til þess að taka ákvarðanir lil
sóknar og varnar í baráttu lífs-
ins.
Hver kristinn maður á að miða
líf sitt við Guðs vilja, eins og sá
vilji er opinberaður í sannindum
trúarinnar.
Trúaruppeldi er því mikils-
verður þáttur í lífi hvers manns.
* + + + + ^.^»^ra^-jihegar unglingurinn þraskast
165 stigaþrep
HÁHÝSIN, sem undanfar-
in ár hafa verið að rísa hér
í höfuðstaðnum setja mik-
inn svip á bæinn.
Þau eru það fyrsta, sem
sjófarendur reka augun í,
þegar þeir koma af hafi,
og einnig það fyrsta, sem
menn veita athygli, þegar
ekið er í bæinn að norðan
og austan.
Þau gnæfa eins og stein-
runnin tröll upp úr flatneskj-
unni — og til er fólk, sem
þau vekja með óhug, en það
hefur sennilega lesið yfir sig
af íslenzkum þjóðsögum í
bernsku.
Háhýsin eru nú orðin sex
að kalla, fjögur í Hálogalands
hverfinu, og tvö hafa undan-
farið verið í byggingu við
Austurbrún — þrettán hæðir
hvort.
Fyrir skömmu frétti Morg-
unblaðið að annað háhýsanna
við Austurbrún væri það
langt komið, að fyrsti íbúð-
areigandinn væri að flytja
I " ' - ..
0 0 000 0 0 0t0- 0 0 0 0 0 -0Tj
i
inn í það — á tólftu hæð.
Blaðamaður og Ijósmynd-
ari frá Morgunblaðinu brugðu
skjótt við með penna og ljós-
myndavél — og það stóð
heima, að þegar þá bar þar
að var maðurinn einmitt að
flytja inn.
Ljósmyndari brá þegar
upp vélinni og smelti af, þeg-
ar verið var að hífa upp inn-
anstokksmunina — utan á
húsinu — lyftan er nefnilega
ekki enn komin í húsið.
Blaðamaðurinn þaut inn í
húsið til að ná í íbúðareig-
andann, sem hafði ekki látið
sig muna um að leggja á
brattann með smæstu mun-
ina.
Sem betur fór var hann
ekki kominn langt upp, þegar
blaðamaðurinn náði til hans
— því þá er ekki að vita
nema blaðamaðurinn hefði
sprungið.
— Blessaður taktu þetta ró-
lega, sagði íbúðareigandinn,
þegar hann varð blaðamanns-
— Þetta er ljóta púlið, sagði
blaðamaðurinn.
— Bara gaman, svaraði
maðurinn, sem reyndist vera
Karl Guðmundsson, verk-
fræðingur hjá Almenna bygg
ingafélaginu.
— Hvað eru margar tröpp-
ur upp? spurði blaðamaður-
inn.
— Hundrað sextíu og fimm
upp á tólftu hæð, hundrað og
áttatíu upp á þrettándu, svar-
aði Karl.
— Hvernig varð þér innan-
brjósts, þegar þú dróst 12.
hæðina?
— Ég er nú búinn að
þramma þetta svo oft. Fyrst
fannst mér það óþægilegt —
en nú er ég farinn að kunna
því vel. Það er viss frjáls til-
finning hér uppi — það gerir
víðsýnið.
Ertu nokkuð lofthræddur,
Karl?
Ekki get ég sagt það —
maður fer þetta gætilega.
— Hvað ertu lengi að ganga
upp?
— Svona tvær mínútur
með eðlilegum hraða — en
þá er ég aðeins móður. Eldra
fólk færi þetta sennilega á
þrem mínútum. Ég hef einu
sinni verið eina mínútu — og
stóð á öndinni. Maður er auð-
vitað fljótari niður, en það er
ekki gott að hlaupa, þá fer
mann að svima.
— Heldurðu að þú nennir
nokkurn tíma út, þegar þú
ert búinn að koma þér fyrir?
— Maður horfir mest út um
gluggana fyrst, svo fer þetta
af, og maður heldur sér við
jörðina eins og áður.
Ljósmyndarinn var nú
einnig kominn upp til að taka
útsýnismynd, en hann var
ekkert lofthræddur, því hann
er gamall flugmaður og hef-
ur flugpróf.
Eftir að hafa skoðað útsýn-
ið, var, aftur haldið niður á
jörðina. Þar var fyrir Sigurð-
ur Pálsson, byggingameistari,
framkvæmdastjóri Laugaráss
s.f., sem sér um byggingu há-
hýsanna við Austurbrún, en
það er samvinnufélag íbúðar-
eigendanna, sem vinna sjálfir
að byggingu húsanna.
Blaðamaðurinn notaði
tækifærið og spurði Sigurð
nokkurra spurninga um bygg
ingu húsanna.
— Hvenær hófuð þið bygg-
ingarnar, Sigurður?
— Við byrjuðum 20. apríl
1958, og nú er svo langt kom-
ið að verið er að byrja á tré-
verki í þessu húsi. Vatnið er
komið, og lyftur verða settar
í húsið um mánaðamót næst-
komandi. Svo er púsningu ð
mestu lokið, eins og þið sjá-
iO.
— En hitt háihýsið?
— Það er verið að ljúka við
þakhæðina á því og unnið að
því að leggja miðstöðvarlögn,
og er áætlað að hiti komist
á í febrúarlok, en þá verður
einnig dregið um íbúðirnar í
því húsi?
— Er það ekki mjög spenn-
andi?
— Jú, flestir vilja vera á
efstu hæðunum.
— Er búið að ráðstafa öll-
um íbúðunum?
— Já, að undanskildum í-
búðum þeirra, sem hafa orð-
ið að hætta við íbúðir sínar
vegna fjárhagsörðugleika eins
og gengur.
— Eg held mér sé óhætt að
fullyrða að þetta hafi gengið
mjög vel, og allir aðilar séu
ánægðir. íbúðirnar eru vand-
aðar og ættu að geta orðið
skemmtilegar.
Að svo mæltu kvöddu blaða
maðurinn og Ijósmyndarinn
íbúðareigandann á tólftu hæð,
fram kvæmdastjórann og
verkamenn, sem hífðu upp
innanstokksmunina. L e. s.
veerður hann að taka æ fleiri
og fleiri ákvarðanir á eigin spýt-
ur. Tii þess að velja það, sem
miðar til uppbyggingar, þarf
festu í lífsskoðun, og þar er það
tilfinningin fyrir trú og siðgæði,
sem mestu varðar, og sú með-
vitund, að allar skyldur lífsins
séu skyldur við Guð.
II.
Þegar talað er um férming-
arundirbúning og kristindóms-
fræðslu, ber að athuga ,að sú
fræðsla hefur að ýmsu leyti sér-
stöðu. Kristindómurinn er meira
lj en þekking á ákveðnum söguleg-
! um staðreyndum, hann þarf að
hafa áhrif á persónu manna og
lífsviðhorf. Þegar menn læra
sögu eða landafræði, þá er aðal-
lega gerð kráfa um ákveðin þekk
ingaratriði í þessum fræðum og
skilning á samhengi atburðanna,
en þegar við lærum boðorðin,
fjallræðuna eða dæmisögur
Krists, þá er tilgangurinn sá, að
allt þetta hafi áhrif á lífsskilning
vorn og lífsstefnu, beinlínis móti
breytni vora, í daglegu lífi.
Það er t. d. ekki nóg að kunna
'jj „faðir vorið“, utan bókar, það
1 þarf að vera oss b æ n, sem
>4 snertir innstu strengi hjartans.
Til þess að fexmingarundir-
| búningurinn nái tilgangi sínum
| þurfa foreldrar og aðstandendur
að styðja prestana í þessu starfi.
Aðstaða prestanna til þess að
kynnast börnunum að nokkru
ráði, er ekki sem bezt og spurn-
ingatíminn, sem hægt er að fá
börnin til viðtals oft óhenntug-
ur.
Sú hjálp, sem foreldranir geta
einkum veitt, er að hvetja börnin
til þess að læra það, sem þeim
er ætlað, minna þau á að mæta
stundvíslga í undirbúningstím-
ana; sækja með þeim kirkju,
meðan fermingarundirbúnings-
tíminn stendur yfir, og láta þau
finna, að þau hafi áhuga fyrir
þessari fræðslu og gildi ferming-
arinnar. Ef um einhver vand-
kvæði er að ræða i lífi barnanna,
þá þarf að ræða um það við
prestinn.
Ég efast ekki um það, að ef for
eldrar og prestar vinna hér sam-
an eftir beztu getu, þá verður
þessi undirbúningstími hinum
ungu til góðs og getur orðið til
blessunar í lífi hins fulltíða
manns. Árangurinn af andlegu
uppeldisstarfi kemur ekki allt af
strax í ljós, en það starf, sem
unnið er af trúmennsku og kær-
leika hlýtur alltaf að bera góða
ávexti, og enginn efast um það,
að Jesús Kristur er hinn bezti
leiðtogi mannanna, hvort sem
þeir eru yngri eða eldri, og að
heimurinn í dag, hefur, engu
síður en áður, mikla þörf fyrir
anda hans og áhrif.

Ó. J. Þ.
K0 0&*+^0,.0s00.M *