Morgunblaðið - 04.03.1961, Blaðsíða 12

12
MORCVNBLAÐIÐ
Laugardagur 4. marz 1961
Cufupressa
Af sérstökum ástæðum er til sölu ónotuð fatapressa.
Mjög hagstætt verð. Lysthafendur sendi tilboð sín
á afgr. Mbl. merkt: „P—100 — 1820“.
Járnsmsðir
Rennismiðir
Góður rennismiður óskast nú þegar á véla-
verkstæði Vegagerðar ríkisins í Reykjavík.
Upplýsingar gefa Kristján Guðmundsson
og Valdimar Leonhardsson, Borgartún’5,
sími 22492.
Vantar menn
vana bílamálningu. — Gott kaup.
Bilasprautun hf.
Bústaðablett 12 við Sogaveg — Sími 35035.
Smiðir — bifvélavirkjar
Bráttarbrautina h.f., Neskaupstað vantar nokkra
smiði. — Mikil vinna. — Einnig vantar verkstjóra
á bifvélaverkstæði. — Upplýsingar hjá Gunnari Vík-
ing, Ljósvallagötu 8, sími 13946.
3ja herbergja íhúð
óskast nú þegar fyrir barnlaus hjón. Fyrsta flokks
umgengni tryggð. Um fyrirframgreiðslu getur verið
að ræða. — Upplýsingar eftir kl. 1 í dag í síma 13520.
Tilboð óskast
í eftirtalin tæki: — 1 skurðgrafa Priestman Cub. —
1 skurðgrafa P og H 150. — 1 vörubifreið Vz tonns
Dodge Pick-up. — 2 Hercules benzírrvélar 150 hö
ásamt varahlutum. — Tækin verða til sýnis á verk-
stæði voru, Kársnesbraut 68, þriðjudaginn 7. marz
kl. 1 til 4. — Tilboðin verða opnuð þar á staðnum
kl. 4,30 sama dag.
Vélasjóður rSkisins
Yfirlýsing
•
Við undirritaðir höfum selt Prentsmiðjuna Viðey,
Túngötu 5, hér í bæ, Þráni Þórhallssyni prentara,
Hávallagötu 33, hér í bæ. Jafnframt því sem við til-
kynnum þetta viljum við þakka viðskiptamönnum
okkar fyrir viðskiptin og væntum þess að þeir láti
hinn nýja eiganda njóta þeirra áfram.
Reykjavík, 4. febrúar 1961
Virðingafyllst,,
Runólfur Bjarnason
Guðmundur Jónsson
Samkvæmt framansögðu hef ég keypt Prentsmiðjuna
Viðey og mun reka hana sem einkafyrirtæki. Vænti
ég þess að viðskiptavinir Prentsmiðjunnar láti hana
áfram njóta viðskipta sinna og mun ég leitast við
að láta þeim í té sem bezta þjónustu.
Reykjavík, 4. febrúar 1961
Virðingafyllst,,
Þráinn Þórhallsson
_______________________________________________
Norsk holdanaut eru
bezt til eldis á íslandi
in.
ÞÓ að garnaveiki í þremur kúm
af Aberdeen-Angus-kyni, sem
allar eru komnar sem kálfar frá
sama búi á Skotlandi, séu ill tíð-
indi hér á Roglandi, er garna-
veikin svo sem ekki nein alger
nýjung hér í Noregi, það er síður
en svo. Talið er með vissu að
garnaveiki hafi orðið vart í sauð-
fé, einnig er talið líklegt að eigi
sé öruggt að hún sé ekki til í
nautgripum. Með vissu er vitað
að garnaveiki hefir stungið sér
niður í geitfénað bæði fyrr og
nú nýlega. En garnaveikin virð-
ist hafa hagað sér kynlega hér í
landi. Hún hefir aldrei og hvergi
náð útbreiðslu né gert alvarlegan
skaða, svo um sé vitað og rætt
Höfuðveila er samt, að garna-
veiki hefir fram að þessu ekki
verið talin til þeirra sjúkdóma
sem skýrslur eru gerðar um.
Dýralæknum hefir til þessa ekki
borið skylda til að skrá sjúkdóm-
inn og færa á skrár um búfjár-
sjúkdóma. Nú verður þessu
breytt, því að þessi umræddu til
felli hér á Jaðri hafa vakið hlut-
aðeigandi yfirvöld nytsamlega.
Ég sagði að garnaveikin virtist
hafa hagað sér kynlega hér í
' landi. Til marks um það er mér
tjáð, að þótt garnaveiki hafi orðið
vart í geitfénaði á vissum stöð-
um, t. d. inn í Sogni, hafi bæði
sauðfé og nautgripir á sömu bæj
um verið heilbrigðir, veikinnar
ekki orðið vart í þeim. Þetta er
ótrúlegt samkvæmt íslenzkri
reynslu, en verður víst ekki ve-
fengt, að svo stöddu.
í Danmörku er talið að garna-
veiki í nautgripum sé alls ekki
sjaldgæf. Er talið af kunnugum
að nokkuð beri á því að bændur
þar leyni sjúkdómi þessum, enda
er hann alls ekki skráður í Dan-
mörku sem hættulegur sjúkdóm-
ur. Um ástandið í Svíþjóð veit
ég ekkert, flutningar kynbóta-
gripa þaðan til Noregs eru all
tíðir.
Yfirlæknirinn í Vestur-Noregi
fór til Skotlands í haust, eftir að
uppvíst var orðið um garnaveik-
ina hér. Hann fékk þær upplýs-
ingar þar, hjá dýralæknum og
yfirvöldum, að enn væru seld
lífdýr í miklum mæli frá búi því
sem seldi kálfana til Noregs 1957,
sem reyndust hafa borið með sér
garnaveikina, sem loks brauzt
út í þeim í haust. Aðspurður vildi
hlutaðeigandi dýralæknir ekkert
um það segja hvort garnaveiki
væri í gripum á búi þessu, en
sagði þó svo mikið, að veiki væri
hér og þar í sveitinni.
Þetta er ekki álitlegt, og má
segja að ekki blási byrlega fyrir
innflutningi holdanauta til ís-
lands frá Skotlandi eða Englandi,
slíkur innflutningur, til Noregs
myndi nú ekki leyfður, hygg ég
segja megi með öruggri vissu.
Kanada, Bandaríkin og Ástral-
ía hafa, að því er mér
er tjáð, lokað fyrir inn-
flutning búfjár frá Bretlandi,
svo mjög þykir bregða til beggja
vona um heilbrigði búfjár þaðan,
þótt allir pappírar og vottorð séu
í lagi. Frá Kanada hefir t. d. ver-
ið leitað til Noregs með beiðnir
um að fá búfénað af skozkum
stofni, og er þó af framanskráu
ljóst að ekki má gera ráð fyrir
að Norðmenn séu syndlausir í
þessum búfjársjúkdómamálum,
en samt er það svona að innflutn-
ingur gripa frá Noregi þykir álit
legri og skárri heldur en frá
Bretlandi.
IV.
Hvað á þá að gera, er þetta
ekki allt úr öskunni í eldinn, er
nokkuð að gera nema að halda
fast við að flytja alls ekki inn
eitt né neitt af búfénaði? Það
er vorkunn þótt margir hugsi svo
En staðreyndin stendur óhögguð
og verður æ Ijós'ari sem lengur
líður, að það er ekki hægt að
reyra búskap bænda þeim viðj-
um, að eigi megi auka og bæta
framleiðsluna og gera hana fjöl-
breyttari. Það verður að finna
leiðir og ráð til þess að flytja
inn einhvern stofn holdanaut-
gripa. Sem betur fer hafa nú ís-
lenzk búvísindi þeim kunnáttu-
mönnum á að skipa að þeir eiga
að geta valdið þessu — tryggi-
lega, fundið ráð sem duga. Enn
virðist flest benda til þess að
bezta úrræðið sé að flytja inn frá
Noregi á einhvern hátt, það sé
stórum skárra heldur en frá
Bretlandi (Englandi eða Skot-
landi). Mig brestur vitanlega
þekkingu til þess að segja til
um, með hverjum hætti slíkur
innflutningur ætti helzt að vera.
En til athugunar vil ég að lok-
um aðeins segja frá því sem fram
Umgur eínhleypur kaupmaður
óskar eftir góðri tveggja herbergja íbúð, sem næst
Vesturgötu, fyrir 1. maí. — Tilboð merkt:
„1800—1815“, sendist afgr. Mbl.
Skrifstofuhúsnæði óskast
2 skrifstofuherbergi, sem næst miðbænum, óskast.
Gjörið svo vel að hringja í síma 37222.
Chevrolet station original
model’55 til sölu. — Uppl. í síma 37822 kl.
12—2 í dag.
hefir komið í uiðræðum mínum
við vel menntaðan dýralækni
norskan um þessa hluti. Ég nafn
greini ekki manninn, en vil að-
eins geta þess að hann heíir
starfað um skeið á alþjóðavett-
vangi sem dýralæknir, og yfir-
leitt er mðurinn mjög „íhalds-
samur“ í öllum ræðum um inn-
flutning búfjár.
Að flytja inn kálfa er óráð,
sökum þess að þótt þeir séa
rannsakaðir svara þeir eigi
sönnu til við rannsókn þegar um
garnaveiki er að ræða, dæmið
um kálfana sem fluttir voru frá
Skotlandi hingað til Jaðars 1957
sannar þetta greinilega, trúlegra
er að rannsaka fullorðna gripi,
meiri von um sannan árangur.
Líklegasta leið til öryggis við
innflutning nautgripa er á þessa
leið: Auðvitað fyrst af öllu að
velja gripina þaðan sem örugg-
ast verður að telja að fá megi
heilbrigða gripi að vandlega at-
huguðu máli. En til frekari trygg
ingar, og sem aðalatriði, skal
fara þannig að við innflutning-
inn — framkvæmd hans: Grip-
irnir sem inn eru fluttir sku.u
settir í eyju eða á annan af-
skekktan stað þar sem fullri ein
angrun verður við komið, og
þaðan skulu þeir aldrei lifandi
komast né verða teknir. Til þess
svo að hafa gagn af innflutningn-
um til eldis, skulu kálfarnir tekn
ir frá kúnum í hreint klæði, beint
úr burðarliðnum, fluttir, við sótt
hreinsun manna sem að vinna, á
annan stað og aldir þar, án þess
að þeir komist í neina snertingu
við mæður sínar. Á hinum nýja
stað, fósturstað sínum, skulu
kálfamir einnig verða í einskonar
sóttkví og einangraðir við dýra-
lækniseftirlit til þess tíma að þeir
þeir eru æxlunarfærir. Þetta er
öruggasta aðgerðin sem hægt er
að beita og um leið er hún vel við
ráðanleg í framkvæmd. - Á þessa
leið sagðist þessum lærða kunn-
ingja mínum. — Ekki veit -ég
hvað hinir lærðu menn heima
segja um þetta?
Að lokum, enn er það sem fyrr,
þrátt fyrir ágjöf og óhöpp, að
líklegast er að flytja inn holda-
naut frá Noregi — héðan frá
Rogalandi, og sennúega tryggast
að flytja inn Hereford.
Er svo þessari „skýrslu" minni
og hugleiðingum lokið, vil ég að
þetta nái íslenzkum bænum og
forráðamönnum þeirra áður en
búnaðarþing hefst. Tel mér bera
skyldu til að segja sem orðið er,
en mér beri líka skyldu til þess
að benda á að erfiðleikarnir eiga
ekki að vera til þess að eyða máli
inu, þeir eru til þess að skerpa
aðgæzluna og til þess að sigrast
á þeim, með viti og þekkingu.
Samt að lokum ennþá eitt, til
þeirra sem vilja leggja árar í
bát, afneita öllum innflutningi og
neita öllum möguleikum, — verð
ur þá ekki rökrétt afleiðing þeirr-
ar einangrunarstefnu að hætta að
ráða danska pilta til fjósa-
mennsku á fslandi, slíkir fjósa-
menn koma vafalaust alloft beint
frá dönskum býlum, þar sem
garnaveiki leynist í gripum. Hvar
er upphaf og endir fullrar ein-
angrunar hins íslenzka búpenings
eins og nú er komið samgöngum,
ef út í það er farið. Er ekki þekk
ing og verksvit bezta úrræðið.
Jaðri, 10. febrúar 1961
Árni G. Eylands.
Málflutningsskrifstofa
JÓN N. SIGURÐSSON
bæstaréttarlögmaður
Laugavegi 10. — Simi: 14934»