Morgunblaðið - 09.02.1961, Blaðsíða 12

12
MORGVHBLAÐIÐ
Fimmtudagur 9. febrúar 1961

Utg.: H.f. Arvakur, Heykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Arni Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalotræti 6.
Auglýsingar og afgieiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 45.00 á mánuði innanlands.
I lausasölu kr. 3.00 eintakið.
DÖMUR REYNSLUNNAR ER
ÓLYGNASTUR
k það hefur oftlega verið®
bent hér í blaðinu und-
anfarið, að afleiðing kaup-
hækkana nú, þegar fram-
leiðslan berst í bökkum, gæti
ekki haft í för með sér
raunverulegar kjarabætur
handa verkalýðnum og laun-
þegum í landinu almennt.
Þvert á móti hlyti af þeim
að leiða nýtt kapphlaup milli
kaupgjalds og verðlags, nýja
verðbólguöldu og síðan nýja
gengisfellingu ísl. krónu.
Það vill svo vel til, að ís-
lendingar þurfa ekki á nein-
um spámönnum að halda til
þess að sjá þessa þróun fyr-
ir. Okkur nægir aðeins að
líta um öxl og athuga dóm
reynslunnar. Og sá dómur er
jafnan sannleikanum sam-
kvæmastur. Tökum t.d. kaup
hækkanirnar 1955. Þá hækk-
aði kaupgjaldið að meðaltali
á árinu um rúmlega 20%.
Kommúnistar sögðu verka-
lýðnum að þeir hefðu knúið
fram miklar kjarabætur hon-
um til handa. En hvað gerð-
ist svo strax á næsta ári?
Þegar vinstri stjórnin var
komin til valda, lét hún það
verða sitt fyrsta verk að taka
kauphækkunina frá 1955 að
verulegu leyti af launþegum
aftur.
En hvers vegna gerði
vinstri stjórnin þetta?
Hún gerði það vegna þess
að kauphækkanirnar, sem
knúðar voru fram veturinn
1955, hrundu af stað nýju
kapphlaupi milli kaupgjalds
og verðlags, stórjuku dýrtíð
og verðbólgu í landinu og
veiktu grundvöll íslenzkrar
krónu að miklum mun.
Þegar kommúnistum og
fylgifiskum þeirra er bent á
þennan dóm reynslunnar nú,
ætla þeir vitlausir að verða.
Nú segja þeir að Morgun-
blaðið sé að hóta nýrri
gengislækkun með því að
nefna þessar staðreyndir. —
Morgunblaðið er svo sannar-
lega ekki að hóta neinu. Það
er aðeins að segja söguna,
eins og hún hefur gengið til.
Þeir íslendingar, sem ekki
vilja heyra hana, hafa lítið
lært af reynslu síðustu ára.
KLÍKA INNBROTS-
ÞJÓFANNA!
CJvo örvita verða kommún-
^ istar, þegar þeim er bent
á afleiðingar kapphlaupsins
milli kaupgjalds og verðlags
á undanförnum árum að þeir
geta aðeins látið málgagn
sitt æpa ókvæðisorð. — Til
dæmis kemst Þjóðviljinn
þannig að orði í gær, að
með hugleiðingu Morgun-
blaðsins um vöxt verðbólg-
unnar á undanförnum árum
hafi „klíka innbrotsþjófanna
komið upp um sig“!
Hvernig skyldi sá mál-
staður vera, sem telur sér
slíkan málflutning til fram-
dráttar?
Sannleikurinn er sá, að
kommúnistar eru orðnir laf-
hræddir við afleiðingar
þeirrar ráðabreytni sinnar,
að efna til allsherjarverk-
falls í Vestmannaeyjum í
byrjun vetrarvertíðar. —• Öll
þjóðin veit, að Vestmanna-
eyjakaupstaður er stærsta og
þróttmesta verstöð landsins.
Þar hefur átt sér stað stór-
kostleg uppbygging á und-
anförnum árum og velmegun
ríkir þar meðal almennings.
Bæði sjómenn og landverka-
fólk hafa haft góðar tekjur
og notað þær til að bæta
lífskjör sín og aðstöðu á
marga vegu.
Þetta fólk gera kommún-
istar nú að tilraunakanínu
sinni. í Vestmannaeyjum er
riðið á vaðið um það að efna
til pólitískra verkfalla, sem
hafa þann tilgang einan að
brjóta niður þá tilraun, sem
gerð hefur verið til stöðvun-
ar verðbólgunnar og sköpun
jafnvægis í íslenzkum efna-
hagsmálum.
Kommúnistar vita, að hækk-
að kaupgjald í Vestmanna-
eyjum eða annars staðar á
íslandi um þessar mundir
getur ekki skapað launþeg-
um kjarabætur. Það mun
aðeins hafa í för með sér
nýjan hallarekstur atvinnu-
tækjanna og síðan nýtt kapp
hlaup milli kaupgjalds og
verðlags. Afleiðing slíks
kapphlaups yrði hin sama
nú og á undanförnum árum.
Um það þarf enginn að fara
í grafgötur. Af því hlyti að
leiða nýja gengisfellingu ís-
lenzkrar krónu. Og það er
að því markmiði sem komm-
únistar stefna. Það fá þeir
ekki dulbúið með fáryrðum
sínum um „klíku innbrots-
þjófanna" eða öðrum ókvæð-
isorðum.
MAÐUR ÚT í
GEIMINN ?
■pússar hafa nú skotið á
* loft nýjum og öflugum
Clara Pontoppidan
Clara Poníoppidan
gervihnetti, sem fer nú á
sporbaug umhverfis jörðu.
Eru miklar bollaleggingar
uppi um það meðal vísinda-
manna, að Rússar kunni að
hafa sent mann út í geiminn
með honum.
í þessu sambandi má
minna á það, að allt frá sl.
hausti hefur verið uppi þrá-
látur orðrómur um það, að
Rússar hafi þá gert tilraun
til þess að senda menn út í
geiminn, en að sú tilraun
hafi mistekizt og að hinir
fyrstu geimfarar hafi farizt,
er gervihnöttur þeirra eydd-
ist. Nýjustu fregnir af þess-
ari tilraun eru þær, að
heyrzt hafi hjartsláttur eins
eða tveggja rússneskra geim-
fara í amerískum móttöku-
tækjum á sl. hausti. En eins
og kunnugt er, er komið fyr-
ir fullkomnum tækjum í
gervihnöttunum, sem eiga að
geta sent hverskonar upp-
lýsingar til jarðar um líkam-
lega líðan geimfara, hvort
heldur það eru menn, apar,
hundar eða aðrar lífverur.
Vitað er að Rússar leggja
geysilega áherzlu á að verða
fyrstir til þess að senda
mann út í geiminn. Verður
að telja ótrúlegt að þeir segi
fyrirfram frá slíkum tilraun-
um, þar sem þeir óttast
álitshnekki ef þær mistak-
ast. —•
En hvað sem hæft er í
þeim orðrómi sem gengið
hefur um sendingu manna
út í geiminn frá Sovétríkjun-
um er óhætt að fullyrða að
varla geti liðið á löngu áður
en annað hvort Rússum eða
Bandaríkjamönnum tekst að
vinna slíkt afrek. Það sýna
þær tilraunir, sem þegar
hafa verið gerðar með send-
ingu apa og hunda út í him-
ingeiminn og endurheimt
þeirra á jörðu niður.
í DAG eru sextíu ár liðin frá
því að Clara Pontoppidan kom
fyrst fram á leiksviði í Kaup-
mannahöfn. Hún var þá aðeins
átján ára balletdansmær og
lék smáhlutverk í leikritinu
Gurre eftir Holger Drach-
mann.
Síðan hefur Clara Pontoppid
an skapað margar eftirminni-
legar persónur á leiksviðinu
og unnið þar marga stóra
sigra. Það hefur verið aim hana
sagt að hún hafi bætt nýju orði
við málið: skapgerðarleik-
kona.
Kaupmh.-blaðið Berlingske
Aftenavis segir um leikkon-
una: Hún er í bókstaflegum
skilningi einstæð leikkona,
hún á enga fyrirrennara og
enga arfþega. Hún er lista-
kona, sem ekki á sér hlið-
stæðu í danskri leikhússögu.
Nú sem stendur er Clara
Poníoppidan að æfa nýtt hlut-
verk, aðalhlutverkið í leik-
ritinu Hrópið eftir Kjeld Ab-
ell.