Morgunblaðið - 08.03.1961, Blaðsíða 17

Miðvik'udagur 8. marz 1961
M ORCrNBLAÐlÐ
17
..-— W
Sjötugur i dag:
Jón Hafliðason,
JÓN Hafliðason fulltrúi í Völ-
undi á sjötugsafmæli í dag. Því
inunu fáir trúa, er sjá hann, ung-
legan og kvikan á fæti, ganga um
götur bæjarins, en kirkjubækur
segja víst ekki ósatt.
Jón réðist til starfa hjá Timb-
urverzluninni Völundur h.f. þann
16. maí 1916 og hefur hann unn-
ið þar ætíð síðan, fyrst sem gjald
keri en síðan sem fulltrúi.
Það eru ekki mörg fyrirtæki
hér í bæ, sem hafa átt því láni
að fagna, að hafa slíkan starfs-
mann sem Jón Hafliðason í sam-
fellt fjörutíu og fimm ár, sem
jafnt vinnuveitendur og við-
skiptamenn hafa borið fullt
traust til sakir alþekktrar lip-
urðar og áreiðanleika í öllu smáu
sem stóru.
Jón hefur alltaf látið sig hag
og viðgang fyrirtækisins miklu
skipta og lagt sig allan fram til
að gera viðskiptamönnum þess
til hæfis og leysa hvers manns
vanda. Hann hefur án efa tekið
nærri sér hve erfitt það hefur
verið síðustu tvo áratugina, að
veita þá þjónustu, sem verzlun
hefði þurft að geta veitt, en ver-
ið ókleift vegna allskonar hafta
og takmarkana, sem ríkisvaldið
hefur lagt á verzlunarstéttina
þessi umræddu ár.
Jón ólst upp við það viðhorf
og kynntist því fyrstu starfsár
sín, að verzlun væri fyrst og
fremst þjónusta við viðskipta-
mennina og bera störf hans og
framkoma þess vi’tni enn í dag.
Ef til vill sést nú fram á þá tíma,
að verzluninni verði aftur gert
kleift að_ veita viðskiptamönnum
svipaða þjónustu og á þeim ár-
um.
Mörgum er kunnugt hve lengi
Jón Hafliðason og Sveinn M.
Sveinsson störfuðu saman í Vö-
lundi og hve samstarf þeirra í 35
ár, var náið og gott ,og ekki hef-
ur samstarfið við okkur bræð-
urna, syni Sveins, verið síðra.
Það er ljúft á slíkum degi að
fá að þakka þá tryggð og vin-
áttu, sem hann hefur sýnt for-
eldrum mínum og okkur systkin-
unum frá því að við fyrst mun-
um.
Um leið og við berum fram
beztu heillaóskir á sjötugsafmæl-
inu, vonum við að fá sem lengst
að njóta starfskrafta Jóns og
góðra ráða.
Haraldur Sveinsson
★
JÓN HAFLIÐASON fulltrúi
Timburverzlunarinnar Völundar
h.f. er sjötugur í dag.
Hann er fæddur á Jófríðarstöð
um í Hafnarfirði 8. marz 1891, og
eru ættir hans raktar langt aft-
ur í aldir til athafnasamra og
merkra manna. Foreldrar hans,
hin gagnmerku hjón, Hafliði
Þorvaldsson verzlunarmaður og
Þóra Jónsdóttir, er þar bjuggu þá,
voru bæði búin miklum mannkost
um, enda vinsæl og virt af öllum,
er þeim kynntust. Eignuðust þau
tvö börn, Jón og Kristínu, er dó
16 ára að aldri. Hafliði var fædd
ur á Flankastöðum á Miðnesi, en
fór ungur í fóstur til Þórarins
Böðvarssonar prófasts og alþingis
manns í Görðum á Álftanesi, fjöl
Jiæfs gáfumanns, og ólst þar upp
til fermingaraldurs. Réðist þá til
Þorsteins Egilssonar kaupmanns
í Hafnarfirði og starfaði um langt
árabil við verzlun hans. Þóra
var fædd í Hafnarfirði og uppal
in þar, en faðir hennar var einn
hinna kunnu bræðra frá Lofts-
Stöðum í Flóa á þeirri tíð. Þau
hjón bæði urðu háöldruð og lét
ust hér í bænum fyrir nokkrum
árum, hann nokkru fyrr.
Jón naut mikils ástríkis for-
eldra sinna, og á hann hinar dýr
ustu minningar um þau. Það má
með sanni segja, að hann var
þeim jafnan góður og umhyggju
eamur sonur eins og vænta mátti
#f slíkum drengskaparmanni.
Aldamótaárið fluttist Jón með
foreldrum sínum til Patreksfjarð
*r. Gekk hann þar í barnaskóla,
og var fermdur í Sauðlauksdal af
séra Þorvaldi Jakobssyni, mikl-
um lærdóms- og kennimanni.
Jón vildi leita sér frekari
menntunar, enda stóð hvorki á
hvatningarorðum foreldra né
fjárhagslegum stuðningi, þótt af
litlum efnum væri að taka hjá
þeim eins og flestum öðrum á því
tímabili. Sjálfur var hann
snemma vinnusamur, og þessi ár,
frá tólf ára aldri, vann hann sér
nókkuð inn við margs konar störf
á sjó og landi, ennfremur vann
hann um skeið við verzlun Björns
Olsen á Vatnseyri. Þá þegar ein
kenndust störf hans af dugnaði
og trúmennsku svo sem ætíð
síðan.
Fermingarárið 1905 hélt hann
til Hafnarfjarðar, settist í Flens-
borgarskólann og lauk þar gagn
fræðaprófi 27. marz 1907.
Árið 1908 fluttist Jón, ásamt for
eldrum sínum, hingað til bæj-
arins. Næstu árin stundaði hann
verzlunarstörf hjá P. J. Thor-
steinssyni & Co., bæði hér í bæn-
um (,,Godthaab“) og Hafnarfirði.
Haustið 1911 settist hann í
Verzlunarskóla Islands, og braut
skráðist þaðan 2. maí 1913, og var
hann efstur (dúks) á burtfarar-
prófi.
Að námi loknu réðist hann til
verzlunar B. H. Bjarnasonar í
Aðalstræti hér í bænum og vann
þar næstu árin, þar til í maí
1916, er hann réðist til Tibur-
verzlunarinnar Völundar h.f. Þar
hefur hann starfað óslitið síðan
eða um nærfellt 45 ára tíma-
bil við ágætan orðstír. Er það
óvenju langur starfstími hjá einu
og sama fyrirtækinu, enda nýtur
hann og hefur jafnan notið ó-
skoraðs trausts jafnt yfirmanna
sinna sem undirmanna, að ó-
gleymdum viðskiptamönnum
verzlunarinnar, sem meta mikils
Ijúfmannlegt viðmót hans, orð-
heldni og margskonar greiða-
semi. Allmargir minnast og hollra
ráða hans, sem veitt voru af
glöggum fjármálamanni og mann
vini, á stundu erfiðleika.
Þrátt fyrir mikið starf og eril-
samt í „Völundi", hefur Jón jafn
an verið mikill félagshyggjumað
ur og tekið virkan þátt í margs-
konar félagsstarfsemi. Hann er
m. a. í Fóstbræðrafélagi Fríkirkj
unnar, Verzlunarmannafélagi
Reykjavíkur og Oddfélagaregl-
unni. Mest mun hann samt hafa
starfað innan vébanda Góðtempl
arareglunnar. Ungur að árum var
hann þátttakandi í stofnun bind-
indisfélags á Patreksfirði, er síð
ar var breytt í góðtemplarastúku.
Um skeið var hann félagi stúkunn
ar Daníelshers nr. 4 í Hafnarfirði.
Hann var einn af stofnendum
stúkunnar Fróns nr. 227 hér í
bænum hinn 10 desember 1927, og
hefur skilað þar miklu starfi og
árangursríku þau rúmlega 33 ár,
sem stúkan hefur starfað. Þar
fulltrúi
höfum við starfað saman um 25
ára skeið, og hefur sú samvinna
öll verið hin ánægjulegasta. Hef
er hann jafnan verið fulltrúi stúk
unnar á þingum Reglunnar. Hann
hefur tekið öll stig Reglunnar og
er heiðursfélagi í stúku sinni,
Umdæmisstúkunni nr. 1 og Stór-
stúku íslands. Stórgjaldkeri hef
ur hann nú lengi verið í Stórstúk
unni.
Jórt er léttur í lund, snyrti-
menni mikið, en lætur lítið yfir
sér. Hann býr yfir hóglátri gam
ansemi, en bak við rólegt dag-
far hans búa næmar til-
finningar og skaphiti. Þó hefur
hann ekki átt í útistöðum við sam
ferðamenn sína, heldur hlotið vin
sældir þeirra og virðingu, enda
trölltryggur. Hann er fróðleiks-
gjarn og les mikið og ann fögrum
listum, sérstaklega tónlist.
Jón Hafliðason er tvíkvæntur,
báðar konurnar gæddar miklu at
gervi. Hafa þær báðar búið manni
sínum fagurt heimili, þar sem
gestum hefur verið fagnað og
þeim veitt af rausn. Fyrri konu
sinni, Ingibjörgu Þorláksdóttur,
kvæntist Jón 14. ágúst*1915, en
hún lézt hér í bænum árið 1940,
eftir 25 ára farsæla sambúð þeirra
hjóna. Eignuðust þau fjögur börn.
Tveir drengir þeirra dóu á
bernskuárum, en á lífi eru þessi
tvö börn: Hafliði Þórir píanóleik
ari, sem kvæntur er Jónheiði
Nielsdóttur frá Æsustöðum í
Eyjafirði, og eiga þau þrjár dæt-
ur. Kristín er gift Marteini Krist
inssyni rafvirkja, og eiga þau
eina dóttur. Hefur Jón látið sér
mjög annt um menntun barna
sinna, enda eru þau þroskafólk,
og barnabörn hans öll eru hin
mannvænlegustu. Öðru sinni
kvæntist Jón 4. október 1941 Arn-
björgu Stefánsdóttur frá Klypps-
stað í Loðmundarfirði, og hefur
sambúð þeirra einnig verið hin
farsælasta. Hún á fjóra syni frá
fyrra hjónabandi, og hafa þeir
notið ástríkis og umönnunar
stjúpa síns eins og hans eigin
börn.
Gifta Jóns Hafliðasonar hefur
verið mikil í einkalífi sem starfi.
Hann hefur eignast góðar konur
að lífsförunautum, sem verið
hafa honum samhentar í margvís
legum störfum. Á þessum merku
tímamótum í ævi hans, ‘ getur
hann því horft yfir gæfusamt og
hamingjurikt starf og litið björt
um augum til framtíðarinnar í
fylgd með sinni ágætu konu.
Þakka ég svo Jóni tryggð hans
og ágætt samstarf liðinn aldar-
fjórðung, og við hjónin bæði árn-
um honum, konu hans og fjöl-
skyldu allri allrar blessunar í
nútíð og framtíð.
Ludvig C. Magnússon.
Heildarafli
af síld
HEILDARAFLI á síldveiðunum
í Keflavík frá áramótum er orð-
inn 3913 tunnur.
Línubátar hafa furið 650 róðra
og aflað 4065 tonn samtals. Neta-
bátar eru fáir enn, eða 6 og hafa
aflað 214 tonn í 60 veiðiferðum.
Hæstur þeirra er Ólafur KE 49 og
hefur hann fengið 80 tonn.
Hæstu línubátarnir eru:
Fram GK afli 251 tonn í 29
róðrum.
Helgi Flóventss. afli 199 tonn í
28 róðwum.
Guðfinnur 199 tonn í 30 róðr-
um.
Manni 199 tonn í 30 róðrum.
Kópur 196 tonn í 25 róðrum.
Jón Guðmundsson 194 tonn í
29 róðrum.
Nonni afli 188 tonn í 29 róðrum.
Útflutningur hefur verið með
mesta móti í janúar og febrúar
eða 14 þúsund tunnur af saltsíld,
fiskimjöl um 3 þúsund tonn,
frosinn fiskur, saltfiskur, skreið
og lýsi um 3 þúsund tonn.
Auk þess var skipað hér út f
Jökulfell um miðjan febrúar rúm
um 28 tonnum af laxi o. fl.
Innflutningur hefur numið um
3 þúsund tonnum af salti og se-
menti.
Flutningskip hafa verið 48 hér
í höfninni þessa tvo mánuði.
Jón Hjaltalín Hákonarson
Minning
f. 13. sept. 1937 — d. 26. febr. 1961
I dag er gerð útför Jóns Hjalta
lín Hákonarsonar. Allir sem
þekktu hann syrgja hann af heil
um hug. Er þó mestur harmur
kveðinn að foreldrum hans þeim
hjónunum Fanneyju Ingólfsdótt
ur og Hákoni Hjaltalín Jónssyni
málarameistara og bræðrum hans
tveim Ingólfi og Gunnari.
Um vorið 1941 fluttist ég í
í næsta nágrenni við Jón Hjalta
lín Hákonarson. Ég kallaði hann
reyndar aldrei annað en Jonna
eins og aðrir, sem þekktu hann.
Jonni var þá tæpra fjögurra ára
— ég nýlega orðinn 3ja. Við lék
um okkur iðulega saman og urð-
úm fljótlega hinir mestu mátar.
Eftir því sem árin liðu urðum
við æ betri vinir. Við áttum rpörg
sameiginleg áhugamál. Var ég oft
fljótur að hlaupa yfir til Jonna,
þegar ég hafði lært fyrir skól
ann. Fengumst við þá oft við
margvíslegar smíðar. Jonni var
mjög laginn í höndunum, hafði
gott verksvit og var hugmynda-
ríkur ef því var að skipta.
Stundum var stofnað til móta
í ýmisskonar íþróttum og reynd
um við þá með okkur nokkrir
strákar í hverfinu þ.á.m. bræð
ur hans.
Fór Jonni oft með sigur af
hólmi úr þessum mótum. Ef hann
tapaði tók hann sigrinum á rétt
an hátt — hló aðeins við og lét
okkur skilja á sér að hann yrði
okkur erfiðari viðureignar næst.
Reiði eða öfund var honum víðs
fjarri.
Árin liðu. Við sögðum skilið
við bernskuna en ekki hvor við
annan. Við vorum of samrýmdir
hver öðrum til þess að skilja.
Vinátta okkar var órjúfanleg.
Jonni hafði ágæta lund til að
bera og var mjög réttsýnn. Hann
hélt engu fram nema því, sem
hann var sannfærður um að væri
rétt. Ef við vorum sitt hvorrar
skoðunar var hann jafnan reiðu-
búinn að líta á málið frá mínu
sjónarmiði. Þannig var jafnan í
bróðerni gert út um ágreinings
mál, ef einhver voru. Hann lét
skynsemina ráða og hana hafði
hann í ríkum mæli.
Það sem ég sagði við Jonna
í trúnaði fór aldrei til neins
þriðja manns, enda átti hann i
traust mitt óskorað. Ég vissi að
vinátta hans var fölskvalaus —
hann var ávallt heill í minn garð.
Af þessu öllu varð hann mér á-
metanlegur vinur.
Jonni var mjög dulur að eðlis
fari og lét tilfinningar sínar sjald
an í ljós. Hann hugsaði mikið en
sagði lítið. Framkoma hans var
prúð og látlaus. Hann var oft
nokkuð gamansamur, enda hafði
hann til að bera mjög mikla
kímnigáfu. Greiðvikinn var hann
með afbrigðum og þegar hann
gerði eitthvað fyrir aðra, gerði
hann það án þess að telja það
eftir og eins vel og hann væri að
gera það fyrir sjálfan sig.
Jonni var mikill tónlistarunn
andi. Hann hafði einnig mikinn
áhuga á myndlist og var sérstak
lega listrænn í sér. Skömmu fyrir
andlát sitt minntist hann á það
við mig að sig langaði til að fara
í Myndlistaskólann og stakk upp
á því, að við færum báðir. Við á-
kváðum að gera það, en nokkrum
dögum síðar var hann lagður aft
ur inn á sjúkrahúsið og þar lézt
hann hálfum mánuði síðar.
Jonni var mjög vel gefinn og
hafði óvenju skýra hugsun. Átti
hann því gott með að læra. Hann
lauk iðnskólaprófi með góðri 1.
einkunn og hinn 23. okt. s.l. lauk
hann sveinsprófi í vélvirkjun
einnig með góðri 1. einkunn.
Hann var mjög langlientur,
enda lék allt í höndunum á hon-
um, er að smíði laut. Hann hafði
ráðgert að fara erlendis á þessu
ári og undirbúa sig undir þá
i starfsemi, sem hann ætlaði að
gera að lífsstarfi sínu. Ég var
sannfærður um að hann mundi
koma áformum sínum í fram-
kvæmd. En hann var stöðvaður
á miðri leið.
Skömmu eftir að Jonni lauk
sveinsprófi veiktist hann af þeim
sjúkdómi, stm dró hann til dauða
Hann lá í Bæjarsjúkrahúsinu frá
1. des. til 10. jan. s.l. og síðan
aftur frá 13.—26. febr., er hann
lézt. Hann bar sjúkdóm sinn með
einstakri hugprýði og stillingu.
Hann vissi að hverju dró, en
aldrei féll frá honum æðruorð.
Hann vildi hvorki viðurkenna það
fyrir sjálfum sér né öðrum að
hann væri eitthvað veikur að
ráði. Hann var sannkölluð hetja.
Blessuð sé minning hans.
Helgi Guðmundsson
Breytingar-
tillögur stjórnar-
andstæðinga
Hermann Jónasson, Einar öl.
geirsson og Þórarinn Þórarinsson
hafa borið fram breytingartiL.
lögur við þingsályktunartillögu
ríkisstjórnarinnar um lausn fisk
veiðideilunnar við Breta.
Leggja þeir I fyrsta lagi til,
að aftan við tillöguna komi svo_
hljóðandi málsgrein: „Áður en
sú heimild (þ. e. til þess að
semja við Breta á. grundvelli
orðsendingar utan*-íkisráðherra)
öðlast gildi, skal þó samn-
ingsuppkastið hafa veriffi
Iagt undir þjóðaratkvæðagreiðslu
og hlotið meirihluta greiddra at-
kvæða“. — Þá leggja þeir einnig
til, að orðin „viðurkenni óaftur-
kallanlega" komi i stað orðanna"
falli frá mótmælum sínum“ í 1.
tölulið orðsendingarinnar.
Þeir bera svo fram 3 breyting-
artillögur til viðbótar, þ.á.m. um
að ákvæðið um málskot til Al-
þjóðadómstólsins verði fellt nið-
ur og í staðinn komi svoliljóð-
andi orðalag: „samkvæmt íslenzk
um lögum og alþjóðarétti“.