Morgunblaðið - 20.04.1961, Síða 3

Miðvikudagur 19. apríl 1961
MORGUNRLAÐIÐ
3
mm
■< '« >,
*■/.« ÍXáíX
• .
■&4xm
-

HWýSife v“V <• < <■■■<.
v - i
. í**-i
K- •'* •■•'’•■ jB
\:<fy
?• V
^ r53
■

mm
iSÍJÍÍÍ
;•:: xV'V
Drengirnir hugðust leika sér að því að sökkva af húsþakinu niður í þennan myndarlega skafl, en sá fyrsti kom heldur óþyrmi-
lega niður. Undir var ekki eintómur mjúkur snjór, eins og hann hélt — hann kom niður á hús á vörubíl, sem grafizt hafði
á kaf í skaflinn. Þegar ljósmyndarann bar að, höfðu strákarnir líka fundið fólksbíl í snjónum. — (Ljósm. S.P.B.)
Vetrarharka a Húsavík
ÖLL él birtir upp um síð-
ir — sem betur fer fyrir
lífshamingju mannanna
barna. Það birti líka upp
Jón G. Maríasson
kosiim formaður
bankastjórnar
Seðlabankans

Mbl fregnaði I gaer, að banka
Btjórar Seðlabankans hafi kosið
Jón G. Maríasson formann banka
etjórnar Seðlabankans til eins
árs, en samkvæmt hinum nýju
lögum um Seðlabanka fslands
kjósa bankastjórar formann úr
íínum hópi.
Skarst á höfði
Kl. 6,39 í gærdag var Aðalheið
ur Gunnarsdóttir flutt frá Súða
vogi 7 á Slysavarðstofuna. Hún
hafði verið að gera hreint, en
dottið á ljós'atengil og skorizt eitt
hvað á höfði.
á Húsavík í gær, eftir nær
vikulangan vetrargadd og
stórhríðar. Og Húsvíking-
ar önduðu léttar, þótt enn
séu þeir umgirtir háum,
fannhvítum borgarmúrum
vetrarins. Þeir vita sem
er, að þeir standast ekki
snúning, þegar vorið tek-
ur fyrir alvöru að ýta við
þeim mildum, en styrkum
blælófa sínum. Og gærdag
urinn vakti vonir um, að
vetrarfrerinn fái nú að
kenna á ósigrandi mætti
þeirra handtaka næstu
dagana.
— ★ —
— En til allrar hamingju
virðist hann ætla að fara
hægt í að hlána, sagði
fréttaritari Mbl. á Húsavík,
er blaðið átti tal við hann
í gær, — því að það yrði
nú Ijóta syndaflóðið, ef hann
gengi skyndilega í einhverja
asahláku. Það var svona all
sæmilegt veður hér í gær
(þriðjudag), þegar ég tók
myndirnar, sem ég sendi
ykkur, en dimmt samt og dá-
lítið fjúk öðru hverju. En
í dag hefir hann birt mikið,
og nú erum við að vona, að
þetta sé búið. Enda meira
en nóg komið, því að sann-
leikurinn er sá, að þetta mun
vera lengsti hríðarkafli, sem
komið hefir hér um langt
árabil — sumir segja í 15 ár,
en ekki þori ég að fullyrða,
að það sé rétt. Veðrið skall
yfir á miðvikudaginn fyrir
viku, en svartast var það svo
á föstudaginn — grenjandi
stórhríð.
— ★ —
Fréttaritarinn sagði, að
ekki væri enn byrjað að
ryðja snjó af götum bæjar-
ins, en það verk yrði nú
sjálfsagt hafið hið snarasta.
Vegurinn nýi fram að flug-
vellinum í Aðaldalshrauni
hefir staðið af sér allar „árás
irnar“ — það hefir verið
það hvasst, að snjóinn hefir
skafið af honum jafnóðum.
Og í fyrrakvöld var fyrsta
flugferðin um vikuskeið, og
aftur var flogið í gærmorg
un. Fengu Húsvíkingar þá
loks blöð að sunnan, þau
elztu frá sunnudeginum 9.
apríl, — svo að það er nóg
að lesa í bili, sagði frétta-
ritarinn, — já, eiginlega er
þetta nú fullmikill skammtur
í einu.
— ★ —
Þessi óveðurskafli hefir
valdið ýpaislegum erfiðleik-
um og tjóni, ekki sízt að
því er sjósókn varðar. Áður
en óveðrið hófst var t. d.
ágæt hrognkelsaveiði hjá
Húsavíkurbátum, en nú hef-
ir Ægir konungur fengið að
vera í friði með verðmæti
sín í viku fyrir ásókn Hús-
víkinga — engin veit, hve
mikil. Mjólkurflutningar hafa
að vonum gengið erfiðlega,
menn hafa ekki komizt ferða
sinna — og margvísleg önn-
ur röskun hefir orðið á hög-
um manna.
En öll él birtir upp um
síðir.
Maðurinn, sem örin bendir á (ber i olíubílinn) hefir grafið sér holu í Æfiún' m Áki
enn komizt niður á fasta jörð. — Ef myndin prentast ekki það vel, ao iuauu.uui komi
fram, má samt vel marka hæð skaflsins af húsunum og bílnum.
STAKSTEÍfyAR
Aflabrestur míkið áfall
Eins og greint er frá á öðruna
stað í blaðinu, er nú allt útlit
fyrir að heildarafli íslendinga
frá áramótum og til vertíðarloka
muni verða nálægt 30% minni en
á sama tíma í fyrra. Þýðir
þetta, að gjaldeyristekjur ís-
lendinga verða einhvers staðar
á milli 350 og 400 milljónum
króna minni en verið hefði með
sambærilegum afla og var á síð-
asta ári. Þetta samsvarar hvorki
meira né minna en nálægt 10
þúsund kr. kjaraskerðingu á
meðalf jölskyldu í landinu og það
allt í erlendum gjaldeyri. Eru
þetta vissulega hin alvarlegustu
tíðindi.
Auðvitað kemur þetta verst við
fólk í þeim verstöðvum, þar sem
aflinn hefur verið minnstur eins
og t.d. Vestmannaeyjum. En tjón
ið þar hefur þó áhrif á ha>g þjóð
arheildarinnar og þar með livers
einstaklings, þótt hann sé bú-
settur annarsstaðar.
Viðreisnin traust
Eins og kunnugt er biðu fs*
lendingar mikið tjón á siðasta ári
af verðfalli á lýsi og mjöli og
aflabresti, einkum hjá togurun-
um. Við þetta bætist svo afla-
bresturinn á vetrarvertíðinni. Má
tclja fUrðulegt, að hið nýja efna-
hagskerfi íslendinga skyldi geta
staðið af sér slík stóráíföll. Og
ekkert ber því betur vitni, hve
viðreisnin var reist á traustum
grunni, en sú staðreynd, að þrátt
fyrir þessi miklu áfölX skyldi hún
standast. Ekki þarf mörgum orð-
um að eyða að því, hvernig um-
horfs hefði verið í íslenzku þjóð-
lífi, ef hinar nýju efnahagsráð-
stafanir hefðu ekki verið gerðar.
Þá hefðu þús. og tugum þús-
unda verið bætt á hverja fjöl-
skyldu í landinu i nýjum skött-
um til að greiða uppbætur og
standa undir töpum atvinnuveg-
anna. Viðreisnarstjórnin fér
ekkert duit með það, þegar hún
gerði efnahagsráðstafanirnar, að
þær miundu um skeið þrengja
nokkuð að efnahag manna, enda
miðuðu þær beinlínis að bví að
rétta við fjárhag þjóðarheildar-
innar. Niðurstaðan varð sú, að
viðreisnin var sízt þungbærari en
boðað hafði verið, þrátt fyrir hin
miklu óhöpp. Þess vegna er nú al
mennt vðurkennt, að vel hafi
verið haldið á málum og áróður
stjórnarandstæðinga hafi ekki
haft við nein rök að styðjast.
Frestar kjarabótum
Að sjálfsögðu hafa hin óvænto
óhöpp orðið til þess að nokkur
dráttur hefur orðið á því, að
menn gætu öðlazt þær kjara-
bætur, sem heilbrigt efnahagslíf
færir. Eins og áður greinir hefur
tjónið á vetrarvertíðinni numið
nálægt tug þúsunda á liverja
fjölskyldu. Ilcfðu það vissulega
ekki verið litlar kjarabætur, ef
hagur þjóðarinnar hefði batnað
um þá upphæð, sem þannig hef-
íir glatazt. En þrátt fyrir þetta á
að vera hægt að tryggja nokkrar
kjarabætur, ef þær leiðir eru
farnar, sem Morgunblaðið hefur
margbent á, þ. e.a.s. stofnun sam
starfsnefnda vinnuveitenda og
launþega, meira ákvæðisfyrir-
komulag, vikulaunagrciðslur o. fL
Hitt er ljóst mál, að þessi stór-
áföll fresta því að hægt verði
að bæta kjör verulega á þessu
ári. Ástæðulaiust er samt að vera
svartsýnn ú framtíðarhorfur. Ár-
ferði hefur áður verið misjafnt
hér á Iandi, og úr því að við-
reisnin stóðst þessi áföll þá er
Ijóst að kjörin geta batnað ört
í meðalárferði, ef áfram er búið
við heilbrigða efnahagsmála-
steL.u.