Morgunblaðið - 02.06.1961, Blaðsíða 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 2. júní 1961
■ Mary Howard: ■■
- Lygahúsið -
.> |4 (Skdldsaga)
en það snerti Stephanie engu að
síður illa. Það var eins og Claude
væri viljandi að gera gabb að
vinstúlku hennar.
— Hann er að mála mynd af
mér... .hvernig finnst þér hún?
— Hún er ágæt. En hversvegna
sagðirðu ekki mömmu þinni frá
þessu?
Sally svaraði þessu með fyrir-
litningarbrosi. — Talaðu eins og
manneskja með viti. Hún hefði
aldrei leyft mér að fara.... Ó,
ef þú bara vissir_ hvað þetta allt
er hræðilega óþolandi. Allt og
sumt, sem mamma hugsar um er
að geta afsett mig til einhvers
grandvars leiðindapésa. Guð má
vita, hvað hún heldur um mig.
Líklega að ég sé í einhverju ást-
arævintýri eða þaðan af verra.
Stephanie setti upp afsökunar-
bros og settist á legubekkinn.
— Hver veit nema það gæti
verið nærri sanni? sagði hún.
— Hvað áttu við?
— Hann er nú víst ekki bara
að mála af þér mynd, eða hvað?
sagði Stephanie meinlega. — Er
hann farinn að bjóða þér upp
í fjallakofann sinn?
— Nei....ekki er það nú enn-
þá, svaraði Sally og stokkroðn-
aði. — Hvað veizt þú um hann?
— Ekki annað en það, að
hann hefur boðið mér þangað.
Og ég afþakkaði hæversklega.
— Til hvers ertu að segja mér
þetta, sagði Sally reiðilega og
var nú gripin afbrýðisemi. —
Þú ert víst annars sæmilega hrif
in af honum, hvernig sem þú
svo kannt að tala.... Þú ert bú-
in að vera með honum í allan
dag, sagði Ricardo mér.
— Búðarstrákuainn? Það lá
að! Fyrirlitningin skein út úr
augum hennar, er hún hélt á-
fram: — Þú verður að athuga,
Sally, að Fauré gæti verið faðir
þinn, aldursins vegna.
— Finnst þér það þurfa að
hafa svo mikið að segja? sagði
Sally, vesældarlega.
— Þú mátt ekki taka hann al-
varlega. Hann er svo vanur því
að koma sér í mjúkinn hjá kven
þjóðinni, að honum er orðið það
alveg ósjálfrátt. Ég hef séð hann
í spilabankanum með kvenfólki,
ég hef séð hann með Karólínu
og ég veit hvernig hann hefur
látið við mig.
— Sama er mér.
— Ég héld nefnilega, að hann
sé ennþá ástfanginn af Karólínu,
skilurðu?
— Hún er gömul! Sally var
fljót að afgreiða Karólínu. —
Það þýðir ekkert að vera að tala
um þetta, Stevie. Ég elska hann.
Mér er alveg sama, hvort hann
elskar mig eða ekki. ... Ég vil
bara fá hann, hvað sem það kost
ar.
Stephanie stóð upp og Sally
spurði með ákafa: — Ertu að
fara?
— Já. Ég sé ekki að ég geri
neinum gagn með því að tefja
hér.
— En þú mátt ekki segja
Claúde neitt fré þessu, Stevie?
Þú heldur, að hann sé skotinn í
Karólínu, en í rauninni þykir
honum afskaplega vænit um þig.
Stephanie hló og virtst vantrú-
uð. — Ég meina það í fullri al-
vöru. Ef þú vildir fara út með
honum, er ég viss um, að hann
liti ekki við mér.... og hann
mundi taka tillit til hvers sem
þú segðir. Lofaðu mér því, Ste-
phanie, að biðja hann ekki um
að hætta að hitta mig.
Stephanie hikaði. — Því mið-
ur, Sally.... ég skal ekki segja
mömmu þinni neitt fremur en
ég hef gert hingað til, en ég vil
ekki lofa hinu að tala ekki við
Claude. Það var ég, sem kynnti
ykkur. Ef hann eyðileggur allt
líf þitt, þá finnst mér eins og
það sé mín sök.
Hún gekk síðan út I myrkrið
og Sally lokaði á eftir henni.
Hún var hrædd. Hún sá þegar í
huga sér endalokin á þessum
sæludraumi. Ef Stevie talaði um
fyrir Claude, mundi hann fara
að orðum hennar og reka hana
frá sér. x
Bill kom aftur úr veiðiförinni
klukkan sjö. hann þvoði sér og
hafði fataskipti, tók körfuna
með fiskunum, sem hann hafði
veitt og labbaði gegn um olífu-
lundinn heim að bílskúrnum.
Bertram og Francine sátu þar á
dyraþrepunum og gæddu sér á
vínflösku.
— Hættu þessum asnaskap, við skulum reyna að koma
okkur að vinnunni!
Bertram stóð strax upp og
gekk til hans. — Það var hringt
til yðar seinnipartinn í dag, hr.
Powell. Það var langlínusamtal,
einhver hr. Franz. Hann sagðist
mundu hringja aftur klukkan
ellefu annað kvöld.
Bill stanzaði og andlitið varð
svo alvarlegt, að Bertram varð
hálfhræddur og spurði: — Von-
andi ekki neinar slæmar fréttir,
eða hvað?
— Nei, nei, það var hringing,
sem ég er búinn að búast við
lengi. Sjáðu til, Bertram, ég er
boðinn til frúarinnar annað
kvöld. Þegar hringt verður, þá
láttu mig vita tafarlaust. Þetta
er mjög áríðandi.
— Ég skal muna það.
Bill stóð þögull stundarkorn.
Nú, þegar kallið, sem hann
hafði beðið eftir, var komið,
vissi hann ekki, hvort hann átti
að gleðjast eða hryggjast. Hann
ypti öxlum og rétti Francine
körfuna. — Ég veiddi þessa sil-
unga í eftirmiddag, og mér datt
í hug, hvort þið vilduð ekki fá
þá.
— En þurfið þér ekki að
borða þá sjálfur?
— Ég kann ekki að matreiða
þá.
— Gott. Ég skal búa til súpu
handa ykkur ungfrú Stephanie.
Ég veit, að hún ætlar að koma
til yðar í heimsókn í kvöld.
Carter sagði mér það.
Bill létti stórum við þessi orð
og hann brosti. — Ef Carter seg-
ir það, má reiðá sig á það—
Francine horfði á hann vin-
gjarnleg á svip. — Ég ætla að
setja súpuna x skál og svo getið
þið borðað úti, undir trjánum.
— Það er fyrirtak, Francine.
En ég verð að útvega mér vín.
Hann leit við og bætti við: —Ef
þér sjáið ungfrú Stevie, þá segið
henni, að ég búist við henni
klukkan átta. Stundvíslega!
— Ég skal segja henni það,
svaraði Bertram og brosti.
Þegar Bill kom aftur úr þorp-
inu með vínið, sá hann, að borð
hafði vérið sett upp utan við
tjaldið, dúkað og uppbúið, en
súpan mallaði á olíuvél.
Hann kveikti á olíulampanum,
tók fram brauð og ávexti, og
opnaði vínflöskurnar varlega.
Klukkan var orðin fimm mxnút-
ur yfir átta. Hann leit upp og
sá hvar Stephanie kom í áttina
til hans.
Þau féllu hvort í annars faðm
eirxs og í draumi.
— Ó, Stevie, hvíslaði Bill. —
Ég var svo hræddur um, að þú
myndir ekki koma.
Hún brosti til hans og hann
kyssti hana af svo mikilli ástríðu
og ákafa, að hún varð hálf-
hrædd, en svaraði atlotum hans
með engu minni ástríðu.
Þegar þau slepptu hvort öðru,
stóðu þau hvort frá öðru, svo að
ekki einu sinni hendur þeirra
snertust.
— Þú veizt, að ég elska þig.
sagði Bill allt í einu. — Ég hef
verið að segja við sjálfan mig,
að þú hafir haft á réttu að
standa, að ekkert gæti verið raun
verulegt, sem kemur svona snögg
lega, en það þýðir ekki að vera
að telja sér trú um það. Ég elska
þig, Stevie!
Hún rétti ósjálfrátt út höndina
;/
I WANT
TO SEE
HIM /
FOR HEAVEN'S 5AKE/
I WOULD NEVER HAVE
APPROVED OF PUTTINS
SISNS IN PLACES
LIKE THIS/
ANDTHIS MARK7RAIL
WHO WGOTE THESE STORIES,
ALEX...WHO IS HE? J
■* WHAT DO VOU
MEAN BV 'A G/MM/CK
TÆ/PWELL THOUGHT UP'?
I THOUSHT I KNEW ALL
TH6 PLANS/ J.
I TOLD TRIPWELL
THAT ... BUT HE
WOULDN'T LISTEN/
NOT QUITE
ALL, JESSIE...
LOOK AT THESE
PAPERS/
AN OUTDOOR WRITER,.. krS
HE'S HERE IN NEW VORK NOW
AT THE AMERICAN CONSERVATION
LEAGUE OFFICES/ —
— H að áttu við með auglýs-
íngabragði, sem Tripwell fann
upp á? Eg hélt ég vissi um allt,
sem átti að gera!
— Ekki alveg allt, Jessie . . .
Líttu á þessi blöð!
— Drottinn minn dýri! Eg
hefði aldrei samþykkt að spjöld-
in yrðu sett upp á svona stöðum!
— Það sagði ég Tripwell . . .
En hann vildi ekki hlusta á mig!
— Og þessi Markús, sem skrif
ar þessar frásagnir, A!ex . . .
Hver er hann?
— Rithöfundur, sem skrifar
um útilíf . . . Hann er hér í New I
York sem stendur hjá náttúru-
verndarfélaginu! *
— Eg vil hitta hann!
og hann greip hana og þrýsti
henni að vörum sér. Hvað það
gat verið einkennlegt að hugsa
til þess, að nú yrði hann aldrei
frjáls aftur. Jafnvel þótt þau
sæust aldrei framar, gat hann
ekki útrýmt henni úr hjarta sínu.
hún yrði þar til eilífðar.
Hann dró hana að sér. — Ég
finn einhvern góðan ilm, sagði
hún dreymandi, í hálfum hljóð-
Hann hló. — Það er súpan
hennar Francine. Ég var alveg
búinn að gleyma henni. Hún er
ágæt. Komdu og sjáðu. "
Þau mötuðust við bjarmann af
olíulampanum, og hlustuðu á
skorkvikindin suða og horfðu á
spegilsléttan hafflötinn, sem var
eins og silki á að líta. Þau töluðu
og töluðu, því nóg var umræðu-
efnið; þau þurftu að spyrja um
svo margt og segja frá svo
mörgum gömlum draumum.
Meðan þau voru að drekka
kaffið, sagði Stephanie: — Ég
skrifaði pabba í dag. Það var
ekki fyrr en í dag, að ég heyrði,
■að hann hefði særzt illa í ófriðn-
um. Ef til vill hefði hann alla
ekki getað séð fyrir mér_ jafnvel
þótt hann hefði viljað. Það var
Fauré, sem sagði mér frá þessu.
— Þú kannt vel við Fauré, er
það ekki? sagði Bill lágt. — En
þú veizt, að hann hefur ekki sem
bezt orð á sér. Heldurðu, að hann
sé sjálfur að ala á þessu óorði,
eða er það raunverulegt?
Henni varð hugsað til Sally
og hikaði. — Ég vildi, að ég vissi
það, svaraði hún. .— En hann
hefur komið vel og heiðarlega
fram við mig.
Bill horfði í sakleysislegt and-
lit hennar, sem var svo hrein-
skilið og barnalegt og bölvaði
þessari tilviljun, sem var nú að
fjarlægja hann henni, i bili, að
minnsta kosti. Að þurfa að skilja
aiUtvarpiö'
Föstudagur 2. júní
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veður^r.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónl. — 12:25
Fréttir og tilkynningar).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku*
13:25 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:01
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónl. — 16:30 Veö*
urfregnir.
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Efst á baugl (Björgvin Guð*
mundsson og Tómas Karlsson),
20:30 Tónleikar: Píanókonsert 1 a-moll
op. 16 eftir Grieg (Dinu Lipattl
og hljómsveitin Fílharmonía f
Lundúnum leika; Alceo Galliero
stjórnar).
21:00 Upplestur: „Kjarvalsstemma" eff
ir Þorgeir Sveinbjarnarson —
(Andrés Björnsson).
21:10 íslenzkir píanóleikarar kynng
sónötur Mozarts; XI: Asgeir
Beinteinsson leikur sónötu í A*
dúr (K331),
21:30 Útvarpssagan: „Vítahrlngur" eff
ir Sigurd Hoel; VII. (Arnheiður
Sigurðardóttir).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Garðyrkjuþáttur: Hafliði Jóns-
son garðyrkjustjóri talar við
Gunnar Hannesson verzlunar-
stjóra um rósir o. fl
22:30 A léttum strengjuni
23:00 Dagskrárlok.
Laugardagur 3. júní
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfr.;.
12:00 Hédegisútvarp (Tónl. — 12:25
Fréttir og tilkynningar).
12:55 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-*
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin. — (15:00 Frétt*
ir). —
16:00 Fréttir og tilkynningar. Framh*
laugardagslaganna.
16:30 Veðurfregnir.
18*:30 Tómstundaþáttur barna og ung-
linga (Jón Pálsson).
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Þættir úr ballettsvít-
unni „Gayaneh" eftir Aram
Katsjatúrían (Hljómsveitin PhiJi
harmonia í Lundúnum leikur;
höfundurinn stjórnar).
20:15 Leikrit: „Sólskinsdagur" eftir
Serafin og Jaquin Quintero. Þýð
andi: Hulda Valtýsdóttir. — Leilc
stjóri: Gísli Halldórsson.
20:40 „Sveinar kátir, syngið!" Guð«
mundur Jónsson kynnir nokkra
ágæta söngvara af yngri kyn-
slóðinni.
21:20 Upplestur: „Karlrústin", smá-
saga eftir Líneyju Jóhannesdótt
ur (Höfundur les).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög.
24:00 DagskrárloV