Morgunblaðið - 02.03.1960, Síða 8

8
MORCVlSfíLAÐIÐ
Miðvikudagur 2. marz 1960
Enclumýjun kirkjunnar
Endurnýjun trúrrar
ráðsmennsku og varð-
veizlu verðmæta
f sumum kirkjum hefir end-
urnýjunin leitt til þess að menn
hafa á mjög raunhæfan hátt upp-
götvað á ný og komið í fram-
kvæmd kenningu Nýja Testa-
mentisins um réttláta ráðs-
mennsku yfir tíma, gáfum og
fjármunum. Þetta hefir einnig í
þrengri merkingu orsakir sínar í
óánægju yfir gömlum kerfum
varðandi fjármál kirkjunnar og
sannfæringu uwi að fyrir með-
limi kirkjunnar sé miklu eðli-
legra að taka upp kerfi, sem líkist
hinu biblíulega, að gefa einn tí-
unda hluta af tekjum sínum (a.
m. k. nettót'kjum, að frádregn-
um sköttum) til þess að halda
uppi starfi kirkjunnar og líknar-
starfi hennar ásamt skólastarfi
og kristniboði heima og í öðrum
löndum. En þetta á sér miklu
víðari hagnýtingu, er vér hug-
leiðum að allt það sem vér eig-
um og höfum; tími, heilsa, sér-
gáfur o. fl. er oss af Guði gefið
til að fullvinna þau góðu verk,
seir Guð hefir fyrirfram ákvarð-
að, að vér skulum lifa lífi voru
í þeim. (Sjá Efes. 2,10 og X. Kor.
12,4—31).
Spurningar: Trú-
mennska á sviði
fjármálanna
a) Hvernig er kirkju þinni hald-
ið uppi fjárhagslega? Er nú-
verandi kerfi að þinni skoðun
í samræmi við kenningu Nýja
Testamentisíns og er það á-
hrifaríkt til þess að sjá fyrir
þeim fjármunum, sem á þarf
að halda til þess að standa
undir kristniboði kirkjunnar í
heiminum? Eru nokkrar hreyf
ingar í gangi til þess að end-
urbæta fjármál þinnar kirkju?
Hve mikinn hluta tekna þinna
leggur þú til hliðar til kirkj-
unnar starfa og til þess að
hjálpa með öðru móti þeim,
sem þurfandi eru?
b) Hvað er þér kunnugt um
hreyfingu „hinnar trúföstu
ráðsmennsku" á öðrum svið-
um? Ert þú þeirrar skoðunar
að áherzla á þessa kenningu
Seinni hluti
myndi hjálpa til endumýjung-
ar í kirkju þinni? Hvað væri
hægt að gera til þess að hjálpa
ungum meðlimum kirkjunnar
til að skilja betur að allur
„tími þeirra“ og gáfur eru
verðmæti, sem þeim er trúað
fyrir af Guði til þess að nota
þau í hans þjónustu — bæði í
atvinnulífinu í heiminum —
og einnig frítíminn — til þess
að þessi verðmæti skuli notuð
í virkri þjónustu heimakirkj-
unnar?
lyrúmennska í fyrirbæn,
trúmennska gagnvart
einmanna og þiáðu fólki
Verk sáttargjörðar Guðs í Jesú
Kristi er ekki takmarkað við
kirkjurnar einar. „Því að í hon-
um þóknaðist allri fyllingu Guðs
að búa og fyrir hann að sætta
alla hluti við sig, hvort heldur
eru á himni og jörðu, með því
að stofna frið með blóði hans á
krossinum (Kólos. 1,19 n. eftir
enskum texta). Friðþægingar-
verk Guðs varðar allt hið skap-
aða og mannkynið allt. Sáttar-
gerð bæði gagnvart Guði og þar
af leiðandi við alla menn er opin
orðin og hún er boðin hverjum
einasta manni. Hin nýja öld frið-
þægingarinnar hefir brotizt inn í
hina gömlu öld fjandskaparins.
Guðs friðþægjandi og einingar-
skapandi máttur er að verki í
heiminum, hann berst gegn fram-
andleik og fjandskap, aðskilnaði
og einmanaleika, vantrausti og
hatri milli manna. í öllum mann-
legum samskiptum hefir þetta
sitt gildi og nær til allra mann-
legra vandamála. Friðþægingar-
verk Guðs fyrir mennina og með-
al þeirra er að finna í brenni-
depli sínum í hinum tilbiðjandi
IESUS NASAREUS
REX IUDAEORUM.
Yfirskriftin yfir krossi Krists:
Jesús frá Nazaret, konungur
Gyðinga.
söfnuði, sem meðtekur hið opin- ,
beraða orð sáttargjörðarinnar og
trúir því. En um leið og söfnuður-
inn tilbiður Krist, friðþægjara
sinn, flytur söfnuðurinn fyrirbæn
fyrir gjörvöllum heiminum,
hversu fullur af vandamálum og
klofningi sem hann kann að vera.
Þegar menn koma aftur heim frá
tilbeiðslunni, skyldu þeir taka
með sér orð sáttargjörðarinnar til
þess að geta sjálfir starfað að
þjónustu sáttargjörðarinnar i
heiminum. Þjónustan verður að
sýna sig í umhyggju fyrir öðr-
um og í verki fyrir allan lýð, í
kærleika og samfélagi, þrátt fyr-
ir vantraust og fjandsamlega af-
stöðu. Því að í orði tilbeiðstunn ■
ar hefir Guð opinberað sig sem
sá Guð er í Kristi hefir sætt
alla hluti við sig. _
Spurningar
um þetta efni
a) Hvaða starf vinnur söfnuður-
inn fyrir þá, sem einmana eru,
sérstaklega í stórum borgum,
eða eru einangraðir og hjálp-
ar þurfi? Hvernig getur hinn
kristni æskulýður tekið meiri
þátt í þessarri þjónustu kirkj-
unnar í heiminum?
■ b) Á hvaða hátt skyldi þjónusta
Altarissakramentsins tengja
hina kristnu einstaklinga við
það þjóðfélag, sem heima-
kirkjan er í?
c) Er fyrirbæn fyrir neyð heims-
ins og þá sér í lagi þeirra, sem
vér lifum á meðal og sorg þjá-
ir, mótlæti eða vandi af ein-
hverju tagi, þýðingarmikill
hluti af opinberr! guðsþjón-
ustu þinni og bæn þinni í ein-
rúmi? Ef svo er ekki, hvers
vegna er því svo farið?
Vitnisburður gagnvart
æskunni á vorri öld
Aukinn skilningur á þeirri þjón
ustu sáttargjörðarinnar, sem
kirkjan er kölluð til að veita, íel-
ur í sér endurnýjaðan skilning
á hlutverki kirkjunnar. ^yrir
vitnisburð og þjónustu ber kirkj-
unni og sérhverjum staðarsöfn-
uði að boða orð sáttargjörðarinn-
ar þeim mönnum, sem eru frar.i-
andi eða hafa gerzt framandi frá
ljósi Krists og þjóna þeim í þeirri
nýju einingu kærleika og ábyrgð-
ar, sem friðþægingarverk Guðs
hefir skapað meðal manna. >etta
hlutverk kirkjunnar og þjónusta
sáttargjörðar verður aðeins rækt
af kirkju, sem er sátt við sjálfa
sig, hefir einingu milli sinna ein-
stöku heilda. Aðeins djúptæk
rannsókn orðsins og innilegri
þátttaka í lífi hins upprisna
Krists getur sýnt kirkjunni þær
lindir, sem endurnýjun einingar
hennar og hlutverks hennar get-
ur streymt frá.
Þannig á vitnisburðurinn gagn-
vart æskunni á vorri öld einnig
uppsprettu sína í opinberun frið
þægingarverks Guðs, sem sést í
ljósi hins tilbiðjandi safnaðar. —
Þessi þátttaka æskunnar í til-
beiðsluþjónustunni getur í sjálfu
sér verið vitnisbwrður gagnvart
öðrum æskulýð. Hún getur verið
þeim opinberun þeirrar staðreynd
ar að Guð er að verki. Þar með
er þeim boðinn möguleiki til þess
að koma inn i samfélag Guðs
lýðs. Og þegar æskan tekur þátt
í vitnisburði og tilbeiðslu, þá læt-
ur hún í ljós að hún vill að líf
hennar verði byggt upp af Guði
með kristnum mönnum, til þess
að verða andlegt hús. En þetta
andlega hús ber ekki að fela, það
verður að vera tákn fyrir þann
heim, sem er fyrir utan (I. Pét.
2,9).
Spurningar: Um
þátttöku æskulýðsins
í samfélagi kirkjunna<r
a) Hvers vegna fer oft svo að í
raunveruleikanum er söfnuður
inn oft fjarri því að svara til
ofangreindrar lýsingar á hin-
um tilbiðjandi söfnuði í vitn-
isburði sínum? Mörgum ung-
mennum finnst erfitt að ganga
inn í hin venjulegu form þess
safnaðar, er þeir tilheyra: —
Hvað er hægt að gera til þess
að hjálpa þeim? Er spurning-
in þá aðeins að kenna þeim
að meta hin venjulegu til-
beiðsluform og ganga inn í
þau, eða eru möguleikar fyrir
hið unga fólk sjálft að finna
sínar eigin tilbeiðsluaðferðir
og ef til vill einnig að leggja
nokkuð fram til að end«rnýja
tilbeiðsluformin í sínum eigin
kirkjum?
b) Hefir þú heyrt um „heimilis-
kirkjur" á sumum stöðum í
Englandi, Hollandi og Þýzka-
landi? Þær hafa myndazt ut-
an um heimili (eitt ákveðið
kristið heimili) í sérstakri
götu, húsasamstæðu eða
hverfi. Heldur þú að heimilis-
kirkja gæti gegnt hlutverki
sem milliliður milli safnaðar-
kirkjunnar og hinnar einstöku
fjölskyldu í þínu umhverfi?
c) Menn hafa tilhneigingu (í
borgum) til þess að komast í
nánari tengsli við vinnustað
sinn, skemmtistað, kunningja
o. fl. en við dvalarstað sinn,
þar sem þeir eiga heima. Hef-
ir þetta áhrif á líf og þjón-
ustu safnaðarkirkjunnar? Ætt
um vér að reyna að mynda
nýjar miðstöðvar fyrir vitnis-
burð og tilbeiðslu, þar sem
smáhópar safnast saman í
öðru umhverfi en hinu venju-
lega kirkjulega? í hvaða
tengslum ættu slíkir hópar að
vera við safnaðarkirkjuna?
Hluttekning
í kjörum annarra
Verk Guðs í friðþægingunni
krefst samfélags, þar sem æsku-
lýðurinn lærir að taka þátt í
kjörum annarra og bera um-
hyggju fyrir þeim. Samfélag í
Kristi nær yfir samfélag fjöl-
skyldunnar, samfélag vina, sam-
félag við samverkamenn og við
alla, sem vér komumst í náin
kynni við. Umhyggja fyrir öðr-
um í öllum samböndum sem
þessum gerir kröfur til persónu-
legrar fórnfýsi, en er um leið
þýðingarmikið tækifæri til þess
að bera Kristi vitni á þýðingar-
mikinn hátt, einmitt í samskipt-
um við þá, sem vér þekkjum
bezt.
Spurningar: Um sam-
skipti kristins æskulýðs
við þjóðfélagið
a) Hvað er sameiginlegt og hvað
er ólíkt með kristnu samfé-
lagi og almennum mannleg-
um samskiptum með tilliti til
- eðlis samfélagsins og árangur
þess?
b) Hvað ætti að einkenna kristna
umhyggju fyrir mönnum og
samfélagi þeirra á þessum
sviðum:
í samskiptum milli kynj-
anna?
í samskiptum við kennara,
vinnuveitendur, húsbændur
og aðra yfirmenn?
í samskiptum við eldri kyn-
slóðina? Hvaða dæmi þekkir
þú, sem geta varpað ljósi yfir
þetta í kirkjunni og utan henn
ar?
Vandamál hins nýja
og hins gamla
Sú þverstæða kemur í ljós í
sambandi við starf kirkjunnar og
boðskap hennar, sem er boðskap-
ur sáttargjörðarinnar og hins
nýja lífs í Kristi, að menn hafna
honum oft á þeim forsendum að
Örn, tákn Jóhannesar guðspjalla-
manns, af því að guðspjallið bein-
ir huganum til himna.
hann sé gamaldags, kominn úr
tízku og skipti ekki máli. Svo
virðist sem ungu fólki veitist
erfitt að skilja að boðskapur kirkj
unnar er raunverulegur boðskap-
ur til þess. Sú krafa felst í boð-
skapnum að menn viðurkenni að
Guð hefir gert alla liluti nýja og
að endurnýjun lífsins, eins og
hún er opinberuð í ICristi, nær til
allra sviða mannlegs lífs. Þess
vegna ætti það að vera áhuga-
mál allra ungra kristinna manna,
sem eru endurnýjaðir af Guðs
orði og hafa tekið ábyrga afstöðu
til annarra manna, að setja Guðs
orð á skapandi hátt í samband
við öll mannleg vandamál, sér
í lagi æskunnar og gera þá upp-
götvun með þeim að þetta hefir
þýðingu fyrir allt líf þeirra.
Spurningar: Hag-
nýting boðskaparins til
lausnar vandamála
a) Hvaða leiðir og aðferðir er
auðið að finna til þess að láta
fagnaðarboðskapinn berast til
ungmennafélaga, sem lítinn á-
huga hafa fyrir honum, svo
sem til pólitískra æskulýðsfé-
laga? Verður þetta evangel-
iska starf unnið að gagni ef
kristinn æskulýður hefir eigi
skilning og samstöðu með
ungu fólki í þessum sóciölu
eða stjórnmálalegu félögum?
b) í sambandi við vandamál
Evrópukirknanna höfum vér
rætt ýms viðhorf í sambandi
við vitnisburð kirknanna í
þjóðfélaginu. Þannig er t.d. í
velferðarrikinu oft að finna
tilfinningu af djúpstæðu ör-
yggisleysi þegar um er að
ræða meiningu lífsins og til-
gang. Hvað segir hinn kristni
boðskapur fólki, sem þannig
er ástatt fyrir? Hvernig skýr-
ir þín kirkja þetta vandamál
og hvernig bætir hún úr því?
c) Hvernig getur staðarsöfnuður-
inn og unga fólkið í honum
hagnýtt Guðs orð á þann hátt
að það leysi vandamál and-
legra og félagslegra sviða á
vorum tímum? Hvernig getur
unga fólkið gert boðskapinn
persónulegan með því að sýna
sanna, mannlega samábyrgð í
verki?
d) Hvaða áherzlu ber að leggja
á hið biblíulega sjónarmið um
að vekja persónulega iðrun og
endurnýjun í boðun fagnaðar-
boðskaparins fyrir æskulýð-
inn?
3. Þjónusta hins kristna
æskulýðs gagnvan-t
öðrum
Vitnisburður felur í sér þjónustu.
Þjónusta kristins manns gagnvart
náunga sínum mun æfinlega
verða vitnisburður um mátt sátt-
argjörðarinnar, sem hefir gefið
mönnum nýja ábyrgð og um-
hyggju fyrir náunga sínum. En
þjónustan er þýðingarmikil sjálfs
sín vegna: Sem hlýðni við boð-
orð Krists um að elska náunga
sinn eins og sjálfan sig og sem
hjálp við margvíslegium mann-
legum þjáningum. Þannig er þjón
usta þjónustunnar vegna raun-
veruleg tjáning þeirrar endurnýj-
unar, sem Guð hefir gert að veru-
leika í mönnum með sínu dæm-
andi og endurleysandi orði og að-
gangi þeirra að kirkju Krists.
í sköpunarverki sínu hefir Guð
séð manninum fyrir möguleik-
um til að þjóna náunga sínum
með gáfum og hæfileikum, sem
hann hefir gefið honum. En með
endurnýjun þessarra hæfileika og
helgun þeirra í kirkjunni, eru
þessar gáfur og þessir hæfileik-
ar ummyndaðir fyrir kraft Heil-
ags Anda í orði og sakramentum,
til þess að maðurinn skuli þjóna
öðrum í stað þess að þjóna sjálf-
um sér einum. Aðeins með þessu
móti og þessari hagnýtingu gáfna
og hæfileika fær maðurinn náð
tilgangi Guðs með þeim.
„Tími er kominn til að láta
þjónustu leikmanna koma opin-
berlega fram, svo hún sjáist í
virkni sinni í heiminum. Hin
mikla barátta trúarinnar í dag
er háð í verksmiðjum, búðum,
skrifstofum og á sveitabæjum,
einnig í stjórnmálaflokkum og
ríkisstofnunum, á fjölmörgum
heimilum, í blöðum, útvarpi og
sjónvarpi, í samskiptum þjóðóu
Mjög oft er sagt að kirkjan ætli
að fara inn á öll þessi svið, en
staðreyndin er að kirkjan er
þegar inni á öllum þessum svið-
um í persónum leikmanna sinna".
(Evanston rep.).
Spurningar: Hvernig
verjum vér gjöfum
Guðs?
a) Að hve miklu leyti á lýsingin
í I. Kor. 12 við um xirkju
. þína? í þeim kafla greinir frá
andlegum náðargjöfum. Er
sumum þessarra náðargjafa
haldið niðri með núverandi til
beiðsluformi voru og safnað-
arlífi? Hvernig væri auðið að
gera þær aftur frjálsar? —
Hvaða náðargjafir, sem þar
eru ekki nefndar hafa hins
vegar gildi í kristnum vitnis-