Morgunblaðið - 21.04.1960, Page 15

Fimmtudagur 21. apríl 1960
MORCUTSBLAÐIÐ
15
Werner von Braun, einn af
þekktustu sérfræðingum á sviði
eldflauga, virðist nú vera farinn
að efast um að tunglferðir séu
það mikilvægasta í veröldinni.
Nýlega dó móðir hans úr krabba-
meini, og þá lét hann blaðamenn
hafa eftir sér „Ég spyr sjálfan
mig hvort þessum 100 millj.
dollara sem veittir eru til geim-
rannsókna, væri ekki betur var-
ið í baráttunni gegn krabba-
meini“. Það var móðir Werners
sem gaf honum fyrsta kíkinn
þegar hann var sex ára gamall,
og varð þannig til þess að hann
kynntist dásemdum stjörnugeims
ins. Þau mæðgin sjást hér sam-
í fréttunum
an skömmu fyrir lát gömlu kon-
unnar. Það er annars undarlegt
hve persónulegar tilfinningar
geta breytt miklu um skoðanir
manna, jafnvel þó allar forsend-
ur hafi verið vitaðar fyrir.
★
Henry Montherland var nýlega
valinn í frönsku akademíuna,
en slapp þó við það að fara biðj-
andi fyrir sér til allra hinna með-
limanna áður, eins og siður hef-
ur verið hingað til. — Hann til-
kynnti ritara akademíunnar ein-
faldlega að hann væri fús til að
láta kjósa sig í akademíuna og
þar með búið.
Þegar stjómmálamaðurinn
Georges Bideault heyrði þetta
varð honum að orði. — Við
stjórnmáálamennirnir ættum að
hafa það eins
og karlfjárinn
hann Monther-
land. Hugsaðu
þér ef við gæt-
um bara sent
kjörstjórninni
skeyti „Fús til
að láta kjósa
mig“ — og
losna svo við
öll frekari ó-
þægindi. Skyldu fleiri stjórnmála
menn ekki vera honum sam-
mála?
★
Franska leikkonan Michele
Morgan missti fyrir skömmu
mann sinn, leikarann Henri
Vidal. Hún varð þó að halda
áfram að leika, (gráta og hlægja
eftir því sem við átti) þangað til
kvikmyndin var búin, sem var
verið að taka. Nú loks hefur hún
getað tekið ser fn, til að jafna
sig og halda upp á fertugasta af-
mælisdaginn sinn eða réttara
sagt þann tíunda, því að hún er
fædd 29. febrúar. Michele fór
með „litlu“ systur sinni, sem er
16 árum yngri, upp í fjöll, á
svissneska vetraríþróttastaðinn
Crans-sur-Sierre. Dagskrá þeirra
er svohljóðandi: Farið á fætur
kl. 9, gönguferð kl. 10, skauta-
tími kl. 11, skíðaferð kl. 15 og
ítölskutími kl. 18 og bólið kl. 21.
4
LESBÓK BARNANNA
GRETTISSAGA
21. Téveir bræður eru nefnd-
ir til, er voru hinir verstu
illvirkjar. Hét annar Þprir
Þömb, en annar „Ögmundur
illi. Þeir voru meiri og sterk-
ari en aðrlr menn. Þeir gengu
berserksgang og eirðu engu,
þegar þeir reiddust. — Ei-
ríkur jarl gerði þá útlæga
fyrir endilangan Noreg.
Gekkst Þorfinnur mest manna
fyrir sekt þeirra.
í móti jólum fór Þorffnnur
heiman til annars bús síns.
Húsfreyja mátti eigi fara
með bónda , þvi að dóttir
þeirra frumvaxta lá sjúk.
Grettir var og heima og átta
húskarlar. •
22. Nú kemur aðfangadagur
jóla. Bóndadóttur var þá batn
að, svo að hún gekk með
móður sinni. Leið nú á dag-
inn.
Þá sá Grettir, atí skip rért
að eyjunni og stefndi að
naustum Þorfinns. Og er skip
ið kenndi niður, hlupu þeir
fyrir borð, sem á voru. —
Grettir hafði tölu á mönnun-
um og' voru þeir tólf saman.
Ekki þótti honum þeir frið-
lega láta. Þeir hlupu að
naustinu og rykktu karfa Þor-
finns fram á fjörugrjótið. Síð
an tóku þeir upp sitt skip og
báru inn í naustið.
23. Þá þóttist Grettir sja, að
þeir myndu ætla að bjóða sér
sjálfir beina. Hann fagnaði
þeim vel og spyr, foringja
þeirra að heiti. Sá kvaðst Þór-
ir heita og kallaður Þömb og
bróðir hans, Ögmundur, og
aðrir kumpánar þeirra.
Grettir svarar: „Gæfumenn
miklir munuð þér vera, því að
þér hafið hér góða aðkomu.
Bóndi er heiman farinn með
'Ma heimamenn. Húsfreyja er
aeimu og bóndadóttir og er
bér hvaðeina það, er hafa
þarf, bæði öl og annar fagn-
xður. Skal ég nú veita yður
sem eg má, og gangið heim
neð mér.
24. Þeir báðu hann hafa
þökk fyrir. Grettir tók í hönd
Þóri og leiddt hann til stofu.
Húsfreyja var í stofunni og
spurði, hverjum Gretttr fagn-
aði svo vel.
Hann svarar: „Það er ráð
uusfreyj.* uó uika vel við
gestum. Hér er kominn Þór-
ir bóndi Þömb og þeir tólf
saman“.
Hún svarar: „Ekki tel eg þá
með bændum, því þeir eru
verstu ránsmenn og illvirkjar.
Launar þú nú illa Þorfinni
það, er hann tók þig af skip-
broti félausanV.
Grettir svarar: Betra er nú
fyrst að taka vosklæði af gest
' iinum en að ámæla mér.
Jóhann Gunnar Sigurðsson;
Heiðlóarvísur
Komstu þars í brekku blóm
brosa móti sólu?
Þar, sem.við þinn vorljóðsóm
vonirnar mig ólu?
Bað ei hlíð að heilsa mér
hérna bak við fjöllin?
Veik hún ekki vel að þér?
Varstu hrædd við tröllin?
Heyrðu loksins, lóa, þei,
Litlu má ei gleyma.
Sástu hvergi mæta mey
mynd í barmi geyma?
Kenndu mér nú lítið ljóð,
lóa mín frá heiði.
, , %jS)
Þu, sem ert svo ferðafróð.
Fékkstu ekki alltaf leiði? i D
óumcir