Morgunblaðið - 20.04.1961, Síða 22

22
M ORGVISBLAÐIÐ
Miðvikudagur 19. apríl 1961
Góðir leikir í kvöld
I ast í mótið og leikimir í kvöld
eru mjög þýðingarmiklir fyrir
úps.’it mótsins.
Fyrri leihurinn er milli ÍR
og IKF. Bf dæma má að lík-
um ætti ÍR að sigra í leiknum
— en IKF hefur ætið átt góða
leiki við ÍR og oft verið mjótt
á munum. Það verður því án
efa alvara í leiknum.
Síðasn mætast Á og KFR.
KFR leikur nú sinn fyrsta leik
í mótinu en þeir eru eitt
Þriggja félaga sem til greina
kosna sem væntanlegir meist-
rrar. Fyrir houum munu KFR
berjast en hinir ungu Ár-
menningar munu ef vænta má
ekki láta sigurinn fyrir lítið.
Sjón verður því sögu ríkari-
TVEIR leikir körfuknattleiks-
mótsins fóru fram á þriðjudag-
inn. Fyrri leikurinn vár í 2. fl.
karla milli ÍR og b-liðs Ármanns.
ÍR vann þann leik með yfirburð-
um, skoraði 56 stig gegn 31.
í>á komu hinir úngu leikmenn
Ármanns í meistaraflokki og léku
gegn ÍKF. Ármenningarnir höfðu
leikmn í hendi sér og sigruðu
létt 51 gegn 31. Myndin sem hér
birtist er frá þeim leik, sýnir er
Hörður skorar fyrir Ármann.
í kvöld fara fram 2 leikir og
eru báðir meistaraflokksleikir
karia. Fer nú meira fjör að fær-
Hörður skorar fyrir Ármann.
Kópavogsbúar
HÖFIIM OPIMAÐ
nýja skrifstofu fyrir umboð okkar í Kópavogi að Skjólbraut 2.
Skrifstofan mun annast öll almenn tryggingaviðskipti og kapp-
kosta að veita yður fullkomna þjónustu á því sviði.
Hún mun meðal annars taka að sér;
Ábyrgðatryggingar
Bifreiðatryggingar
Brunatryggingar
Farangurstryggingar
Ferðatryggingar
Glertryggingar
Heimilistryggingar
Slysatryggingar
Afgreiðslutími skrifstofunnar verður
daglega kl. 5,30—7 e.h., laugardaga
2—5 e.h. — Sími 24647.
Umboðsmaður okkar mun
Feggja áherzlu á að veita
yður fullkomna þjónustu.
VTl CE
UMBOÐ í KÓPAVOGI
2
LESBÖK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
£ftartu
pist hastluýGL, aill -
on. /Jiim/wmldjuxx,, Airm. Au,
»1 * f ..f t f / f f
iufust vuJl /mi/t. Jttúr fiylurt aAfxj. -
hijcx cj<\sm/xsn, aA /H>snaÁJnHsriu>, otj
oy /xrurvhcmcx, /yrum, //Yusrn, pxrm, -
art aA AhmJarJ a, a, /tun'nJjdrv.SÁfnX
aJh, X/j ctaicioé x/Yf/W /mxS aS /JuJjOL,
JoaS, trrv /yiuj /Jul, jvj. fxS /ruKylu/rn,
atvc/j.'Só /loSuvm, /JinHfa, Lcj. fúm
galu, 0/ /fú/nodxJH,:
wn vk ja nrm. mna áy m,
rhnrHttnt Rfnnr.rnrnR.-
R/in'ink, Y/?n a áY t Uk, Yl k WR
ÁYrwrtnK mmr?
‘érycjto' féyújI/>clcjUur.
I/ a/KL
Kæra Lesbók bamanna!
Ég ætla að skrifa þér
nokkrar línur. Ég hef allt-
af safnað barnalesbókinni
frá byrjun. Núna er ég að
láta binda hana inn. Svo
ætla ég að senda ykkur
gátur. Svona er sú fyrsta.
1. Maður nokkur átti
sex dætur hver af dætr-
unum átti albróður. Hve
mörg börn átti maðurinn?
2. Hvað er það sem hækk-
ar þegar höfuð er tekið
af því. 3. Hvað er það sem
gengur á höfði um allar
götur.
Jón Oddgeir
Guðmundsson, 11 ára
Akureyri.
Kæra Lesbók!
Ég þakka þér fyrir all-
ar skemmtilegu sögurnar.
Ég ætla að senda þér
þessa gátu. Það eru tólf
karlmannsnöfn.
Einn er nefndur argur
refur;
annar mörgum grandað
hefur;
þriðji í skógi hleypur
hratt;
fjórði setur fólk í vanda;
fimmta dauðinn ei má
granda;
sjötti margan getur glatt;
Sjöundi er í herrans
húsum;
hinn áttundi í drykkjar-
krúsum;
níundi er ungur enn.
Á tíundi engar spjarir;
ellefti í koti hjarir;
tólfti í ætt við alla menn;
Ég sendi ráðningarnir
með, en bið þig að birta
þær ekki fyrr en í næsta
blaði eftir að gáturnar
verða birtar.
Með kærri kveðju,
Hersilía Thoroddsen
12 ára.
PÓSTINUM hafa borizt
svo mörg rúnabréf, að við
höfum haft nóg að gera
við að ráða rúnirnar.
Nokkur bréfanna höfum
við lesið, en sum eigum
við ennþá eftir að athuga.
Það er skemmtileg að
sjá, hvað mörg ykkar hafa
sýnt mikinn áhuga íyrir
því að læra rúnirnar og
skrifa með þeim. Flest
bréfin eru vel skrifuð og
þau eru öll mjög skemmti
leg. Þau bréf, sem við höf
um lesið, eru frá Gunn-
laugu Eyþórsdóttur, 11
ára, Reykjavík, Bárði
Einarssyni, Selfossi, Sig
fúsi Kristmannssyni,
Sandgerði, Jenny önnu
Baldursdóttur, 9 ára, Rvík
Sigrúnu Valbergsdóttur
og Eygló Eyjólfsdóttur, 11
ára. Við þökkum ykkur
öllum fyrir bréfin og
birtum hérna að þessu
sinni bréfið frá henni
Eygló.
Ef til vill getum við
birt fleiri bréf seinna.
----* **------
Andar-
unginn
J. F. COOPER
SÍOASTI MÓHÍUII
sem hélt hann
gœti allt
Framh.
Skógurinn var dimm-
ur og drungalegur því að
liðið var á daginn og sól-
in hætt að skína gegn um
krónur trjánna. Það var
ekki laust við, að Hnoðri
litli yrði svolítið smeyk-
ur. Hann herti þó upp
hugann og hélt áfram, um
leið og hann reyndi að
stappa í sig stálinu með
því að telja sjálfum sér
trú um, að hann gæti allt.
„Ég get blásið eins og
stormurinn. Og ég get
blásið eins og gufuskip-
in, þegar þau fara úr höfn.
Og ég get allt, af því að
ég er öllum öðrum
fremri."
Fjórir litlir þrastarung-
ar, sem sátu í hreiðrinu
sínu í tré þar í grennd-
inni, heyrðu hvað hann
sagði.
„Það er ekki fallegt að
stæra sig,“ sögðu þeir.
>,Ég var bara að segja,
að mér eru allir vegir
færir“, sagði Hnoðri.
„Þú ert ákaflega hug-
rakkur,“ sögðu ungarnir,
„en þú ert líka mjög
heimskur. Veiztu ekki, að
það er úlfur hérna í skóg-
inum?“
„Púh,“ sagði Hnoðri,
„ég er nú ekki hræddur
við gamlan, gráan úlf.“
Svo vaggaði hann áfram
»g nú var orðið næstum
30. Franski herforing-
inn, Montcalm sendi
Munro þau boð, að hann
vildi semja við hann um,
að hann gæfist upp og af
henti virkið.
í fylgd með Heyward
og nokkrum hermönnum,
fór Munró út úr virkinu
til að hitta Frakkana mitt
á milli virkisins og her-
búðanna.
„Ég ráðlegg ykkur að
aldimmt í skóginum. Það
var komið kvöld. Hnoðri
var rlltaf að tala við sjálf
an sig. Þá var hann ekki
eins hræddur. Hann fann
berjarunna og þar sem
hann var afar svangur, át
hann öll berin. Svo fór
hann að litast um eftir
náttstað. Hann var farinn
að skjálfa og honum var
orðið illt í maganum af
öllum berjunum, sem
hann hafði borðað.
Framh.
gefast upp starx," sagS
Montcalm, „við sjáum
inn í virkið og við vituia
hversu fáir þið eruð“.
„Sjáið þið þá ekki líka
til Webbs höfuðsmanns,
þar sem hann er á leið
inni til mín með liös.
auka?“ spurði Munró,
í stað þess að svara,
rétti Moiitcalm honum
bréf, sem njósnarar han3
höfðu náð í. Það var til
Munró frá Webb höfuðs
manni. Hann réði Munró
til að gefast upp, þar sem
hann gæti ekki sent hon
um neinn liðsauka. „Svik
arinn þessi“, hrópuðu
Munró og Heyward næst
um samtímis. Nú var
þeirra síðasta von úti.
Þeir sömdu við Montcalm
um uppgjöfina. Frakkarn
ir áttu að fá virkið, en
Munró, dætur hans og her
mennirnir, skyldu fá a3
fara frjálsir ferða sinna
og halda vopnum sínuna
og fána herdeildarinnar.